Piotr Mondrian
- Od naturalizmu do abstrakcji
(film)
Piotr Mondrian – prekursor abstrakcjonizmu, całe życie poszukiwał prostych form. Urodził się w 1872 roku w Holandii, podstawy rysunku nauczył się od ojca i za jego namową został nauczycielem rysunku, chociaż chciał zostać artystą. Potem studiował w Amsterdamie.
Przykłady dzieł z tego okresu:
- Młyn wieczorem 1907
- Pejzaż 1907
- Pejzaż z drzewami i wodą 1907
- Staw w pobliży Saasveld 1907
- Las w pobliżu Oele
- Latarnia morska w Westkapelle 1908
Wczesne prace Mondriana (charakterystyka):
- silna forma wyrazu – malował w zgodzie z obowiązującą manierą
- dbałość o naturalistyczne szczegóły
Wiatrak w słońcu – obraz będący punktem zwrotnym w twórczości artysty. Zaczyna przedstawiać rzeczywistość za pomocą prostych form, uproszczenie kompozycji.
Mondrian zapoznał się ze wszystkimi formami w sztuce, ale chciał iść własną drogą. Zaczął z obrazów usuwać elementy nieistotne, chcą w ten sposób ukazać wartości uniwersalne.
- Pejzaż 1911/1912
- Szare drzewo 1912
1911 rok – zetknięcie z awangardą (m.in. kubizm).
1912 rok – Mondrian przeprowadził się do Paryża. wystawiał swoje prace zarówno w Paryżu, jak i w Amsterdamie. Prace namalowane po tym roku znacznie różnią się od poprzednich. Nazywał je wszystkie Kompozycjami. W jego malarstwie zaczęły przeważać linie poziome i pionowe (rzadziej ukośne) i często pojawiały się kąty proste. Linie te potęgowały ekspresję obrazu.
1914 rok – podczas wizyty w Holandii I Wojna Światowa uniemożliwiła malarzowi powrót do Francji przez co został odcięty od paryskiego ośrodka kultury.
U Mondriana kubizm został doprowadzony do granic możliwości, a jego obrazy ograniczyły się do najbardziej podstawowych form (np. Kompozycja 10). Poszedł on dalej niż kubiści – oprócz linii wprowadził także półcień.
W Amsterdamie Mondrian poznał artystów, którzy mieli na jego późniejszą twórczość:
- Bart van der Leck
- Theo van Doesburg
- Vilmos Huszar
Założyli oni pismo De Styl, gdzie mogli publikować swoje założenia na temat sztuki.
Po zakończeniu I Wojny Światowej Mondrian postanawia w 1919 roku wrócić do Francji. Tam dalej rozwijał swoje teorie neoplastyczne.
Po 1921 zaczął stosować w obrazach grubsze linie i ograniczył kolory.
1925 rok – Mondrian odchodzi z De Styl
Uważał, że jego teoria neoplastycyzmu może mieć zastosowanie również w innych dziedzinach sztuki (muzyka, teatr, literatura, architektura)
1930 rok – Mondrian wziął udział w wielu wystawach w Paryżu, Szwecji i innych krajach.
1938 rok – po raz kolejny artysta zmienia swoje życie. Przeniósł się z Paryża do Londynu. Był to okres dużej płodności artysty.
1940 rok – podczas nalotu została zniszczona jego pracowania w Londynie. Po tym wydarzeniu malarz przeniósł się do Nowego Jorku – tu jego talent rozkwitł.
Był zafascynowany wielkim miastem. Czarne linie ustąpiły miejsca liniom żółtym, czerwonym i niebieskim – tchnął w swoje obrazy życie, stały się one dynamiczne i odzwierciedlały rytm miasta. Zaś Broadway nadał jego obrazom rytmu tańca (np. Boogie-Woogie).
1 lutego 1944 roku w wieku 71 lat artysta umiera. Był wtedy w trakcie malowani Zwycięstwa Boogie-Woogie – nie dokończył go nigdy. Pozostawił po sobie imponujące dziedzictwo.
Nie twierdził on, że nowoczesna sztuka powinna pójść w jego stronę, ale żeby poszła w stronę zupełnej szczerości.
1
aktod