1
Prostytucja jako zjawisko wykolejenia społecznego.
PLAN PRACY
Wstęp
I. Nieprzystosowanie społeczne.
1.1.Objawy nieprzystosowania społecznego,
II. Zjawisko wykolejenia społecznego.
III. Prostytucja.
3.1. Pojęcie prostytucji.
3.2. Formy prostytucji.
3.3. Przyczyny uprawiania prostytucji.
3.4. Walka z prostytucją.
3.5. Program " Tada " - uliczni wychowawcy.
3.6. Prostytucja nieletnich dziewcząt.
3.7. Zagrożenie zdrowia.
IV. Prostytucja w badaniach statystycznych.
Zakończenie.
Bibliografia.
Objawem wykolejenia społecznego jest niekonwencjonalne zachowanie seksualne - prostytucja. Uprawianie prostytucji nie pozostaje bez wpływu na psychikę kobiety. Największe niebezpieczeństwo, jakie niesie prostytucja, polega na całkowitym odhumanizowaniu życia płciowego, sprowadzeniu go do aktu fizjologicznego odartego z wszystkich cennych i wzbogacających człowieka elementów psychologicznych ( miłości, uczuć ).
Trudno ustalić granice prostytucji, w dobie dużej swobody seksualnej, akceptowanej przez wiele społeczeństw. Trudno określić rozmiary zjawisk zakaz rejestrowania prostytutek - zakaz prowadzenia statystyk na ten temat, miał na celu odejście od form " negatywnego wyróżniania " - powód utrudnianie prostytutkom podjęcie decyzji o zmianie życia. Dlatego dane statystyczne obecnie dotyczą prostytutek, które weszły w konflikt z prawem i zostały zarejestrowane z powodu popełnienia jakiegoś przestępstwa.
Analiza danych świadczy jednak o stałym wzroście liczby prostytutek.
Wzrost różnego typu agencji towarzyskich oficjalnie reklamujących w prasie swe usługi niepokoi, choć agencje działają niezgodnie z "literą prawa" prowadzą działalność jawnie i bez ograniczeń. Niemal lawinowo powstaje coraz więcej agencji, sex-shop-ów, wytwórni filmów pornograficznych, salonów masażu erotycznego, agencji oferujących panie do towarzystwa z powinnością spełniania wszystkich zachcianek klientów, prywatne burdeliki dla określonych grup zawodowych np. kierowców
Problemem o charakterze już międzynarodowym stał się transfer kobiet i stręczenie do nierządu poza granicami kraju. Jest to przestępczość dobrze zorganizowana, jej organizatorzy dopuszczają się gwałtów, uszkodzeń ciała, stosują groźby wobec kobiet. Werbowanie odbywa się pod różnymi pretekstami
( zatrudnianie za granicą w charakterze modelek, kelnerek, barmanek, hostess itp. )
Za granicą kobiety zostają ubezwłasnowolnione , presja psychiczna, zabór paszportu, groźby, wciągnięcie w proceder i kontrolę przez inne prostytutki.
Polskie prostytutki najczęściej werbowane są do nielegalnych domów publicznych na terenie Niemiec, Belgii, Holandii, Austrii, Szwajcarii, Francji, a także na Bliski Wschód.
Obecnie obywatelki b. ZSRR uprawiają nierząd w TIR-ach, podrzędnych barach, w hotelach robotniczych, w pociągach tak zwane " wagonówki ".Rezultaty rozpoznawania i ścigania tej działalności jest wysoce niezadowalające, tym bardziej że zagrożenia związane z patologią obyczajów będą się nadal poszerzać Coraz częściej ubóstwo, brak pracy i środków utrzymania rodziny będzie pchać niektóre dziewczyny do uprawiania nierządu. Do powstałych peep-shop-ów ciągnie młode dziewczęta często doprowadzają je
własne matki, traktując córki jak towar, który można sprzedać drogo a zarazem poufnie bez wystawiania na moralny osąd własnego środowiska, "Jak dziewczyna jest zgrabna, ma ładny biust - to niech się rozbiera, co jej szkodzi " - to wypowiedź jednej z matek polskich. Jestem nauczycielką w szkole średniej , miałam kontakt z dziewczynami które uprawiały prostytucję , zawsze zadawałam sobie pytanie co je do tego skłoniło, dlaczego tak młode ładne dziewczyny wybrały właśnie taką drogę życiową ?
Dlaczego rodzice pogodzili się z takimi decyzjami ?
Wybrałam ten temat by pogłębić wiedzę, dostrzec czynniki które skłaniają młode kobiety do podjęcia takich decyzji , zrozumieć dlaczego- znaleźć odpowiedź na bulwersujące mnie pytania.
I. Nieprzystosowanie społeczne
Nieprzystosowanie społeczne pojawiło się wraz z wystąpieniem pierwszych organizacji ludzkich, należy do tych negatywnych zjawisk które przedstawiają człowieka w relacji obojętności lub wrogości wobec pewnych norm.
Termin nieprzystosowanie społeczne używany jest zamiennie podobnymi terminami jak " niedostosowanie, wykolejenie społeczne " , chociaż ich zakresy pojęciowe nie pokrywają się . Każdy z wyżej wymienionych terminów odnosi się do zachowań jednostek lub grup społecznych . Przy czym chodzi tu o takie zachowania które są nieadekwatnymi powtarzającymi się reakcjami jednostek na wymogi i nakazy zawarte w przypisanych im przez system społeczny rolach - roli dziecka, kolegi, ucznia,itp.
Nieprzystosowanie społeczne wiąże się z charakterystycznym układem praw lub stanami osobowości skłaniającymi jednostkę do reagowania w sposób niezgodny z zaleceniami danego systemu społecznego i wymogami ról społecznych.
O. Lipkowski - Przez niedostosowanie społeczne rozumie się " zaburzenia charakterologiczne o niejednolitych objawach, spowodowane niekorzystnymi zewnętrznymi lub wewnętrznymi warunkami rozwoju, a wyrażające się wzmożonymi długotrwałymi trudnościami w dostosowaniu się do normalnych warunków społecznych i w realizacji zadań życiowych danej jednostki".
Niedostosowanie społeczne obejmuje wszystkie formy zaburzeń w zachowaniu się, które utrudniają funkcjonowanie w społeczeństwie, czyli obejmuje wszystkie postacie zaburzeń psychicznych.
1.1. Objawy nieprzystosowania społecznego
Symptomy nieprzystosowania społecznego są obserwowalnymi zdarzeniami lub zachowaniami sprzecznymi z uznawanymi przez społeczeństwo wzorami zachowań. W zależności od częstości ich występowania, stopnia skumulowania oraz od ich specyfiki mogą być traktowane jako tzw. cząstkowe wskaźniki nieprzystosowania.
1. Notoryczne kłamstwa;
2. Ucieczki (z domu lub szkoły );
3. Alkoholizowanie się ( nadużywanie alkoholu );
4. Niekonwencjonalne zachowania seksualne ( prostytucja );
5. Pasożytnictwo społeczne ( nadużywanie korzyści cudzej
pracy );
6. Nadużywanie środków odurzających i podniecających
( narkomania, toksykomania );
7. Zachowania agresywne skierowane na otoczenie zewnętrzne;
8. Zamachy samobójcze;
9. Zachowania przestępcze;
Niektórzy autorzy ( o. Lipkowski ) wymieniają także i inne kategorie zachowań lub ich cech jako symptomatyczne dla osób nieprzystosowanych społecznie, np. nieposłuszeństwo wobec rodziców, opiekunów, nauczycieli, lenistwo, lękliwość, zaburzenia koncentracji, cynizm, brawura. Wymienione wyżej kategorie zachowania nie występują w izolacji, lecz łączą się w tzw. syndromy zachowań, które są podstawą do wyodrębnienia różnych odmian nieprzystosowania społecznego ze względu na cechy zachowań składających się na dany syndrom.
J. Konopnicki wyróżnił pięć syndromów nieprzystosowania społecznego, są to:
1. Wrogość- powstająca na tle frustracji potrzeb emocjonalnej
zależności, na które składają się takie cechy zachowania
jak; podejrzliwość, szkodzenie innym ludziom, niszczenie
przedmiotów, awantury, bójki, gwałtowne wybuchy gniewu,
wagary.
2. Zahamowanie - powstające na podłożu uszkodzeń lub
osłabienia systemu nerwowego jednostki np. nadmierna
uległość dziecka, bierność i brak ambitnych aspiracji,
ponoszenie częstych porażek, nieśmiałość, lęk przed
ryzykiem, brak pomysłowości i inicjatywy, zamyślenie,
autyzm.
3. Niekonsekwencja - pojawia się na tle uszkodzenia układu
nerwowego, symptomy to: brak koncentracji uwagi,
nieprzemyślane i natychmiastowe reakcje , nadpobudliwość
oraz stany niezrównoważenia emocjonalnego.
4. Aspołeczność- podstawowe symptomy to: silne dążenie
do szkodzenia innym osobom, bezinteresowne okrucieństwo
brak wrażliwości moralnej, stosowanie przemocy w
stosunkach interpersonalnych.
5. Wrogość z tendencją do aspołeczności - syndrom mieszany.
Jeśli kryterium wyodrębnienia odmian nieprzystosowania społecznego jest nieadekwatność funkcjonowania jednostki w rolach społecznych, wyrażająca się w niepełnym lub sprzecznym z przepisami roli, funkcjonowaniu w danej roli
( lub w jej wyraźnym odrzuceniu )- to wówczas można wyróżnić:
1. Nieprzystosowanie do wymogów życia rodzinnego - ze
względu na rolę dziecka w rodzinie;
2. Nieprzystosowanie do wymogów w grupie rówieśniczej
- ze względu na rolę kolegi;
3. Nieprzystosowanie do wymogów szkolnych - ze względu
na rolę ucznia;
4. Nieprzystosowanie do wymogów roli zawodowej - ze
względu na rolę pracownika;
5. Nieprzystosowanie do wymogów życia małżeńskiego
- ze względu na rolę męża lub żony;
6. Nieprzystosowanie do psychospołecznych wymogów
związanych z własną płcią - ze względu na rolę płciową.
Objawy wykolejenia społecznego tym łatwiejsze są do zidentyfikowania i pogrupowania, im częściej występują oraz im wyższy jest ich poziom skumulowania udanej jednostki w określonym przydziale czasu.
II Wykolejenie obyczajowe
Wykolejenie obyczajowe - gdy jednostka notorycznie łamie istniejące i obowiązujące ją normy moralne i obyczajowe;
obejmuj następujące klasy zachowań :
- zachowania autodestrukcyjne ( nadużywanie alkoholu, środków odurzających, próby samobójcze );
- przedwczesne rozpoczynanie życia seksualnego ( prostytucja )
- pasożytnictwo społeczne ( nieangażowanie się w naukę lub pracę przez młodzież i dorosłych w wieku produkcyjnym
Istnieje kilka prostych czynników sprzyjających wykolejeniu społecznemu:
1 Niekorzystne warunki ekonomiczno-materialne rodziny
(nędza, ubóstwo czyli wychowanie w kulturze biedy);
2. Choroby rodziców lub ich nieobecność w wychowywaniu
dzieci;
3. Kontakt dziecka z podkulturą dewiacyjną;
4. Brak sukcesów szkolnych;
5. Zaburzona struktura rodziny (rozbicie rodziny, sieroctwo)
6. Stagmatyzujące oddziaływanie instytucji wykrywania,
napiętnowania i eliminowania dewiacji (policja, sąd,
zakład poprawczy);
7 Społeczna blokada aspiracji jednostki (np. brak środków
do realizacji aspiracji);
8. Zaburzona struktura osobowości, niska samoocena;
9. Niezrównaważenie emocjonalne;
10.Zaburzenia psychosomatyczne- nadpobudliwość;
11 Odtrącenie dziecka.
Z pedagogicznego punktu widzenia do najważniejszych czynników determinujących wykolejenie społeczne dzieci i młodzieży należą czynniki związane z przebiegiem socjalizacji dziecka w rodzinie, a zwłaszcza te zdarzenia, które prowadzą do osłabienia lub zerwania więzi emocjonalnej dziecka z rodzicami.
III Prostytucja.
Prostytucja jest zjawiskiem społecznym . Jest elementem rzeczywistości o charakterze patologicznym, gdyż wiążąc się z istotną dla każdego człowieka sferą seksualną, nie spełnia jej podstawowych funkcji ograniczając się jedynie do sfery biologicznej. Kontakty z prostytutką dają możliwość osiągnięcia odprężenia, natomiast nie zaspokajają potrzeb psychicznych i społecznych.
Negatywne oceny moralne wywołuje również fakt, że prostytucja deprecjonuje godność człowieka traktując go w kategoriach przedmiotu. Mimo to prostytucja istniała od wieków i istnieć będzie niezależnie od zakazów natury prawnej jak i moralnej. Czy prostytucję można będzie kiedykolwiek całkowicie usunąć. Społeczeństwo musi więc się z tym pogodzić i przydzielić jej miejsce . Prostytucja nie jest karana przez prawo , karane są związane z nią ujemne społecznie zjawiska ( sutenerstwo , stręczycielstwo ), zwłaszcza gdy zagrażają młodzieży.
Pojęcie prostytucji - termin „ prostytucja „ pochodzi z łacińskiego prostitutio co oznacza nierząd uprawiany w celu osiągnięcia zysku , lub od łacińskiego prostare, co oznacza stać przed czymś, wystawiać, ofiarowywać się na sprzedaż. Prostytucja to oddawanie do dyspozycji swojego ciała w celu zaspokojenia seksualnego płacących klientów.
Większość badaczy uznaje prostytucję za zjawisko mieszczące się w ramach patologii społecznej, doszukując się w uprawianiu nierządu cech zachowań dewiacyjnych. Podkreśla się związki prostytucji z przestępczością, alkoholizmem i innymi zjawiskami społecznymi.
Wg M Jasińskiej prostytucja to zjawisko o skali społecznej polegające na tym, że większa lub mniejsza liczba osób będących członkami danej społeczności uprawia proceder polegający na świadczeniu usług seksualnych w zamian za korzyści materialne.
„ Prostytutka „ to osoba która zaspakaja potrzeby seksualne przygodnych partnerów za opłatą, bez zaangażowania uczuciowego i w zasadzie bez wyboru.
Określenia osób uprawiających prostytucję znajdujące się w obiegu:
H i e r o d u l a m i zwano w starożytności niewolników i niewolnice świątynne w służbie bóstwa, oprócz funkcji pełnionych przy uroczystościach kultowych pełnili oni funkcje związane z prostytucją, np. w Koryncie prostytuowało się więcej niż 1000 hierodul kobiet.
H e t e r y w starożytnej Grecji najwyższa warstwa prostytutek – wykształcone arystokratki wśród innych kategorii, hetery były typowymi prostytutkami świeckimi.
P u e l l a p u b l i c a w języku łacińskim dziewczyna publiczna. Do kategorii tej należały wszystkie kobiety , które bez wyboru uprawiały kontakty seksualne , w burdelu lub gdziekolwiek, doznając rozkoszy seksualnej lub nie.
K u r t y z n a dama dworu , kobieta lekkich obyczajów , termin „ kurtyzana „ zaczął funkcjonować w Odrodzeniu . Kurtyzany to prostytutki spędzające życie w wielkim świecie , pozostające na utrzymaniu możnych kochanków.
M e t r e s y , z francuskiego maitresse, były to kochanki utrzymanki wysoko postawionych osobistości, królów lub książąt, posiadały znaczne wpływy.
P o s t u r e – g i r l s , z angielskiego to posture – pozować , to prostytutki , które w XVIII w specjalizowały się w obnażaniu i pokazywaniu swych wdzięków – włącznie z narządami płciowymi – zgromadzonym w lokalu mężczyznom. Można je uznać za prekursorki stripteaserek.
spodpowieki