Dzień miesiąca, w którym komputer ma być automatycznie uaktywniony.
Uaktywnia wbudowany w płytę kontroler dyskietek. Standardowo opcja ta jest włączona ("Enabled") i niech taka pozostanie. Jedynym sensownym wytłumaczeniem jej wyłączenia może być potrzeba skorzystania z zajmowanego przez ten kontroler przerwania (IRQ 6).
W przypadku posiadania zamontowanych dwóch napędów dyskietek możliwa jest, za pomocą tej funkcji, zamiana liter przyporządkowanych stacjom A i B poprzez ustawienie Swap. Domyślne ustawienie to No swap
Uaktywnia pracę wbudowanego w płytę kodeka audio (czyli karty dźwiękowej zintegrowanej z logiką płyty) w trybie zgodności z kartą SoundBlaster. Wszelkich ustawień tak "emulowanego" SoundBlastera dokonujemy wykorzystując opcje:SB I/O Base Address,SB IRQ Select,SB DMA Select,MPU-401,MPU-401 I/O Address,Game Port (200-207H).Standardowo - o ile nie korzystamy np. z gier w DOS-ie - nie ma potrzeby uaktywniania tej opcji (w przypadku gdy opcja ta jest wyłączona, powyższe 7 opcji jest nieaktywnych). UWAGA! Włączanie tej opcji nie ma sensu w przypadku, gdy wyłączyliśmy wogóle obsługę wbudowanego w płytę kodeka audio (czego z kolei dokonujemy opcją OnChip Sound z menu "Advanced Chipset Features").
Ustawia tryb pracy złącza równoległego. "SPP" określa standardowy tryb pracy (jest on chronologicznie najstarszy, a tym samym zalecany w przypadku, gdy korzystamy z "wiekowych" urządzeń podłączanych do złącza równoległego). Pozostałe spotykane tu opcje to "EPP", "ECP", "ECP + EPP" lub "Bidirectional". Dwa z ostatnich parametrów są najbardziej uniwersalne (umożliwiają komunikację dwukierunkową), gdyż z nich korzysta olbrzymia większość urządzeń pracujących na złączu równoległym. Ustawienie w naszym komputerze może zależeć od tego, jakie ustawienie jest preferowane przez posiadane przez nas urządzenie (np. drukarkę czy skaner podłączany do portu równoległego). Większość bieżących drukarek radzi sobie z szybką transmisją w trybie ECP (Enhanced Capabilities Port). Tryb ten wykorzystuje tryb DMA, więc odwołuje się bezpośrednio do pamięci RAM, nie obciążając procesora. Gdy uaktywnimy parametr LCP, w ustawieniach BIOS-u powinien stać się dostępny inny parametr - DMA Channel (lub podobny). Nie zmieniaj jego domyślnego ustawienia, chyba że masz zainstalowaną kartę ISA, która rezerwuje dla siebie ten sam kanał DMA, co port równoległy. Z portu równoległego mogą korzystać nie tylko drukarki i skanery. Podłączając inne urządzenie, możesz ustawić w BIOS-ie opcję EPP . W wielu BlOS-ach są dostępne opcje EPP 1.7 i EPP 1.9 w opcji Parallel Port EPP Type. Różnice między obydwoma wariantami trybu EPP są znikome, mimo to niektóre urządzenia mogą nie akceptować trybu EPP 1.9. Wówczas nastaw tryb EPP 1.7. Korzystanie z trybów EPP i ECP jest możliwe tylko wtedy, gdy zarówno urządzenie peryferyjne, jak i jego kontroler i sterownik obsługują transmisję ECP/EPP Sprawdź to w instrukcji obsługi, polegając na informacjach producenta. Hewlett-Packard na przykład poleca stosowanie tego trybu w drukarkach serii DeskJet, począwszy od modelu DeskJet 540. Jeżeli producent nie zamieszcza wzmianki o trybach ECP/EPP lub jeśli występują problemy podczas drukowania, zaleca się alternatywnie tryb SPR. Stosowna opcja w BIOS-ie to Standard lub Normal. Tryby użytkowania portu równoległego są kompatybilne w dół, czyli względem poprzedników. Oznacza to, że nowa drukarka powinna współpracować nawet ze starym komputerem, który dysponuje tylko trybem SPR
Wyłącza "Disabled" port równoległy, lub uaktywnia go pozwalając na wybranie adresu i numeru używanego przez ten port przerwania np.:378/IRQ7. Gdy drukarka nie działa tak, jak powinna, lub pracuje ślamazarnie, przyczyną mogą być niewłaściwe ustawienia w BIOS-ie. Można tu zdefiniować adres portu równoległego, przez który komputer komunikuje się z drukarką. Zazwyczaj najbardziej rozsądnym ustawieniem jest opcja Auto - dzięki niej BIOS automatycznie wyszuka prawidłową wartość. W niektórych BlOS-ach brakuje takiej opcji i należy wybrać 378 lub 378H, aby odwoływały się do portu LPT1. Jeśli masz tylko jeden port równoległy, to ustawienie jest na pewno prawidłowe. Wybierając 278 lub 278H, uaktywnisz komunikację z drugim portem równoległym .
Uaktywnia porty szeregowe płyty i niekiedy umożliwia wybór ich nazw logicznych oznaczeń (COM1, COM2, itp.) oraz adresów do obsługi przerwań dla tych portów.
Uaktywnia bądź dezaktywuje wbudowany w logikę ptyty głównej kontroler USB. Zalecane ustawienie zależne jest od tego, czy dysponujemy jakimikolwiek urządzeniami korzystającymi z interfejsu USB. W praktyce bez względu na to, czy mamy takie urządzenia czy też nie, najlepiej ustawić tu parametr "Enabled".
Opcje te uaktywniają poszczególne kanały (pierwszy - primary oraz drugi - secondary) interfejsu IDE wbudowanego w logikę płyty głównej. Zalecane ustawienie "Enabled". Jedynie w sytuacji, gdy w naszym komputerze korzystamy z zewnętrznej karty kontrolera IDE, możemy ewentualnie wyłączyć te opcje, co zwolni zajmowane przez wbudowany interfejs IDE zasoby.
Opcja dotyczy modemu (wbudowanego w chipset płyty). Uaktywniamy ją TYLKO w przypadku, gdy w komputerze mamy zainstalowaną kartę modemu (ściślej - tylko interfejsu -umożliwiającą wetknięcie w odpowiednie złącze kabelka telefonicznego) lub płyta główna posiada wbudowane złącze RJ-11 (modemowe). W pozostałych przypadkach zalecane ustawienie: "Disabled".
Włącza/wyłącza kodek audio (czyli coś w rodzaju karty dźwiękowej wbudowanej w chipset płyty głównej). Opcja ta domyślnie jest włączona, jednak w przypadku gdy posiadamy kartę dźwiękową na odrębnej karcie rozszerzeń, zalecanym tu ustawieniem jest "Disabled".
Dostępne są tu dwie możliwości. Parametr "OS2" dotyczy użytkowników systemu OS/2 i tylko w przypadku, gdy komputer wyposażony jest w więcej niż 64 MB RAM. We wszystkich pozostałych przypadkach wybieramy "Non-OS2". Obecność tej funkcji BIOS-u wzięła się stąd, że system OS/2 w inny sposób adresuje pamięć operacyjną powyżej 64 MB.
Ze względu na niestandardowy sposób wykorzystania pamięci przez system operacyjny IBM OS/2 jego użytkownicy powinni włączyć tę opcję, jeżeli mają więcej niż 64 MB RAM-u. W przeciwnym wypadku należy pozostawić ją zablokowaną(Non-OS2).
Opcja włącza/wyłącza możliwość bootowania z urządzeń podłączonych do zewnętrznego kontrolera. Kontroler niekoniecznie musi być dosłownie zewnętrzny. Na rynku są bowiem płyty z dwoma kontrolerami (tak jest np.w przypadku płyty ASUS A7V, wyposażonej w standardowy kontroler zintegrowany z chipsetem płyty oraz "zewnętrzny", ale także zamontowany na płycie kontroler ATA-100 Promise). W takim przypadku, chcąc by BIOS najpierw próbował uruchomić system z dysku podłączonego do takiego "zewnętrznego" kontrolera, należy uaktywnić tę opcję.Opcja steruje uruchamianiem systemu z określonego napędu w połączeniu z opcjami First / Second / Third /Fourth Boot Device. Dostepne są dwa ustawienia Disabled i Enabled. Działanie tej opcji różni się w zależniści od BIOS-u. Metoda pierwsza - Ustawienie Enabled dopuszcza wczytanie systemu z dowolnego napędu podanego przez użytkownika w opcjach First / Second / Third /Fourth Boot Device. Natomiest Disabled blokuje wszystkie nośniki oprócz pierwszego napędu z listy First Boot Device.Metoda druga - Ustawienie Enabled powoduje że BIOS sprawdza wszelkie podłączone do komputera napędy, a Disabled tylko te określone w opcjach First / Second / Third /Fourth Boot Device.
waclaw.sz