Courths-Mahler Jadwiga - Zachowaj w sercu.pdf - Courths-Mahler Jadwiga - a_z

COURTHS - MAHLER JADWIGA

Zachowaj w sercu

Olbrzymi samolot pasażerski, lecący z Kolonii do Berlina,

pewnie przecinał przejrzyste, zimne powietrze. Ciemnobłękitne niebo

wznosiło się nad nim i tylko w oddali, na horyzoncie pojawiły się

małe, białe obłoki, które wyglądały jak kule śnieżne, wysoko

podrzucone przez rozbawionych chłopców.

W samolocie siedziało tylko dwoje pasażerów, mężczyzna i kobieta.

Mężczyzna przyleciał z Paryża w towarzystwie kilku innych, jego

towarzysze pozostali jednak w Kolonii. Od Kolonii jedyną

współpasażerką była siedząca obok kobieta.

Siedział przy jednym z okien, ona naprzeciw niego, przy drugim.

Oboje spoglądali w milczeniu na krajobraz, który roztaczał się pod nimi.

Z góry wydawał się dziwnie płaski. Od czasu do czasu przelatywali nad

jakimś miastem, które rozciągało się przed ich oczyma jak wspaniale

narysowany plan. Wąskie rzeki przecinały krajobraz niczym srebrne

wstęgi.

Od czasu do czasu mężczyzna rzucał przelotne spojrzenie na

siedzącą naprzeciw kobietę. Była młoda i bardzo elegancko ubrana.

Kasztanowe włosy spływały ciemnymi, gęstymi falami wokół pięknej

twarzy o dużych, szarych oczach i ładnie wykrojonych ustach. Twarz

była urocza i przyciągała uwagę; jej szlachetne rysy, na których rysowała

się powaga, zdradzały lekkie zmęczenie.

Oparła głowę na smukłej dłoni w szarej duńskiej rękawiczce,

sięgającej do wąskiego przegubu. Elegancki, szary kostium podkreślał

jej zgrabną, niezwykle piękną figurę, a luźna, niedbale zarzucona

skórzana peleryna miękko otaczała jej szyję. Krótko mówiąc,

nieznajoma była osobą niewątpliwie przyciągającą uwagę.

Zachowywała się spokojnie, lecz z dystansem, tylko kilkakrotnie

obrzuciła spojrzeniem swych pięknych, cudownie błyszczących oczu

siedzącego naprzeciw mężczyznę.

Jednak te krótkie, wydawałoby się zdawkowe spojrzenia, pozwoliły

dostrzec, że jej towarzysz nie jest bynajmniej mało interesującą postacią.

Jego twarz trudno było wprawdzie zaliczyć do przystojnych, miał

bowiem ostre, twarde rysy, niezwykle męskie i zdradzające niespożytą

energię, stalowobłękitne, posępne oczy, głęboko osadzone pod pięknie

sklepionym, wysokim czołem i mocno zaciśnięte, wąskie usta o

ogromnej sile wyrazu. Był wysoki i, jak się zdawało, bardzo

wysportowany, silny. Jeszcze na lotnisku w Kolonii zauważyła, że

poruszał się lekko i płynnie. Niewątpliwie należał do tych

niebezpiecznych mężczyzn, którzy cieszą się niezwykłym

powodzeniem u kobiet.

Nie zdradziła jednak żadnym gestem, jak bardzo wydał się jej

interesujący. Jej oczy były chłodne i spokojne, tak że Hans Wendland

zdał sobie sprawę, że jej dusza nie należy jeszcze do nikogo. Raz po raz

spoglądał z zainteresowaniem na tę młodą i piękną twarz, która nie

zmieniała się i nie zdradzała wewnętrznych przeżyć ani myśli.

Samolot wpadł niespodziewanie w burzę; wydawało się, jakby

opadał, potrącany porywami powietrza, coraz niżej i niżej... Pasażerowie

poczuli, jak krew gwałtownie napływa im do twarzy i brakuje im tchu.

Hans Wendland spojrzał z troską na młodą kobietę która, utraciwszy

swój spokój, pobladła i spojrzała na niego z popłochem w oczach.

— Nic się nie stało, niech się pani uspokoi! — zawołał, by usłyszała

go mimo panującego hałasu.

Uśmiechnęła się niepewnie, jakby chciała umniejszyć swój strach.

Wiedział, że wpadli w dziurę powietrzną; nie po raz pierwszy

podróżował samolotem. Ona jednak odbywała swój pierwszy lot i to

zaburzenie przestraszyło ją nieco, mimo iż zazwyczaj była odważna. Po

chwili odzyskała równowagę i lekkim skinieniem głowy podziękowała za

słowa, które miały jej dodać odwagi. Lot samolotu wyrównał się. Znów

zaczęli wyglądać przez okna, nie zwracając już na siebie uwagi.

Jednak Hans Wendland zapamiętał jej nieśmiały uśmiech, który

niezmiernie go poruszył. Poważna, młoda twarz nabrała dzięki niemu

całkiem innego wyrazu i Hans zaczął się zastanawiać, jak wyglądałaby w

chwili, kiedy ta kobieta witałaby ukochanego mężczyznę.

Zły na siebie, starał się odsunąć podobnie niedorzeczne myśli. Cóż

go obchodziła ta wyraźnie niedojrzała, młoda kobieta! Mimo to posłał jej

jeszcze jedno, ukradkowe spojrzenie. Wydawała mu się ogromnie

kobieca, co w dzisiejszych czasach spotyka się niezmiernie rzadko. W jej

oczach nie było ani śladu kokieterii, a w mimice typowo kobiecych,

czasem wręcz nieświadomych gierek, instynktownie zmierzających do

podbicia serca mężczyzny. Wyraz jej delikatnej, owalnej twarzy był

jeszcze niemal dziecinny, lecz mimo to w jej oczach było coś niezwykłego i

urzekającego, co go do niej przyciągało i podsycało jego ciekawość...

Jakby głos przeznaczenia. Tak, gdy ta młoda kobieta pewnego

dnia zbudzi się ze swego dziecinnego snu, którego jeszcze do końca

nie wyśniła, przeobrazi się w istotę, która nawet na nim, mimo iż nie

poddawał się łatwo kobiecym wdziękom, wywrze mocne wrażenie. Ale

zanim do tego dojdzie, ich drogi na pewno się rozejdą i ona zniknie z jego

życia. Pojawiła się w nim niczym motyl, który dopiero co wydostał się

z kokonu i spróbował odfrunąć.

Zastanawiała go jeszcze jedna sprawa: jak to się stało, że tak młoda i

z pewnością wytworna kobieta podróżowała sama, bez opieki. Nikt nie

odprowadził jej na lotnisko. Pojawiła się całkiem sama, trzymając w

ręku małą, elegancką walizkę. Weszła spokojnie i pewnie, uprzejmie

poprosiła, by wskazano jej miejsce, które natychmiast zajęła.

Skarcił się, że nieustannie o niej myśli. Cóż go tak zdziwiło? Przecież

z kobietami w dzisiejszych czasach nie obchodzono się delikatnie niczym z

jajkiem; wywalczyły sobie bowiem swobodę poruszania się, same

decydują o sobie, usamodzielniły się. Tylko on tego nie dostrzegł, gdyż

przez długie lata żył z dala od wielkiego świata. A gdy wreszcie

zdecydował się wrócić do Europy, pojawiła się przed nim, niczym mały

cud, ta śliczna towarzyszka podróży, która miała w sobie jeszcze coś, co

przypominało mu kobiety z czasów jego wczesnej młodości.

Brakowało jej na przykład beztroski współczesnych kobiet, które

nawet wobec mężczyzn przejmowały inicjatywę. W ostatnich

tygodniach spotkał wiele kobiet, które starały się go zdobyć, gdyż były

tak swobodne, jak kiedyś jedynie niektórzy młodzi mężczyźni.

Początkowo dziwił się, potem jednak zaczęło go to bawić. Nie

podobało mu się jednak; miał przedwojenne poglądy. Zaraz po wojnie

opuścił kraj. A gdy wrócił wreszcie z obczyzny, zastał ów produkt

nowych czasów, który nie wydał mu się szczególnie atrakcyjny.

Courths-Mahler Jadwiga - Zachowaj w sercu.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: