Maciej Pakulski - Przejmowanie_wiadomosci_Gadu-Gadu.pdf - Bezpieczeństwo - Kedzio1992

ATAK

Przejmowanie

MACIEJ PAKULSKI

wiadomości

Gadu-Gadu

Stopień trudności

Komunikatory internetowe są jednym z coraz częściej

wykorzystywanych sposobów komunikacji międzyludzkiej. Za ich

pomocą prowadzimy luźne pogawędki ze znajomymi, załatwiamy

sprawy zawodowe, a nawet wyznajemy uczucia drugiej osobie.

Czy jednak możemy być pewni tego, że nikt nas nie podsłuchuje?

jest zastosowanie keyloggera. W

numerze styczniowym w artykule C#.NET.

Podsłuchiwanie klawiatury przedstawiony

został projekt podstawowego keyloggera dla

systemu Windows. Takie rozwiązanie daje nam

jednak możliwość odczytania wyłącznie danych

wysyłanych przez klienta komunikatora do serwera.

Aby mieć dostęp do danych zarówno wysyłanych,

jak i odbieranych z serwera, musimy spróbować

przechwycić je z sieci. Komunikacja sieciowa

oparta jest na gniazdach. Gniazdo (ang. s ocket )

jest abstrakcyjnym dwukierunkowym punktem

końcowym procesu komunikacji. Dwukierunkowość

oznacza możliwość i odbioru, i wysyłania danych.

Pojęcie gniazda wywodzi się od twórców systemu

Berkeley UNIX. Istnieje możliwość utworzenia tzw.

surowych gniazd (ang. raw sockets ), dzięki którym

mamy dostęp do całości pakietu danych, tzn. wraz

z nagłówkiem IP, TCP itd. Uzyskujemy w ten sposób

możliwość monitorowania przepływu danych w

sieci. Surowe gniazda są w pełni obsługiwane

przez system Windows XP SP2. Nowy produkt

Microsoftu – Windows Vista – w obecnej wersji

ogranicza ich działanie. Można zadać sobie

pytanie, czy ograniczenia wprowadzone w Windows

Vista są próbą walki z hakerami czy tylko błędem,

który zostanie w przyszłości poprawiony. Zwłaszcza,

iż według nieoficjalnych zapowiedzi developerów

z Redmond, surowe gniazda mają być w pełni

dostępne wraz z nadejściem service packa dla

systemu Windows Vista.

Projekt aplikacji przechwytującej

wiadomości komunikatora internetowego

zrealizujemy korzystając z platformy .NET,

która dostarcza wygodnego zbioru typów

pozwalającego w prosty sposób na wykonanie

tego zadania. Jako komunikator wykorzystamy

klienta sieci Gadu-Gadu.

Z ARTYKUŁU

DOWIESZ SIĘ

jak protokół Gadu-Gadu

obsługuje wysyłanie/odbieranie

wiadomości,

jak działają surowe gniazda

(ang. raw sockets).

Gadu-Gadu – wysyłanie

i odbieranie wiadomości

Jednym z najpopularniejszych polskich

komunikatorów internetowych jest Gadu-Gadu.

Jest on dostępny na polskim rynku od 2000 roku.

Przez ten czas zyskał sobie wielką popularność i

obecnie posiada liczbę użytkowników szacowaną

na kilka milionów. Wiele innych komunikatorów

umożliwia swoim użytkownikom komunikację nie

tylko z własnymi dedykowanymi serwerami, ale

również z serwerami sieci Gadu-Gadu.

Klient Gadu-Gadu bazuje na protokole TCP/IP.

Połączenie jest realizowane z wykorzystaniem

portu 8074 bądź 443. Dane wysyłane są w

postaci pakietów, rozpoczynających się od

nagłówka, którego postać przedstawia Listing 1.

Pole type określa typ wysyłanego pakietu, pole

length – długość pakietu bez nagłówka, wyrażoną

w bajtach. Po nagłówku znajdują się właściwe dane

pakietu.

Gdy klient otrzymuje wiadomość, wówczas

pole type przyjmuje wartość 0x0a. Po

nagłówku pakietu wysyłana jest struktura

przedstawiona na Listingu 2.

CO POWINIENEŚ

WIEDZIEĆ

znać podstawy projektowania

zorientowanego obiektowo,

znać podstawy działania sieci

komputerowych.

36 HAKIN9

4/2008

J edną z metod przechwycenia wiadomości

C # .NET. PRZECHWYTYWANIE WIADOMOŚCI GADU-GADU

Pole sender to numer nadawcy

wiadomości, seq jest numerem

sekwencyjnym, time – czasem nadania

wiadomości, class – klasą wiadomości,

a msg jest wysyłaną wiadomością. Aby

określić długość wiadomości, musimy

od pola length nagłówka odjąć ilość

bajtów zajmowaną przez dane pakietu bez

wiadomości (tj. 16 bajtów). Wiadomości

są kodowane przy użyciu strony kodowej

Windows-1250.

Gdy klient chce wysłać wiadomość,

wówczas pole type nagłówka przyjmuje

wartość 0x0b. Oprócz nagłówka

wysyłana jest struktura zdefiniowana na

Listingu 3.

Pole recipient określa numer

odbiorcy, seq jest numerem sekwencyjnym,

class – klasą wiadomości, a msg

wysyłaną wiadomością.

oraz ładunku, zawierającego przeważnie

pakiet innego protokołu. Obecnie używa

się protokołu IP w wersji 4.

W nagłówku datagramu IPv4 możemy

wyróżnić następujące pola:

• Header Checksum – suma kontrolna

nagłówka, wykorzystywana w celu

sprawdzenia jego poprawności,

• Source IP Address – źródłowy adres IP,

• Destination IP Address – docelowy

adres IP.

• Version – wersja protokołu,

• IHL ( Internet Header Length ) – długość

nagłówka, wyrażona jako ilość 32-

bitowych słów,

• TOS ( Type of Service ) – typ obsługi

określający sposób, w jaki powinien być

obsłużony pakiet,

• Total Length – całkowita długość

datagramu IP w bajtach,

• Identification – identyfikuje określony

datagram IP,

• Flags – pole to zawiera 3 bity, jednak

wykorzystuje się tylko dwa spośród

nich. Jedna z flag określa, czy pakiet

może być fragmentowany, druga zaś

– czy jest to już końcowy fragment

w datagramie, czy może jest jednak

więcej fragmentów,

• Fragment Offset – określa pozycję

fragmentu w stosunku do

oryginalnego ładunku IP,

• TTL ( Time to Live ) – określa czas

(w sekundach), przez jaki datagram

pozostanie w sieci, zanim zostanie

odrzucony,

• Protocol – określa typ protokołu

będącego ładunkiem datagramu IP,

Protokół TCP

Protokół TCP jest jednym z najczęściej

używanych protokołów komunikacyjnych

w sieciach komputerowych. Jest to

protokół połączeniowy, w którym to przed

rozpoczęciem komunikacji wymagane

jest zainicjowanie połączenia przez jedną

ze stron. Dane przesyłane są w postaci

segmentów składających się każdorazowo

z nagłówka oraz danych.

Nagłówek TCP możemy podzielić na

następujące pola:

Protokół IP

Protokół IP wykorzystuje się do

sortowania oraz dostarczania pakietów.

Pakiety zwane są datagramami. Każdy

taki datagram składa się z nagłówka

• Source Port – port źródłowy,

• Destination Port – port docelowy,

• Sequence Number – służy do

identyfikacji pierwszego bajtu danych

w danym segmencie,

• Acknowledgment Number

– określa numer sekwencyjny bajtu

oczekiwanego przez nadawcę,

• Data Offset – długość nagłówka

mierzona jako ilość 32-bitowych

słów,

• Reserved – pole zarezerwowane do

przyszłego wykorzystania,

Listing 1. Nagłówek pakietu Gadu-

Gadu

struct GGHeader

{

int type ;

int length ;

}

;

Listing 2. Struktura reprezentująca

wiadomość odbieraną przez klienta

Gadu-Gadu

0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31

Version IHL

TOS

Total Length

struct RecvMsg

{

int sender ;

int seq ;

int time ;

int class ;

string msg ;

} ;

Identification

Flags

Fragment Offset

TTL

Protocol

Header Checksum

Listing 3. Struktura reprezentująca

wiadomość wysyłaną przez klienta

Gadu-Gadu

Source IP Address

struct SendMsg

{

int recipient ;

int seq ;

int class ;

string msg ;

} ;

Destination IP Address

Options and Padding

Rysunek 1. Nagłówek IPv4

4/2008

HAKIN9

ATAK

• Flags – flagi zawierające informację

o przeznaczeniu segmentu,

• Window – określa ilość danych, jaką

nadawca jest gotów przyjąć,

• Checksum – suma kontrolna

wykorzystywana do sprawdzenia

poprawności transmisji,

• Urgent Pointer – pole

wykorzystywane do wyróżnienia

szczególnie ważnych wiadomości.

Tworzymy klasę

przechwytującą pakiety GG

Projekt aplikacji umożliwiającej

przechwytywanie pakietów Gadu-Gadu

stworzymy używając języka C# oraz

darmowego środowiska Visual C# 2005

Express Edition. Rozpoczynamy od

stworzenia nowego projektu Windows

Forms . Do projektu dodajemy nową klasę

i nadajemy jej nazwę IPHeader . Klasa

ta będzie reprezentować nagłówek IP.

Najpierw dodamy odpowiednie pola do

naszej klasy (Listing 4).

Pola klasy, oprócz dwóch ostatnich, są

polami nagłówka IP. Pole headerLength

to całkowita długość nagłówka IP. Tablica

ipData jest ładunkiem datagramu IP.

Możemy teraz przejść do napisania

konstruktora klasy. Będzie on pobierał dwa

parametry: tablicę przechwyconych bajtów

oraz ich ilość. Dodajemy kod z Listingu 5.

Na początku tworzymy strumień

poprzez stworzenie nowego obiektu

klasy MemoryStream z przestrzeni nazw

System.IO . Przeciążony konstruktor tej

klasy wymaga następujących parametrów:

tablicy bajtów, z której chcemy utworzyć

strumień, pozycji w tablicy, od której zacznie

się tworzenie strumienia, a także długości

strumienia. Następnie tworzymy obiekt

klasy BinaryReader , dzięki któremu

możliwe jest odczytanie typów prostych ze

strumienia. Konstruktor przyjmuje referencję

do strumienia, z którego chcemy czytać.

Możemy teraz odczytać interesujące

nas dane. Warto tu zwrócić uwagę na

dwie rzeczy. Metody odczytujące z klasy

BinaryReader automatycznie zmieniają

pozycję w strumieniu po wykonaniu operacji

odczytu, a dane odebrane z sieci zapisane

są w kolejności big endian (najbardziej

znaczący bajt jest umieszczany jako

pierwszy), podczas gdy na komputerach

PC dane są przeważnie zapisywane w

kolejności little endian (najmniej znaczący

bajt umieszczany jest jako pierwszy). W

związku z tym, aby zmienić kolejność

bajtów, wykorzystujemy statyczną metodę

NetworkToHostOrder klasy IPAddress .

Aby móc jej użyć, musimy dodać przestrzeń

nazw System.Net . Następnie odczytujemy

długość odebranego nagłówka IP. Jest

ona zapisana jako ilość 4-bajtowych słów

Listing 4. Pola klasy IPHeader

private byte versionAndHeaderLength ;

private byte typeOfService ;

private ushort totalLenth ;

private ushort identiication ;

private ushort lagsAndOffset ;

private byte tTL ;

private byte protocolType ;

private short checkSum ;

private uint sourceAddress ;

private uint destinationAddress ;

private byte headerLength ;

private byte [] ipData = new byte [ 4096 ];

Listing 5. Konstruktor klasy IPHeader

public IPHeader ( byte [] dataReceived , int received )

{

try

{

MemoryStream sm = new MemoryStream ( dataReceived , 0 , received );

BinaryReader br = new BinaryReader ( sm );

versionAndHeaderLength = br . ReadByte ();

typeOfService = br . ReadByte ();

totalLenth = ( ushort ) IPAddress . NetworkToHostOrder ( br . ReadInt16 ());

identiication = ( ushort ) IPAddress . NetworkToHostOrder ( br . ReadInt16 ());

lagsAndOffset = ( ushort ) IPAddress . NetworkToHostOrder ( br . ReadInt16 ());

tTL = br . ReadByte ();

protocolType = br . ReadByte ();

checkSum = IPAddress . NetworkToHostOrder ( br . ReadInt16 ());

sourceAddress = ( uint )( IPAddress . NetworkToHostOrder ( br . ReadInt32 ()));

destinationAddress = ( uint ) IPAddress . NetworkToHostOrder ( br . ReadInt32 ());

headerLength = versionAndHeaderLength ;

headerLength = ( byte )(( headerLength & 0x0f ) * 4 );

Array . Copy ( dataReceived , headerLength , ipData , 0 , totalLenth - headerLength );

}

catch ( Exception exc ) {}

}

Listing 6. Właściwości klasy IPHeader

public byte [] Data

{

get {

return ipData ;

}

public EProtocolType TypeOfProtocol

{

get

{

if ( protocolType == 6 )

return EProtocolType . TCP ;

return EProtocolType . OTHER ;

}

public int MessageLength

{

get

{

return totalLenth - headerLength ; }

}

38 HAKIN9 4/2008

C # .NET. PRZECHWYTYWANIE WIADOMOŚCI GADU-GADU

i znajduje się w młodszej części bajtu

versionAndHeaderLength . Aby nie utracić

danych z tej zmiennej, wykorzystujemy

pomocniczą zmienną headerLength .

Wykonujemy operację AND, aby wyzerować

starszą część bajtu oraz mnożymy

uzyskaną wielkość przez 4 w celu uzyskania

właściwej długości nagłówka. Wartość tę

wykorzystujemy do określenia ilości bajtów

zajmowanych przez ładunek w datagramie

IP. Używając statycznej metody Copy klasy

Array , kopiujemy te dane do wcześniej

zadeklarowanej tablicy, którą wykorzystamy

do odczytu danych segmentu TCP.

Ostatnim krokiem jest zdefiniowanie

właściwości. Nie będziemy jednak robić

tego dla każdego pola naszej klasy, lecz

wyłącznie dla tych wykorzystywanych przy

analizie segmentu TCP. Dodajemy kod z

Listingu 6.

Dodatkowo zdefiniowaliśmy typ

wyliczeniowy z Listingu 7., który należy

dodać przed definicją klasy. Służy on do

określenia typu protokołu, którego pakiet

jest ładunkiem w datagramie IP. Dla nas

interesujący jest tylko protokół TCP, tak więc

typ wyliczeniowy zawiera tylko dwa pola:

TCP (dla protokołu TCP) oraz OTHER (dla

innego typu protokołu).

Przystępujemy teraz do napisania klasy

reprezentującej nagłówek TCP. Dodajemy

nowa klasę i nadajemy jej nazwę

TCPHeader . Zaczniemy od dodania pól do

naszej klasy – dopisujemy kod z Listingu 8.

Pola klasy, z wyjątkiem dwóch ostatnich,

to pola nagłówka TCP, headerLength jest

długością nagłówka w bajtach, a tablica

tcpData to dane segmentu.

Przechodzimy teraz do zdefiniowania

konstruktora dla naszej klasy. Podbiera on

dwa parametry: tablicę bajtów, będącą

ładunkiem datagramu IP, oraz ich ilość.

Dodajemy kod z Listingu 9.

Na początku tworzymy obiekty

MemoryStream oraz BinaryReader ,

wykorzystywane do odczytu

poszczególnych pól nagłówka TCP.

Następnie odczytujemy długość nagłówka.

Jest ona zapisana – ponownie jako ilość

4-bajtowych słów – w 4 najstarszych bitach

zmiennej lagsAndOffset . Wykonujemy

więc przesunięcie o 12 pozycji w lewo

oraz mnożymy otrzymaną wartość przez

4 w celu uzyskania właściwej ilości bajtów

zajmowanych przez nagłówek TCP. Długość

tę wykorzystujemy do określenia miejsca

początku danych segmentu.

Na końcu dodajemy właściwości dla

wybranych pól naszej klasy, dopisując kod

z Listingu 10.

Po utworzeniu klas opisujących

nagłówki IP oraz TCP, przystępujemy do

zdefiniowania klasy przechwytującej dane

z sieci. Tworzymy nową klasę i nadajemy

jej nazwę GGListener . Pierwszym krokiem

powinno być dodanie niezbędnych

przestrzeni nazw: System.Net ,

System.Net.Sockets , System.IO ,

System.Text . Do klasy dodajemy pola z

Listingu 11.

Pola ipHeader oraz tcpHeader są

odpowiednio referencjami do obiektów

IPHeader oraz TCPHeader . Pole s jest

obiektem klasy Socket , reprezentującej

gniazdo. Pole ilePath jest ścieżką do

pliku, w którym będziemy zapisywali

przechwycone wiadomości Gadu-Gadu.

Możemy teraz przejść do napisania

metod naszej klasy. Przedstawia je kod z

Listingu 12.

Pierwsza metoda – konstruktor

– jako parametr przyjmuje ścieżkę do

pliku, w którym zapiszemy przechwycone

wiadomości. Metoda IsGGPort

sprawdza, czy numer portu, określony

przekazywanym do niej parametrem, jest

numerem portu Gadu-Gadu. Za pomocą

metody MachineAddress uzyskujemy

referencję do obiektu klasy IPAddress

reprezentującej adres IP. Sercem klasy

jest metoda StartToListen , za pomocą

której rozpoczynamy przechwytywanie

danych. Na początku tworzymy nowy obiekt

klasy Socket . Konstruktor klasy przyjmuje

następujące parametry:

• typ wyliczeniowy AddressFamily

reprezentuje rodzinę protokołów

do obsługi gniazda – każda stała,

przechowywana przez ten typ

wyliczeniowy, określa sposób, w jaki

klasa Socket będzie określała adres.

InterNetwork określa użycie adresu

IP w wersji 4,

• typ wyliczeniowy SocketType ,

określający typ gniazda,

• typ wyliczeniowy ProtocolType ,

określający typ protokołu.

Listing 7. Typ wyliczeniowy

EProtocolType

Listing 9. Konstruktor klasy TCPHeader

public TCPHeader ( byte [] data , int received )

{

try

{

MemoryStream sm = new MemoryStream ( data , 0 , received );

BinaryReader br = new BinaryReader ( sm );

sourcePort = ( ushort ) IPAddress . NetworkToHostOrder ( br . ReadInt16 ());

destinationPort = ( ushort ) IPAddress . NetworkToHostOrder ( br . ReadInt16 ());

sequenceNumber = ( uint ) IPAddress . NetworkToHostOrder ( br . ReadInt32 ());

acknowledgmentNumber = ( uint ) IPAddress . NetworkToHostOrder ( br . ReadInt32 ());

dataOffsetAndFlags = ( ushort ) IPAddress . NetworkToHostOrder ( br . ReadInt16 ());

window = ( ushort ) IPAddress . NetworkToHostOrder ( br . ReadInt16 ());

checkSum = ( short )( IPAddress . NetworkToHostOrder ( br . ReadInt16 ()));

urgentPointer = ( ushort ) IPAddress . NetworkToHostOrder ( br . ReadInt16 ());

headerLength = ( byte )( dataOffsetAndFlags >> 12 );

headerLength *= 4 ;

Array . Copy ( data , headerLength , tcpData , 0 , received - headerLength );

}

catch ( Exception exc ) {}

}

enum EProtocolType

{

TCP ,

OTHER

}

Listing 8. Pola klasy TCPHeader

private ushort sourcePort ;

private ushort destinationPort ;

private uint sequenceNumber ;

private uint acknowledgmentNumber ;

private ushort dataOffsetAndFlags ;

private ushort window ;

private short checkSum ;

private ushort urgentPointer ;

private byte headerLength ;

private byte [] tcpData = new

byte [ 4096 ];

4/2008

HAKIN9

ATAK

Po stworzeniu gniazda musimy je

powiązać z pulą adresów uwzględnianych

przy nasłuchu. Służy do tego metoda

Bind . Jako parametr przyjmuje ona

referencję do obiektu klasy EndPoint .

Jednakże klasa ta jest abstrakcyjna,

tak więc musimy skorzystać z jednej z

klas pochodnych. Tworzymy więc nowy

obiekt klasy IPEndPoint . Konstruktor

tej klasy wymaga dwóch parametrów:

referencji do obiektu klasy IPAddress

uzyskiwanej przez wywołanie wcześniej

zdefiniowanej metody MachineAddress

oraz numeru portu (dla surowych

gniazd ustawiamy wartość 0, gdyż nie

korzystają one z portów). Następnym

krokiem jest określenie trybu operacji

niskopoziomowych wykonywanych przez

gniazdo poprzez wywołanie metody

IOControl . Metoda ta przyjmuje 3

parametry:

• tablicę bajtów z parametrami

wejściowymi. Zgodnie z dokumentacją

Platform SDK ten parametr powinien

być typu BOOL (4 bajty) i mieć wartość

TRUE – tak więc przekazujemy tablicę {

1, 0, 0, 0 },

• tablicę bajtów z danymi wyjściowymi.

wywoływanej po zakończeniu

asynchronicznej operacji.

W naszym projekcie delegacja

AsyncCallback jest implementowana

przez metodę AsyncDataReceived .

Tworzy ona nowy obiekt klasy IPHeader

i sprawdza, czy ładunek w datagramie

IP zawiera segment TCP. Jeżeli tak

się dzieje, wywoływana jest metoda

SaveInfo . Na końcu ponownie

rozpoczynamy asynchroniczne

odbieranie danych.

Metoda SaveInfo rozpoczyna

działanie od stworzenia nowego

obiektu klasy TCPHeader . Następnie

sprawdza, czy port źródłowy bądź port

docelowy są portami Gadu-Gadu. Jeżeli

nie, kończy działanie. W przeciwnym

wypadku następuje sprawdzenie,

czy przechwyciliśmy wychodzącą/

przychodzącą wiadomość, czy też inny

typ pakietu. W przypadku, gdy pakiet

Gadu-Gadu jest wiadomością wysyłaną

do/z klienta Gadu-Gadu, interesujące

nas dane są odczytywane i następnie

zapisywane do pliku.

Gdy nasza klasa jest już gotowa,

Metoda ta jest analogiczna do funkcji

WinApi WSAIoctl .

Następnie rozpoczynamy

asynchroniczne odbieranie danych

poprzez wywołanie metody BeginReceive ,

przyjmującej następujące parametry:

• tablicę bajtów, w której zostaną

umieszczone odebrane dane,

• indeks tablicy, od którego rozpocznie

się zapisywanie danych w tablicy,

• ilość bajtów, jaką można maksymalnie

odebrać,

• flagi,

• delegację AsyncCallback określającą

metodę, wywoływaną w momencie

ukończenia asynchronicznej operacji,

• obiekt klasy Object , dzięki któremu

możemy przekazać dane do metody

• typ wyliczeniowy IOControlCode ,

określający kod kontrolny operacji do

wykonania. Stała ReceiveAll oznacza,

że będą odbierane wszystkie pakiety

IPv4,

W Sieci

Listing 10. Właściwości klasy

TCPHeader

• http://ekg.chmurka.net/docs/protocol.html – opis protokołu Gadu-Gadu,

• http://msdn2.microsoft.com/en-us/express/aa975050.aspx – witryna Microsoft, skąd można

pobrać środowisko Visual C# 2005 Express Edition,

• http://www.codeproject.com – zbiór bardzo wielu przykładów aplikacji dla platformy .NET i

nie tylko. Naprawdę godny polecenia,

• http://www.codeguru.pl – polska strona dla programistów .NET,

• http://msdn2.microsoft.com – dokumentacja MSDN. Znajdziesz tu opisy wszystkich klas,

właściwości i metod, jakie zawiera platforma .NET wraz z przykładowymi programami.

public byte [] TcpData

{

get

{

return tcpData ;

}

public ushort SourcePort

{

get

{

return sourcePort ;

}

public ushort DestinationPort

{

get

{

return destinationPort ;

}

0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31

Source Port

Destination Port

Sequence Number

Acknowledgment Number

Data Offset

Reserved

Flags

Window

Listing 11. Pola klasy GGListener

Checksum

Urgent Pointer

private IPHeader ipHeader ;

private TCPHeader tcpHeader ;

private byte [] data ;

private Socket s ;

private string ilePath;

Options and Padding

Rysunek 2. Nagłówek TCP

40 HAKIN9 4/2008

Maciej Pakulski - Przejmowanie_wiadomosci_Gadu-Gadu.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: