Propozycje zbiórek dla zuchów.pdf

PROPOZYCJE DLA ZUCHÓW

Zbiórka 1. PRZYGOTOWANIE DO WYPRAWY W POSZUKIWANIU SKARBU

(wprowadzenie do zbiórek o Prawie Zucha)

ZZZOiT

Obrzędowe rozpoczęcie zbiórki.

stępnie do skarbu podchodzi kolejna osoba.

Jeśli komuś uda się podejść do skarbu bez-

szelestnie, zajmuje miejsce strażnika skarbu.

Obrona skarbu. Celem ćwiczenia jest

sprawdzenie, czy kiedy zuchy już zdobędą

skarb, będą umiały go obronić. Podczas tego

ćwiczenia skarb może symbolizować piłka,

którą będą podawać sobie zuchy. Wybiera-

my jedną osobę, której zadaniem będzie po-

rwanie skarbu i drugą, która pierwsza będzie

go chroniła. Zuchy podają sobie piłkę i każ-

dy uczestnik uważa, aby w momencie, kiedy

trzyma piłkę, nie został dotknięty przez zu-

cha, który ma wykraść skarb.

GAWĘDA

Drużynowy opowiada zuchom historię

dotyczącą największego zuchowego skarbu:

Mogą go posiadać tylko prawdziwe zuchy. Ma

szczególną moc i kiedy zuch ma gorszy dzień i

jakiś chochlik podpowiada mu, aby zrobić np.

komuś na złość albo skłamać, wystarczy, że

spojrzy na swój skarb i od razu przypomina-

ją mu się wszystkie zasady, których musi prze-

strzegać, aby być dobrym zuchem.

Drużynowy pokazuje zuchom starą ma-

pę, na której zaznaczona jest droga do ta-

jemniczego skarbu. Na szlaku prowadzącym

do niego zaznaczone są miejsca o dziwnych

nazwach: Wioska Strachów, Polana Prawdo-

mówności, Las Obowiązków, Łąka Dobroci,

Jaskinia Pracowitości oraz Miasto Obywateli.

Przy każdym z nich znajduje się symbol ozna-

czający, że w danym miejscu zuchy otrzymają

wiadomość, która pozwoli im zdobyć skarb.

Drużynowy pyta zuchy, czy chcą wyruszyć

na poszukiwanie największego zuchowego

skarbu i odwiedzić tajemnicze miejsca.

ZWIAD

Zadaniem zuchów jest przeprowadzenie

w najbliższym otoczeniu zwiadu na temat

tego, co może być największym skarbem.

Na zwiad zuchy udają się szóstkami (każda

szóstka wyrusza z opiekunem).

TEATR SAMORODNY

Podsumowanie zwiadu. Zuchy przygoto-

wują krótkie scenki na temat tego, co może

być prawdziwym skarbem.

GRY I ĆWICZENIA

Przed wyprawą zuchy muszą sprawdzić,

czy mają wystarczające umiejętności, aby

podjąć się tego zadania:

Podchodzenie do skarbu. Zuchy ćwi-

czą słuch. jednemu zuchowi drużynowy za-

wiązuje oczy. Ten zuch pilnuje skarbu. Na-

stępnie drużynowy wskazuje po kolei zuchy,

które skradają się do skarbu. Jeśli osoba zbli-

żająca się do skarbu zostanie usłyszana przez

osobę pilnującą (pilnujący musi powiedzieć

„stop” i wskazać, skąd słyszy szmer), wraca na

miejsce, gdzie siedzą pozostałe zuchy. Na-

KRĄG RADY

Drużynowy zapowiada zuchom, że za ty-

dzień wyruszą do pierwszego z miejsc zazna-

czonych na mapie.

ZZZOiT

Obrzędowe zakończenie zbiórki.

MAM SZCZERĄ WOLĘ, OBIECUJĘ

Zbiórka 2. WIOSKA STRACHÓW

(zapoznanie z 2.punktem Prawa: „Zuch jest dzielny”)

ZZZOiT

Obrzędowe rozpoczęcie zbiórki.

(czyli zuchówki – dekoracje na jej ścianach

przedstawiają różne sytuacje, w których zuch

powinien być dzielny, np. u dentysty, sam w

ciemnym pokoju, gdy stoi z potłuczonym

wazonem przed mamą). Drużynowy rozma-

wia z zuchami, zadając następujące pytania:

Co oznacza słowo dzielność? O kim możemy

powiedzieć, że jest dzielny? Czy zuch powi-

nien być dzielny?

Można odwoływać się do ilustracji, który-

mi udekorowana jest zuchówka.

GAWĘDA

Drużynowy spotyka się z zuchami na ko-

rytarzu. Przypomina im, że na dzisiejszej

zbiórce rozpoczyna się ich wyprawa w po-

szukiwaniu skarbu. Na mapie pierwszym

punktem jest Wioska Strachów. Aby się do

niej dostać, zuchy muszą wykonać kilka za-

dań. W ten sposób udowodnią, że są dzielne.

Tylko osoby odważne mają wstęp do Wioski

Strachów.

PIOSENKI I PLĄSY

Zuchy uczą się piosenki „Dzielny zuch”.

GRY I ĆWICZENIA

T unel. Do Wioski Strachów prowa-

dzi ciemny tunel (ławki szkolne nakryte ko-

cami; można pod koniec tunelu zmniejszyć

szczelinę, ustawiając krzesła). Zuchy, które

chcą odwiedzić wioskę, muszą być dzielne,

nie bać się ciemności i czyhających po dro-

dze niespodzianek. Zuchy przechodzą przez

tunel na czworaka. Po drodze czekają je nie-

spodzianki, np. idą po czymś miękkim (wata),

twardym (fasola lub groch), napotykają na

deszcz (kilka kropel z psikawki) itp.

Tajemnicze „coś”. Zadaniem zuchów

jest włożenie ręki do worka i narysowanie te-

go, co dotykały.

Gorący płomień. Drużynowy uczy zu-

chy gaszenia świeczki palcami. Należy pa-

miętać, że zuchy, które nie chcą, nie muszą

tego robić. Warto postawić miseczkę z zim-

ną wodą, aby po zgaszeniu płomienia zuchy

mogły zanurzyć w niej palce.

Dzielny zuch

sł. i muz. S. Mościcki

Buch, buch, buch! Buch, buch, buch!

Każdy z nas jest dzielny zuch.

Wśród drzew skacze jak wiewiórka,

Wśród traw jak wąż daje nurka.

Buch, buch, buch! Buch, buch, buch!

Każdy z nas jest dzielny zuch.

Każdy celnie z łuku strzela,

Gdy ujrzy nieprzyjaciela.

Buch, buch, buch! Buch, buch, buch!

Każdy z nas jest dzielny zuch.

Uwagi

Zuchy stają w kole, zwrócone w prawą stronę

Buch, buch, buch! Buch, buch, buch –

posuwają się tanecznym krokiem, uderzając

piąstka o piąstkę.

Każdy z nas jest dzielny zuch – wykonują obrót

wokół własnej osi.

GAWĘDA

Zuchom udało się wykonać wszystkie za-

dania. Mogą więc wejść do Wioski Strachów

PROPOZYCJE DLA ZUCHÓW

Wśród drzew skacze jak wiewiórka –podskakują

i rękami naśladują wspinanie się na drzewo.

Wśród traw jak wąż daje nurka – podskakują

i pochylone dają nurka.

Każdy celnie z łuku strzela – zuchy naśladują

napinanie łuku.

Gdy ujrzy nieprzyjaciela – tworzą z rąk lornetki

i wypatrują nieprzyjaciela.

KRĄG RADY

Zuchy otrzymują pierwszą wskazówkę

(kartkę z zapisanym zdaniem „Zuch jest dziel-

ny”). Podsumowaniem zbiórki jest rozmowa

na temat drugiego punktu Prawa Zucha. Na

koniec na ścianie w zuchówce można umie-

ścić kartkę ze wskazówką, aby wszyscy pa-

miętali, że zuch jest dzielny.

ZZZOiT

Obrzędowe zakończenie zbiórki.

ZBIÓRKA 3. POLANA PRAWDOMÓWNOŚCI

(Poznajemy 3. punkt Prawa: „Zuch mówi prawdę”)

Zuchówka wygląda jak leśna polana – na

ścianach umieszczone zostały namalowa-

ne na dużych kartonach drzewa oraz wyso-

ka trawa. Na zuchy czeka mieszkaniec Polany

Prawdomówności.

GAWĘDA

Mieszkaniec Polany Prawdomówności roz-

mawia z zuchami o tym, co to znaczy mówić

prawdę, dlaczego nie można kłamać, dlacze-

go warto przyznawać się do winy oraz ja-

kie mogą być konsekwencje kłamstwa. Py-

ta zuchy, czy zdarza im się nie mówić prawdy

i dlaczego tak się dzieje. Potem leśny czło-

ZZZOiT

Obrzędowe rozpoczęcie zbiórki.

MAM SZCZERĄ WOLĘ, OBIECUJĘ

wiek proponuje zuchom kilka zabaw, by

sprawdzić, czy zuchy mówią prawdę.

kartkę i amastry, natomiast druga ogląda

rysunek (należy zwrócić uwagę na to, by zu-

chy nie podglądały). Osoba z rysunkiem opo-

wiada pierwszej, co widzi, tak żeby ta mogła

narysować opisywany kształt. Zuch, który ry-

suje obrazek według opisu, może zadawać

dodatkowe pytania. Należy pamiętać, że ry-

sunki nie mogą być zbyt trudne (np. dom

z dwoma oknami, spiczastym dachem, komi-

nem, z którego leci dym).

GRY I ĆWICZENIA

Kłamstwo ma krótkie nogi. Jest to

mody kacja zabawy w berka. Jeden zuch go-

ni pozostałe, może je łapać przez dotknięcie

w nogę. Ten, kto zostanie dotknięty, skacze

na jednej nodze. Inny zuch może go odcza-

rować, dotykając uniesionej nogi kolegi.

Kraina prawdy, kraina fałszu. Druży-

nowy wyznacza w sali dwa miejsca, z których

jedno jest krainą prawdy, a drugie – krainą

fałszu. Następnie wypowiada różne stwier-

dzenia, np.: dzisiaj jest środa, nasza chusta

ma kolor oletowy, na wierzbie rosną gruszki

itp. Zadaniem zuchów jest określić, czy to jest

prawda czy fałsz. Jeśli zdanie jest prawdzi-

we, pierwsze osoby z szóstki biegną do miej-

sca z napisem „prawda”, jeśli jest nieprawdzi-

we – do miejsca z napisem „fałsz” i starają się

szybko usiąść na odpowiednim krześle. Kto

pierwszy usiądzie, zdobywa punkt dla swo-

jej szóstki.

Powiedz mi, jak iść. Jeden uczestnik

zabawy ma zawiązane oczy. Jego zadaniem

jest dotrzeć do przedmiotu, który leży na zie-

mi na końcu sali, zadaniem pozostałych jest

podpowiadanie, dokąd dana osoba ma iść.

Co mam narysować? Zuchy dobierają

się w pary, jedna osoba ma przed sobą pustą

Następnie mieszkaniec Polany Prawdo-

mówności podsumowuje wszystkie ćwicze-

nia. Podkreśla, że zuchy podczas ich wyko-

nywania potra ły odróżnić prawdę od fałszu

oraz przestrzegały zasady fair play.

MAJSTERKA

Zuchy w szóstkach wykonują plakaty będą-

ce reklamą prawdomówności. Plakaty można

umieścić na ścianach zuchówki, by przypomi-

nały, że zawsze trzeba mówić prawdę.

KRĄG RADY

Mieszkaniec Polany Prawdomówności wrę-

cza zuchom kartkę z napisem „Zuch mówi

prawdę”. Zuchy umieszczają ją pod hasłem

„Zuch jest dzielny”. Następnie wspólnie od-

czytują poznane już punkty Prawa Zucha.

ZZZOiT

Obrzędowe zakończenie zbiórki.

Zbiórka 4. LAS OBOWIĄZKÓW

(Poznajemy 4. punkt Prawa:„Zuch pamięta o swoich obowiązkach”)

Zuchówka wygląda jak las po opuszczeniu

przez „turystów”. Wszędzie leży pełno śmieci

(należy pamiętać, że powinny być „czyste”).

Drzewa przyklejone do ścian wyglądają jak-

by miały połamane gałęzie.

ZZZOiT

Obrzędowe rozpoczęcie zbiórki.

GAWĘDA

Drużynowy czyta zuchom tekst opowia-

PROPOZYCJE DLA ZUCHÓW

dania znaleziony w Lesie )bowiązków (ude-

korowanej zuchówce).

Opowieść o turystach, którzy przycho-

dzą do lasu i nie sprzątają po sobie

Po wyjściu turystów z lasu pozostawały po-

rozrzucane papierki, butelki, puszki. „Turyści”

uważali, że sprzątanie jest rzeczą niemądrą i

niepotrzebną. Zawsze jednak po ich wyjściu

z lasu śmieci znikały. Pewnego dnia, gdy „tu-

ryści” znów przyszli do lasu, podeszli do nich

mieszkańcy lasu i zaprosili w podróż do lasu ich

marzeń. „Turyści” chętnie w nią wyruszyli.

Mieszkańcy Lasu Obowiązków zabrali „tury-

stów” do lasu, w którym można było nigdy nie

sprzątać, zostawiać wszystkie śmieci po pikni-

ku, gdzie się chce.

W lesie tym było strasznie. Na polanach nie

rosły żadne kwiaty, leżały tylko puste puszki,

zalegały hałdy śmieci. Nie można było znaleźć

jagód ani grzybów. Za to wszędzie można by-

ło napotkać butelki po coca-coli oraz papierki

po kanapkach.

„Turyści” szybko stracili chęć do przebywa-

nia w tym lesie. Nie podobało im się tam. Za-

trzymali się i zastanowili. Zrozumieli wtedy,

dlaczego mieszkańcy lasu ich tam zabrali. „Tu-

ryści” postanowili już nigdy nie zostawiać po

sobie śmieci. Aby wynagrodzić mieszkańcom

Lasu Obowiązków to, że do tej pory zostawia-

li po sobie bałagan, postanowili dokładnie po-

sprzątać cały las.

Po przeczytaniu opowiadania drużynowy

proponuje zuchom, by spróbowały teraz po-

sprzątać Las Obowiązków.

Warto wspomnieć o ochronie ciała podczas

zbierania odpadów, można zuchom rozdać

rękawiczki itp.

Berek bałagan. Osoba goniąca to „ba-

łagan”. Gdy dotknie zucha, ten staje zaczaro-

wany. Można odczarować zucha, naśladując

ścieranie kurzu (np. chusteczką higieniczną).

MAJSTERKA

Drzewko obowiązków. Zuchy wyci-

nają z papieru listki, na których zapisują swo-

je obowiązki i zawieszają je na przygotowa-

nym wcześniej (przyczepionym do ściany)

konturze drzewa. Podczas podsumowania

majsterki każdy zuch opowiada o obowiąz-

ku, który lubi najbardziej. Ważne jest, by zu-

chy zauważyły, że obowiązki mogą być róż-

ne, ale wszystkie są ważne.

PIOSENKI I PLĄSY

Nauka piosenki pt. „Plastuś”.

GRY I ĆWICZENIA

Porządkujemy Las Obowiązków. Aby

sprzątanie nie było nudne, przyjmuje formę

gry. Drużynowy przygotowuje tyle po-

jemników na śmieci, ile jest szóstek

w gromadzie. Zuchy zbierają do

pojemników śmieci – wygry-

wa szóstka, której uda się

zebrać najwięcej odpadów.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: