Proroctwo Jonasa
1:1 - I stało się słowo Pańskie do Jonasa syna Amathi mówiąc:
1:2 - Wstań, a idź do Niniwe miasta wielkiego, a przepowiadaj w niem: bo wstąpiła złość jego przed mię.
1:3 - I wstał Jonas, aby uciekł do Tharsys od oblicza Pańskiego, i zstąpił do Joppen, a nalazł okręt, który szedł do Tharsys: i dał najem jego, a wstąpił weń, aby z nimi jechał do Tharsys od oblicza Pańskiego.
1:4 - A Pan posłał wielki wiatr na morze, i powstała niepogoda wielka na morzu, a okręt był w niebezpieczeństwie rozbicia.
1:5 - I zlękli się żeglarze, i wołali mężowie do Boga swego: i wyrzucali naczynia, które były w okręcie do morza, żeby się ulżył od nich: a Jonas zszedł wewnątrz w okręt, i spał snem twardym.
1:6 - I przystąpił ku niemu sternik, i rzekł mu: Co ty tak twardo spisz? wstań, wzywaj Boga twego, owa snać rozmyśli się Bóg o nas, a nie zginiemy.
1:7 - I rzekł mąż do towarzysza swego: chodźcie a rzućmy losy, a dowiedzmy się dla czego to złe na nas przyszło. I rzucili losy: i padł los na Jonasa.
1:8 - I rzekli do niego: Powiedz nam, dla czego to złe przyszło na nas? Co za dzieło twoje? która ziemia twoja, i dokąd idziesz, abo, z któregoś ty narodu?
1:9 - I rzekł do nich: Hebrejczyk jestem ja, a Pana Boga niebieskiego ja się boję, który stworzył morze i suchą.
1:10 - I zlękli się mężowie strachem wielkim, i rzekli do niego: Cóżeś to uczynił? (bo się dowiedzieli oni mężowie, że od oblicza Pańskiego uciekał, bo im był powiedział).
1:11 - I rzekli do niego: Cóżci uczynimy? i uspokoi się morze od nas? bo morze szło a burzyło się.
1:12 - I rzekł do nich: Weźmicie mię a wrzućcie do morza, a uspokoi się morze od was: bo ja wiem, że dla mnie niepogoda ta wielka przyszła na was.
1:13 - I robili wiosłami mężowie, aby się wrócili do brzegu, a nie mogli: bo morze szło, a burzyło się na nie.
1:14 - I wołali do Pana, i mówili: Prosiemy Panie, niechaj nie giniemy dla dusze męża tego, a nie daj na nas krwie niewinnej: bo ty Panie uczyniłeś jakoś raczył.
1:15 - I wzięli Jonasa, i wrzucili w morze: i stanęło morze od burzenia swego.
1:16 - I bali się mężowie strachem wielkim Pana, i ofiarowali ofiary Panu, i ślubowali śluby.
ugkulturoznawcy