FASZYZM - Zbrodnicza Ideologia.pdf - ► █ █ █ E-Booki - zielony10121

Artykuł pobrano ze strony eioba.pl

USTASZE, Chorwacja i Faszyzm - Ante Pavelić a Zbrodnie i Mordy

Faszyzm w Chorwacji, ustasze, Ante Pavelić, Aloj Stepinac. Oto do jakich krwawych i ludobójczych rzezi może

doprowadzić nacjonalizm, rasizm i inkwizycyjna nienawiść religijna.

OSTRZEŻENIE: Artykuł zawiera trochę relacji z makabrycznych rzezi ludobójczych, które dla

niektórych osób mogą być wstrząsające jak scenki z horroru! Jeśli nie uczyli cię w szkole, że

faszyzm był zbrodniczy możesz przeżyć lekki lub ciężki szok. Wszystko zależy od stopnia twojej

wrażliwości, także religijnej. Odradzam czytanie osobom, które mają tak zwane uraźliwe uczucia

religijne , bo mowa tu także o zbrodniach popełnionych w imię wiary religijnej, tyle że wiary moim

zdaniem wypaczonej i bardzo źle pojętej...

FASZYZM - Zbrodnicza

Foto: Faszystowski Krzyż Matki w Niemczech 1933

Faszyzm , z włoskiego fascio – wiązka,

związek, to skrajny kierunek polityczny

powstały po I wojnie światowej, jako

generalnie opozycyjny wobec działalności

socjalistów i komunistów. Głoszący hasła

skrajnie nacjonalistyczne,

antydemokratyczne i antyliberalne,

zmierzający do stworzenia państwa

totalitarnego i monopartyjnego oraz często

monoreligijnego. Skupiał w swoich

szeregach nie tylko tzw. warstwy średnie jak

średnia burżuazja miejska i wiejska,

drobnomieszczaństwo, drobni kupcy, byli

wojskowi, ale także najbardziej zacofane

grupy klasy robotniczej zwłaszcza w

Niemczech. Faszyzm powstał na podstawie

ogólnego kryzysu kapitalizmu, kiedy wzrost fali rewolucyjnej zagroził bezpośrednio panowaniu

burżuazji, wśród której zarysowała się tendencja do przejścia od form ustrojowych demokracji

parlamentarnej do jawnej dyktatury terrorystycznej . Faszyzm przybierał specyficzne formy,

wynikające ze społeczno-gospodarczej i wyznaniowej struktury danego kraju. We Włoszech związany

głównie z kapitałem finansowym, w Niemczech z przedstawicielami przemysłu ciężkiego, w Hiszpanii

ze sferami feudalno-obszarniczymi.

Poza Niemcami i Włochami faszyzm jako zorganizowana formacja pojawił się w 1933 w Hiszpanii

(Falanga), gdzie po zwycięstwie rebeliantów wojskowych pod dowództwem generała F. Franco,

doszedł do władzy. Partie i ruchy faszyzujące pojawiły się w tym czasie także i w innych krajach

Europy: w Rumunii (Żelazna Gwardia), na Węgrzech (Złamane Strzały), we Francji (Croix de Feu), w

Belgii (reksiści), w Wielkiej Brytanii (Czarne Koszule), w Polsce (Obóz Narodowo-Radykalny), w

Chorwacji (Ustasze). Grupy katolicko-totalitarne określa się często jako klerykofaszyzm lub

katofaszyzm (np. Front Ojczyźniany w Austrii, 1934–1938), pokrewne mu cechy wykazywał reżim A.

Salazara w Portugalii od 1932 roku. Ruchy faszystowskie były stosunkowo silne także w Ameryce

Ideologia

Łacińskiej, np. w Argentynie, Pragwaju czy Chile.

Ideologia faszyzmu nie stanowiła jednolitego systemu

światopoglądowego, lecz była połączeniem różnych, czasem lekko

wykluczających się elementów czerpanych z filozofii irracjonalistycznych

XIX wieku, nacjonalistycznych doktryn solidaryzmu społecznego i

antydemokratycznych teorii socjologicznych, które miały teoretycznie

uzasadniać idee etnocentryzmu , elitaryzmu i rasizmu . Łącząc te

elementy ideologowie faszyści tworzyli całkowicie nierealny pogląd na

świat, oparty na micie " misji dziejowej ", wyższości własnego narodu nad

wrogiem, sprawcą wszelkiego zła społecznego. Wróg ten w każdym kraju

jawił się inaczej, dla faszyzmu włoskiego był to " zgniły liberalizm ", dla

faszyzmu niemieckiego " twór żydowski " (zarówno komunizm, jak i

"międzynarodowa plutokracja"), dla faszyzmu chorwackiego byli to głównie

" bracia odłączeni ", czyli wyznawcy prawosławia. Owa misja dziejowa

własnego narodu miała uzasadniać pełną instytucjonalizację życia

społecznego i całkowite podporządkowanie jednostki interesowi państwa,

mit wroga stanowił uzasadnienie ciągłego terroru państwowego.

W tych warunkach uzasadniony stawał się faszystowski kodeks moralny ,

głoszący zasadę bezwzględnej wierności i posłuszeństwa wodzowi, którego wola wyznaczała granice

obowiązujących norm etycznych. Na tym fundamencie niszczenia urojonego "wroga" rozwijały się

idee państwa totalitarnego, prowadzące do utożsamiania narodu z państwem, państwa z rządem,

rządu z jego szefem, a szefa z wodzem faszystowskim. Metodę oddziaływania propagandowo-

ideologicznego faszyzmu stanowiła demagogia społeczna w najszerszym rozumieniu, podsycając

rozczarowanie rządami demokratyczno- parlamentarnymi, niezadowolenie mas ukierunkowano zwykle

na antysemityzm i antykomunizm , odwracając je od prawdziwych przyczyn nędzy i pauperyzacji

społeczeństwa. Faszyści dochodzili do władzy różnymi drogami, zależnie od warunków wewnętrznych

poszczególnych krajów, albo siłą (Hiszpania, Włochy), albo na drodze legalnego ustanowienia

dyktatury (Niemcy). Partie faszystowskie zdobywały silne wpływy jeszcze przed zdobyciem władzy. Z

chwilą jej przejęcia podporządkowywały sobie aparat państwowy, a ich bojówki tworzyły trzon nowych

organów terroru i ucisku. Ustanowienie dyktatury faszystowskiej w miejsce systemu wielopartyjnego

wprowadzało system monopartyjny, władza wykonawcza i ustawodawcza przechodziła w ręce wodza

partii, którego gabinet stawał się jedynym ośrodkiem dyspozycyjnym. Wszystkie stanowiska obsadzano

faszystami, a organa władzy państwowej podporządkowywano odpowiednim ogniwom aparatu

partyjnego, poddając jego kontroli.

ANTE PAVELIĆ - Faszystowski Wódz

Ante Pavelić (ur. 14 lipca 1889 , zm. 28 grudnia 1959 ) – chorwacki polityk faszystowski, przywódca

ustaszy, z wykształcenia prawnik. Współorganizator zamachu (1934), w którym zginęli król Jugosławii

Aleksander I i minister spraw zagranicznych Francji L. Barthou. Szef (poglavnik) Niepodległego

Państwa Chorwackiego (1941-1945), odpowiedzialny za ludobójstwo na Serbach, Żydach i

Cyganach. Po wojnie uciekł za granicę. Ante Pavelić urodził się w Bradinie , małej wsi w pobliżu miasta

Hadžići w Bośni i Hercegowinie (wówczas w Austro-Węgrzech). Studiował prawo w Zagrzebiu i w tym

mieście wstąpił do nacjonalistycznej Chorwackiej Partii Prawa . W 1920 roku został członkiem rady

miejskiej Zagrzebia. W latach 1927-1929 był posłem do Skupsztiny (federalnego parlamentu).

Sprzeciwiał się dominacji Serbów w Królestwie SHS od 1929 w Jugosławii, choć potrafił negocjować

nawet ze swoimi wrogami politycznymi z Partii Radykalnej.

W roku 1929, po zawieszeniu konstytucji przez Aleksandra I Karadziordziewicia, Pavelić uciekł do

Włoch, gdzie założył faszystowską organizację ustaszów . Opowiadał się za niepodległą, katolicką

Chorwacją. Jego kadrowa organizacja była odpowiedzialna za kilkanaście zamachów bombowych w

jugosłowiańskich pociągach oraz wybuch nieudanego powstania w Velebicie. Paveliciowi pomogło

wsparcie logistyczne wrogów Jugosławii – Włoch, Węgier i Bułgarii oraz najstarszej organizacji

terrorystycznej w Europie – Wewnętrznej Macedońskiej Organizacji Rewolucyjnej WMRO . W 1934 roku

współorganizował wraz z macedońską WMRO zamach w Marsylii, w którym zginęli król Jugosławii

Aleksander I i minister spraw zagranicznych Francji Louis Barthou. Pavelić otrzymał za to dwa zaoczne

wyroki śmierci, we Francji i w Jugosławii. Ante Pavelić kierował aktami ludobójstwa na terenie

Chorwacji pod hasłami przyłączania "braci odłączonych" czyli wyznawców prawosławia do jedynej

prawdziwej, katolickiej wiary. Odpowiada też za etniczno-wyznaniowe czystki na Żydach i Cyganach

(Romach), a także innych mniej licznych ówczesnych mniejszościach wyznaniowych.

Niepodległe Państwo Chorwackie

Kiedy 6 kwietnia 1941 roku państwa Osi najechały na Jugosławię, Ante Pavelić przebywał na emigracji

we Włoszech. Jeszcze przed kapitulacją Jugosławii chorwaccy ustasze utworzyli 10 kwietnia

Niepodległe Państwo Chorwackie (NDH), zależne od faszystowskich Niemiec i Włoch . Przywódcą

nowego państwa został Ante Pavelić, który 15 kwietnia przybył do Zagrzebia, a dwa dni później

mianował swój pierwszy gabinet. Dnia 25 kwietnia 1941 roku osobistym dekretem zakazał wszelkich

publikacji używaną przez Serbów cyrylicą . Polityka Ante Pavelicia zyskała poparcie katolickiego

duchowieństwa – prymas Chorwacji, arcybiskup Alojzije Stepinac oświadczył, że w przemianach w

kraju dostrzega "rękę Boga". Dnia 18 maja 1941 poglavnik został przyjęty na audiencji w Watykanie

przez papieża Piusa XII, który udzielił mu błogosławieństwa.

W dniu 6 czerwca 1941 roku Ante Pavelić spotkał się z Adolfem Hitlerem , z którym omawiał możliwość

wysiedlenia większości Serbów z Chorwacji i zastąpienia ich Chorwatami i Słoweńcami,

mieszkającymi na terenach okupowanych przez III Rzeszę. Do końca wojny Ante Pavelić realizował

swój program wyrugowania z NDH mniejszości zarówno narodowych, jak i religijnych i stosował wobec

nich politykę ludobójstwa . Jest odpowiedzialny za zbrodnie wojenne, głównie za masowe mordy na

prawosławnych Serbach, Żydach i Cyganach . Z jego rozkazu zamordowano kilkaset tysięcy osób ,

często stosując takie metody, jak wyłupywanie oczu, odcinanie kończyn, wyrywanie z ciała jelit i

innych organów . Podcinano gardła specjalnymi nożami, rozbijano głowy młotkami i prętami. Wiele

osób spalono żywcem. Opisanymi brytalnymi metodami faszystowscy ustasze mordowali dzieci na

oczach rodziców, a dopiero po oprawieniu dzieci mordowali rodziców.

Ucieczka i Pomoc Kościoła

W maju 1945 roku Pavelić uciekł z NDH. Skutecznie ukrywał się, dzięki pomocy kleru chorwackiego

(Krunoslav Draganović) oraz administracji watykańskiej. Najpierw schronił się w austriackich

klasztorach w Bad Ischl i w Sankt Gilgen, a następnie w przebraniu zakonnika dotarł do Włoch. W

maju 1946 roku amerykański kontrwywiad (CIC) wykrył, że były poglavnik mieszka "w pobliżu Rzymu, w

budynku pod jurysdykcją Watykanu". Ante Pavelić bywał również w Castel Gandolfo , gdzie mieści się

letnia rezydencja papieża. Zmieniał miejsca pobytu, np. mieszkał na Via Giacomo Venezian w budynku

będącym własnością Kościoła katolickiego, gdzie dzielił pokój ze słynnym bułgarskim terrorystą

Iwanem Michajłowem , z którym w 1934 roku wspólnie organizował zamach na króla Jugosławii. Gdy

wyjeżdżał z domu, korzystał z samochodu z watykańską rejestracją . Według CIC, Ante Pavelić często

spotykał się z watykańskim podsekretarzem stanu Giovannim Montinim , późniejszym papieżem

Pawłem VI .

Jesienią 1947 roku poglavnik Ante Pavelić uciekł z Europy, w czym pomagły mu fałszywe dokumenty,

otrzymane od watykańskiego biskupa Aloisa Hudala . Biskup Alois Hudal otwarcie przyznawał, że

pomógł wielu nazistowskim zbrodniarzom , którzy, jego zdaniem, "często byli całkowicie niewinni". W

swoich dziennikach pisał: "dzięki fałszywym dokumentom wielu z nich uratowałem. Mogli się wymknąć

prześladowcom i uciec do szczęśliwszych krajów". - Alois C. Hudal, Römische Tagebücher.

Lebensbeichte eines alten Bischofs, Leopold Stocker 1976, s. 21, cytowane w: Daniel J. Goldhagen,

Niedokończony rozrachunek, Wydawnictwo Sic! 2005, s. 185. Pod przybranym nazwiskiem jako Pablo

Aranyos na pokładzie włoskiego statku dotarł do faszystowskiej Argentyny. W Buenos Aires w lipcu

1956 roku założył skrajnie antykomunistyczny, skrajnie prawicowy i antyjugosłowiański Chorwacki

Ruch Wyzwoleńczy. W Argentynie mieszkał nie niepokojony do czasu, gdy w kwietniu 1957 roku został

postrzelony w Buenos Aires przez nieznanego sprawcę. Zamach ten przypisuje się jugosłowiańskim

służbom bezpieczeństwa UDBA. Zagrożony ekstradycją do Jugosławii, przeniósł się do Madrytu, gdzie

zmarł, opatrzony błogosławieństwem papieża Jana XXIII.

USTASZE - Religijni Rzeźnicy

Ustasze to potoczne określenie członków chorwackiej skrajnie nacjonalistyczno i proniemieckiej

organizacji terrorystycznej Ustaša (serb.-chorw. Ustaše – powstańcy, buntownicy). Organizację założył

7 stycznia 1929 we Włoszech Ante Pavelić, zbiegły z Królestwa SHS po objęciu władzy przez króla

Aleksandra I. Celem ustaszy była niepodległość Chorwacji, wyodrębnionej ze zdominowanej przez

Serbów Jugosławii, ale także stworzenie państwa narodowo-katolickiego. Działając z terytoriów Włoch,

Węgier i Austrii przeprowadzili wiele katolickich akcji terrorystycznych. Represjonowani po 1945 w

Jugosławii, odtworzyli swoją organizację na emigracji. W latach 60-tych i 70-tych XX wieku dokonali

kilku zamachów na dyplomatów jugosłowiańskich, m.in. w marcu 1971 w Sztokholmie zamordowali

ambasadora Jugosławii. Ustasze pojęcie z serbsko-chorwackiego ustaše — “powstańcy”, “buntownicy”,

to potoczna nazwa członków chorwackiej narodowo-katolickiej tajnej organizacji Ustaša - Hrvatski

Oslobodilački Pokret, utworzonej we Włoszech 7 stycznia 1929 przez Ante Pavelicia, mającej na celu

secesję Chorwacji ze zdominowanej przez Serbów Jugosławii. Ustasze przeprowadzali liczne akcje

terrorystyczne, m.in. w 1934 dokonali zabójstwa króla Jugosławii Aleksandra I w Marsylii. W okresie II

wojny światowej współpracowali z nazistowską III Rzeszą i faszystowskimi Włochami. W roku 1941

Ante Pavelić proklamował powstanie Niezależnego Państwa Chorwackiego. Ustasze brali czynny

udział w eksterminacji mniejszości narodowych, religijnych i komunistów.

Za wiedzą i zgodą Watykanu, jego legata - Josipa Ramiry Marconego oraz arcybiskupa Zagrzebia -

Stepinaca , będącego od roku 1942 duszpasterzem armii ustaszów , rozpoczęło się przymusowe

nawracanie na katolicyzm prawosławnej ludności serbskiej. W bluźnierczy i haniebny sposób akcję tę

nazwano „ dziełem bożym ”. Od roku 1941 Ante Pavelić i Pius XII regularnie składali sobie świadectwa

uprzejmości . Urzędnicy brytyjskiego ministerstwa spraw zagranicznych, obserwujący coraz częstsze

kontakty przedstawicieli Zagrzebia i Rzymu i oburzeni tym, iż papież, jako najwyższy biskup katolicki,

przestawał z osławionym terrorystą i mordercą - nazywali go „największym tchórzem naszego czasu”.

W maju 1943 roku Ante Pavelić poprosił o kolejną audiencję i dowiedział się, że „ojciec święty” nie ma

nic przeciwko temu, może go jednak przyjąć nie jako szefa państwa aby uniknąć dalszych napięć z

zachodnimi aliantami lecz jako osobę prywatną. Papież Pacelli ponownie zapewnił faszystowskiego

mordercę o swej osobistej przychylności. Według szacunków zawartych w aktach amerykańskich

służb specjalnych w owym czasie już 150 tysięcy prawosławnych Serbów padło ofiarą chorwackiego

terroru . Ante Pavelić pozostawał także w ścisłych kontaktach z faszystowskimi przywódcami

niemieckimi. Podczas pewnego spotkania w Berlinie przechwalał się całkowitym rozwiązaniem kwestii

żydowskiej w swym kraju. O tym, jakich bestialstw dopuszczali się jego oprawcy, przekonał się pewien

włoski reporter wojenny, któremu Ante Pavelić wręczył wielką miskę wypełnioną czymś

przypominającym ostrygi. Na pytanie Włocha chorwacki führer odpowiedział, że jest to prezent jego

wiernych ustaszów: 40 funtów serbskich oczu .

Centralny organ ustaszów — „Hrvatski Narod” — podał dnia 5 września 1943 roku, że Pius XII przyjął

na specjalnej audiencji 110 chorwackich policjantów przebywających na szkoleniu we Włoszech. Na

pożegnanie każdy z nich otrzymał od papieża jakiś upominek oraz błogosławieństwo . I gdy w roku

1945 faszyści chorwaccy złożyli wizytę w Rzymie, Pacelli (papież) zapewnił ich, że użyje całego swego

autorytetu, by zapobiec uwięzieniu Ante Pavelića, którego „ uważa za dobrego człowieka i dobrego

katolika ”. Pewnym jest także, że Andrija Artuković, minister spraw wewnętrznych Pavelića,

wypowiedział takie oto zdanie: „ Kierowałem się zasadami moralnymi Kościoła katolickiego ”.

Profesor Vladimir Dedijer - jugosłowiański historyk (zm. 1990 r.) przytacza dane, a potwierdzają też je i

inne źródła, z których wynika, iż zorganizowane bandy Ante Pavelića zamordowały co najmniej 750

tysięcy Serbów, 60 tysięcy Żydów oraz 26 tysięcy Cyganów. To razem 836 tysięcy zidentyfikowanych i

policzonych trupów reżimu ustaszy. Materiał dowodowy obejmuje zeznania naocznych świadków,

pamiętniki i blisko dziewięć tysięcy zdjęć dokumentacji.

Bombami zabijali ustasze i ich duchowni pomocnicy między innymi dzieci , które najpierw, jeszcze

żywe, wrzucano do masowych grobów. Potem na to wrzucano ich zabitych rodziców, którzy oglądali

egzekucję swoich dzieci i zasypywano. Karabinów i broni maszynowej używali do masowych

FASZYZM - Zbrodnicza Ideologia.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: