Salvatore - Dolina Lodowego Wichru 1 - Kryształowy relikt.pdf - Salvatore R A - agakarb

R. A. Salvatore

Kryształowy Relikt

Tłumaczenie:

Monika Klonowska, Grzegorz Borecki

Mojej onie Dianie

oraz Bryanowi, Geno i Caitlin za ich pomoc i cierpliwo okazane przy tym do wiadczeniu.

Tak e mym rodzicom, Geno i Irenie za to, e zawsze we mnie wierzyli, nawet wtedy gdy ja

sam w siebie zw tpiłem.

Gdy kto podejmuje si takiego dzieła, jak to, szczególnie za wtedy, gdy jest to jego

pierwsza powie , niezmiennie znajduje si przy nim szereg ludzi, którzy pomagaj mu w

realizacji owego zamysłu. „Kryształowy relikt” nie był pod tym wzgl dem wyj tkiem.

Na publikacj powie ci składaj si trzy elementy: pewna doza talentu, spora ilo ci kiej

pracy i łut szcz cia. Pierwsze dwa elementy mog podlega kontroli autora, lecz ten trzeci

wymaga znalezienia si w stosownym czasie w odpowiednim miejscu i natrafienia na wydawc ,

który uwierzy w zdolno ci i po wi cenie niezb dne przy realizacji danego zadania.

Dlatego najserdeczniej dzi kuj wydawnictwu TSR, a szczególnie Mary Kirchoff, za to, e

dano mi, pocz tkuj cemu autorowi, szans i przeprowadzono przez cały proces edytorski.

W latach 80. pisanie stało si procesem wysoce skomplikowanym technologicznie, jak te

eksperymentem dla zdolno ci twórczych. W przypadku „Kryształowego reliktu” szcz cie

wyj tkowo mi sprzyjało. Uwa am si za szcz liwca, poniewa miałem takiego przyjaciela, jak

Brian P. Savoy, który towarzyszył mi w tej drodze wraz ze swym oprogramowaniem, nadaj c

ko cowy kształt tekstowi.

Dzi kuj te mym osobistym recenzentom, Dave’owi Duquette oraz Michaelowi LaVigueur,

za wskazanie słabych i mocnych punktów surowego szkicu, memu bratu, Gary’emu Salvatore, za

jego prac nad mapami Doliny Lodowego Wichru i pozostałym członkom mej grupy gry AD&D:

Tomowi Parkerowi, Danielowi Mallardowi i Rolandowi Lortie, za ich ci głe inspirowanie

rozwoju dziwacznych postaci bohaterów powie ci fantasy.

Na zako czenie dzi kuj człowiekowi, który naprawd wprowadził mnie w wiat gier

AD&D, Bobowi Brownowi. Poniewa odszedł od nas (zabieraj c ze sob zapach fajkowego

dymu), atmosfera wokół stołu do gier nigdy ju nie b dzie taka sama.

PRELUDIUM

Demon siedział na krze le wyci tym z pnia gigantycznego grzyba. Szlam bulgotał i kł bił si

wokół skalistej wyspy; wiecznie ociekaj cy i przelewaj cy si , charakteryzował ten poziom

Otchłani.

Errtu b bnił swymi szponiastymi palcami; rogata, małpia głowa chwiała mu si na

ramionach, gdy zagl dał w ciemno .

- Gdzie jeste , Telshazzie? - zasyczał demon, spodziewaj cy si nowin o relikcie.

Crenshinibon opanował jego wszystkie my li. Maj c w r ku t skorup , Errtu mógł zapanowa

nad całym planem, a nawet mo e nad kilkoma. A Errtu był o krok od zdobycia jej.

Demon znał moc tego artefaktu; Errtu słu ył siedmiu Liczom, gdy ci poł czyli sw cał

magi i zrobili kryształowy relikt. Licze, nieumarli pot ni magowie, którzy nie chcieli spocz ,

gdy ich miertelne ciała opu ciły królestwo ywych, zebrali si , aby stworzy najbardziej

nikczemn rzecz, jaka kiedykolwiek powstała; zło, które rozwijało si i ywiło tym, co dawcy

dobra uwa ali za najcenniejsze - wiatłem słonecznym.

Zgin li jednak mimo swej, znacznej przecie , mocy. Wykuwanie pochłon ło wszystkich

siedmiu. Aby nasyci pierwsze iskierki swego ycia Crenshinibon skradł ow magiczn sił ,

która zachowywała truchła w anty ywym stanie. Owocem tego wszystkiego był wybuch mocy,

który wtr cił Errtu z powrotem w Otchła . Demon postanowił zniszczy relikt.

Lecz Crenshinibona nie mo na było tak łatwo zniszczy . Teraz, całe wieki pó niej, Errtu

znowu natkn ł si na lad kryształowego reliktu - kryształow wie Cryshal-Tirith z pulsuj cym

sercem, przedstawiaj cym dokładne wyobra enie Crenshinibona.

Errtu wyczuwał magi niesłychanie blisko; odbierał sygnały pot nej obecno ci reliktu.

Gdyby tylko mógł znale wcze niej... gdyby tylko mógł go pochwyci ... Niestety wtedy przybył

Al Dimeneira, anielec o przera aj cej mocy. Al Dimeneira jednym słowem wygnał Errtu z

powrotem ku Otchłani.

Errtu, słysz c mla ni cia kroków, zajrzał w wiruj cy dym i ciemno .

- Telshazz? - zaryczał.

- Tak, mój panie - odpowiedział mniejszy demon, zbli aj c si skulony do tronu z grzyba.

- Dostał to? - grzmiał Errtu. - Czy Al Dimeneira ma kryształow skorup ?

Telshazz zadr ał i j kn ł.

- Tak, mój panie... uff, nie, mój panie!

Złe, czerwone oczy Errtu zw ziły si .

- Nie mógł go zniszczy - pospieszył z wyja nieniem mały demon. - Crenshinibon spalił mu

r ce.

- Ha! - parskn ł Errtu. - Przewy sza nawet moc Al Dimeneiry! Gdzie wi c jest? Przyniosłe

go, czy pozostał w drugiej kryształowej wie y?

Telshazz j kn ł ponownie. Najch tniej nie powiedziałby swemu okrutnemu panu prawdy,

lecz nie odwa ył si na nieposłusze stwo.

- Nie, panie, nie w wie y - wyszeptał.

- Nie!? - rykn ł Errtu. - Gdzie jest?

- Al Dimeneira rzucił nim.

- Rzucił nim?

- Przez plany, miło ciwy panie! - zapłakał Telshazz. - Z całej siły!

- Przez plany istnienia! - rykn ł Errtu.

- Usiłowałem go zatrzyma , ale...

Rogata głowa wystrzeliła do przodu. Słowa Telshazza przeszły w nieartykułowany bulgot,

gdy psie szcz ki Errtu darły jego gardło.

* * *

Z dala od mroków Otchłani Crenshinibon spocz ł na wiecie. Daleko, w północnych górach

Zapomnianych Królestw kryształowy relikt, ostatecznie spaczony, spocz ł w zasypanej niegiem

dolinie.

I czeka.

Salvatore - Dolina Lodowego Wichru 1 - Kryształowy relikt.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: