Quo vadis(1).pdf

Quo vadis - streszczenie

Petroniusz obudził się jak zwykle koło południa, zmęczony po nocy spędzonej

na uczcie u Nerona. Zaczął dzień od porannej kąpieli i „ugniatania ciała”. W

czasie gdy Petroniuszem zajmowały się niewolnice, zakomunikowano

przybycie gościa, Markusa Winicjusza. Mężczyzni powitali się tradycyjnymi

pozdrowieniami, poczym rozmawiali o ziemiach, które odwiedził Winicjusz

podczas ostatniej wyprawy wojennej. W pewnym momencie Winicjusz wyznał,

że „trafił go grot Amora”. Jednak rozmowę przerywają epilatorowie, dalej toczy

się ona wokół innych tematów: poezji oraz tragicznego losu jej twórców od

czasu, gdy Neron też się zajął tą dziedziną sztuki. Rozmowa schodzi na temat

Aulusa Placjusza. Okazuje się, że to w jego domu Winicjusz zostawił swoje

serce. Wybranką młodzieńca została „Ligia czy Kallina”, pochodząca z rodu

Ligów. Nie jest ona niewolnicą, Aulus oraz jego żona traktują ją jak własną

córkę. Winicjusz rozprawia z Petroniuszem o możliwościach zdobycia Ligii.

Zakochany z przejęciem wspomina, że wracając z Azji w świątyni Mopsusa

miał sen wróżebny, który zapowiedział wielką przemianę w jego życiu

dokonaną za sprawą miłości. Petroniusz obiecuje, że postara się wpłynąć na

Aula Placjusza, by ten wydał Ligię Winicjuszowi. Mężczyźni przeszli do

tricinium, nie zwracając wcale uwagi na niewolnicę Eunice, która skrycie

kochała się w swoim panu. Kiedy dziewczyna została sama w unctuarium,

podeszła do posągu Petroniusza i złożyła na nim pocałunek.

Po późnym śniadaniu, drzemce, spacerze i zażyciu werbeny Petroniusz poczuł

się ożywiony i gotowy do złożenia wizyty w domu Aulusa. Jadąc lektyką

niesioną przez olbrzymich Murzynów, Petroniusz dopytywał Winicjusza o

Ligię. Ten opowiedział mu o znaku ryby, który dziewczyna kreśliła na piasku

rozmawiając z nim. Przejeżdżając przez miasto, Petroniusz nawet nie zwracał

uwagi na oklaski uwielbiającego go tłumu. Owo uwielbienie zawdzięczał

mowie, jaką wygłosił przed Neronem przeciw wyrokowi śmierci jaki wydano

na całą familię (czyli wszystkich niewolników domowych) prefekta Pedaniusza

Sekunda, „za to, iż jeden z nich zabił tego okrutnika w chwili rozpaczy”.

Przy księgarni Petroniusz kazał się zatrzymać, a dokonany tam zakup wręczył

Winicjuszowi. Był to „Satyricon” jego autorstwa, ale wydany bez jego podpisu.

Petroniusz nie chciał podzielić losu innych poetów rzymskich. Mężczyźni

dotarłszy do celu, przywitali się z nieco zdziwionym ich wizytą panem domu.

Petroniusz, by go uspokoić, podał za pretekst chęć podziękowania za opiekę

nad Winicjuszem. Mężczyźni rozmawiając usłyszeli śmiech małego Aulusa i

Ligii bawiących się w piłki. Jednak nie zabawili z nimi długo, bo w ogrodowym

tricinium siedziała żona gospodarza, Pomponia, dla której Petroniusz miał

dziwny szacunek. Winicjusz oddalił się z Ligią i małym Aulusem. Spacerowali

po ogrodzie, po czym usiedli na ławce. Gdy chłopiec zerwał się by pobawić się

na stawem, Winicjusz wykorzystał chwilę sam na sam z Ligią i począł

czarować ją słowami wyznań. Ta jednak nic nie rozumiała, czuła tylko, że coś

dziwnego budzi w niej ten młodzieniec. Rozmowę przerwał im Aulus.

Tymczasem Petroniusz z Pomponią podziwiali zachód słońca. Petroniusz

uderzony spokojem tego domu rzekł: „Rozważam w duszy, jak odmienny jest

wasz świat od tego świata, którym włada nasz Nero”. Na co Pomponia

zaskoczyła go wyznaniem, że światem nie włada Nero, ale Bóg, „który jest

jeden, sprawiedliwy i wszechmocny”. Petroniusz opowiada Winicjuszowi o

swoich wrażeniach z wizyty. Dziwi się, że Pomponia nosi żałobę po zmarłej

swojej córce Julii, skoro jej Bóg jest sprawiedliwy i wszechmocny, to śmierć

Julii była sprawiedliwa, a Pomponia żałobą uwłacza swemu Bogu. Tłumaczy

siostrzeńcowi, dlaczego nawet nie wspomniał gospodarzom o prawdziwym celu

swojej wizyty. Wiedział, że ich cnota podniesie krzyk, a tego nie chciał. Obiecał

obmyślić inny sposób. Stanowczo odżegnał Winicjusza od pomysłu, by

młodzieniec pojął Ligię za żonę. Tymczasem obaj udali się do Chryzostemis,

nałożnicy Petroniusza. W przedsionku jej domu Petroniusz oznajmił

siostrzeńcowi, że znalazł już sposób. Następnego dnia Petroniusz udał się na

Palatyn, gdzie odbył z Neronem poufną rozmowę. Trzy dni później do

domuulusa przybyli żołnierze z rozkazem doprowadzenia Ligii na dwór cezara.

Zrozpaczeni gospodarze, nie mając innego wyjścia, wydali dziewczynę. Wraz z

nią poszedł Ursus, niewolnik, który służył jeszcze jej matce. Pod pozorem

orszaku zakładniczki Pomponia wysłała wraz z przybraną córką wierną służbę

własnego wyboru. Pomponia i Aulus domyślili się, że to nagłe wezwanie córki

Ligów na dwór cezara jest sprawką Petroniusza, który chce ją na nałożnicę dla

siebie lub Winicjusza.Zrozpaczony Aulus udał się do cezara, by prosić o łaskę,

ale nie został nawet przyjęty. Potem powędrował po radę i ratunek do Seneki,

ten jednak od dawna w niełasce u cezara nie mógł w żaden sposób wpłynąć na

Nerona, a i Aulusowi nie radził chodzić do niego, by władca z samej przekory

nie zostawił dziewczyny dla siebie. Co do osoby Petroniusza, Seneka poradził,

by go zawstydzić, mówiąc: „Czyn twój jest godny wyzwoleńca”. Aulus udał się

do domu Petroniusza, gdzie zastał tylko Winicjusza, po jego minie na wieść o

porwaniu Ligi zorientował się, że młodzieniec jest niewinny. Winicjusz obiecał

uwolnić albo pomścić dziewczynę. Jednak gdy tylko nieco uspokojony Aulus

wrócił do siebie otrzymał list, w którym Winicjusz poddaje się woli cezara.

Winicjusz dopadł rozwścieczony Petroniusza, ten jednak pochwycił młodzieńca

i począł mu tłumaczyć wszystkie zdarzenia. Neron obiecał mu, że odbierze

zakładniczkę Aulusowi i odda ją Winicjuszowi. Jednak dla zachowania

pozorów musi ona przez jakiś czas pozostać na dworze, gdzie będzie pod

opieką Akte. Petroniusz, by cezar nie zechciał wpierw Ligii dla siebie, wmówił

mu, że dziewczyna nie jest godna takiego estety jak on. Poza tym następnego

dnia ma się odbyć uczta, na której Winicjusz zajmie miejsce obok Ligii. Na te

słowa idąc za rada Petroniusza Winicjusz wysłał do Aulusa list, w którym

wycofał się ze swoich obietnic. Ligia w pałacu przed ucztą rozmawia z Akte, ta

radzi jej, by nie stawiała oporu cezarowi, by go nie rozgniewać. Dawna

kochanka Nerona zachwyca się urodą Ligii, jednocześnie uspakaja ją, mówiąc,

że Neron wcale nie interesuje się dziewczyną. Akte sama przygotowuje

zakładniczkę na ucztę, ubiera ją i namaszcza jej ciało wonnościami. Ligia,

wchodząc na ucztę, była jednocześnie zatrwożona i zauroczona jej przepychem.

Nigdy wcześniej nie widziała tylu ludzi. Koło niej spoczął Winicjusz, tak jak

mu było to obiecane. Poprzednio jedynie wychwalał zalety urody pięknej

dziewczyny, teraz wprost wyznawał jej swą miłość. W Ligii obudziło się jakieś

nieznane do tej pory uczucie. Tymczasem przez zielony szmaragd przyglądał im

się Neron, co zresztą oznajmiła Akte. Petroniusz wyprzedził ocenę cezara: „Za

wąska w biodrach”. Nero przytaknął mu. Teraz Petroniusz i inni zebrani poczęli

namawiać cezara, by zaśpiewał. Ten chwilę się krygował, ale w końcu z

zadowoleniem zgodził się. Kazał jednak wcześniej zawołać Poppeę, która była

nieobecna na uczcie z powodu choroby. Kiedy żona cezara weszła na ucztę,

Ligia była wielce zdziwiona pięknem tej, o której wiedziała, że jest

najokrutniejszą z kobiet. Kiedy Neron zakończył pieśń, zaczęło się składanie

komplementów władcy, ale ten czekał tylko na opinie Petroniusza. Uczta

zmieniała się w pijacką orgię. Neron mocno odurzony winem zaczął mieć

straszne wizje, w których pokazywała mu się matka skazana przez niego na

śmierć. Winicjusz również mocno już odurzony winem zaczął całować i

obejmować Ligię, Akte próbowała bezskutecznie uwolnić dziewczynę. Wyrwał

mu ją z jego objęć olbrzymi Ursus. Zaskoczony i pijany Winicjusz legł na

podłodze, jak większość gości.

Ursus zaniósł Ligię do komnat Akte. Wiedząc już, że została darowana

Winicjuszowi i że następnego wieczora przyślą po nią, zaczęła z Ursusem

obmyślać ucieczkę. Ligia chciała do Aulusów, ale Akte ostrzegła, że to ich

zgubi. Nie chcąc być przyczyną śmierci swych przybranych rodziców

dziewczyna postanowiła do nich nie wracać. Ursus obiecał odbić Ligię, gdy

wieczorem prowadzić ją będą do domu Winicjusza. Teraz poszedł do biskupa.

W nocy w swej komnacie Akte rozmyślała nad losem Ligii, dziwił ją spokojny

sen dziewczyny w takiej chwili. Po przebudzeniu Ligia ze swoją opiekunką

poszły do ogrodu. Akte stwierdziła, że przecież Winicjusz mógłby poślubić

córkę Ligów, chciała iść do niego, prosić go o to, ale Ligia zaprotestowała.

Wolała uciec do Ligów. W ogrodzie spotkały przechadzająca się Poppeę. Ta

poczęła wypytywać o nieznaną jej dziewczynę. Ligia prosiła ją o pomoc, o

wstawiennictwo u cezara. Wieczorem do komnaty Akte przybył Atacyn,

wyzwoleniec Winicjusza. Ligia pożenała się z Akte i poszła. Dom Winicjusza

był już przygotowany na przybycie Ligii, stół zastawiono na czworo, bo na

uczcie mieli zasiąść również Petroniusz z Chryzotemis. Petroniusz dawał

młodemu rady, jak ma postępować z Ligią, nie zaleca popędliwości i

natarczywości, jaką widział na uczcie. Wraz ze swoją kochanką dziwi się, że

Winicjusz z takim niepokojem oczekuje przybycia Ligi. W tym czasie Ursus

napadł z chrześcijanami na niosących Ligię, zabił dowodzącego nimi

niewolnika, przegonił resztę, uprowadzając swoją panią. Winicjusz

dowiedziawszy się o tym wypadku, uderzył w głowę świecznikiem niewolnika,

który przyniósł zła wiadomość. Całą noc słychać było w domu uderzanie rózgą.

Oszalały ze wściekłości i żalu Marcus myślał by pójść do domu Aulusów, ale

ostatecznie wiedziony myślą, że to sam cezar kazał uprowadzić Ligię dla siebie,

kazał się nieść do jego pałacu. Na miejscu okazało się, że córka Narona i Poppei

zachorowała i rodzice nikogo nie przyjmują. Kazał się więc prowadzić do Akte.

Od niej dowiedział się, że to nie cezar porwał jego ukochaną. Stało się jak Ligia

chciała. Zdesperowany Winicjusz chciał iść do Nerona, by ten kazał jej szukać,

ale mądra niewolnica uświadomiła mu, że w ten sposób sprowadzi pewną

śmierć na ukochaną, bo już się ją oskarżają na dworze o rzucenia czaru na

córeczkę Nerona. Jeśli dziecko nie wyzdrowieje, Ligię czeka śmierć. Radzi

Markowi na własną rękę szukać dziewczyny, poza tym mówi mu, że Ligia go

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: