Orzeszkowa Eliza - Pamiętnik Wacławy Tom 2.pdf - Eliza Orzeszkowa - EVEREST8844

Aby rozpocząć lekturę,

kliknij na taki przycisk ,

który da ci pełny dostęp do spisu treści książki.

Jeśli chcesz połączyć się z Portem Wydawniczym

LITERATURA.NET.PL

kliknij na logo poniżej.

Eliza Orzeszkowa

PAMIĘTNIK

WACŁAWY

Ze wspomnień młodej panny

Tom II

Tower Press 2000

W TRZY LATA PÓŹNIEJ

W tym samym ładnym gabinecie, o sprzętach obitych paliowym atłasem, do którego przed

czterema laty wbiegłam po raz pierwszy młodziuchną dziewczyną, stałam znowu przed wiel-

kim zwierciadłem i poprawiałam sobie włosy rozrzucone długą podróżą, zupełnie jak wtedy,

kiedy to w pierwszy raz włożonej długiej sukni i modnie uczesanej fryzurze dygałam tak ce-

remonialnie a swawolnie przed nieznanym a wymarzonym i oczami wyobraźni widzianym

młodym sąsiadem.

Tylko teraz już nie siedemnastoletnie swawolne i naiwne dziewczę stało przede mną w

zwierciadlanej szybie. Teraz stała tam dwudziestodwuletnia panna, której powierzchowność

miała cechy fizycznej i moralnej dojrzałości. Na ustach jej błąkał się wyraz świeżo doznanego

słodkiego rozrzewnienia, ale w oczach była troska...

– Biedna moja matka – wyrzekłam z cicha.

„Biedna!” – odszepnął obraz mój w zwierciadle.

Wszystko było tak samo, jak w on pierwszy dzień przybycia mego z pensji do domu matki

i wszystko jakoś inaczej. Sprzęty były te same, kosztowne i smakowne, ale utraciły swą stroj-

ność i wyglądały tak, jakby im i wiele lat wieku przybyło; amfilada salonów długa była i

zdobna, lecz wiała pustką i jakimś niepochwytnym pyłem zaniedbania była cała obleczona; za

oknami piękna wprzódy murawa dziedzińca sterczała gdzieniegdzie badylami źle pielęgno-

wanych uschłych roślin; z ozdobnych murowanych sztachet kawałami opadał tynk sczerniały

od wilgoci i pozostawiał czerwone plamy obnażonej cegły, podobne do ran otwartych. Nie

słychać było wcale odgłosów licznej służby; przez dziedziniec tylko w pobliżu domu prze-

szedł ktoś z domowników, a promień jesiennego słońca prześliznął się po jego postaci i uka-

zał wytarte odzienie.

Odwróciłam wzrok od tego, co mię otaczało, i spojrzałam znowu na młodą kobietę stojącą

przede mną w zwierciadle.

– Ruina! – rzekłam cicho.

„Ruina” – powtórzyła.

– Zupełna.

„Zupełna!” – powtórzyła młoda kobieta w zwierciadle, ale na twarzy jej nie było trwogi.

Położyłam rękę na piersi, a potem podniosłam ją do czoła. Serce uderzało mężnie i żywo,

w głowie czułam myśli natłok.

Puściłam wzrok poza okna, mierzyłam nim krańce widnokręgu i ujrzałam w dali ojca me-

go, któremu myślą posłałam dziękczynienie za to, że twarz mi nie zbladła ani się serce ści-

snęło bojaźnią przy złowrogim dźwięku wyrazu: ruina.

Pod gankiem zaturkotało; domyśliłam się gościa, zwróciłam się ku bawialnemu salonowi.

Idąc, mimo woli przypomniałam sobie ów przed czterema przeszło laty turkot kół, zwiastują-

cy przybycie Franusia, i moją ówczesną obawę na myśl, jak powitam pierwszego widzianego

w domu mej matki gościa.

Uśmiechnęłam się na to wspomnienie. Jakże daleko byłam teraz od owej dziecięcej pory

obaw i rumieńców, jakże inną byłam od dzieweczki, co wówczas stała w progu, drżąca, za-

płoniona, na wpół z płaczem targająca jedwabne nitki, które nie pozwalały jej uciec od go-

ścia!

Orzeszkowa Eliza - Pamiętnik Wacławy Tom 2.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: