Planszowy Weteran 05 (kwiecień 2008).pdf

We the People . The Ancient World: Carthage . Kutuzow

Kreta 1941

Galicja 1914

Great Battles of Julius Caesar: the Civil Wars

W eteran

Planszow y

nr 2 (5) 2008 Magazyn Wojennych Gier Panszowch

Wywiad z autorem historycznych gier planszowych – Markiem Hermanem >>> strona 35

Rise of the Roman Republic . Preussisch-Eylau .

Drodzy Czytelnicy

Święta, święta i po świętach…za oknami

deszcz ze śniegiem oraz błoto, czyli aura wy-

marzona do siedzenia nad planszą. Kilka słów

na temat ostatniego numeru „Planszowego

Weterana”, który wywołał burzliwą dyskusję

związaną z nową szatą graﬁczną, a co za tym

idzie zwiększył objętość magazynu. Ponie-

waż jesteśmy czasopismem internetowym,

nasi czytelnicy uzależnieni są od posiadanych

łącz internetowych i większa objętość może

skutecznie zniechęcić ich do ściągania pliku z

czasopismem. Dlatego też nowy numer ma roz-

sądną objętość tak, aby wilk był syty, a i owca

pozostała w jednym kawałku.

REDAKTOR NACZELNY:

Cezary Domalski (Clown)

ZASTĘPCA

REDAKTORA NACZELNEGO:

Mikołaj Lenczewski (Nico)

WYDAWCA:

Marcin Gross (Grohmann)

WSPÓŁPRACA:

Gabriel Szala (Archanioł)

Michał Stępowski (Profes)

Ryszard Tokarczuk (Ryto)

Plotki, które pojawiły się na temat magazynu,

że staliśmy się dzięki kolorowej szacie graﬁcz-

nej quasi-kobiecym czasopismem, stanowczo

dementujemy, chociaż niewykluczone, że pojawi się w przyszłości kącik poświęcony

planszowym zmaganiom płci pięknej. Oczami wyobraźni już widać te krzykliwe tytuły

felietonów: „Jak przesuwać żetony przy użyciu tipsów?” czy „Dobierz kolor torebki do

nowych żetonów z GMT”.

DTP:

Co w nowym numerze „Planszowego Weterana”? Numer mocno starożytny, dzięki aż

czterem recenzjom gier związanych z tymże mocno zamierzchłym, ale jakże atrakcyj-

nym okresem historii. Za polskiego rodzynka w tym starożytnym smakowitym torcie,

czyli „Hannibala Barkasa” z Leonardo zabrał się Cezary Domalski. O rzymskiej wojnie

domowej na planszy opowie Tomasz „Teufel” Horożaniecki w recenzji gry „Caesar – he

Civil Wars” należącej do serii wydawanej przez GMT: „Great Battles of History”. Ryszard

„RyTo” Tokarczuk oraz Gabriel „Archanioł” Szala opiszą system „Ancient World” z GMT

na przykładzie gier „Carthage” i „Rise of Roman Republic”, które traktują o wojnach pu-

nickich. Na deser recenzja gry z epoki napoleońskiej – „Eagles of Empire: Preussisch

Eylau” Z Avalanche Press, czyli krwawe widowisko na śniegu.

E-MAIL REDAKCJI:

weterani@gmail.com

Materiały zawarte w periodyku

nie mogą być w żaden sposób

kopiowane bez uprzedniej, pi-

semnej zgody redakcji. Redak-

cja zastrzega sobie prawo do

redagowaniatekstów. Wszel-

kie znaki ﬁrmoweoraztowaro-

we,atakże zdjęcia i obrazy są

prawnie zastrzeżonei zostały

użyte wyłączniew celach infor-

macyjnych.

Co poza tym? Comandante - autor V kolumny - zabierze nas w podróż po Polinezji i nie

tylko, a Mikołaj „Nico” Lenczewski przekaże trochę ploteczek z planszówkowego świata

oraz zaprezentuje pierwszą grę tzw. „card driven” – „We the People” traktującą o rewolucji

amerykańskiej. Z szafy pachnącej nataliną wyciągniemy „Kretę 1941” z nieistniejącego

już Dragona – jej recenzentem jest Michał „Profes” Stępowski oraz „Galicję 1914”, nad

którą pastwił się Sławek Łukasik. Przy okazji gratulujemy Sławkowi ukazania się gry jego

autorstwa. „Kraśnik 1914” został wydany przez „Taktykę i Strategię” i pierwsze testy po-

zwalają przypuszczać, że gra jest produktem udanym. Cieszymy się także, iż zarówno

„Kraśnik” jak i wydana zaraz po nim gra „Kosowe Pole 1389”, są już w lepszej jakości

pudełkach. Cena produktów co prawda wzrosła, ale nie jest to wzrost znacząco bijący

po kieszeni. Tak trzymać! Pozostaje mieć nadzieję, aby nowe produkty „Taktyki i Stra-

tegii” nie były przysłowiowymi jaskółkami wiosny nie czyniącymi, oraz że kolejne gry

będą miały więcej wspólnego z historią, a mniej z zabawnym przesuwaniem żetonów po

planszy.

Cezary Domalski

Naszą okładkę stanowi rysunek

zdobiący pudełko do gry „Hannibal Barkas”.

Dziękujemy Robertowi Żakowi za zgodę na wykorzystanie graﬁki.

Strona internetowa wydawcy: www.gryleonardo.pl

W eteran

Planszow y SPIS TREŚCI

Gabriel „Archanioł” Szala

The Ancient World:

Rise of the Roman Republic

Comandante

V Kolumna:

Polinezja i Polacy

Gra Rise of he Roman Re-

public (RRR) jest pierwszą

grą z systemu he Ancient

World. W założeniu system

ten ma objąć cały starożyt-

ny świat w Europie, Afryce

Półocnej oraz na Bliskim

Wschodzie. Omawiany

tytuł nawiązuje do pierw-

szych kampanii Republiki

Rzymskiej i zdobycia przez

to państwo hegemonii na

Półwyspie Apenińskim.

Nadchodzące gry :

Blackbeard

Nadchodzące konwenty

historycznych gier planszowych:

Manewry w Łodzi

Tomasz Horożaniecki „Teufel”

Jako wielcy miłośnicy epo-

ki, wspólnie z moim Przy-

jacielem Darth Stalinem, z dużym zainteresowaniem sięgneliśmy po

tę pozycję. I nigdy nie żałowaliśmy decyzji!!

Great Battles of Julius

Caesar: the Civil Wars

Ryszard Tokarczuk

The Ancient World:

Carthage

Nadchodzące gry:

Clash of Monarchs

„Dla jednych konnica,

dla drugich piechota, inni

znów mówią – okręty naj-

piękniejsze na ziemi. Dla

mnie zaś...” oczywistym

jest fakt, że wszelkie te ro-

dzaje wojsk spotykamy w

recenzowanej teraz grze

ﬁrmy GMT pod tytułem

he Ancient World: Car-

thage. he First Punic

War (2005).

Mikołaj „Nico” Lenczewski

We the People

Cezary Domalski

Gra stanowi drugą część

serii mającej bardzo am-

bitne założenia. Twórcy

postanowili bowiem odzwierciedlić na planszy wielkie konﬂikty

świata starożytnego w aspekcie strategicznym oraz politycznym.

Pierwsza część ukazywała trudną drogę miasta Roma do kontro-

li nad Półwyspem Italskim. Co przynosi następna odsłona syste-

mu?

Eagles Of The Empire:

Preussisch-Eylau

Cezary Domalski

Nadchodzące gry:

Kutuzow

Hannibal Barkas

Sławomir Łukasik

Galicja 1914

Wydana w 2007 roku przez „Gry Leonardo” gra planszowa „Hannibal

Barkas”, której autorem jest Robert Żak, to strategiczna symulacja kon-

ﬂiktu rzymsko – kartagińskiego w czasie trwania II wojny punickiej

(218 p.n.e. – 210 p.n.e.). Jest ona na polskim rynku strategicznych gier

planszowych swoistym novum, zarówno ze względu na tematykę (je-

dynie wydany dość dawno, bodajże w 1997 roku, przez ARX/Pegasus,

„Hannibal ante portas” oraz „Perykles”, poświęcony był starożytności)

jak i mechanikę gry. Należy ona bowiem do coraz popularniejszych w

naszym kraju tzw. CDG (Card Driven Game), gdzie oprócz planszy,

żetonów i kości na grę wpływają karty zdarzeń, które w mniejszy lub

większy sposób determinują rozgrywkę.

Nadchodzące gry:

Pursuit of Glory

Lubię gry o dużych bitwach.

Z autorem historycznych gier plan-

szowych – Markiem Hermanem

rozmawia Nico

Michał „Profes” Stępowski

Cezary Domalski

Kreta 1941

Kreta jest jedną z pierwszych gier nie-

istniejącego już wydawnictwa Dragon,

z którego produktami chyba większość

starszych strategów rozpoczynała swoje

przygody z grami planszowymi. Historię

tych gier będę chciał przedstawić w cyklu

recenzji gier starych, które mimo swoje-

go solidnego już wieku, wciąż mają spore

grono sympatyków.

Aktywacja

Nadchodzące gry:

Stalin`s War

Chcieliśmy gorąco podziękować następującym forum i serwisom www za zgodę na umieszczenie linku do elektro-

nicznej wersji czasopisma :

- Forum Zakładu Historii Wojskowej Instytutu Historii Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu (www.zhw.amu.edu.pl/forum)

- Forum „Centrum Symulacji Taktyczno-Operacyjnych” (www.csto.cal.pl/forum)

- Forum „Gery” (www.forum.gery.pl)

- Forum „Gry Planszowe” (www.gry-planszowe.pl)

- Forum „Historycy” (www.historycy.org)

- Serwis i sklep internetowy historycznych gier planszowych „Los Diablos Polacos” (www.diablospolacos.com)

- Forum „Strategy Fans” (www.jagdtiger.net/forum)

- Forum „Sztab” (www.sztab.com/forum)

- Forum magazynu „Taktyka i Strategia” (www.taktykaistrategia.pl/forum/)

- Forum „Wargamer” (www.wargamer.pl/forum)

Szczególne podziękowania dla Forum „Galicyjska Inicjatywa Strategiczna” (www.gis.manewry.vdl.pl) na którym mamy swoje podforum.

Comandante

Polinezja i Polacy

O Maorysach pierwszy raz przeczytałem w pewnej książeczce z serii Historyczne Bitwy. Wci-

snęła mi ją bibliotekarka, jako że byłem młodzieńcem wykazujący zainteresowanie naukami

historycznymi. W tej to książeczce – cytuję z pamięci – batalion Maorysów dotarł najdalej ze

wszystkich szturmujących ale ponosząc wielkie straty i bez wsparcia, musiał się wycofać. W

natarciu na tę samą góre więcej wojennego powodzenia mieli później inni. I w taki oto dziw-

ny sposób los Maorysów połączył się z losami Polaków.

O innych etnicznych konﬁguracjach wojennych

wydarzeń czytałem później chyba u Skibińskiego.

Tam polscy oﬁcerowie, w brytyjskich mundurach,

obserwują grupę Uzbeków w mundurach nie-

mieckich, prowadzonych do niewoli przez kana-

dyjskich Indian. A cała rzecz ma miejsce w Nor-

mandii.

ry”. Ląd ten zauważył i tak nazwał pierwszy

odkrywca wyspy – Polinezyjczyk Kupe.

Nieoﬁcjalnie wiadomo jednak, że wszyscy

uznający się dziś i podający za Maorysów, są

również w części potomkami populacji nie-

polinezyjskiej – europejskiej lub azjatyckiej.

Czyli Maorysami w ½ czy w ¼ - albo w jesz-

cze mniej korzystnym stosunku. Napotkane

ćwierć-krwi Maoryski okazały się jednak być

nie tylko osobami wielkiej urody – ale rów-

nież umiały opowiadać o kulturze swego na-

rodu w przepiękny sposób.

Ale skoro o Normandii, to wróćmy – jak mawiają

Francuzi – do naszych baranów. To jest do Maory-

sów. A raczej ich pobratymców.

Polinezyjczyków zobaczyłem pierwszy raz w in-

nej książce, w której opublikowano kilkanaście

czarno-białych zdjęc dziwnie wytatuowanych lub

pomalowanych nagich ludzi. Zrobiło to na mnie

olbrzymie i raczej negatywne wrażenie jako, że Po-

linezyjczykom daleko było do mojego ówczesnego

pojęcia schludności i ﬁzycznej atrakcyjności (dziś

jest trochę inaczej – cóż, panta rei). Potem nie nie

słyszałem o Polinezyjczykach zbyt wiele. Ot, mó-

wiło się czasem w żartach, że czas na wakacje na

Hawajach. Albo dziwiło, że zarówno Maorysi jak i

Innuini mają podobny zwyczaj pocierania się no-

sami.

Przygotowały mnie też na moje ostatnie spo-

tkanie z Polinezyjczykami, które odbyło się

w warszawskim pubie, za pośrednictwem

jakiegoś sportowego kanału telewizyjnego.

W zeszłym roku rozgrywane były bowiem

Mistrzostwa Świata w rugby, i pub, w którym

zwykle oglądam futbol, serwował na wiekim

ekranie mecze rugby. Mogłem tam – wraz

z większością bywalców pubu - kibicować

groźnie wyglądającym ale sympatycznym Sa-

moańczykom walczącym z nielubianą repre-

zentacją Albionu.

Nic więc dziwnego, że gdy GMT zapowie-

działo wydanie gry „Conquest of Paradise”

wróciły wspomnienia. Ale wraz z nimi poja-

wiły się obawy, że gra na temat półnagich wo-

jowników, którzy w walce rzadko zabijali, bo

woleli nastraszyć, nie może być interesująca.

Wydawało się wręcz, że gorszego tematu na

grę, nie sposób wymyślić!

Minęło wiele lat aż – w trakcie pracy dla australij-

skiego operatora turystycznego – spotkałem auto-

chtoniczne mieszkanki Nowej Zelandii. To znaczy,

w części autochtoniczne, bo prawdziwych Maory-

sów - tak jak Cyganów z piosenki – już nie ma. To

znaczy –oﬁcjalnie są. W dodatku uznawani przez

Nową Zelandię za gospodarzy wyspy (ze wszystki-

mi wynikającymi z tego przywilejami) dzięki cze-

mu na nowozelandzkich paszportach znajduje się

też słowo Aoetearoa (czytane tak jak po polsku:

„a-o-te-o-ro-a” a nie z angielska „ou-ti-rou”) po

maorysku oznaczające „Ląd długiej białej chmu-

Byłem na szczęście w mylnym błędzie. Poka-

zały to rozgrywki na łódzkim Manhattanie.

Chociaż Conquest of Paradise, jest - jak chce

autor - raczej „strategiczną grą archeologicz-

ną” niż wojenną to gra się w niego z napię-

ciem i przyjemnością.

Opanowanie zasad gry rzeczywiście zajmuje

15 minut i wcale nie jest to chwyt marketin-

gowy. Prowadzenie rozgrywki jest nietrudne

i całkowicie satysfakcjonujące zwłaszcza dla

tych, którzy lubili komputerową Cywilizację.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: