Carlton Harold - Cena namiętności tom 2.pdf - C - nati48

Carlton Harold

Cena namiętności tom 2

W pewne majowe popołudnie, kiedy słońce lśniło złoto, wylądowały w Palmie. Z okna samolotu Marcella zwróciła

uwagę na to, iż morze ma kolor intensywnej akwamaryny, a niekiedy błękitu pruskiego. Natychmiast po wyjściu z

samolotu poczuły aromat spieczonych słońcem sosen zmieszany ze słonym zapachem morza.

Nieskazitelnie czysty samochód hotelowy już czekał. Szofer trzymał tabliczkę z nazwiskami.

- Winton i Jagger? - przeczytała Amy, wsiadając. - Brzmi jak jakaś cholerna firma prawnicza.

Samochód wspinał się powoli na wzgórze, wysokie prawie jak góra, ku luksusowemu hotelowi, który przycupnął

pośród rozległych lasów sosnowych. W dole, w mieście, katedra lśniła złoto w słońcu. Kiedy wysiadły, żeby chłonąć

widok i odetchnąć świeżym powietrzem, Marcella rozłożyła z radością ramiona.

- Dwa tygodnie na niczym, ale dla mnie to w sam raz! - zaśmiała się.

- To bajka, prawda? - zgodziła się Amy.

Pobiegła przez taras pełen stolików i krzeseł, walcując po parkiecie pod gołym niebem, a Marcella za nią.

Zatrzymały się przed niskim murkiem, ponad którym rozciągał się wspaniały widok na wybrzeże w dole.

Po jednej stronie morze leżało daleko pod nimi, migoczące i przejrzyste. Hotel wznosił się tak wysoko nad miastem,

że hałas przesiany przez tysiące sosen, zanim docierał do uszu gości Son Vida, stawał się przytłumionym szumem.

Oparły się o balustradę, a Marcella odwróciła się do przyjaciółki z roziskrzonymi oczami.

- Ubóstwiam to - powiedziała.

Po wpisaniu się na listę hotelowych gości spotkały się na tarasie na drinka. Goście zachowywali się wyniośle, lecz w

najlepszym stylu: bogate rodziny, trochę Arabów, starsze pary, kilku dyskretnych, grzecznych Brytyjczyków. Zanim

Amy zeszła na dół, Marcella zdążyła obejrzeć luksusowy hotel, przyjrzeć się chudej, wysokiej, brzydkiej kobiecie

oglądającej wystawę sklepu jubilera w małej uliczce pełnej sklepików w podziemiach hotelu. Kobieta miała na sobie

wytworną suknię - od Ungaro lub Lacrok - z dużym, barwnym wzorem i monstrualnymi, bufiastymi rękawami.

Wyraz pożądania, z jakim patrzyła na biżuterię w zamkniętym sklepie, sprawił, że Marcellę przeszedł dreszcz.

Odwróciła się, słysząc stukot obcasów Amy o posadzkę.

- Dziś wieczorem jest na tarasie pokaz flamenco - powiedziała Amy. - Chcesz pójść?

Marcella skinęła głową z zapałem.

Kolację postanowiły zjeść w bufecie na świeżym powietrzu, bo można tam było wracać ciągle do grilla, gdzie

kucharze w białych czapach przewracali na ogniu wielkie świeże krewetki. Wypiły butelkę hiszpańskiego wina

owocowego.

- Żadnych wolnych mężczyzn! - stwierdziła Marcella, rozglądając się po brytyjskich, francuskich i włoskich parach.

- Oczywiście, że nie. - Amy nie zadała sobie nawet trudu, by pójść za jej spojrzeniem. - Oni czekają na nas tam, w

dole! - wskazała na światła Palmy lśniące poniżej. Noc była granatowa, a gwiazdy zdumiewająco białe.

Pokaz flamenco rozpoczął się o jedenastej, kiedy większość gości przystąpiła do jedzenia posiłku. Tancerka usiadła

na krześle prosto i nieruchomo, a reflektor punktowy wydobył z mroku jej pofałdowaną suknię, czystą i białą jak

łabędź. Powoli wygięła ciało, wyprostowała się i wstała. Marcella była zahipnotyzowana pewnością siebie bijącą od

tej kobiety. Stopy tancerki zaczęty się poruszać, a ona sama odegrała małą scenkę mimiczną, mającą wyrażać

zdziwienie tym, co robiły. Twarz pozostała harda, lecz stopy zdawały się żyć własnym życiem. Tak jak moje -

pomyślała Marcella. - Górna połowa mego ciała nie wie, co robi dolna, udaje, że

nie jest odpowiedzialna. W umyśle mignęła jej sala kinowa w klubie Członkowie i usiłowała wyliczyć tuzin

mężczyzn, którzy ją pieścili. Potem do kobiety przyłączył się tancerz i we dwoje odegrali stylizowany, dowcipny,

zmysłowy rytuał uwodzenia mężczyzny przez kobietę, droczenia się kobiety z mężczyzną; oboje wiedzieli

doskonale, co robili.

- Hiszpanie wiedzą, co? - szepnęła Amy.

Marcella i Amy poszły spać o pierwszej, po pokazie tańca; obie skonane po podróży, cudownie zmęczone oddychały

sosnowym powietrzem.

O jedenastej następnego dnia Marcella siedziała przy basenie, wystawiając plecy do piekącego słońca. Gdy wyszła

Amy, rzuciła jej koszulkę.

- Nie opalaj się za bardzo, Marcello - ostrzegła. -Chcesz wyglądać blado i interesująco dziś wieczorem, prawda?

Skąd mają wiedzieć, że jesteś świeża, jeśli opalisz się jak cała reszta?

Przed lunchem zaprowadziła Marcellę do swego pokoju.

- Mam coś dla ciebie - powiedziała, przywołując przyjaciółkę gestem. - Mały pokaz z okazji naszego pierwszego

dnia tutaj. - Sięgnęła do walizki stojącej na podłodze i wyjęła pudełko obite szarą skórą jaszczurczą, pełne szklanych

słoiczków i butelek. - Ode mnie. - Wręczyła pudełko Marcelli. - Sporządzone w Paryżu przez wyjątkowo elegancką

i wyjątkowo pieprzoną węgierską księżniczkę wyłącznie do tej części twego ciała, której, modlę się o to, zaczniesz

znowu używać tej nocy!

Pięknie opakowane emulsje, kremy i płyny zostały wyprodukowane z olejków i innych naturalnych składników, a

ich przeznaczeniem było czyszczenie, mycie i wzmacnianie rejonu pochwy.

- Ona pozwala używać tych maleństw tylko najdroższym dziwkom i europejskim damom z towarzystwa... - Amy

kapnęła perłę emulsji na grzbiet dłoni Marcelli i rozsmaro-wała. - Kupowałam od niej takie ilości, że zaczęła mi

dawać zniżkę na sprzedaż hurtową.

- I to naprawdę działa? - spytała Marcella, wąchając dłoń.

- Zapytaj go o to jutro - odparła Amy.

Wyruszyły do miasta o czwartej. Od ostatniego pobytu Amy na Majorce minęło pięć lat, toteż potrzebowała

rekomendacji i wiadomości o najnowszych interesujących miejscach.

- Fryzjerzy wiedzą wszystko! - oznajmiła.

Droga taksówką do centrum miasta zajęła im piętnaście minut: kłębowisko długich, wąskich uliczek pełnych skle-

pów, zadrzewiony bulwar centralny z fontanną i ogromnym straganem z gazetami. Wystawy sklepowe obwieszone

były galanterią skórzaną i grubą, złotą biżuterią. Na najbardziej eleganckiej ulicy, Jaime III, Marcella i Amy

zamówiły na tarasie pod gołym niebem kawę i posypane cukrem ensaima-das. Eksplorację miasta zaczęły od

ekskluzywnego salonu fryzjerskiego; stanęły przed witryną, wpatrując się w olbrzymią fotografię królowej

Hiszpanii.

- Jeśli to miejsce jest dostatecznie przyzwoite dla niej, to i dla mnie! - stwierdziła bystro Amy, wchodząc do salonu.

W kilka minut później, kiedy po myciu włosów została przydzielona Romanowi, Marcella poznała swego

pierwszego Romańskiego Kochanka. Powitał ją grzecznym skinieniem głowy i słuchał, jak opisywała mu lekko

układającą się fryzurę, jaką zazwyczaj nosiła. Gdyby wcześniej starała sobie wyobrazić stereotyp urody romańskiej,

Roman byłby jego idealnym przykładem. Nabrylantynowane czarne włosy i dumny profil składały się na typ amanta

filmowego z lat czterdziestych. Godności ujmował mu jedynie wzrost; fryzjer był niski, ale muskularny. Gdy czesał

i suszył jej włosy, zaledwie muskał skórę za uszami, lecz przywarł ciałem do ciała Marcelli. Ilekroć przychodziło jej

na myśl, że mógłby z nią flirtować, zerkała na jego poważną minę i pomysł ulatniał się sam.

Na sąsiednim krześle Amy powierzyła włosy fryzjerce.

- Co ty na to, Amy? - zawołała cicho Marcella. - On nie mówi zbyt wiele po angielsku.

Amy zmarszczyła brwi, taksując fryzjera wzrokiem.

- Trudno poznać po fryzjerach. Może działa na dwa fronty?

- Prosie! - przemówił nagle Roman, ponownie prostując głowę Marcelli.

Amy zachichotała.

Carlton Harold - Cena namiętności tom 2.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: