PSYCHOLOGIA RÓŻNIC INDYWIDUALNYCH
TEMAT 1 – wykład 1
Wprowadzenie w tematykę różnic indywidualnych
Możliwości i preferencje jako przedmiot badań. Pojęcie cechy i typu. Rodzaje kryteriów stosowanych przy typologiach. Podstawowe tezy psychologii różnic indywidualnych
PSYCHOLOGIA RÓŻNIC INDYWIDUALNYCH zajmuje się odmiennościami przebiegu prawidłowości psychologicznych różnych osób.
» Coś przebiega według ogólnej reguły u wszystkich osób, ale występują różnice w tych prawidłowościach
» Ludzie różnią się pod względem każdej cechy psychicznej i fizycznej
o Np. czas reakcji jest tym krótszy, im silniejszy bodziec. Ale i tak ludzie różnią się pod względem czasów reakcji na poszczególne bodźce
o Np. Obraz następczy dostrzegamy wszyscy, gdy długo się na coś patrzymy jednak obraz następczy utrzymuje się przez różne czasy u różnych osób.
o Np. prawo „frustracja-agresja” jest prawem ogólnym, ale u każdego przebiega inaczej
PODSTAWOWE PROBLEMY PSYCHOLOGII RÓŻNIC INDYWIDUALNYCH
1. Jak opisywać różnice indywidualne?
Podstawowe pojęcia:
» Cecha (właściwość, atrybut, czynnik, wymiar, dymensja, zmienna)
» Cecha to hipotetyczna dyspozycja człowieka warunkująca względną stałość pewnej klasy jego zachowań lub stanów.
» Typ (kategoria)
» Typ to klasa ludzi, którzy różnią się od innych określoną cechą lub zespołem cech
2. Jak mierzyć różnice indywidualne?
Narzędzia psychometryczne (wyniki jednostkowe są rozpatrywane na tle wyników grupy): testy, kwestionariusze.
3. Jaka jest geneza różnic indywidualnych?
» Wkład czynników dziedzicznych (genetycznych) i środowiskowych
4. Jakie znaczenie mają różnice indywidualne?
» Czy inteligencja zwiększa prawdopodobieństwo sukcesów zawodowych?
» Jak cechy temperamentu wpływają na radzenie sobie w trudnych sytuacjach?
» Jakie cechy musi posiadać dobry menadżer?
» Jakie cechy zwiększają ryzyko chorób psychosomatycznych?
» Od jakich indywidualnych cech uczniów zależą ich osiągnięcia szkolne?
5. Pytanie o strukturę cech:
» O liczbę cech wystarczających do opisu
» O istnienie cech i naturę związków między nimi
6. Jak tworzyć typologie?
» Możliwe kryteria:
o Pojedyncza cecha
§ Podejście biegunowe: np. ekstrawersja-introwersja, refleksyjność- impulsywność – to podejście opisuje zdecydowaną mniejszość ludzi, bo tylko tyle z nich posiada skrajne natężenie tych cech
§ Podejście modalne np. ekstrawertyk - ambiwertyk - introwertyk
o Specyficzna konfiguracja cech skonfigurowanych
§ Podejście szufladkowe, np. schizotymik, cyklotymik, iksotymik
o Układ cech nieskorelowanych
§ Podejście wymiarowe – typy powstają na skrzyżowaniu pewnych wymiarów
Mała twórczość
Niska inteligencja
I-
T-
I+
Wysoka inteligencja
T+
Duża twórczość
Na przykład typologia umysłu według Younga
Sposoby odbioru informacji
Sposoby wartościo wania informacji
Percepcja
Intuicja
Myślenie
Konkretno – obiektywny
Logik – empiryk
Globalno – obiektywny
Logik – teoretyk
Uczucia
Konkretno – subiektywny
Praktyk – analityk
Globalno – subiektywny
Wizjoner – mistyk
o Przewaga jednej cechy nad drugą, na przykład konwergentyk (szuka jednego rozwiązania) i dywergentyk (szuka wielu rozwiązań)
7. Różnice międzygrupowe (np. międzypłciowe, międzykulturowe)
ZAKRES RÓŻNIC INDYWIDUALNYCH
1. Możliwości:
o Zdolności (wpływają na poziom wykonania zadania)
o Temperament ( wpływa na szybkość i energię zadania)
2. Preferencje:
1. Style (określają sposoby działania: na przykład styl działania, styl poznawczy)
2. Zainteresowania, zamiłowania ( określają treść, kierunek działania)
Psychologia różnic indywidualnych interesuje się głównie zdolnościami i temperamentem, bo według klasycznych poglądów są one głównie uwarunkowane biologicznie.
Psychologia osobowości zajmuje się głównie tym, co nabyte, wyuczone.
TEMAT 2 – wykład 2,3
Naura i struktura intelektu w koncepcjach psychometrycznych
Pojęcie zdolności. Definicje inteligencji. Koncepcja Speramana. Klasyczne koncepcje hierarchiczne: Vernon i Burt. Koncepcja Cattella (pojęcie inteligencji płynnej i skrystalizowanej) i późniejsze modele Horna i Carolla. Koncepcje „morfologiczne” (czynników równorzędnych): Thurstone; model Guilforda i jego kolejne modyfikacje. Koncepcja inteligencji wielorakich jako współczesna kontynuacja poglądu negującego istnienie czynnika „G”. Teoretyczne i praktyczne implikacje sporu o istnienie czynnika "g". Rozwój inteligencji w świetle koncepcji psychometrycznych. Analiza czynnikowa jako metoda badań nad strukturą inteligencji.
ZDOLNOŚCI – takie wyznaczniki efektywności uczenia się i wykonywania zadań które są:
» Podmiotowe (=wewnętrzne)
» Względnie stałe
» Instrumentalne (są narzędziem wewnętrznym)
INTELIGENCJA – zdolność lub zbiór zdolności (jest mnóstwo definicji)
1921 – Journal of Educational Psychology – 14 definicji , ich ilość wzrasta z czasem.
1921, sympozjum poświęcone pojęciu inteligencji. Inteligencja to:
Ø Zdolność do udzielania dobrych odpowiedzi z punktu widzenia prawdy lub istniejących faktów – Thorndike
Ø Zdolność przejawiająca się w myśleniu abstrakcyjnym – Terman
Ø Możliwości, których tylko część mierzona jest testami inteligencji – testy te nie obejmują m.in. kontroli i adaptacji umysłowej, które są istotnymi składnikami inteligencji – Freeman
Ø Zdolność wyrażająca stopień (poziom) nauczenia się lub możliwości nauczenia się adaptacji do własnego środowiska – Colvin
Ø Zdolność jednostki do adekwatnej adaptacji do względnie nowych sytuacji życiowych – przejawia się ona m.in. w zdolności wyzbywania się starych nawyków na rzecz tworzenia nowych – Pintner
Ø Konstrukt mający status hipotezy roboczej, która dotyczy efektywności wykonywania zadań szczególnie typowych dla sytuacji szkolnych – Pressey
Ø Obecny stan wiedzy nie pozwala na sformułowanie definicji inteligencji – Ruml
Bonus za: J.Strelau (2002) Psychologia różnic indywidualnych
KLASYCZNE DEFINICJE INTELIGENCJI
A.Binet (1916) Inteligencja to zdolność rozumowania i wydawania sądów. Stanowi o niej:
» ...
psychUW