EGZORCYZMY Milcz i wyjdz z niego.pdf

M ozaika Obrzańska

MILCZ I WYJDŹ Z NIEGO!

Egzorcyzmy

„Był właśnie w synagodze człowiek opętany przez ducha

nieczystego. Zaczął on wołać: «Czego chcesz od nas, Jezu-

sie Nazarejczyku? Przyszedłeś nas zgubić. Wiem, kto je-

steś: Święty Boży». Lecz Jezus rozkazał mu surowo: «Milcz

i wyjdź z niego!»” (Mk 1,23-25).

Według św. Marka jest to pierwszy cud potwierdzają-

cy wyjątkową godność Chrystusa. Przyczynił się on także

do tego, że sława Jezusa rozchodziła się po całej okolicz-

nej krainie galilejskiej. Ów cud jest egzorcyzmem. Opęta-

ny atakuje. Jezus grozi mu i rozkazuje. Duch nieczysty —

szatan wychodzi z opętanego w gwałtowny sposób. Czło-

wiek zostaje uzdrowiony.

Kto jest właściwym i prawdziwym egzorcystą?

Musimy jasno sobie uświadomić, że miano egzorcysty

w Kościele katolickim przysługuje tylko biskupom oraz

upoważnionym przez nich kapłanom. Otrzymują oni wy-

raźne i specjalne zezwolenie do sprawowania tego obrzędu.

Kapłan egzorcysta musi się odznaczać pobożnością, wie-

dzą, roztropnością, nieskazitelnością życia oraz musi być

specjalnie przygotowanym do tego zadania, a przy doko-

nywaniu egzorcyzmu ma przestrzegać modlitw zawartych

w Rytuale. W ostatnim czasie bardzo popularne stały się

usługi tzw. „świeckich egzorcystów”, którzy obiecują wy-

pędzenie demona. Najczęściej są to wróżbici, wróżki,

bioenergoterapeuci, jasnowidzowie, znachorzy i inni

tym podobni. Czasem powołują się na to, że działają

w Kościele albo posiadają odpowiednie upraw-

nienia i kwaliikacje. Jednak działają oni nie-

zgodnie z nauką Kościoła. Wykonują czynności

o zakamulowanym charakterze okultystycznym

i spirytystycznym. „Świeccy egzorcyści” podczas

swoich praktyk nie posiadają rzeczywistej władzy

nad demonami. Okultyzm i spirytyzm sprowadza

się w swojej istocie do kontaktowania się ze złym

duchem i zawierania z nim układów, które nigdy nie

są z korzyścią dla ludzkiej duszy. Dotyczy to także

pełnienia samowolnej posługi egzorcystycznej

przez kapłana nie mianowanego przez bisku-

pa. Współcześni fałszywi egzorcyści często po-

wołują się na imię Jezusa, ale to okazuje się nie-

wystarczające, by uwolnić kogoś spod wpływu

szatana. Nawet jeśli ich działanie przyniosłoby

polepszenie stanu dręczonej osoby, to jest to po-

lepszenie pozorne i krótkotrwałe, po którym diabeł

atakuje z większą siłą. Praktyka takiego „egzorcysty”

stanowi przede wszystkim źródło przychodów. Tymcza-

sem egzorcyzm sprawowany przez księdza katolickiego

nic nie kosztuje, a nawet istniej formalny zakaz bra-

nia najmniejszego podarku. „Uzdrawiajcie chorych,

wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych,

wypędzajcie złe duchy! Darmo otrzymaliście, darmo

dawajcie” (Mt 10, 8).

Czym jest

egzorcyzm?

Można po-

dać następującą

jego deinicję:

egzorcyzm jest

rozkazem wy-

danym w imię

Boga demonowi,

aby ten wyszedł

z miejsca, rzeczy lub

osoby. To szczególna

forma sakramentalium,

które kapłan udziela człowieko-

wi w określonych sytuacjach i po-

trzebach. Pod tym ogólnie rozumia-

nym pojęciem wyróżnić możemy egzor-

cyzm prywatny, uroczysty i chrzcielny. Eg-

zorcyzmy prywatne, zwane też prostymi, nie są

egzorcyzmami w ścisłym tego słowa znaczeniu. Nie

mają one charakteru sakramentu. Mogą być odpra-

wiane przez wszystkich wiernych, np. w chwilach po-

kus i udręczeń pochodzących od złego ducha. Może-

my nazwać je „modlitwami o uwolnienie”. Egzorcyzm

uroczysty, wielki lub publiczny ma na celu wypędzenie

diabła z osoby opętanej oraz uwolnienie jej od wpływów

demonicznych. O egzorcyzmie powinno się mówić tyl-

ko wtedy, gdy chodzi o jeden z sakramentaliów ustano-

wionych przez Kościół, z użyciem odpowiednich modlitw

wskazanych przez Rytuał rzymski, a który może być spra-

wowany jedynie przez wyznaczonych przez biskupa egzor-

cystów. W ten zakres wchodzi również egzorcyzm zwykły,

włączony w sakrament chrztu świętego oraz stosowanie

wody, oleju i soli egzorcyzmowanej przez każdego kapła-

na.

Kogo powinno się egzorcyzmować?

Cechą wspólną egzorcyzmowanych jest to, że są to lu-

dzie poddawani ciężkim próbom lub doznający niewytłu-

maczalnych cierpień materialnych, izycznych, psychicz-

nych i duchowych. Lekarze stojący w obliczu chorób, któ-

rych nie potraią wytłumaczyć i wyleczyć w konwencjo-

wiosna 2009

M ozaika Obrzańska

nalny sposób, zwracają się o pomoc do egzorcystów. Ka-

płan egzorcysta może egzorcyzmować ludzi zarówno

ochrzczonych jak i niewierzących. Największą część eg-

zorcyzmowanych stanowią ludzie, wobec których zasto-

sowano „czary” — oiary różnych „uroków”. Do zniewo-

lenia lub opętania dochodzi także w sytuacji dobrowolne-

go paktu z szatanem. Wtedy, gdy osoba zwraca się do złe-

go ducha i dla jakichś własnych korzyści, decyduje się na

oddanie mu swojej duszy. Często są to osoby praktykują-

ce kult satanistyczny, spirytyzm i inne podejrzane rytuały.

Zdarza się również, że zły duch dręczy ludzi świętych oraz

tych, którzy sprawują w Kościele ważne funkcje. Korzysta-

nie z usług wróżek, magii, bioenergoterapii, wywoływanie

duchów, czytanie horoskopów, podejmowanie samodziel-

nego wróżenia, układanie kart tarota, to tylko niektóre

sposoby „otwierania furtki” szatanowi.

Manifestacja złego ducha

Podczas egzorcyzmu zdarza się, że diabeł przebywają-

cy w człowieku ujawnia swe specyiczne reakcje za pośred-

nictwem głosu i ciała oiary. Demon protestuje przeciwko

pokropieniu wodą święconą, zbliżaniu obrazów świętych

lub innych świętych wizerunków, przeciwko wzywaniu

Najświętszej Maryi Panny i świętych. Przeszkadza egzor-

cyście i wyraża swoją wściekłość. Jęczy i rzuca się. Zaklina

i grozi lub negocjuje mutując głos, a nawet przemawiając

obcymi językami, których oiara nigdy się nie uczyła. Nie-

świadomy swych czynów opętany atakuje egzorcystę, bije,

gryzie i pluje. Odznacza się przy tym zdumiewającą i nie-

współmierną siłą.

Dialog

W przypadku, gdy dochodzi do ujawnienia złych mocy,

egzorcysta może zadawać pytania o liczbę i imiona demo-

nów, powód oraz czas ich przebywania w oierze. Aby móc

zdemaskować szatana — ojca kłamstwa, mocą Chrystusa

przynagla się go do odpowiedzi. Czas trwania egzorcyzmu

może wynosić od kilkunastu minut, aż do kilku godzin.

Przeprowadza się go kilkakrotnie, aż do pełnego uwolnie-

nia opętanej osoby.

Rozpoznanie

Pierwszym zadaniem egzorcysty, po zwróceniu się

do niego o pomoc, jest rozpoznanie czy ma do czynienia

z osobą chorą psychicznie, czy też z rzeczywistym opęta-

niem. Następnie ocenia skalę zakorzenienia się zła. W tym

celu kolejnym krokiem jest modlitwa o uwolnienie, która

poza skutkiem duchowym pozwala upewnić się, czy dana

osoba jest istotnie pod wpływem demona. Jeżeli pojawią

się objawy świadczące o obecności szatana, wtedy prze-

chodzi się do egzorcyzmu uroczystego.

Pomoc — gdzie jej szukać?

W przypadku doświadczeń dręczenia demonicznego u

siebie lub innych osób o pomoc należy się zwracać wyłącz-

nie do kapłanów katolickich. Może to być spowiednik lub

proboszcz paraii. Bezpośredniej pomocy można szukać

w kurii diecezjalnej. Tam możemy zdobyć potrzebne in-

formacje, numer telefonu lub adres księdza egzorcysty.

Przebieg egzorcyzmu

Obrzęd egzorcyzmu stosuje się w możliwie ścisłej ta-

jemnicy, z dala od ludzkiej ciekawości. Najczęściej miej-

scem jest kościół, kaplica lub inne miejsce, gdzie znajdują

się wizerunki ukrzyżowanego Chrystusa, Najświęt-

szej Maryi Panny, aniołów i świętych. Kapłana eg-

zorcystę mogą w tym czasie wspierać modlitwą

inni kapłani, siostry zakonne oraz wierni świec-

cy. Pełne egzorcyzmy obejmują obszerne modlitwy

wstępne, po których wedle Rytuału następują trzy

różne egzorcyzmy właściwe. Egzorcysta kropi znie-

woloną osobę wodą święconą na upamiętnienie oczysz-

czenia otrzymanego w chrzcie świętym. Odma-

wiane są następnie modlitwy: litania, czytanie

Psalmów i Ewangelii. Egzorcysta błagając Ducha

Świętego, aby zły duch odszedł, kładzie na opęta-

nego ręce, a w czasie modlitwy tchnie w twarz drę-

czonego. Kolejnym etapem jest wyznanie wiary

lub odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych.

Następuje Modlitwa Pańska, po której eg-

zorcysta ukazuje krucyiks i błogosławi

dręczoną osobę. Wypowiada formułę wy-

rzucenia szatana w imię Jezusa Chrystusa.

Obrzędy kończą się pieśnią dziękczynną, mo-

dlitwą i błogosławieństwem.

fr. Krzysztof Koślik

(kurs IV)

Figury z kościoła św. Jakuba w Obrze (fot. Archiw. OMI)

wiosna 2009

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: