SPR - MET FOTO3.pdf

(42 KB) Pobierz
SPR - MET FOTO3
„OCENA SKUTECZNO Ś CI SKOKU STARTOWEGO ZE SŁUPKA
W ZALE ś NO Ś CI OD POZYCJI STARTOWYCH.”
WSTĘP
Start do wyścigu pływackiego, poza pływaniem na grzbiecie, odbywa się ze słupka
startowego, który zgodnie z przepisami nie moŜe być wyŜszy niŜ 75 cm ponad powierzchnią
wody.
Opis techniki:
1. Pozycja wyj ś ciowa
Na sygnał startera „na miejsca” pływak staje w skłonie na przedniej powierzchni słupka ( w
lekkim rozkroku lub wykroku ) chwytając dłońmi jego przednią krawędź. Przyjmując
powyŜszą pozycję ugina nogi w stawach kolanowych – dłonie chwytają słupek na zewnątrz
stóp lub między stopami.
2. Odbicie
Na sygnał startowy pływak wykonuje bardzo szybki ruch ramion bezpośrednio w przód. W
trakcie odbicia nogi prostują się a dłonie zmierzają do przodu i lekko w dół.
3. Faza lotu
W najwyŜszym połoŜeniu ciała biodra znajdują się w górze co pozwala na prawidłowe
wejście tułowia do wody po wcześniejszym zanurzeniu ramion i barków co pozwala na
zmniejszenie oporu podczas wejścia ciała do wody. Kąt wejścia ciała do wody wynosi ok.
30 – 35 º. Inne jego wartości wpływają niekorzystnie zarówno na szybkość wykonania
skoku oraz utratę energii przy zbyt małym kącie wejścia do wody.
4. Wej ś cie do wody i po ś lizg
Po wejściu do wody następuje poślizg. Pływak przyjmuje jak najbardziej opływowy kształt
co wpływa na zmniejszenie gwałtownego spadku prędkości.
Skok startowy wykonywany z pozycji ze stopami ustawionymi równolegle jest
stosowany przez większość zawodników. W ostatnich jednak latach zauwaŜa się coraz bardziej
rozpowszechniającą się technikę skoku z wykroku.
Celem pracy jest określenie skuteczności skoku ze słupka u czołowych pływaków klubu
AZS-AWF W-wa wykonujących skoki ze stopami ustawionymi w rozkroku oraz zbadanie
skuteczności nowszej techniki ze stopami ustawionymi w wykroku oraz dobór optymalnej
techniki skoku dla danego zawodnika.
MATERIAŁ I METODA
1
Badania przeprowadzono na 18 zawodnikach i zawodniczkach sekcji pływackiej AZS-
AWF Warszawa posiadających klasę MK (10 osób) oraz MM (8osób). Próby wykonano na
pływalni AWF w okresie dwóch tygodni. Zestaw 20 skoków (po 10 w kaŜdej pozycji)
obejmował jedna serię. Zawodnicy wykonywali drugą serię skoków po 7 dniach.
W badaniach posłuŜono się metodą świetlnej rejestracji ruchu opartej na analizie
zarejestrowanego obrazu video.
Opis systemu pomiarowego video
System video składa się:
- kamery video
- komputera z kartą przetwarzania obrazu
- magnetowidu
- oprogramowania
Opis programu do obliczenia parametrów ruchu.
Do obliczenia głównych parametrów ruchu człowieka moŜna wykorzystać program
TVSM. Program umoŜliwia wprowadzenie do komputera sfilmowanych wcześniej scen, klatka
po klatce. Po zadeklarowaniu sposobu obliczania mas poszczególnych części ciała program
oblicza i wyświetla na ekranie:
- współrzędne toru ŚC na poszczególnych klatkach
- połoŜenia ŚC w kierunku pionowym i poziomym w zaleŜności od czasu
- prędkość pionową i poziomą ŚC w zaleŜności od czasu
- przyspieszenie pionowe i poziome ŚC w zaleŜności od czasu
Kąt wejścia do wody pływaka określano metoda graficzną.
Zasady filmowania
- kamera ustawiona w odległości 10 m od płaszczyzny ruchu zawodnika (w odległości 2 m
od linii słupka) a siatka fotogrametryczna o 1 m dalej.
- częstotliwość 80 kl/s
- zmniejszenie zdjęcia α = 12
- analizowano co drugą klatkę
ANALIZA WYNIKÓW
Oceniając skuteczność danej techniki skoku bierzemy pod uwagę m.in. kąt i odległość
wejścia do wody, przebieg drogi ŚC oraz prędkość przemieszczanie się ŚC.
2
WNIOSKI
- Na podstawie statystycznej analizy uzyskanych wyników moŜemy podjąć próbę oceny
skuteczności danej techniki skoku.
- W zaleŜności od wartości uzyskanych parametrów skoku (istotność róŜnic) moŜemy
wnioskować o optymalnej technice skoku startowego dla poszczególnych zawodników.
Bibliografia:
1. Bartkowiak E. „Pływanie Sportowe”.COS W-wa 1999.
2. Buśko K., Musiał W., Wychowański M. „Instrukcje do ćwiczeń z biomechaniki”.
Wyd. AWF Warszawa 1991.
3. Fidelus K., Ostrowska E., Urbanik Cz., Wychowański M., „Ćwiczenia
laboratoryjne z biomechaniki”. Wyd. AWF Warszawa 1996.
4. Karpiński R. „ Pływanie. Podstawy techniki. Nauczanie” Katowice 2000.
3
4
Zgłoś jeśli naruszono regulamin