Odbiorniki radiowe retro, cz.17.pdf

K U R S

Odbiorniki radiowe retro

Regeneracja, uruchamianie i strojenie, część 17

Dobieranie lamp zastępczych w stopniu przemiany

częstotliwości i wzmacniaczu pośredniej

częstotliwości

Stopień przemiany częstotliwości jest głównym blokiem odbiornika

superheterodynowego, ponieważ od niego w dużym stopniu zależy

jakość odbieranych audycji. W większości odbiorników, do stopnia

przemiany są dołączane wprost rezonansowe obwody wejściowe.

Tylko odbiorniki najwyższej klasy były wyposażane we wzmacniacz

w.cz. poprzedzający stopień przemiany. W stopniu przemiany

następuje nie tylko wyodrębnienie sygnału częstotliwości pośredniej,

ale również jego wzmocnienie (pierwszy stopień wzmocnienia).

Rodzaje i działanie układów

przemiany

W odbiornikach lampowych można

spotkać następujące układy uzyskiwa-

nia sygnału o częstotliwości pośred-

niej:

 układ mieszacza z odrębną lampą

generacyjną (heterodyną), pracujący

z rozdzielonymi strumieniami elek-

tronów w lampie mieszającej i ge-

neracyjnej,

 układ z mieszaczem i heterody-

ną umieszczonymi w jednej bańce

lampy ze wspólnym strumieniu

elektronów emitowanych z katody,

 układ z mieszaczem i heterody-

ną umieszczonymi w jednej bańce

lampy, ale z rozdzielonymi stru-

mieniami elektronów.

Lampy czterosiatkowe (heksody,

np. RENS 1824) były stosowane jako

lampy mieszające, tylko w najstar-

szych typach odbiorników. Natomiast

stosowano je często we wzmacniaczu

w.cz. (np. RENS 1834). Heksoda jest

w pewnym sensie lampą uniwersal-

ną i w zależności od sposobu wy-

prowadzenia siatek i ich wzajemnych

połączeń może pracować jako mie-

szacz, albo jako wzmacniacz w.cz.

(np. siatka 2 i 4 mogą być połączo-

ne wewnątrz lampy). Heksodami sto-

sowanymi tylko w starszych typach

odbiorników są: E448 (RENS1224),

E449 (RENS 1234), AH1, CH1. Obec-

nie lampy te należą do rarytasów

kolekcjonerskich.

Układy przemiany, w których były

stosowane oddzielne lampy genera-

cyjne (heterodyny) występowały dość

często w odbiornikach wysokiej klasy,

produkowanych w byłym ZSRR i USA.

Były one realizowane najczęściej na

pięciosiatkowych heptodach jako lam-

pach mieszających: 6A7 (6SA7), 6 Л 7

(6L6), 6A2 П (EK90). Lampą generacyj-

ną była zwykle trioda napięciowa np.

6J5 (6C2C).

Inna odmiana heptody (lampy pię-

ciosiatkowej), nazywana pentagridem,

znalazła szerokie zastosowanie w ukła-

dach przemiany częstotliwości w od-

biornikach produkowanych głównie

w USA i w byłym ZSRR.

Na rys. 32 przedstawiono przykła-

dy najczęściej stosowanych układów

z heptodą jako mieszaczem (z oddziel-

ną heterodyną) i heptody (pentagrid)

jako układu przemiany z wewnętrzną

heterodyną.

Udoskonaloną lampą przemiany

stała się oktoda, poprzez dodanie do

heptody jeszcze jednej siatki zwanej

siatką zerową (jest na potencjale kato-

dy). Popularne oktody AK1, AK2, EK2

miały konstrukcję podobną do heptod.

Wprowadzenie siatki S 6 spowodowa-

ło usunięcie efektu dynatronowego

w części tetrodowej lampy, ponieważ

tetroda zmieniła się w pentodę.

Przełomowym krokiem w konstruk-

cji układów przemiany było opraco-

wanie tak zwanej oktody strumienio-

wej (EK3, CK3). Przez odpowiednie

ukształtowanie elektrod stworzono

oktodę o rozdzielonych strumieniach

elektronów tworzących prąd anodowy

w części generacyjnej lampy i części

przemiany.

Trzecim i najpopularniejszym ukła-

dem przemiany, który był stosowany

aż do końca produkcji odbiorników

lampowych, był układ zbudowany

na jednej lampie o całkowicie roz-

dzielonych strumieniach elektronów

emitowanych z katody. Skonstruowa-

no najpierw triody – heksody (ACH1,

ECH3, ECH11, 6K8), a następnie trio-

dy–heptody (ECH4, ECH21, UCH21,

ECH81, UCH81). W tych lampach nie

występuje praktycznie wpływ siatek

czynnych triody i heksody czy hepto-

dy na siebie.

Rys. 32.

Dobieranie lamp zastępczych

Jak wspomniano we wstępie,

w najstarszych typach odbiorników

w układach przemiany pracowały hek-

sody. Były to lampy o cokole łóżko-

wym, żarzone napięciem 4 V i miały

siatkę czynną S 1 wyprowadzoną na

Elektronika Praktyczna 12/2006

K U R S

Rys. 33.

Obciążeniem wzmacniacza p.cz.

jest ﬁltr transformatorowy składający

się z cewek komórkowych o małej po-

jemności. W odbiornikach stosowane

były różne rozwiązania konstrukcyjne

ﬁltrów pośredniej częstotliwości – od

prostych ﬁltrów transformatorowych

do ﬁltrów złożonych z możliwością

ręcznej regulacji pasma przenoszone-

go. W takich ﬁltrach najczęściej stoso-

wanym elementem strojeniowym jest

rdzeń ferrytowy. W starszych typach

odbiorników jako elementy strojenio-

we były stosowane trymery. Poprawna

pracę wzmacniacza p.cz. może zapew-

nić dobranie odpowiedniej lampy za-

stępczej (przy braku oryginalnej) oraz

poprawne zestrojenie obwodów.

W układach wzmacniaczy p.cz. sto-

sowano pentody regulacyjne wszyst-

kich niemal serii, począwszy od łóż-

kowej: (E447 – RENS 1294, RENS

1894), serii bocznostykowej (AF2,

AF4, CF3, EF3, EF5), serii stalowej

(EF11, EF13), serii loktalowej (EF22),

serii nowalowej (EF85, EF89), hep-

talowej (EF93), oraz serii oktalowej

produkcji rosyjskiej (6K7, 6K9, 6SK7).

Większość z wymienionych typów

jest obecnie bardzo trudno zdobyć.

Pentody regulacyjne starszych typów

miały siatki sterujące wyprowadzone

w górnej części balonu lampy, a now-

szych typów w cokole lampy. Łatwo

dostępne są obecnie następujące lam-

py: EF22, EF89, 6K7, 6SK7. Spośród

wymienionych lamp tylko pentoda

regulacyjna 6K7 ma siatkę sterującą

wyprowadzoną w górnej części lampy

i tylko ona może służyć jako lampa

zastępcza za lampy z siatkami wypro-

wadzonymi w górnej części balonu,

oczywiście po dostosowaniu do nowej

wartości napięcia żarzenia. Pentody

EF22 lub98 EF89 można wstawić do

odbiornika wraz z cokołem przejścio-

wym, po ewentualnej korekcie napię-

cia żarzenia.

Mieczysław Laskowski

zewnątrz w górnej części bańki lampy

Taką lampę można zastąpić heptodą

(pentagridem) 6A8 produkcji rosyjskiej,

zachowując ten sam styl odbiornika.

Pentagrid 6A8 ma siatkę czynną S 4

wyprowadzoną w górnej części bańki

i dlatego nie należy dokonać zamia-

ny wyprowadzeń siatek lamp w ukła-

dzie, a tylko zmianę napięcia żarzenia

z 4 V na 6,3 V. Lampę 6A8 należy

przecokołować, a w przypadku braku

cokołu przejściowego należy wymienić

podstawkę w odbiorniku. Oczywiście

najważniejszą sprawą jest dobór opty-

malnego punktu pracy nowej lampy.

Pentagrid 6A8 ma nachylenie prze-

miany 0,5 mA/V.

W odbiornikach produkcji europej-

skiej z drugiej połowy lat trzydzie-

stych ubiegłego wieku, powszechnie

stosowano jako lampy przemiany

oktody typu: AK1, AK2, CK1, EK2,

oktody strumieniowe EK3, CK3 oraz

triody– heksody typu ACH1, ECH3,

6K8. Oktody miały wyprowadzoną

siatkę czynną S 4 w górnej części bań-

ki lampy w postaci kapturków o róż-

nej średnicy (lampy EK2, EK3, ECH3

miały cienkie kapturki, a pozostałe se-

rii A i C kapturki o większej średnicy).

Produkowane były również odpowied-

niki oktod (np. KK2) do odbiorników

zasilanych z baterii.

Chcąc zachować ten sam styl od-

biornika przy braku lamp oryginal-

nych, proponuję w miejsce oktod za-

stosować pentagrid 6A8, a w miejsce

triod–heksod również triodę–heksodę

6K8 (obie lampy produkcji rosyjskiej).

Należy tylko pamiętać o zmianie na-

pięcia żarzenia. Trioda–heksoda 6K8

posiada nachylenie charakterysty-

ki przemiany 0,35 mA/V. Różni się

ona od innych triod–heksod tym, że

napięcie sygnału z obwodów rezo-

nansowych jest podawane na siatkę

S 3 , a nie na siatę S 1 , jak w innych

układach przemiany z triodą–heksodą.

W celu uzyskania jak najlepszych pa-

rametrów układu przemiany lub mie-

szacza należy dla lampy zastępczej

dobrać punkt pracy na podstawie

danych katalogowych. Wartość uzy-

skanego nachylenia przemiany zależy

bezpośrednio od punktu pracy lampy

i przede wszystkim od jej wartości

nachylenia jej charakterystyki w punk-

cie pracy. Na rys. 33 przedstawiono

schemat typowego układu przemiany

zbudowanego na pentagridzie 6A8,

wraz z wartościami elementów.

Pod koniec lat trzydziestych wpro-

wadzono na rynek bardzo popularną

w Niemczech serię lamp E11 (lampy

serii stalowej), produkowaną do koń-

ca lat pięćdziesiątych w byłym NRD,

udoskonaloną lampę triodę–heptodę

z serii czerwonej ECH4, triodę–hepto-

dę ECH21 (seria lokalowa), a pod ko-

niec lat czterdziestych triodę–heptodę

ECH81 (seria nowalowa). W miesza-

czu stosowano powszechnie lampy

z serii E11 – triodę–heksodę ECH11.

Zasoby tych lamp bardzo szybko

się kurczą, a ponieważ produkowa-

no je po wojnie w wersji szklanej,

nie są zbyt trwałe. Lampę przemia-

ny ECH11 można łatwo zastąpić np.

lampą ECH21 lub najbardziej obecnie

dostępną lampą ECH81. W obu przy-

padkach należy bezwzględnie skory-

gować punkt pracy nowej lampy. Na

rys. 34 pokazano schemat typowe-

go układu przemiany częstotliwości

(wraz z wartościami elementów) jaki

może być zastosowany po zamianie

lampy ECH11 na lampę ECH21 lub

ECH81. Wartości elementów podane

w nawiasach odnoszą się do lampy

ECH21.

Rys. 34.

Elektronika Praktyczna 12/2006

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: