Cartland Barbara - Zew serca.pdf - E-BOOK - P.Kuba-47

Barbara Cartland

Zew serca

Call of the heart

OD AUTORKI

Handel kobietami i dziećmi pomiędzy Anglią i

Kontynentem rozwijał się. Dopiero przyjęcie uchwały o

poprawce do kodeksu kryminalnego położyło kres

przemytowi młodych dziewcząt na Kontynent, gdzie

sprzedawano je jak bydło.

William Thomas Stead, wydawca „Pall Mall Gazette",

zaczął od 1880 roku wyzwalać będące niewolnikami

angielskie dzieci, wywołując powszechne oburzenie, co

jednakże doprowadziło do przyjęcia uchwały o poprawce

kryminalnej, raz za razem odrzucanej przez parlament.

Stead kupił trzynastoletnią dziewczynkę, którą matka

zdecydowała się sprzedać za jednego funta. Po wydaniu przez

lekarza świadectwa, że dziewczyna jest dziewicą, wywiózł ją

do Francji i umieścił w przytułku Armii Zbawienia. Swój czyn

opisał w gazecie, wzbudzając natychmiastowe

zainteresowanie.

To, co nastąpiło potem, należy do historii. Steadowi

wytoczono proces i skazano go na trzy miesiące więzienia.

Jednak 14 kwietnia 1885 roku, stosunkiem 179 głosów do 71,

przyjęto uchwałę o podjęciu dalszych postanowień w celu

ochrony kobiet i dzieci oraz o przyszłej likwidacji domów

publicznych.

Handel kobietami nadal kwitnie w wielu częściach świata,

zwłaszcza na Bliskim Wschodzie.

R OZDZIAŁ 1

1819

Ależ, Zofio, nie możesz tego zrobić!

- Mogę robić, co mi się podoba - odparła Zofia. Trudno

było sobie wyobrazić kogoś piękniejszego!

Złote loki, różowa skóra i doskonałe rysy Zofii Studley

rozsławiły ją od chwili, w której spoczęły na niej oczy

elegantów z ulicy św. Jakuba.

Po miesiącu pobytu w Londynie ogłoszono ją

„Niezrównaną", a po dwóch miesiącach zaręczyła się z

Juliuszem Vertonem, który po śmierci swojego wuja miał

zostać księciem Yelverton. Zaręczyny ogłoszono w gazecie i

wkrótce do domu w dzielnicy Mayfair, wynajętego na sezon

przez lady Studley, zaczęły napływać prezenty ślubne.

Ale nagle, na dwa tygodnie przed ślubem, Zofia

oświadczyła, że zamierza uciec z lordem Rothwynem.

- Spowoduje to niesłychany skandal! - zaprotestowała

Lalita. - Dlaczego chcesz to zrobić?

Różnica pomiędzy dwiema dziewczynami, które były w

podobnym wieku, szokowała. Podczas gdy Zofia stanowiła dla

wszystkich mężczyzn ideał piękna, przypominając angielską

różę, Lalita wyglądała żałośnie. Choroba, którą przebyła zimą,

sprawiła, że jej wygląd służba określała jako „skóra i kości".

Z powodu długich godzin, które spędzała na szyciu dla

swojej macochy, nie zawsze mając potrzebną ilość świec,

oczy miała zaczerwienione i spuchnięte. Jej włosy były tak

mizerne i bez połysku, że wydawały się prawie szare.

Zaczesywała je gładko do tyłu, ukazując czoło, na którym

stale widniały zmarszczki niepokoju.

Obie dziewczyny były prawie tego samego wzrostu, ale

Zofia była wcieleniem zdrowia i radości życia, podczas gdy

Lalita wydawała się cieniem człowieka bliskim omdlenia.

- Sądziłam - odpowiedziała na protest Lality twardym

głosem Zofia - że powód będzie oczywisty nawet dla takiego

półgłówka jak ty:

Lalita nie odezwała się.

- To prawda, że Juliusz zostanie księciem, w przeciwnym

wypadku nie brałabym małżeństwa z nim pod uwagę, jednak

kiedy to nastąpi? - Zofia obiema rękami wykonała wyrazisty

gest i kontynuowała: - Książę Yelverton ma nie więcej niż

sześćdziesiątkę. Może żyć jeszcze dziesięć czy piętnaście lat.

Do tego czasu będę zbyt stara, by uzyskana wówczas pozycja

księżnej sprawiała mi radość.

- Nadal będziesz piękna - powiedziała Lalita. Zofia

odwróciła się, by przyjrzeć się sobie w lustrze.

Gdy podziwiała swoje odbicie, na jej usta wypłynął

uśmiech.

Jej kosztowna suknia z bladoniebieskiej krepy z modnym,

łódkowym wycięciem przy szyi i dekoracyjnym obszyciu z

prawdziwej koronki była niezwykle twarzowa. Ponieważ

ponownie modne stało się ciasne sznurowanie, nowe paryskie

gorsety czyniły jej talię bardzo wąską, co jeszcze bardziej

podkreślała szeroka spódnica, ozdobiona bukiecikami

kwiatów i tiulowymi krezami.

- Tak - powiedziała wolno - nadal będę piękna, ale

księżną pragnęłabym zostać już teraz, abym w koronie mogła

chodzić na rozpoczęcie sesji parlamentu i brać udział w

innych uroczystościach. - Po chwili milczenia dodała: - Ten

nieznośny, szalony, stary król musi wkrótce umrzeć!

- Może książę nie będzie kazał ci zbyt długo czekać -

zasugerowała łagodnym, melodyjnym głosem Lalita.

- Nie zamierzam czekać ani długo, ani krótko -

odpowiedziała Zofia. - Dziś wieczorem uciekam z lordem

Rothwynem! Wszystko przygotowane.

- Czy naprawdę myślisz, że to rozsądne? - zapytała Lalita.

- Jest bardzo bogaty - odparła Zofia. - Jest jednym z

najbogatszych ludzi w Anglii i pozostaje w przyjaźni z

regentem, o czym biedny Juliusz nawet nie może marzyć.

- Jest starszy niż pan Verton - powiedziała Lalita. -

Pomimo że nigdy go nie widziałam, wyobrażam sobie, że jest

dość odrażający.

- Tu masz rację - zgodziła się Zofia. - Ma ciemne włosy,

jest raczej ponury i bardzo cyniczny, lecz czyni go to

ogromnie pociągającym!

- Czy on cię kocha? - zapytała cicho Lalita.

- Uwielbia mnie! - wykrzyknęła Zofia. - Obaj mnie

uwielbiają, ale szczerze mówiąc, Lalito, jeśli porównywać ich

ze sobą, to lord Rothwyn jest lepszą partią.

Na chwilę zapadła cisza, po czym odezwała się Lalita:

- Myślę, że powinnaś przede wszystkim rozważyć, Zofio,

z którym będziesz szczęśliwsza. To jest naprawdę... ważne w

małżeństwie.

- Znowu czytałaś! Mama będzie wściekła, gdy cię na tym

złapie! - krzyknęła Zofia. - Miłość jest dobra w książkach i dla

dojarek, a nie dla dam z wyższych sfer!

- Czy naprawdę zdecydowałabyś się na małżeństwo bez

miłości? - zapytała Lalita.

- Zdecyduję się na małżeństwa z tym, kto gwarantuje mi

największe korzyści - odparła Zofia - i jestem przekonana, że

lord Rothwyn należy do takich. Jest bogaty. Bardzo, bardzo

bogaty.

Odwróciła się od lustra i przemierzyła pokój, podchodząc

do otwartych drzwi szafy wypełnionej przepychem sukien, za

które - o czym wiedziała Lalita - nie zapłacono ani jednego

rachunku. Stanowiły one jeden z atutów, które

wykorzystywała Zofia, by przyciągnąć uwagę mężczyzn, a co

zaowocowało już trzema propozycjami małżeństwa. Pierwszą

złożył Juliusz Verton, przyszły książę Yelverton; drugą,

Cartland Barbara - Zew serca.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: