Mit o Ikarze według Jana Parandowskiego.pdf

Mit o Ikarze według Jana Parandowskiego

Król Minos panował na Krecie, a był to rozumny król, który swoją potęgę umiał rozszerzyć

bez podbojów. Na jego dworze przebywał Ateńczyk Dedal – mistrz we wszystkich sztukach.

Miasta zamawiały u niego posągi, gdyż mówiono, że umie w drzewo lub kamień tchnąć żywą

duszę. Wynalazł on wiele pożytecznych rzeczy i zaskarbił tym sobie miłość władcy. Król

Minos przywiązał się bardzo do swojego zręcznego poddanego i nie chciał, aby ten go

opuścił. Dedal, tęskniąc za ojczyzną, daremnie prosił o pozwolenie na wyjazd, więc

postanowił uciec. Z ptasich piór sklejonych woskiem sporządził olbrzymie skrzydła dla siebie

i syna Ikara. Przed odlotem do ojczyzny rzekł ojciec do syna: „Pamiętaj, synu, żebyś zawsze

latał środkiem, między morzem a niebem. Nie wolno ci zbyt wysoko szybować, gdyż gorąco

promieni słonecznych roztopi wosk, który spaja skrzydła; ani nie zlatuj zbyt nisko, aby

wilgocią wody nie nasiąknęły pióra”.

Dedal leciał pierwszy i pokazywał synowi drogę. Rybak, który zakładał sieci wśród sitowia,

pasterz idący za swymi trzodami, oracz postępujący za pługiem – wszyscy podnosili

zdziwione oczy ku niebu, gdzie w obłokach szybowali ci dwaj niezwyczajni lotnicy.

Zdumienie ogarnęło ludzi na widok czarodzieja, który ptakom wydarł tajemnicę lotu i

pokonał powietrze, które dotychczas było niedostępne dla mieszkańców ziemi. Wkrótce

minęli wyspy Samos, Paros i Delos. Ikar uniesiony zachwytem nad potęgą wynalazku

zapomniał o przestrogach ojca i coraz wyżej wzbijał się w błękitne przestworza. Wówczas

stało się to, co przewidział Dedal. Pod wpływem żaru słonecznego wosk stopniał i pióra jedno

po drugim zaczęły odpadać. Ikar jak gromem rażony runął z wysokości na ziemię i zabił się

na miejscu. Po długich poszukiwaniach odnalazł ojciec ciało syna. Wyspę, na którą spadł,

nazwano Ikarią, a morze dookoła niej – Morzem Ikaryjskim. Dedal pochował syna i udał się

w dalszą drogę. Zamieszkał na dworze króla Sycylii, gdzie dożył spokojnej starości.