Scenariusz lekcji dla klasy IV
Temat: Pinokio nie wie, że wszystko się dzieje po kolei.
Cele:
uczeń:
- potrafi zaznaczać wydarzenia na osi czasu,
- rozumie pojęcie „chronologia”,
- potrafi uporządkować wydarzenia następujące po sobie,
- poprawnie formułuje punkty planu.
Umiejętności:
- poprawne posługiwanie się językiem,
- właściwe porządkowanie informacji,
- współdziałanie w zespole,
- stosowanie nabytej wiedzy.
Metody: rozmowa dydaktyczna, praca z tekstem, linia czasu.
Formy: praca zbiorowa, praca w grupie.
Pomoce: tekst lektury „Pinokio”, słownik wyrazów obcych.
I. WSTĘP
1. Zapisanie na kartce pięciu dat (oznaczonych tylko latami), które dotyczą życia ucznia:
wydarzenia mojego życia
1994 2005
np. pójście do I Komunia rozpoczęcie
rok urodzin szkoły Święta nauki w klasie
IV
2. Objaśnienie i zdefiniowanie terminów chronologia i chronologiczny.
1. Czytanie fragmentu książki C. Collodii „Pinokio”
Czy w tym opowiadani jest wszystko zrozumiałe?
Dlaczego Pinokio wszystko poplątał?
Czy można ułożyć wydarzenia po kolei?
2. Układanie wydarzeń
(Podział klasy na 4 grupy, każdy z członków wypisuje na karteczce samoprzylepnej jedno wydarzenie, a następnie wszyscy porządkują i przyklejają na wspólnym arkuszu).
3. Prezentacja grup.
4. Zespoły dokonują korekty (wszystkie punkty muszą być w jednej formie składniowej).
Uporządkowanie chronologicznie wydarzeń z zachowaniem jednorodności punktów.
Ocena aktywności uczniów.
Zadanie pracy domowej: Naucz się opowiadać o przygodach Pinokia według planu.
Temat: Po nitce do… spójnego opowiadania.
- redaguje opowiadanie odtwórcze z zachowaniem chronologii wydarzeń,
- planuje organizację i ocenia własną pracę,
- poprawnie posługuje się językiem,
- prezentuje własny punkt widzenia,
- dba o układ graficzny i estetyczny zapisu.
Metody: praca z tekstem.
Formy: praca indywidualna, praca w zespole.
Środki dydaktyczne: zestaw frazeologizmów, kłębek włóczki, plakaty: kosz i
walizeczka.
1. Uzupełnienie brakujących członów frazeologizmów lub przysłów. Podanie ostatniego – Po nitce do kłębka – objaśnienie i zapisanie tematu.
1. Zabawa dydaktyczna: uczeń trzymający kłębek wełny nawija nitkę na palec i wypowiada pierwsze zdanie, następnie podaje kłębek koledze, który powtarzając czynności wypowiada kolejne zdanie.
Zdania zapisywane są na dużym arkuszu, bez dokonywania korekty opowiadania.
2. Rozdanie karteczek, na których uczniowie wypisują wady (część klasy) i zalety, następnie naklejają je na plakacie z napisem:
TO JUŻ WIEMY NAD TYM PRACUJEMY
(walizeczka) (kosz)
3. Rozdanie kart pracy (praca dwójkami).
4. Prezentacja pracy zespołów.
1. Omówienie prac grup.
2. Ocena uczniów.
3. Praca domowa: zapisanie poprawionego tekstu opowiadania.
Temat: Co to jest zdanie?
- łączy wyrazy w zdania,
- stosuje właściwe formy wyrazów,
- wyodrębnia zdania w mowie i piśmie,
- dba o właściwą intonację dla wydobycia sensu zdania,
- rozumie rolę zdania w systemie komunikacji językowej.
Metody i techniki: drama, praca z tekstem, gra dydaktyczna.
Formy: praca indywidualna, praca w grupie.
Środki dydaktyczne: układanka wyrazowa, rozsypanka.
1. Rozmowa na temat różnych sposobów porozumiewania się (przypomnienie).
Uczniowie w grupach przygotowują krótki komunikat do przekazania kolegom
- znaki,
- sygnały dźwiękowe,
- mowa.
Prezentacja.
Dzieci uzupełniają prezentacje kolegów.
II. REALIZACJA TREŚCI
1. Klasa podzielona jest na grupy (uczniowie otrzymują różnokolorowe paski papieru – grupę tworzą dzieci z paskami w tym samym kolorze).
2. Praca w grupach – uczniowie układają z wyrazów umieszczonych na paskach zdanie (przyklejenie pasków na planszach).
3. Prezentacja prac.
4. Zabawa dydaktyczna – dzieci stają w kręgu. Podany jest temat „W ogrodzie na wiosnę”. Uczeń rzuca piłkę do kolegi wypowiadając zdanie łączące się treściowo z poprzednim. Kto nie wykona zadania odpada z gry.
5. Sformułowanie wniosku (odpowiedź na pytanie: Dlaczego umiejętność budowania zdań jest wszystkim potrzebna?).
1. Rozmowa na temat budowania zdań bogatych w treści.
2. Ocena pracy uczniów.
3. Zadanie pracy domowej:
Zbudowanie kilku zdań z podanymi wyrazami:
- pióro,
- wcześnie,
- przebiśnieg.
Temat: Oblicza ojczyzny w świetle utworu C. K. Norwida „Moja piosnka II”
- rozumie przesłanie utworu,
- właściwie interpretuje liryk,
- rozróżnia wartości duchowe i materialne,
- wyróżnia elementy kompozycji,
- sprawnie posługuje się terminologią teoretyczno literacką,
- określa stan emocjonalny podmiotu lirycznego,
- wskazuje środki artystycznego wyrazu.
Metody i techniki: rozmowa dydaktyczna, dyskusja, praca z tekstem.
Środki dydaktyczne: plansze, Słownik wyrazów bliskoznacznych, nagranie z
recytacją, utworu, nagrania muzyką F. Chopina.
1. Przypomnienie utworów, w których szczególnie wyeksponowano motyw ojczyzny.
A. Mickiewicz – Pan Tadeusz (Inwokacja)
I. Krasicki – Hymn o miłości Ojczyzny
J. Słowacki – Hymn o zachodzie słońca.
2. Sprecyzowanie pierwszych skojarzeń.
Uczniowie podzieleni na grupy wypisują informacje dotyczące:
...
prosze