Zazdrość u psów.pdf

Zazdrość u psów

W odniesieniu do psów, zazdrość można określić jako zestaw zachowań mających na celu

przyciągnięcie większej uwagi. Choć zazdrość zawsze niesie z sobą poczucie niepewności i

współzawodnictwa, nie należy jednakowo oceniać uczuć ludzkich i psich. Ludzka zazdrość jest

uczuciem złożonym i zawiera w sobie niepokój, niechęć, złość, a czasami i nienawiść.

Zazdrosny pies po prostu stara się jak najbardziej zbliżyć do swego pana i przyciągnąć jego

uwagę. Psia zazdrość dotyczy względów właściciela, terytorium lub utrzymania hierarchii w

sforze.

jeśli w domu są dzieci, pies jest zazdrosny, bo chciałby, aby okazywano mu tyle samo uczucia i

uwagi, co dziecku. Kiedy w rodzinie pojawia się nowe dziecko, niektóre psy czują się odrzucone

i pozbawione swej pozycji w sforze. Ponadto mogą być podenerwowane nowymi dźwiękami,

zapachami i zmianami w urządzeniu domu. Zazdrość rzadko wywołuje niebezpieczne

zachowania u psa, jednakże dla zapewnienia absolutnego bezpieczeństwa dziecku należy

uważnie obserwować wszelkie jego kontakty ze zwierzęciem i pilnować, by zawsze odbywały

się pod okiem osoby dorosłej.

Kiedy szczeniak (lub dojrzały pies) okazuje zazdrość, problem jest łatwy do rozwiązania:

należy psu okazać więcej uwagi i czułości. Powinno się to odbywać w chwili, gdy w pobliżu nie

ma obiektu psiej zazdrości. W przeciwnym razie, zajmując się dzieckiem, będziemy musieli

równocześnie głaskać psa. Zachowujmy się tak, jakby chodziło o drugie dziecko: dajmy mu

wszystko, czego potrzebuje, ale w granicach zdrowego rozsądku.

Jeśli nasz pies wyraża zazdrość w denerwujący lub zabarwiony agresją sposób, przywołajmy

go do porządku szarpnięciem smyczą lub odpowiednią komendą wydaną zdecydowanym

tonem.

Jeśli pies dopomina się o pieszczoty, kiedy zajmujemy się innym naszym psem, nie jest to

okazywanie zazdrości, lecz jedynie pragnienie otrzymania swojej porcji czułości. Najprostszym

rozwiązaniem jest zaspokajanie potrzeb wszystkich naszych psów w tym samym czasie.

1 / 1