Ryszard Szymanek
Zasady pisania programu autorskiego
Program autorski z techniki w szkole podstawowej
Szkoła Podstawowa im. Powstańców Styczniowych w Baranowie
2006
Wprowadzenie 2
I Wyjątki z rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 15 lutego 1999 r w sprawie podstawy programowej kształcenia ogólnego. 4
I.1 Zadania kształcenia ogólnego 5
I.2 Ramowy plan nauczania w szkole podstawowej 7
I.3 Cele edukacyjne, treści edukacyjne i osiągnięcia uczniów z przedmiotu technika 8
I.4 Standardy wymagań dla uczniów szkoły podstawowej 8
II AUTORKI PROGRAM NAUCZANIA 13
II.1 Wprowadzenie 13
II.2 Analiza dydaktyczna celów edukacyjnych przedmiotów realizowanych w szkole podstawowej 14
II.3 Charakterystyka rozwoju umysłowego, emocjonalnego i fizycznego uczniów w młodszym wieku szkolnym 16
II.4 Operacjonalizacja celu edukacyjnego z przedmiotu technika 17
II.5 Treści edukacyjne przedmiotu technika w szkole podstawowej 20
II.6 Charakterystyka procesów kontroli i oceny osiągnięć uczniów z przedmiotu technika 20
II.7 Opis założonych osiągnięć uczniów 23
III Literatura przedmiotowa 24
Wprowadzenie
Od 1998 roku jesteśmy świadkami przeprowadzenia w Polsce reformy systemu oświaty. Jest wiele przesłanek, które skłoniły władze do próby dokonania głębokich zmian w oświacie. Ważniejsze z nich to przesłanki filozoficzne, przesłanki społeczne, dominacja centralizmu, hierarchizowanie społeczeństwa, określanie kogoś nad kimś wreszcie przesłanki ekonomiczne (szkoła niedoinwestowania, szkoła z zadłużeniem).
Takie warunki spowodowały, że szkoła była ustawiona na nauczanie werbalne, nie rozwijające zdolności, zainteresowań. Świat wokół nas szybko się rozwijał. Następowały dynamiczne zmiany w świecie. Wyraźnie zauważalny jest rozwój nauki, technologii informacyjnej.
Dlatego wspomniane przeze mnie czynniki wywołały potrzebę modernizacji systemu kształcenia w celach, treściach (aktualizacja), metodach nauczania. Podstawowy cel tych zmian to sprawność kształcenia. U jej podstaw leży pragmatyzm i humanistyczna koncepcja kształcenia, rozwijanie zdolności ucznia i jego kompetencyjność.
Dlatego podejmuje próbę skonstruowania pracy na temat „Zasady pisania autorskiego programu nauczania techniki w szkole podstawowej”
Na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U z 1996 roku. Nr 67, poz. 329 i Nr 106. poz. 496 z 1997r. nr 28, poz. 153 i nr141, poz. 943 oraz z 1998 r. nr 117, poz. 759 i 162, poz. 1126) zarządza się, co następuje:
§ 1
Ustala się podstawę programową kształcenia ogólnego dla: sześcioletnich szkół podstawowych i gimnazjów, stanowiącą załącznik nr 2 do rozporządzenia
§ 2
Podstawa programowa, o której mowa w ust. 1 pkt 2, dotyczy szkół ponadpodstawowych funkcjonujących dotychczas w systemie szkolnym.
§ 3
Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 1999r.
Minister Edukacji Narodowej
Nauczyciele powinni dążyć do wszechstronnego rozwoju ucznia jako nadrzędnego celu pracy edukacyjnej. Edukacja szkolna polega na harmonijnej realizacji przez nauczycieli zadań w zakresie nauczania, kształcenia umiejętności i wychowania. Zadania te tworzą wzajemnie uzupełniające się równoważne wymiary pracy każdego nauczyciela.
Szkoła w zakresie nauczania, co stanowi jej zadanie specyficzne, zapewnia uczniom w szczególności:
1. Naukę poprawnego i swobodnego wypowiadania się, pisania i czytania ze zrozumieniem.
2. Poznawanie wymaganych pojęć i zdobywanie rzetelnej wiedzy na poziomie umożliwiającym co najmniej kontynuację nauki na następnym etapie kształcenia.
3. Dochodzenie do rozumienia, a nie tylko do pamięciowego opanowania przekazywanych treści.
4. Rozwijanie zdolności dostrzegania różnego rodzaju związków i zależności (przyczynowo-skutkowych, funkcjonalnych, czasowych i przestrzennych, itp.)
5. Rozwijanie zdolności myślenia analitycznego i syntetycznego.
6. Traktowanie wiadomości przedmiotowych, stanowiących wartość poznawczą sama w sobie, w sposób integralny, prowadzący do lepszego rozumienia świata, ludzi i siebie.
7. Poznawanie zasad rozwoju osobowego i życia społecznego.
8. Poznawanie dziedzictwa kultury narodowej postrzeganej w perspektywie kultury europejskiej.
W szkole uczniowie powinni kształcić swoje umiejętności wykorzystania zdobytej wiedzy, aby w ten sposób lepiej przygotować się do pracy w warunkach współczesnego świata. Nauczyciele stwarzają uczniom warunki do nabywania następujących umiejętności:
1. Skutecznego porozumiewania się w różnych sytuacjach, prezentacji własnego punktu widzenia i brania pod uwagę poglądów innych ludzi, poprawnego posługiwania się, przygotowania do publicznych wystąpień.
2. Efektywnego współdziałania w zespole i pracy w grupie, budowania więzi międzyludzkich, podejmowania indywidualnych i grupowych decyzji, skutecznego działania na gruncie zachowania obowiązujących norm.
3. Planowania, organizowania i oceniania własnej nauki, przyjmowania za nią coraz większej odpowiedzialności.
4. Rozwiązywania problemów w twórczy sposób.
5. Poszukiwania, porządkowania i wykorzystania informacji z różnych źródeł oraz efektywnego posługiwania się technologią informacyjną.
6. Odnoszenia do praktyki zdobytej wiedzy oraz tworzenia potrzebnych doświadczeń i nawyków.
7. Rozwijania sprawności umysłowych oraz osobistych zainteresowań.
8. Przyswajania sobie metod i technik negocjacyjnego rozwiązywania konfliktów i problemów społecznych.
Nauczyciele w swojej pracy wychowawczej, wspierając w tym zakresie obowiązki rodziców, powinni zmierzać do tego, aby uczniowie w szczególności:
1. Znajdowali w szkole środowisko wszechstronnego rozwoju osobowego (w wymiarze intelektualnym, psychicznych, społecznym, zdrowotnym, estetycznym, moralnym, duchowym).
2. Rozwijali w sobie dociekliwość poznawczą, ukierunkowaną na poszukiwanie prawdy, dobra i piękna w świecie.
3. Mieli świadomość życiowej użyteczności zarówno poszczególnych przedmiotów szkolnych, jak i całej edukacji na danym etapie.
4. Stawali się coraz bardziej samodzielni w dążeniu do dobra w jego wymiarze indywidualnym i społecznym, godząc umiejętnie dążenie do dobra własnego dobrem innych, odpowiedzialność za siebie i odpowiedzialność za innych, wolność własną z wolnością innych.
5. Poszukiwali, odkrywali i dążyli na drodze rzetelnej pracy do osiągnięcia wielkich celów życiowych i wartości ważnych dla odnalezienia własnego miejsca na świecie.
6. Uczyli się szacunku dla dobra wspólnego jako podstawy życia społecznego oraz przygotowywali się do życia w rodzinie, w społeczności lokalnej i państwie w duchu przekazu dziedzictwa kulturowego i kształtowania postaw patriotycznych.
7. Przygotowywali się do rozpoznawania wartości moralnych, dokonywania wyborów i hierarchizacji wartości oraz możliwości doskonalenia się.
8. Kształtowali w sobie postawę dialogu, umiejętność słuchania innych i rozumienia ich poglądów, umieli współdziałać i współtworzyć w szkole wspólnotę nauczycieli i uczniów.
Nauczyciele, mając na uwadze osobowy rozwój ucznia, winni współdziałać na rzecz tworzenia w świadomości uczniów zintegrowanego systemu wiedzy, umiejętności i postaw. Ma to szczególnie zastosowanie w nauczaniu początkowym.
Integracji wiedzy nauczanej w szkole na różnych etapach kształcenia służy wprowadzenie:
1. Kształcenia zintegrowanego w klasach I-III szkoły podstawowej
2. Bloków przedmiotowych
3. Ścieżek edukacyjnych
Działalność edukacyjna szkoły powinna być określona przez:
Szkolny zestaw programów nauczania oraz program wychowawczy szkoły winny tworzyć spójną całość. Ich przygotowanie i realizacja są zadaniem zarówno całej szkoły, jak i każdego nauczyciela. Obok zadań wychowawczych nauczyciele winni wykonywać również działania opiekuńcze i profilaktyczne odpowiednio do istniejących potrzeb. Konieczne jest podejmowanie przez nauczycieli działań mających na celu wyrównywanie szans edukacyjnych uczniów.
I ETAP EDUKACYJNY (klasy I - III)
Lp.
Obowiązkowe zajęcia edukacyjne
Liczba godzin tygodniowo w trzyletnim okresie nauczania
evi84