Serge Kahili King - Szaman miejski.pdf - Huna - The9

Serge Kahili King

Szaman miejski

WPROWADZENIE

Ho'omoe wai kahi ke kao'o

(Posuwajmy się wszyscy razem - jak płynąca woda - w jednym

kierunku)

Niniejsza książka opowiada o szamanizmie, zwłaszcza o szamanizmie w tradycji

hawajskiej i o tym, co znaczy być „szamanem miejskim". Abyś mógł uzyskać

maksymalną korzyść z jej treści, już na wstępie wyjaśnię, o czym będzie w niej mowa.

Zdaniem francuskiego historyka Mircea Eliade'a szamanizm jest praktyką, spotykaną na

całym świecie łącznie z Azją, obiema częściami Ameryki i rejonem Pacyfiku. Wyraz

szaman pochodzi z Syberii, z języka tunguskiego i jest używany obecnie zarówno przez

naukowców jak i przez laików jako wygodny termin dla określenia osoby, zajmującej się

praktykami, o których właśnie jest ta książka. W większości kultur człowiek taki

nazywany jest rodzimym słowem w miejscowym języku. Przykładowo, w języku

hawajskim jest to kupua. Ludzie mają bardzo różne pojęcie o tym, kim jest szaman i

czym się zajmuje, toteż powiem, kogo ja sam określam tym słowem. Nie każdy lekarz

jest szamanem, lecz szaman może być lekarzem; nie każdy kapłan plemienny jest

szamanem, lecz szaman może być kapłanem plemiennym; nie każdy uzdrowiciel jest

szamanem, lecz szaman może być uzdrowicielem. W tej książce i podczas

prowadzonych przeze mnie warsztatów używam tego pojęcia w znaczeniu „uzdrowiciel

związków" pomiędzy: ludźmi, umysłem i ciałem, człowiekiem i okolicznościami jego

życia, ludźmi i Naturą, a także pomiędzy materią i Duchem.

W praktyce uzdrawiania szaman posługuje się zupełnie innym sposobem pojmowania

rzeczywistości niż to, które powszechnie funkcjonuje na świecie i jest to ten wyjątkowy

punkt widzenia (zostanie on szeroko przedstawiony na dalszych stronach tej książki),

który w zasadniczy sposób odróżnia szamana od innych uzdrowicieli. Konsekwencją

takiego rozumienia życia są również wiążące się z szamanizmem niezwykłe techniki

uzdrawiania, takie jak zmiana formy, komunikowanie się z roślinami i zwierzętami, a

także wędrówki do świata „podziemnego". Nie martw się, jeżeli niektóre z tych określeń

brzmią dla Ciebie obco. Czytając dalej, odniesiesz wrażenie, że postać wielu z tych

praktyk, jeżeli nie większości, jest dla Ciebie dziwnie swojska, a to dlatego, że w swojej

sztuce szamani opierają się na naturalnym doświadczeniu ludzi. Stwierdzisz więc, że

wiesz już o szamanizmie więcej, niż Ci się wydawało.

Szamanizm hawajski

Szamanizm jest szczególnym rodzajem uzdrawiania, a szamanizm hawajski jest

szczególnym rodzajem szamanizmu. Wyróżniającą cechą szamana, niezależnie od

kultury, jest jego zaangażowanie i twórcze działanie. Ani wiedza, ani zrozumienie, ani też

bierna akceptacja nie są wystarczające, by nieść pomoc. Szaman zagłębia się w

doświadczenia życiowe przy pomocy umysłu i zmysłów, spełniając rolę współtwórcy.

Niektórzy ludzie lubią podziwiać kształt i otoczenie przewróconego drzewa, szaman zaś

przypomina bardziej rzeźbiarza, którego na widok takiego obiektu opanowuje pragnienie,

by przekształcić go w pewien obraz wewnętrzny lub... w praktyczne narzędzie. Szanuje

on i podziwia drzewo jako takie, lecz także doświadcza chęci połączenia się z nim w celu

stworzenia czegoś nowego. Taką chęć działania przejawia on przede wszystkim w swojej

podstawowej działalności - w uzdrawianiu. Niezależnie od kultury, położenia

geograficznego i warunków społecznych jego zadaniem jest uzdrawianie umysłu i ciała

oraz harmonizowanie okoliczności życiowych. To właśnie takie ukierunkowanie na dobro

społeczeństwa i środowiska odróżnia szamana od zaprezentowanego przez Castanedę

modelu czarnoksiężnika, który podąża ścieżką ściśle związaną z własną mocą i

osobistym oświeceniem. Mimo, że wszyscy szamani są uzdrowicielami, większość z nich

wybiera drogę „wojownika"; jedynie niektórzy z nich (stanowią oni mniejszość,

obejmującą także szamanów hawajskich) wybierają drogę, którą moglibyśmy nazwać

drogą „łowcy przygód".

Działalność szamana-wojownika polega na tym, że personifikuje on takie niepożądane

czynniki jak strach, choroba czy dysharmonia i koncentruje się na rozwijaniu swojej mocy

w celu uzyskania możliwości ich kontrolowania i zwalczania. Z kolei szaman, kroczący

drogą łowcy przygód, depersonifikuje takie emocje i zdarzenia (tzn. traktuje je jako

konsekwencje czegoś, a nie jak przedmioty) i w celu ich zmiany rozwija u siebie zdolność

kochania bliźnich, współpracy z nimi oraz tworzenia ogólnej harmonii. Ilustracją tych

różnych podejść może być taki oto prosty przykład: jeżeli masz kontakt z osobą

niezrównoważoną emocjonalnie, szaman-wojownik mógłby Ci pomóc utworzyć silną

ochronę mentalną, zabezpieczającą Cię przed negatywną energią tej osoby. Natomiast

szaman, który jest łowcą przygód, nauczy Cię raczej, jak masz harmonizować swoją

energię tak, byś zachowywał spokój w towarzystwie tego człowieka, albo nawet byś stał

się dla niego źródłem uzdrawiającej energii. Szaman-wojownik często podąża swoją

ścieżką samotnie, podczas gdy łowca przygód jest z natury człowiekiem towarzyskim.

Niemniej jednak, określenie różnic między mistrzami każdej z tych ścieżek jest rzeczą

trudną, a może nawet niemożliwą z uwagi na to, że im większą mocą dysponujemy, tym

więcej mamy w sobie miłości (gdyż zanikają nasze lęki), im więcej miłości mamy w sobie,

tym większa jest nasza moc (gdyż wzrasta ufność). Próbowałem obu ścieżek i

ostatecznie wybrałem - dla siebie i dla swoich uczniów - drogę hawajskiego łowcy

przygód, ponieważ w moim przekonaniu jest to droga bardziej praktyczna i przynosząca

więcej korzyści, chociaż nie zmienia to faktu, że mam wiele szacunku dla szamanów-

wojowników i dla ich sposobów uzdrawiania.

Szaman miejski

Tytuł tej książki - Szaman miejski - wynika stąd, iż w nauczaniu swoją uwagę skupiam

właśnie na środowisku miejskim. Chociaż zwykle szamanizm kojarzony jest ze

środowiskami prymitywnych, a nawet dzikich plemion, to jego stosowanie jest równie

naturalne i potrzebne w środowisku miejskim, a to dlatego, że po pierwsze, niezależnie

od kultury i środowiska szaman jest uzdrowicielem, a po drugie, w dzisiejszych czasach

więcej ludzi mieszka w miastach, niż poza nimi (tereny podmiejskie zaliczam do

obszarów miejskich) i to właśnie ci ludzie najbardziej potrzebują uzdrawiania. Po trzecie

wreszcie, szamanizm, zwłaszcza w wersji hawajskiej, dobrze pasuje do współczesnych

czasów i potrzeb z następujących powodów:

1) nie ma nic wspólnego z sekciarstwem i jest całkowicie pragmatyczny; nie jest on

religią, lecz rzemiosłem, a praktykować go można samodzielnie lub w grupie;

2) jest bardzo łatwy do nauczenia się i stosowania, chociaż, tak jak w każdym rzemiośle,

pełny rozwój określonych umiejętności może zająć nieco czasu;

3) hawajska wersja szamanizmu może być praktykowana w dowolnym czasie i w

dowolnym miejscu - w domu, w pracy, w szkole, podczas zabawy czy też w podróży,

głównie dlatego, że szamani hawajscy zawsze zajmowali się wyłącznie umysłem i

ciałem; nie stosowali bębnów do wywoływania odmiennych stanów świadomości, nie

używali też masek, by udawać inne formy lub cechy;

4) natura szamanizmu jest taka, że uzdrawiając innych uzdrawiamy siebie; również

przekształcając naszą planetę, przekształcamy samych siebie.

Nauka rzemiosła

W zamierzchłych czasach, gdy ludzie mieszkali w wioskach, całkowicie odizolowanych

od innych społeczeństw, a postrzeganie świata przez człowieka ograniczało się do jednej

doliny, góry lub wyspy, było rzeczą naturalną, że ktoś, kto opanował sztukę szamańską,

miał tylko jednego, dwóch, być może trzech uczniów w ciągu całego życia, ponieważ

była to liczba, która w pełni zaspokajała potrzeby wioski. Natomiast dziś żyjemy w

Globalnej Wiosce wraz z miliardami ludzi i dla podtrzymania harmonijnej, zdrowej

egzystencji potrzeba nam tysięcy szamanów. Potrzebujemy ludzi właśnie takich, jak Ty.

Ja od dziecka byłem wychowywany na miejskiego szamana. Mój ojciec był wyjątkowo

dobrze obeznany z różnymi kulturami i tradycjami prawie całego świata i przeszedł

gruntowne szkolenie w zakresie szamanizmu, wywodzącego się z tradycji hawajskiej. Do

perfekcji miał opanowane rzemiosła i sposoby funkcjonowania w buszu i dżungli, w lesie

i na farmie, na pustyni i w tundrze. Nauczyłem się od niego bardzo dużo o Przyrodzie.

Lecz był on przede wszystkim szamanem miejskim; posiadał wyższe wykształcenie

medyczne i techniczne, a w kręgach biznesowych i rządowych czuł się prawie jak u

siebie w domu. Ja pojawiłem się w jego życiu na początku pewnej wojny, a on zniknął z

mojego pod koniec innej. Znaczną część czasu pomiędzy tymi zdarzeniami spędziliśmy

na podróżowaniu z jednego ośrodka miejskiego do drugiego. W ciągu siedemnastu lat

naszej znajomości uczyłem się szamanizmu na jego przykładzie i pobierałem nauki

głównie w środowisku wielkich miast, miasteczek i innych skupisk ludzkich.

Mówię o uczeniu się, lecz nie odbywało się ono w klasach, czy w formie sesji,

prowadzonych na siedząco, podczas których ojciec mój występowałby jako nauczyciel, a

ja jako uczeń. Sposób mojej edukacji należałoby uznać za bardzo tradycyjny, ponieważ

przebiegała ona w toku zwykłych czynności życiowych. Na przykład, podczas rozmowy

na temat warzyw, mój ojciec przedstawiał mi technikę komunikowania się z roślinami,

bym mógł ją popraktykować, a potem omówić z nim. Albo w ciągu dnia stwarzał sytuację,

w której miałem możliwość sprawdzenia opanowanych ostatnio umiejętności, a

następnie oceniał, jak je wykorzystuję (lub nie wykorzystuję). Często też rzucał

prowokujące aluzje, pomysły lub sugestie, bym rozważył je samodzielnie. Był to,

oczywiście, jakiś rodzaj szkolenia, ponieważ był świadomie planowany, a ja z pewnością

wyciągałem z niego stosowne nauki, chociaż sam proces nauczania wcale nie

przypominał zajęć w szkole.

Po śmierci ojca kontynuowałem szkolenie na szamana w ten sam sposób w ramach

naszej hawajskiej rodziny, lecz uzyskiwaną wiedzę w dalszym ciągu stosowałem na

terenie wielkich miast i miasteczek, z przerwą na pobyt w marynarce. Wykorzystywałem

ją w sposób bardzo praktyczny, ponieważ do tego właśnie była przeznaczona. Pomogła

mi ona poprawić ogólną kondycję organizmu i wzmocnić siły, wspomagałem się nią

również w szybkim odzyskiwaniu zdrowia, kiedy, zapominając o posiadanych

umiejętnościach, chorowałem lub ulegałem wypadkom. Z tej też wiedzy korzystałem, by

poradzić sobie jednocześnie z przeładowanym programem studiów na uniwersytecie w

Kolorado i pracą w trzech miejscach, a także by uzyskać stopień naukowy na Studiach

Azjatyckich i odznakę organizacji Phi Beta Kappa. Kolejny raz wykorzystałem swoje

umiejętności szamańskie, pracując nad zdobyciem dalszych stopni naukowych i

specjalizacji w Amerykańskiej Wyższej Szkole Międzynarodowego Zarządzania w

Arizonie, a także dużo później, kiedy pisałem pracę doktorską z psychologii na

Uniwersytecie Zachodnim w Kalifornii.

Po trzech latach małżeństwa, gdy mój pierwszy syn miał dwa latka, przeprowadziliśmy

się do Zachodniej Afryki, gdzie spędziliśmy siedem lat. Prawie pół roku przebywałem w

dżunglach, w lasach i na pustyniach, znacznie pogłębiając i rozszerzając dotychczasową

wiedzę o różnych aspektach tamtejszego szamanizmu, ale w dalszym ciągu działałem

przede wszystkim w mieście. Stosowałem swoje umiejętności do podtrzymywania

szczęścia i pełni naszego związku małżeńskiego, do utrzymywania swoich synów

(trzech) w dobrym zdrowiu fizycznych, a także do budowania przyjacielskich stosunków

między moimi dziećmi oraz między nimi i mną. Wiedza ta była mi pomocna w

uzdrawianiu i wychowywaniu zwierząt domowych, we wspieraniu rodziny, przyjaciół i

sąsiadów w dziedzinie ich zdrowia i sukcesów; pomagała mi także rozwijać swoją karierę

i dzielić się tym, co potrafiłem z ludźmi na całym świecie. Używam jej dla utrzymywania

pojazdów i komputerów w stanie sprawnego działania, dla zapewnienia dobrej

współpracy z liniami lotniczymi i właściwej pogody podczas moich podróży. Stosuję ją

również w celu przyspieszenia nauki szamanów i innych ludzi, których nauczam.

Gdziekolwiek jestem, wiedza ta pracuje na moją korzyść i na korzyść mojego środowiska

społecznego i materialnego.

W swoim życiu nauczyłem się wielu rzeczy, studiowałem wiele systemów religijnych (np.

chrześcijaństwo, judaizm, buddyzm, hinduizm, konfucjanizm, islam, voodoo),

filozoficznych (głównie taoizm, jogę, zeń, pragmatyzm zachodni) i systemów uzdrawiania

(masaż, ziołolecznictwo, pracę z energiami, uzdrawianie wiarą, hipnozę - to jedynie kilka

przykładów). W każdej z tych dziedzin szamanizm pomagał mi rozszerzać wiedzę.

Obecnie, kiedy na stałe mieszkam na Hawajach i kieruję organizacją o nazwie Aloha

International (będącą międzynarodową siecią szamanów-uzdrowicieli, która, poprzez

organizowanie kursów i seminariów, muzeów i miejscowych oddziałów, propaguje

hawajską tradycję uzdrawiania), rzemiosło miejskiego szamana przejawia się we

wszystkich naszych działaniach.

W tej książce zamierzam wykazać, że idee i praktyki szamanizmu hawąjskiego nadają

się do wykorzystania równie dobrze w środowisku współczesnego społeczeństwa

miejskiego, jak i na obszarach, które mają ściślejszy związek z Naturą. Jak wspomniałem

wcześniej, niektóre koncepcje, przykłady i ćwiczenia będą Ci znane, a niektóre z nich

mogą wyglądać dość obco. Materiał pochodzi z dwóch kursów, które prowadzę i jest w

ich toku prezentowany mniej więcej w tej samej kolejności, w jakiej go podaję tutaj.

Jednakże objętość tej książki nie pozwala zagłębić się w niektóre zagadnienia tak, jak

jest to możliwe podczas kursu.

Polityka otwartych drzwi

Wiele z tego, co ja prezentuję w sposób otwarty, w niektórych tradycjach uważane jest za

głęboką tajemnicę. Czasami jest to wynik obaw o to, że wiedza ta może być używana w

niewłaściwy sposób, czasami jest to obawa, że, gdy wiedza ta będzie dostępna dla

każdego, może stracić swoją moc, czasami zaś wynika to z lęku przed karą ze strony

wyższych kapłanów, którzy wydali polecenie, by nie ujawniać takich rzeczy.

Ale prawdziwy szaman nie robi tajemnicy z czegoś, co pomaga i uzdrawia. Nie sztuka

utrzymywać wiedzę w tajemnicy; sztuką jest sprawić, by ludzie zrozumieli ją i potrafili

stosować. Co do niewłaściwego używania takiej wiedzy uważam, że wynika ono z

niekompetencji. Im więcej człowiek wie na temat tego, jak zmieniać rzeczywistość, tym

Serge Kahili King - Szaman miejski.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: