6.b.Dyrektywa 2009_104_WE.pdf

(845 KB) Pobierz
Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/104/WE z dnia 16 września 2009 r. dotycząca minimalnych wymagań w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny użytkowania sprzętu roboczego przez pracowników podczas pracy (druga dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG)Tekst mający znaczenie dla EOG
3.10.2009
PL
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej
L 260/5
DYREKTYWY
DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY 2009/104/WE
z dnia 16 września 2009 r.
dotycząca minimalnych wymagań w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny użytkowania sprzętu
roboczego przez pracowników podczas pracy (druga dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art.
16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG)
(wersja ujednolicona)
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa
i zdrowia pracowników w miejscu pracy ( 5 ). W związku
z tym przepisy dyrektywy 89/391/EWG mają pełne
zastosowanie w zakresie użytkowania sprzętu roboczego
przez pracowników w miejscu pracy, bez uszczerbku dla
zawartych w niniejszej dyrektywie przepisów bardziej
rygorystycznych lub szczegółowych.
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,
w szczególności jego art. 137 ust. 2,
uwzględniając wniosek Komisji,
(3)
Artykuł 137 ust. 2 Traktatu stanowi, iż Rada może
przyjąć, w drodze dyrektyw, minimalne wymagania
mające na celu polepszanie w szczególności środowiska
pracy, w celu ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pracow­
ników.
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-
Społecznego ( 1 ),
po konsultacji z Komitetem Regionów,
(4)
Na mocy tego artykułu dyrektywy te unikają nakładania
administracyjnych, finansowych i prawnych ograniczeń,
które utrudniałyby tworzenie i rozwijanie małych
i średnich przedsiębiorstw.
stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Trak­
tatu ( 2 ),
(5)
Przepisy przyjęte na mocy art. 137 ust. 2 Traktatu nie
stanowią przeszkody dla jakiegokolwiek państwa człon­
kowskiego w utrzymaniu ani w wprowadzeniu bardziej
surowych środków ochrony warunków pracy zgodnych
z Traktatem.
a także mając na uwadze, co następuje:
(1)
Dyrektywa Rady 89/655/EWG z dnia 30 listopada
1989 r. dotycząca minimalnych wymagań w dziedzinie
bezpieczeństwa i higieny użytkowania sprzętu roboczego
przez pracowników podczas pracy (druga dyrektywa
szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. l dyrektywy
89/391/EWG) ( 3 ) została kilkakrotnie znacząco zmie­
niona ( 4 ).
(6)
Zgodność z minimalnymi wymaganiami przewidzianymi
dla zagwarantowania lepszych standardów bezpieczeń­
stwa i zdrowia przy użytkowaniu sprzętu roboczego
jest niezbędna dla zapewnienia bezpieczeństwa
i ochrony zdrowia pracowników.
W
celu
zapewnienia
jej
jasności
i zrozumiałości należy tę dyrektywę ujednolicić.
(7)
Poprawa bezpieczeństwa, higieny i ochrony zdrowia
w miejscu pracy stanowi cel, który nie powinien być
podporządkowany wyłącznie względom ekonomicznym.
(2)
Niniejsza dyrektywa jest dyrektywą szczegółową
w rozumieniu art. 16 ust. l dyrektywy Rady
89/391/EWG z dnia 12 czerwca 1989 r. w sprawie
(8)
Praca na wysokości może narazić pracowników na szcze­
gólnie wysokie ryzyko dla ich zdrowia i bezpieczeństwa,
w szczególności na upadek z wysokości i inne poważne
wypadki przy pracy, które stanowią dużą część wszyst­
kich wypadków, szczególnie śmiertelnych.
( 1 ) Dz.U. C 100 z 30.4.2009, s. 144.
( 2 ) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 8 lipca 2008 r. (dotychczas
nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym) oraz decyzja Rady
z dnia 13 lipca 2009 r.
( 3 ) Dz.U. L 393 z 30.12.1989, s. 13.
( 4 ) Zob. załącznik III część A.
( 5 ) Dz.U. L 183 z 29.6.1989, s. 1.
717370796.008.png 717370796.009.png 717370796.010.png
L 260/6
PL
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej
3.10.2009
(9)
Niniejsza dyrektywa ustanawia praktyczny aspekt reali­
zacji wymiaru społecznego rynku wewnętrznego.
c) „strefa niebezpieczna” – wszelką strefę wewnątrz lub wokół
sprzętu roboczego, w której pracownik jest narażony na
zagrożenie bezpieczeństwa lub zdrowia;
(10) Stosownie do dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europej­
skiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej
procedurę udzielania informacji w zakresie norm
i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług
społeczeństwa informacyjnego ( 1 ) państwa członkowskie
mają obowiązek notyfikować Komisji wszelkie projekty
przepisów technicznych dotyczących maszyn, wyposa­
żenia i instalacji.
d) „pracownik narażony” – każdego pracownika znajdującego
się całkowicie lub częściowo w strefie niebezpiecznej;
e) „operator” – pracownika lub pracowników, których zada­
niem jest użytkowanie sprzętu roboczego.
(11) Niniejsza dyrektywa jest najbardziej właściwym środkiem
dla osiągnięcia zamierzonych celów i nie wykracza poza
to, co jest do ich osiągnięcia niezbędne.
ROZDZIAŁ II
OBOWIĄZKI PRACODAWCÓW
Artykuł 3
(12) Niniejsza dyrektywa nie powinna naruszać zobowiązań
państw członkowskich odnoszących się do terminów
transpozycji do prawa krajowego dyrektyw określonych
w załączniku III część B,
Przepisy ogólne
1. Pracodawca podejmuje konieczne środki zapewniające,
aby sprzęt roboczy udostępniany pracownikom
w przedsiębiorstwie lub zakładzie był właściwy do wykonania
pracy lub był odpowiednio przystosowany do tego celu i mógł
być użytkowany przez pracowników bez szkody dla ich bezpie­
czeństwa i zdrowia.
PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
ROZDZIAŁ I
PRZEPISY OGÓLNE
Przy wyborze sprzętu roboczego, który ma być użyty, praco­
dawca zwraca uwagę na specyficzne warunki pracy, jej charakter
oraz na zagrożenia bezpieczeństwa i zdrowia pracowników,
jakie występują w przedsiębiorstwie lub zakładzie, szczególnie
na stanowiskach pracy, lub na wszelkie dodatkowe zagrożenia
wynikające z użytkowania tego sprzętu roboczego.
Artykuł 1
Przedmiot
1. Niniejsza dyrektywa jest drugą szczegółową dyrektywą
w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG, określa
minimalne wymagania dotyczące bezpieczeństwa i ochrony
zdrowia przy użytkowaniu sprzętu roboczego przez pracow­
ników podczas pracy, w rozumieniu art. 2.
2. W przypadku gdy nie ma możliwości zapewnienia, aby
sprzęt roboczy mógł być użytkowany przez pracowników bez
ryzyka dla ich bezpieczeństwa lub narażenia zdrowia, praco­
dawca podejmuje odpowiednie środki w celu zminimalizowania
ryzyka.
2. Przepisy dyrektywy 89/391/EWG mają w pełni zastoso­
wanie do całego zakresu określonego w ust. 1, bez uszczerbku
dla bardziej rygorystycznych lub szczegółowych przepisów
zawartych w niniejszej dyrektywie.
Artykuł 4
Przepisy dotyczące sprzętu roboczego
Artykuł 2
1.
Bez uszczerbku dla art. 3, pracodawca posiada lub używa:
Definicje
Na użytek niniejszej dyrektywy użyte pojęcia oznaczają:
a) sprzęt roboczy, który, jeżeli został dostarczony pracow­
nikom w przedsiębiorstwie lub zakładzie po raz pierwszy
po dniu 31 grudnia 1992 r., spełnia:
a) „sprzęt roboczy” – wszelkie maszyny, urządzenia, narzędzia
lub instalacje użytkowane podczas pracy;
b) „użytkowanie sprzętu roboczego” – wszelką działalność
z użyciem sprzętu roboczego, taką jak rozruch lub zatrzy­
manie sprzętu, posługiwanie się nim, transportowanie,
naprawianie, modernizacja, modyfikacja, konserwacja
i obsługa – obejmująca szczególnie jego czyszczenie;
(i) przepisy wszelkich mających zastosowanie odpowiednich
dyrektyw Wspólnoty;
(ii) minimalne wymagania określone w załączniku I w takim
zakresie, w jakim nie mają zastosowania żadne inne
dyrektywy Wspólnoty lub też mają zastosowanie tylko
częściowo;
( 1 ) Dz.U. L 204 z 21.7.1998, s. 37.
717370796.011.png 717370796.001.png 717370796.002.png
3.10.2009
PL
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej
L 260/7
b) sprzęt roboczy, który, jeżeli został dostarczony pracow­
nikom w przedsiębiorstwie lub zakładzie do dnia
31 grudnia 1992 r., musi spełniać minimalne wymagania
określone w załączniku I, nie później niż cztery lata po tej
dacie;
3. Wyniki kontroli są rejestrowane i przechowywane do
dyspozycji właściwych organów. Są one przechowywane przez
odpowiedni okres.
c) bez uszczerbku dla lit. a) ppkt (i) oraz w drodze odstępstwa
od lit. a) ppkt (ii) oraz lit. b) szczególny sprzęt roboczy
podlegający wymaganiom załącznika I pkt 3, jeżeli już został
dostarczony pracownikom w przedsiębiorstwie lub zakładzie
do dnia 5 grudnia 1998 r., musi spełniać minimalne wyma­
gania ustalone w załączniku I, nie później niż cztery lata po
tej dacie.
Jeżeli sprzęt roboczy używany jest poza przedsiębiorstwem,
towarzyszy mu materialne zaświadczenie o ostatnio przeprowa­
dzonej kontroli.
4. Państwa członkowskie określają warunki, na których prze­
prowadza się takie kontrole.
Artykuł 6
2. Pracodawca podejmuje konieczne środki umożliwiające,
poprzez odpowiednią konserwację, utrzymanie sprzętu robo­
czego w ciągu całego czasu pracy w stanie zgodnym odpo­
wiednio z ust. 1 lit. a) lub b).
Sprzęt roboczy stwarzający szczególne ryzyko
Gdy użytkowany sprzęt roboczy może powodować powstanie
szczególnego zagrożenia bezpieczeństwa i zdrowia pracow­
ników, pracodawca podejmuje konieczne środki zapewniające:
3. Państwa członkowskie po konsultacji z partnerami
społecznymi oraz należycie uwzględniając krajowe ustawodaw­
stwo lub praktyki, ustalają procedury, według których można
osiągnąć poziom bezpieczeństwa odpowiadający celom wska­
zanym w załączniku II.
a) ograniczenie użytkowania sprzętu roboczego wyłącznie do
pracowników, którym przydzielono jego użytkowanie;
b) wykonywanie napraw, modernizacji, konserwacji lub obsługi
przez pracowników, którzy są odpowiednio wyznaczeni do
przeprowadzenia takich prac.
Artykuł 5
Artykuł 7
Kontrola sprzętu roboczego
1. Pracodawca zapewnia, aby w przypadkach, gdy bezpie­
czeństwo sprzętu roboczego uzależnione jest od warunków
jego instalowania, poddany był on wstępnej kontroli (po zain­
stalowaniu i przed pierwszym wprowadzeniem do użytku) oraz
kontroli po przeprowadzeniu montażu na nowym miejscu lub
w nowej lokalizacji przez właściwe osoby, w rozumieniu usta­
wodawstwa lub praktyk krajowych, celem zagwarantowania, że
sprzęt został prawidłowo zainstalowany i działa we właściwy
sposób.
Ergonomia i ochrona zdrowia pracowników
Stosując minimalne wymagania ochrony zdrowia
i bezpieczeństwa, pracodawca bierze pod uwagę zasady ergo­
nomii, a także pozycję i stanowisko, jakie przyjmują pracownicy
podczas użytkowania sprzętu roboczego.
Artykuł 8
Informowanie pracowników
1. Bez uszczerbku dla przepisów art. 10 dyrektywy
89/391/EWG, pracodawca podejmuje konieczne środki w celu
zapewnienia, że pracownicy posiadają odpowiednie informacje
i, tam gdzie jest to potrzebne, pisemne instrukcje dotyczące
sprzętu roboczego użytkowanego w miejscu pracy.
2. W celu utrzymania warunków ochrony zdrowia
i bezpieczeństwa oraz dla wykrycia i usunięcia we właściwym
czasie usterek mogących prowadzić do niebezpiecznych sytuacji
pracodawca zapewnia, aby sprzęt roboczy narażony na dzia­
łania powodujące takie usterki podlegał:
a) okresowym kontrolom oraz, w miarę potrzeby, badaniom
wykonanym przez właściwe osoby, w rozumieniu ustawo­
dawstwa krajowego lub praktyk krajowych;
2. Informacje i pisemne instrukcje zawierają co najmniej
odpowiednie dane dotyczące bezpieczeństwa i ochrony zdrowia
odnoszące się do:
a) warunków użytkowania sprzętu roboczego;
b) specjalnym kontrolom przeprowadzanym przez właściwe
osoby, w rozumieniu ustawodawstwa krajowego lub praktyk
krajowych, za każdym razem, gdy zaszły wyjątkowe okolicz­
ności, które mogą narażać bezpieczeństwo sprzętu robo­
czego, takie jak modyfikacja prac, wypadki, zjawiska natu­
ralne lub przedłużone okresy przestoju.
b) przewidywanych sytuacji nietypowych;
c) wniosków wyciągniętych z doświadczenia przy użytkowaniu
sprzętu roboczego, o ile jest to potrzebne.
717370796.003.png
L 260/8
PL
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej
3.10.2009
Pracownicy są uświadamiani co do grożącego im niebezpieczeń­
stwa, sprzętu roboczego znajdującego się w miejscu pracy lub
strefie pracy, a także muszą być powiadomieni o zmianach
wpływających na nich w zakresie, w jaki wpływają one na
sprzęt roboczy znajdujący się w ich najbliższym otoczeniu,
nawet jeżeli bezpośrednio nie używają oni tego sprzętu.
a) przyjęcia dyrektyw w sprawie harmonizacji technicznej
i normalizacji sprzętu roboczego; lub
b) postępu technicznego, zmian w międzynarodowych przepi­
sach, postanowieniach lub wiedzy w zakresie sprzętu robo­
czego.
3. Informacje i pisemne instrukcje muszą być zrozumiałe dla
pracowników, których dotyczą.
Artykuł 12
Artykuł 9
Przepisy końcowe
Państwa członkowskie przedkładają Komisji treść przepisów
prawa krajowego, które już zostały przyjęte lub są przyj­
mowane, w zakresie objętym niniejszą dyrektywą.
Szkolenie pracowników
Bez uszczerbku dla przepisów art. 12 dyrektywy 89/391/EWG,
pracodawca podejmuje konieczne środki w celu zapewnienia,
aby:
Artykuł 13
a) pracownicy, którzy mają użytkować sprzęt roboczy, zostali
odpowiednio przeszkoleni, w tym w zakresie wszelkiego
ryzyka, jakie może wynikać z tego użytkowania;
Dyrektywa 89/655/EWG, zmieniona dyrektywami, o których
mowa w załączniku III część A, zostaje uchylona, bez naru­
szenia zobowiązań państw członkowskich dotyczących
terminów transpozycji do prawa krajowego dyrektyw określo­
nych w załączniku III część B.
b) pracownicy, o których mowa w art. 6 lit. b), odbyli odpo­
wiednie specjalistyczne przeszkolenie.
Artykuł 10
Odesłania do uchylonej dyrektywy traktuje się jako odesłania do
niniejszej dyrektywy, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku IV.
Konsultacje i współudział pracowników
Konsultacje i współdziałanie pracowników lub ich przedstawi­
cieli w sprawach objętych zakresem niniejszej dyrektywy,
z uwzględnieniem jej załączników, przebiegają zgodnie z art.
11 dyrektywy 89/391/EWG.
Artykuł 14
Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej
opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej .
ROZDZIAŁ III
Artykuł 15
PRZEPISY RÓŻNE
Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.
Artykuł 11
Zmiany załączników
Sporządzono w Strasburgu dnia 16 września 2009 r.
1. Uzupełnienia do załącznika I o dodatkowe minimalne
wymagania mające zastosowanie do szczególnego sprzętu robo­
czego określonego w pkt 3 Rada przyjmuje zgodnie
z procedurą określoną w art. 137 ust. 2 Traktatu.
W imieniu Parlamentu
Europejskiego
J. BUZEK
Przewodniczący
W imieniu Rady
C. MALMSTRÖM
Przewodniczący
2. Zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 17 ust. 2
dyrektywy 89/391/EWG, przyjmowane są ściśle techniczne
dostosowania załączników będące wynikiem:
717370796.004.png 717370796.005.png 717370796.006.png
3.10.2009
PL
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej
L 260/9
ZAŁĄCZNIK I
MINIMALNE WYMAGANIA
(o których mowa w art. 4 ust. 1 lit. a) ppkt (ii) i art. 4 ust. 1 lit. b))
1.
Uwaga ogólna
Obowiązki przewidziane w niniejszym załączniku stosuje się, uwzględniając niniejszą dyrektywę oraz tam, gdzie
występuje ryzyko związane z wymienionym sprzętem roboczym.
Następujące minimalne wymagania, w zakresie, w jakim mają zastosowanie do używanego sprzętu roboczego, nie
wymagają niezbędnie takich samych środków jak zasadnicze wymagania dotyczące nowego sprzętu roboczego.
2. Ogólne minimalne wymagania dotyczące sprzętu roboczego
2.1. Urządzenia sterownicze sprzętu roboczego, które mają wpływ na bezpieczeństwo, muszą być widoczne i możliwe
do zidentyfikowania oraz odpowiednio oznakowane, o ile jest to potrzebne.
Poza koniecznym wyjątkiem, urządzenia sterownicze muszą być usytuowane poza strefami niebezpiecznymi i to
w taki sposób, aby ich obsługa nie powodowała dodatkowych zagrożeń. Urządzenia sterownicze nie powinny
stwarzać jakichkolwiek zagrożeń spowodowanych niezamierzoną obsługą.
O ile jest to konieczne, operator musi mieć możliwość stwierdzenia z dyspozytorni głównej, że nikt nie znajduje
się w strefie niebezpiecznej. Jeśli jest to niemożliwe, układ bezpieczeństwa automatycznie musi wysyłać akustyczny
lub optyczny sygnał ostrzegawczy przed uruchomieniem maszyny. Pracownik narażony na ryzyko musi mieć czas
lub środki, ażeby szybko uniknąć zagrożeń spowodowanych rozruchem lub zatrzymywaniem się sprzętu robo­
czego.
Układy sterowania muszą być bezpieczne i muszą zostać wybrane z należytym uwzględnieniem awarii, wad
i ograniczeń, do których może dochodzić w planowanych okolicznościach użycia.
2.2. Uruchomienie sprzętu roboczego musi być możliwe tylko przez celowe działanie za pomocą urządzenia sterow­
niczego przeznaczonego do tego celu.
To samo powinno dotyczyć:
— ponownego uruchomienia po zatrzymaniu z jakiejkolwiek przyczyny,
— sterowania w przypadku znaczących zmian parametrów pracy (np. prędkości, ciśnienia itp.),
w przypadku, kiedy ponowny rozruch lub zmiana nie stwarzają jakiegokolwiek zagrożenia dla pracownika.
Niniejsze wymagania nie mają zastosowania do ponownego uruchomienia lub zmian parametrów pracy, o ile są
one spowodowane normalnym cyklem roboczym urządzenia automatycznego.
2.3. Sprzęt roboczy musi być wyposażony w urządzenia sterownicze przeznaczone do całkowitego i bezpiecznego
zatrzymywania.
Każde stanowisko pracy musi być wyposażone w urządzenia sterownicze przeznaczone do zatrzymywania
pewnych części lub całości sprzętu roboczego, w zależności od rodzaju zagrożenia, tak aby sprzęt roboczy był
w stanie bezpiecznym. Układ sterowania wyłącznikiem „stop” sprzętu musi mieć pierwszeństwo nad układami
sterowania rozruchem. Kiedy sprzęt roboczy lub jego niebezpieczne części zostają zatrzymane, zasilanie urządzeń
uruchamiających musi zostać odłączone.
2.4. Gdy jest to konieczne, w zależności od zagrożeń, jakie stwarza sprzęt, i od jego nominalnego czasu zatrzymania
się, sprzęt roboczy musi być wyposażony w urządzenie zatrzymania awaryjnego.
2.5. Sprzęt roboczy, który stwarza ryzyko upadku przedmiotów lub ich wyrzucenia, musi posiadać odpowiednie środki
ochrony, odpowiadające stopniu ryzyka.
Sprzęt roboczy stwarzający zagrożenie emisją gazu, oparów, płynu lub pyłu musi być wyposażony w odpowiednie
obudowy lub urządzenia wyciągowe w pobliżu źródła zagrożenia.
2.6. Sprzęt roboczy i części takiego sprzętu, o ile jest to konieczne dla bezpieczeństwa i zdrowia pracowników, muszą
być zamocowane za pomocą odpowiednich zaczepów lub innych podobnych środków.
717370796.007.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin