kilka opracowanych pytań.doc

4. Definicja polityki społecznej

Polityka społeczna jest to działanie państwa, które skierowane jest do wszystkich społecznych grup w społeczeństwie. Ma ono na celu zabezpieczenie ich bytu oraz podstawowych potrzeb niematerialnych oraz materialnych.

Szczególną grupą w tej dziedzinie jest rodzina, którą uznaje się za podstawową komórkę polityki społecznej.

Termin „polityka społeczna” powstał na przełomie XVIII i XIX w. – jest to celowe oddziaływanie państwa, związków zawodowych i innych organizacji na istniejący układ stosunków społecznych, które zmierzają do poprawy warunków bytu i pracy szerokich warstw ludności, usuwania nierówności społecznych oraz podnoszenia kultury życia.
 

3. Cele i nurty działania polityki społecznej

Obszar działania polityki społecznej. Można powiedzieć, iż w codziennym życiu co krok mamy do czynienia z polityką społeczną. Zajmuje się ona bowiem problemami, które spotykają i dotyczą każdego z nas. Są to problemy:

ubóstwa, bezrobocia, bezdomność, problemy rodzinne, niepełnosprawność, sytuacja mieszkaniowa. Podmioty polityki społecznej - globalne, europejskie, państwowe i ich charakterystyka.Głównym i podstawowym podmiotem polityki społecznej jest tzw. publiczna władza, a więc przede wszystkim państwo.

To właśnie władza ustawodawcza stanowi i wyznacza pewne ramy dla polityki społecznej, ona tez wytucza jej podstawowe cele oraz sposób ich finansowania.

Natomiast władza wykonawcza ma za zadanie wypełnianie tych ram, poprzez powoływanie organizacyjnych struktur. Ona też zasila je w odpowiednie materialne środki.

Podmioty polityki społecznej o charakterze globalnym. Podstawą działania i ramami prawnymi w zakresie światowej polityki społecznej jest działalność Organizacji Narodów Zjednoczonych - a zwłaszcza podpisana 26 czerwca 1945 roku w San Francisko - Karta Narodów Zjednoczonych. Podstawą działania Organizacji Narodów Zjednoczonych jest również podpisana w sierpniu 1948 roku tzw. Powszechna Deklaracja Praw Człowieka, która zawiera wiele tzw. uniwersalnych zasad, które mają na celu organizowanie ludzi w kierunku działalności na rzecz sprawiedliwości społecznej - i - to w tym wymiarze najszerszym, bo globalnym. Rada Gospodarczo-Społeczna Organizacji Narodów Zjednoczonych  Jest to organ pomocniczy, funkcjonujący w strukturach Narodów   Zjednoczonych Zakres polityki społecznej – jest odpowiednikiem katalogu potrzeb uznawanych za ważne i wymagających zaspokojenia przez zorganizowaną akcję państwa i innych podmiotów społecznych. Do podstawowego katalogu potrzeb należą: praca zgodna z kwalifikacjami, odpowiedni dochód z pracy, bhp, ochrona zdrowia i pomoc w chorobie, odpowiednie warunki mieszkaniowe, możliwość wypoczynku i kulturalne spędzanie czasu wolnego od pracy. Ponadto sfera zainteresowań polityki społecznej rozciąga się na sprawy kształcenia zawodowego i upowszechniania kultury oraz walki ze zjawiskami patologii społecznej.

2. prekursorzy polityki społecznej

Trzech wybitnych przedstawicieli polityki społecznej
Fryderyk Skarbek – arystokrata, ekonomista, pisarz społeczny, czołowy propagator myśli społecznej i ekonomicznej w Królestwie Polskim. Zwolennik liberalizmu ekonomicznego. Jest to jeden z prekursorów polskiej polityki społecznej. Pisał m. in. o roli pracy w tworzeniu własnego dobrostanu i bogactwa kraju, o potrzebie wydzielania fikcji zaspokajania potrzeb zbiorowych, o ubóstwie. Napisał m. in. „Ogólne zasady nauki gospodarstwa narodowego”. W dziedzinie ekonomiczno-społecznej lansował tezę, że rozwój gospodarczy cementuje jednolicie pod względem ideologicznym społeczeństwo. Rozwinięcie tej idei podjął Stanisław Głąbiński.
A. Ludwik Krzywicki – autor prac poświęconych kwestii robotniczej w ustroju kapitalistycznym, inicjator badań prowadzonych przez Instytut Gospodarstwa Społecznego w Warszawie. Trwałym osiągnięciem było prowadzenie badań nad warunkami bytu robotników i chłopów.
Konstanty Krzeczkowski – opracował podstawy teoretyczne polityki społecznej, wniósł twórczy wkład w badania nad ubezpieczeniami społecznymi, opieką społeczną i mieszkalnictwem. Prowadził badania warunków życia klasy robotniczej. Zajmował się historią myśli ekonomicznej i ubezpieczeniami społecznymi. Głowne prace: „Rozwój ubezpieczeń publicznych w Polsce 1831-1835”, „Kwestia mieszkaniowa w miastach polskich”.
Zofia Daszyńska-Golińska – ekonomista, socjolog, działaczka społeczna. W pracach naukowych zajmowała się głównie polityką ekonomiczną i historią doktryn ekonomicznych. Główne prace: „Przełom w socjalizmie”, „Ekonomia społeczna”, „Zagadnienie polityki populacyjnej”.

46. Proces reformowania służby zdrowia w Polsce
Wybranie swojego lekarza, przychodni, w której chce się leczyć – za to leczenie płaci Kasa Chorych (powstało ich 16, każda działa na obszarze nowego województwa), która podpisuje z publicznymi i niepublicznymi szpitalami, przychodniami, prywatnymi gabinetami kontrakty na wykonanie świadczeń medycznych. Część podatków trafia do Kasy Chorych, która nimi zarządza. Publiczne zakłady ochrony zdrowia się usamodzielniają. Każdy szpital ma określony tzw. poziom referencyjny (I – odpowiada szpitalowi powiatowemu, II – szpitalowi wojewódzkiemu, III – klinice). Państwo nadal pokrywa część wydatków na ochronę zdrowia (programy profilaktyczne, programy polityki zdrowia, kształcenie personelu medycznego, badania naukowe, itp.).

38. świadczenia z tytułu ubezpieczeń społecznych - Zadania pomocy społecznej i rodzaje przyznawanych świadczeń
Pomoc społeczna to środek polityki społecznej. Celem jest zaspokajanie ze środków publicznych niezbędnych potrzeb życiowych odpowiadających godności człowieka. Zadania pomocy społecznej obejmują: tworzenie warunków organizacyjnych jej funkcjonowania, analizę i ocenę zjawisk rodzących zapotrzebowanie na świadczenia, przyznawanie i wypłacanie świadczeń, pobudzanie społecznej aktywności w zaspokojeniu niezbędnych potrzeb życiowych.
Rodzaje świadczeń:
1. zasiłki pieniężne (celowy, okresowy, stały),
2. renta socjalna,
3. pożyczki na usamodzielnienie się,
4. usługi opiekuńcze (udzielenie schronienia, posiłków i ubrania),
5. pokrycie wydatków na cele zdrowotne i kosztów pogrzebu,
6. pobyt w domu pomocy społecznej.