SPR - ROWNIA3.pdf - AWF biomechanika - engarde

Pomiar mocy ko ń czyn dolnych na równi pochyłej

WST Ę P

Wartość mocy maksymalnej oraz wytrzymałość całego organizmu

lub poszczególnych grup mięśniowych są podstawowymi parametrami w

ocenie stanu i rozwoju cech fizycznych zawodników. Według teorii sportu

wytrzymałość, jest to zdolność do kontynuowania długotrwałej pracy o

wymaganej intensywności, bez obniŜania efektywności działań i przy

zachowaniu podwyŜszonej odporności na zmęczenie. Biologicznym

podłoŜem wytrzymałości jest wydolność, która determinuje funkcjonalne

moŜliwości wykonywania wysiłków, przy rozwinięciu najbardziej

ekonomicznych u efektywnych reakcji ustroju. Poziom wydolności

warunkowany jest: charakterem energetyki wysiłku (tlenowe,

beztlenowe), zasobami energetycznymi , zdolnością transportu tlenu i

substancji energetycznych, szybkim usuwaniem produktów przemiany

materii, termoregulacją, połączeniami nerwowo-mięśniowymi itd.

Wytrzymałość jest pojęciem szerszym. O ile wydolność określa

potencjał ustroju, tak wytrzymałość charakteryzuje stopień

wykorzystywania tego potencjału. A więc poziom wytrzymałości naleŜy

rozpatrywać z uwzględnieniem uwarunkowań biologicznych

wynikających z wydolności ustroju, jak równieŜ i czynnikiem

osobowościowo-psychicznym: motywacja, siła woli, tolerancja na

zmęczenie i inne.

Z punktu widzenia fizjologii wytrzymałość określa się jako wysoką

wydolność przejawiającej się w wysokiej tolerancji zmian wysiłkowych w

organiźmie (homeostaza) oraz jako moŜliwie najdłuŜsze utrzymywanie

równowagi ustrojowej podczas długotrwałej pracy o znacznej

intensywności.

Jest kilka wskaźników fizjologicznych, które określa stan

wydolności organizmu, np.:

Maksymalny pobór tlenu – V 0 max

Poziom progu mleczanowego – LT

Ocena mocy anaerobowej – test Wingate

Reakcje układu krąŜenia na wysiłek – pomiar tętna

I inne

Ze względu na róŜnorodność przejawiania wytrzymałości w

sporcie wyróŜnia się wiele jej klasyfikacji. Ich podstawą jest przede

wszystkim charakter przemian energetycznych oraz rodzaj i charakter

zaangaŜowania układu mięśniowego podczas wysiłku.

- przyjmując kryterium wykorzystania tlenu i źródeł energii mówimy o

wytrzymałości tlenowej, tlenowo-beztlenowej(mieszanej) i

beztlenowej

- ze względu na charakter pracy mięśni mamy wytrzymałość

statyczną, dynamiczną a takŜe lokalną i globalną

- uwzględniając zaangaŜowanie w wysiłek fizyczny innych cech

sprawności motorycznej wyróŜniamy wytrzymałość siłową,

szybkościową i skocznościową

- według kryterium czasu trwania wysiłku jest wytrzymałość:

sprinterska (do 15 s), szybkościowa (15-50 s), krótkiego czasu (2-

10 min), długiego czasu (10-60 min), maratońska (powyŜej 60 min)

Z metodycznego punktu widzenia wyróŜnia się trzy rodzaje

wytrzymałości:

1) ogólna – to zdolność wykonywania przez dłuŜszy czas dowolnej,

często niespecyficznej pracy fizycznej, angaŜującej liczne grupy

mięśniowe. Podstawą są procesy tlenowe.

2) Ukierunkowana – to sprawność charakteryzująca stopniową

adaptację ustroju do przyszłych wysiłków specjalistycznych. MoŜna

tu juŜ wyróŜniać wytrzymałość skocznościową, biegową, rzutową.

Kształtuje zdolność przeciwstawiania się zmęczeniu podczas

długotrwałych lub wielokrotnie powtarzanych wysiłków o róŜnej

intensywności.

3) Specjalna – oznacza zdolność do wykonywania w pełni

specyficznego wysiłku w obrębie danej dyscypliny czy konkurencji.

WaŜny jest aspekt jakościowego wykonania zadania ruchowego,

będący warunkiem osiągnięcia wysokiego wyniku.

Zaznajomienie z pojęciem energetyki wysiłku fizycznego.

Hydroliza adenozynotrójfosforanu (ATP) katalizowana przez ATP-

azy dostarcza energii, która w komórce zuŜywana jest do wielu

procesów (m.in. transport przez błony, biosynteza, praca mięśni).

Zasoby ATP w mięśniach szkieletowych człowieka są małe i wynoszą

ok. 24 mmol / kg suchej masy mięśniowej. Podczas wysiłków

krótkotrwałych o mocy maksymalnej, w czasie których tempo utylizacji

kilkakrotnie przewyŜsza moŜliwości produkcji ATP w procesach

tlenowych, beztlenowe reakcje energetyczne są głównym

mechanizmem resyntezy ATP. W wysiłkach dynamicznych – w czasie

pracy na cykloergometrze, w pierwszych 10 s maksymalnego wysiłku

(30 s – test Wingate) fosfokreatyna dostarcza 53%, glikoliza

beztlenowa 44%, a procesy tlenowe 3% całej puli zuŜywanego ATP.

Wraz ze wzrostem czasu trwania wysiłku rośnie udział procesów

tlenowych w resyntezie ATP

Poj ę cie mocy maksymalnej.

Pojęcie moc maksymalna mięśni szkieletowych naleŜy

rozumieć maksymalną wielkość mocy, wyraŜoną w watach [W],

osiągniętą przez daną grupę mięśni w czasie próby wysiłkowej. Silny

wpływ na wielkość osiągniętej mocy mają takie czynniki, jak: stan

energetyczny mięśnia, temperatura wewnątrzmięśniowa, szybkość

skracania mięśnia i inne. W próbie mocy maksymalnej naleŜy tak

obciąŜyć badane mięśnie, aby mogły one skracać z tzw. Optymalną

szybkością (V opt ), co jest warunkiem uzyskania maksymalnej mocy.

Tempo spadku mocy w próbie wysiłkowej jest czynną informacją o

procesach zmęczenia zachodzących w mięśniach szkieletowych

badanej osoby.

Zmęczenie definiuje się jako „utratę zdolności generowania

wymaganej lub spodziewanej wielkości mocy” (Edwards).

RozróŜniamy zmęczenie: ośrodkowe (ośrodkowy układ nerwowy),

obwodowe (mięśnie), jak równieŜ zmęczenie : lokalne, regionalne,

globalne. W wysiłkach krótkotrwałych o mocy maksymalnej przyczyną

zmęczenia pracujących mięśni jest: zwolnienie tempa produkcji ATP,

w stosunku do jego zuŜycia, zmniejszenie ilości energii uzyskanej z

hydrolizy ATP, zuŜycie zasobów fosfokreatyny oraz glikogenu we

włóknach typu II, akumulacja H + , ADP, IMP, NH 3 , LA.

Podczas zajęć biomechaniki przeprowadziliśmy badania

wytrzymałości i wartości maksymalnej mocy podczas wyskoków na

równi pochyłej, badając „siłę” kończyn dolnych. O ile moc

maksymalna moŜe być rozwijana w krótkotrwałych wysiłkach, o tyle

utrzymanie tej mocy na jak najwyŜszym poziomie moŜe świadczyć o

poziomie wytrzymałości badanego. Z fizjologicznego punktu widzenia

wytrzymałość zaleŜy od ogólnej wydolności organizmu, której miarą

jest zuŜycie tlenu na minutę. Podstawą wytrzymałości są więc

procesy tlenowe, które nie odzwierciedlają reakcji organizmu w

wysiłkach krótkotrwałych lub angaŜujących ograniczoną grupę mięśni.

Dlatego teŜ w biomechanice wytrzymałość jako cechę fizyczną

charakteryzuje zmiana mocy w funkcji czasu . W ten sposób moŜna

ocenić zarówno pracę całego organizmu lub poszczególnej grupy

mięśniowej. SłuŜą do tego trenaŜery dające natychmiastową

informację o podstawowych parametrach ruchu. Miernikiem

wytrzymałości jest tu współczynnik kierunkowy równania prostej

regresji, opisującej zmianę mocy w funkcji czasu.

P = a – b t

Współczynnik b jest miernikiem wytrzymało ś ci i mówi nam, kto jest

w stanie dłu Ŝ ej i lepiej „pracowa ć ”. Im ni Ŝ szy współczynnik tym

wy Ŝ sza wytrzymało ść . B = tangens α k ą ta pochylenia prostej regresji

do osi OX.

METODA BADAWCZA

Do pomiaru mocy maksymalnej oraz zmian mocy kończyn w

funkcji czasu wykorzystujemy stanowisko składające się z równi pochyłej

i wózka (o masie 33 kg). Zjazd jest zbudowany z szyn stalowych

pochylonych pod kątem 15 o do poziomu. Zjazd u dołu jest zakończony

platformą, która połączona jest z komputerem. Dzięki oprogramowaniu

„TRP” są moŜliwe pomiary: max. prędkości wózka i moc kaŜdego

odbicia, droga wózka po odbiciu, czas kontaktu z płytą, suma pracy

wykonanej w serii pomiarowej, czas serii i numer odbicia.

Na początku badany wykonuje serię próbną, a następnie (po

odpoczynku) wykonuje serię 40 maksymalnych odbić, starając się

wykonać ćwiczenie na maksimum swoich moŜliwości.

W kaŜdym kolejnym odbiciu moc malała, co jest zjawiskiem

normalnym. W poniŜszej pracy porównam wyniki czterech badanych.

MATERIAŁ BADA Ń

IMIĘ I NAZWISKO MASA CIAŁA,

WZROST

WIEK DYSCYPLINA

SUMA UZYSKANYCH

WYNIKÓW

20,8 Taniec

towarzyski

Sonia Mosur

172

Σ czas

16,5

Σ drog

Σ prac

15640,49

Σ moc

38275,44

Anna

Matuszkowiak

21,5 Narciarstwo

zjazdowe

Σ czas

15,8

Σ drog

31,5

Σ prac

16540,71

168

Σ moc

42640

21 Brak

specjalizacji

Zofia Piątkowska

Σ czas

19,9

Σ drog

35,2

Σ prac

14075,78

172

Σ moc

28963,33

Karolina Łaska

21,7 ŁyŜwiarstwo

szybkie

Σ czas

16,5

Σ drog

Σ prac

16103,93

170

Σ moc

39391,29

Milena Daniłowicz

Rzut

oszczepem

Σ czas

15,1

Σ drog

Σ prac

19280,85

170

Σ moc

51380,5

22,5

SPR - ROWNIA3.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: