ŚPIEWAK JAZZBANDU:
Reżyseria: Alan Crosland
Scenariusz: Alfred A. Cohn
Zdjęcia: Hal Mohr
Produkcja: Warner Brothers, USA
Rok produkcji: 1927
Obsada: Al Jonson, May McAvoy, Warner Oland
· Premiera odbyła się 6 października 1927
· Rozpoczął erę filmu dźwiękowego
· Monolog popularnej gwiazdy Broadwayu Ala Jonsona złożony z 250 słów- pierwszy fragment mówiony w historii kina
· „Say, Ma, listen to this...”- pierwsze słowa z kinowego ekranu
· Nagrany w systemie vitaphone, czyli na płytach
· Jest dźwiękowy tylko we fragmentach
BŁĘKITNY ANIOŁ:
Reżyseria: Josef von Sternberg
Scenariusz: Heinrich Mann, Karl Vollmöller, Robert Liebmann, Carl Zuckmayer
Zdjęcia: Günther Rittau
Muzyka: Frederick Hollander
Na podstawie: powieści Heinricha Manna "Profesor Unrat"
Produkcja: UFA,Niemcy
Rok produkcji: 1930
· Film ten stał się milowym krokiem w karierze Marleny Dietrich .Wcieliła się tam w postać Loli Loli, zaś najsłynniejszy wówczas aktor niemiecki Emil Jannings grał profesora Immanuela Ratha.
· Film ten okazał się wielkim wydarzeniem w historii kina światowego (Jannings otrzymał za tę rolę Oscara).
· Pierwszy film dźwiękowy z Emilem Janningsem.
· Akcja filmu toczy się na początku lat 20-tych w małym miasteczku niemieckim. Pracujący w męskim gimnazjum profesor Ratz, człowiek o nieco staroświeckich zasadach zakochuje się w wyuzdanej piosenkarce kabaretowej o pseudonimie Lola-Lola. Zakończony małżeństwem romans bohatera, powoduje jego powolną degradację moralną i społeczną.
· Jedno z pierwszych arcydzieł kina dźwiękowego było początkiem wielkiej kariery Marleny Dietrich i zarazem ostatnim wybitnym filmem Josefa von Sternberga. Ten hollywoodzki reżyser, przeżywający okres świetności w okresie niemym, zajął się odtąd kręceniem konwencjonalnych melodramatów z odkrytą przez siebie gwiazdą.
· Sternberg, który jest z pochodzenia Austriakiem, wraca do Europy i kręci wraz z UFA swoje arcydzieło
· W filmie tym gęsto od aluzji symboli erotycznych]
· Kapitalne podsumowanie nastrojów ekspresjonizmu
· Analiza układów, które niedługo cały świat pozna pod postacią hitleryzmu
· Wykorzystuje dźwięk poprawnie technicznie, ale i dla budowania nastroju w pełnych napięcia scenach dialogowych
ŚWIATŁA WIELKIEGO MIASTA:
Reżyseria: Charles Chaplin
Scenariusz: Charles Chaplin
Zdjęcia: Roland Totheroh, Gordon Pollock, Mark Marklatt
Muzyka: Charles Chaplin, José Padilla
Montaż: Charles Chaplin
Dźwięk: Theodore Reed
Produkcja: USA, United Artists, Charlie Chaplin
Rok produkcji: 1931
Obsada: Charles Chaplin (włóczęga), Virginia Cherill (niewidoma), Harry Myers (milioner), Hank Mann (bokser), Florence Lee (babcia niewidomej), Allan Garcia (lokaj), Henry Bergman (kaznodzieja, dozorca), Albert Austin (zamiatacz, oszust), Stanhope Wheatcroft, John Rand (nędzarz), James Donnelly, Eddie Baker (sędzia), Robert Parrish (sprzedawca gazet), Granville Redmond, Jean Harlow, Robert Graves
· Wielki mistrz kina, Orson Welles uważał "Światła wielkiego miasta" za najwspanialszy film, jaki kiedykolwiek nakręcono, zaś historycy kina zgodnie nazywają ten obraz arcydziełem, być może najważniejszą pozycją w dorobku Charlesa Chaplina.
· W "Światłach wielkiego miasta" Charles Chaplin - reżyser, scenarzysta, producent, kompozytor i aktor w jednej osobie - jeszcze raz wciela się w Małego Włóczęgę Charlie'ego, postać-ikonę, z którą artysta utożsamiany był od lat przez międzynarodową widownię. Błąkając się po wielkim mieście, Włóczęga przypadkiem ratuje życie pijanego milionera. Bogacz z wdzięczności zaprasza bohatera do swego domu i obdarza go serdeczną przyjaźnią. Następnego dnia, na trzeźwo, milioner nie pamięta wprawdzie nowej znajomości, jednak wieczorem, po kilku mocnych drinkach pamięć mu wraca i przyjaźń z Włóczęgą znów trwa w najlepsze - taki scenariusz powtarza się codziennie. Tymczasem Charlie zakochuje się w pięknej, niewidomej kwiaciarce. Korzystając ze środków bogatego przyjaciela Włóczęga stara się pomóc dziewczynie - kupuje od niej wszystkie kwiaty, daje jej pieniądze na czynsz, a potem na kosztowną operację oczu w zagranicznej klinice. Niewidoma kwiaciarka jest przekonana, że Charlie to hojny i zamożny gentleman. Kiedy wróci z udanej operacji oczu będzie mogła wreszcie zobaczyć swojego dobrodzieja i odkryje, że jest nim biedny, bezdomny wędrowiec.
· Kiedy Chaplin w 1931 roku kończył zdjęcia do "Świateł wielkiego miasta", już od 4 lata trwała epoka kina dźwiękowego. Mimo, to autor "Gorączki złota" uparł się by nakręcić film niemy. Decyzja ta przerażała producentów przekonanych, że "Światła wielkiego miasta" nie wytrzymają konkurencji filmów z dialogami. Rację jednak miał Chaplin, który jeszcze raz podbił bez reszty serca publiczności. "Światła wielkiego miasta" to kwintesencja kina niemego, którego możliwości i środki wyrazu Charles Chaplin opanował do perfekcji.
· Pozbawiony dialogu, posiada jedynie partyturę muzyczną autorstwa Chaplina
· Temat: Parweniusz walczący o swą godność i lepszy byt
· Karykatura przegadania i w ogóle dźwięku w filmie- „nieartykułowane gęganie” aktorów
· Tragikomiczny obraz społeczeństwa mieszczańskiego
· Charles Chaplin broni estetyki filmu niemego
Alexa_89