Forbes Colin - Fala uderzeniowa.pdf - Forbes Colin - samezlo666

Colin Forbes

Forbes Colin Fala uderzeniowa

Fala uderzeniowa

Colin Forbes w Wydawnictwie Amber to:

GRECKI KLUCZ

SYNDYKAT ZBRODNI

PODWÓJNE RYZYKO

KAMUFLAś

PUŁAPKA W PALERMO

NA SZCZYTACH ZERYOS

STACJA NR 5

FALA UDERZENIOWA

w przygotowaniu:

KAMIENNY LAMPART

PrzełoŜyli: JOANNA i WITOLD KALIMOWSCY

AMBER

Tytuł oryginału: SHOCKWAVE

Ilustracja na okładce: TONY ROBERTS

Opracowanie graficzne: ADAM OLCHOWIK

Redaktor: KRYSTYNA GRZESIK

Redaktor techniczny. JANUSZ FESTIR

ISBN 8385423656

Wydawnictwo Amber Sp. z o.o.

Warszawa 1992. Wydanie I

Skład: Zakład "Kolonel" w Warszawie

Druk: Łódzka Drukarnia Dziełowa

Dla Jane

OD AUTORA

Wszystkie postacie przedstawione w tej ksiąŜce są wytworem wyobraźni autora i

nie mają Ŝadnego związku z realnie istniejącymi osobami. TakŜe opisana tu

instytucja, World Security & Communications, nie ma rzeczywistego odpowiednika

nigdzie w świecie.

PROLOG

Tweed zamordował dziewczynę, a potem ją zgwałcił.

Bob Newman dowiedział się o tym całkiem przypadkowo, o czwartej nad ranem.

Wracając z przyjęcia w Londynie przez Radnor Walk. zobaczył nie oznakowane

furgonetki zaparkowane przy krawęŜniku przed domem Tweeda. MęŜczyźni w cywilnych

ubraniach kręcili się w te i z powrotem po schodkach prowadzących do wąskiego,

dwupiętrowego budynku.

Poruszali się szybko, jak gdyby realizując jakieś pilne zamówienie. Pod pobliską

latarnią stał policjant w mundurze, ze splecionymi z tyłu rękoma. Poza tym na

ulicy nie było Ŝywego ducha.

\ewman zatrzymał swojego mercedesa 280E kilkanaście jardów za ostatnia

furgonetka. Osłonił dłonią Ŝarzącego się papierosa i obserwował. Wśród

wchodzących do domu ludzi rozpoznał faceta z Wydziału Specjalnego, bruneta \\

urzędowym garniturze. Harris? Harvey? usiłował przypomnieć sobie nazwisko.

Ze stojącej przed nim furgonetki wyłonili się dwaj męŜczyźni w kombinezonach.

Wnieśli do domu długą plastikowa torbę na zwłoki. \ajwyrazniej była tu robota

dla Sekcji Porządkowej.

\ewman wysiadł z samochodu, zamknął go i ruszył w stronę domu Tweeda. Policjant

zastąpił mu drogę.

Tu nie wolno wchodzić, \ajlepiej niech pan stad odjedzie...

Znam człowieka, który tu mieszka. Co się stało?

Strona 1

Forbes Colin Fala uderzeniowa

Policjant nie bardzo \viedział. co odpowiedzieć Spojrzał niepewnie na schody, na

których znowu pojawił się brunet. Tak. Harvey przypomniał sobie wreszcie

Newman. Nadinspektor Ronald Haney. Tępy biurokrata. Har\ey zbiegł ze schodów

prosto w kierunku \cwmana.

Co pan tu robi o tej godzinie? Tweed dzwonił do pana?

A po co miałby dzwonić w środku nocy? skontrował

pytaniem New mań. W tym momencie w drzwiach domu pojawił się Howard, szef SIS.

Tajnej ShiŜby Wywiadowczej. Ale nie b\l to uv; nieskazitelny Howard. jakiego

Newman zw;,kie spoukał. T\m raAm pulchna, zaczerwieniona twarz tego wysokiego

piećdziesięciolcimcgo męŜezwm była zdeformowana szczecina zarostu. KIzAWO

zao.!azM.:\ krawat, zmięta koszula wszystko wskazywało na to. ze w \ r w c,\,^

,\ nagle z łóŜka. Minę miał ponura: Newman załozyłb} się. ze Hova'\i wciąŜ

jeszcze jest półprzytomny.

\\;ejdź do środka. Bob mruknął. To paskudna spraw,; l w dodatku jest tu

minister...

Mówił wciąŜ, prowadząc Boba przez wąski hali i pn schodach HJ pierwsze piętro.

Depcząc Newmanowi po piętach Hane\ protesiowi:i:

Chyba za wcześnie na wpuszczanie uitaj zagraniezmch korespondentów!

Biorę to na siebie rzucił Howard przez ramię, nadal w *pim: j.n się po

stopniach. Zresztą pan doskonale wie. ze Newman jc, sprawdzony i Ŝe duŜo

pracował z nami.

O jakim ministrze mówiłeś? spytał Newman.

O ministrze bezpieczeństwa zewnętrznego. Buckmaster jesi ui we własnej osobie:

tylko jego mi tu brakowało. No trzymaj >,e mocno. Bob. To jest tutaj...

Howard wyprostował się i sztywno wkroczył do sypialni Tweed.i Było tu pełno

ludzi. Newman zauwaŜy) katem oka. Ŝe okno jcs; szczelnie zasłonięte. Ale jego

wzrok powędrował nat\chmiaM w silone łóŜka Tweeda. gdzie leŜało ..to".

Dziewczyna miała zapewne około trzydziestki. Piękne jasne wlo\ spiywał\ szeroką

falą na poduszkę. LeŜała odsłonięta, całkiem IKUM: długie nogi były ciasno

zsunięte. Musiała być wspaniała za Ŝycia. Ale teraz widok był okropny. Język

zwisał z kształtnych warg na lew\ policzek. Szeroko otwarte zielonkawe oczy

patrzyły martwo v\ sufit Szyja była straszliwie posiniaczona.

Stojący przy łóŜku człowiek w czarnym garniturze, takŜe nie ogolony, schylił się

i podniósł z podłogi czarną torbę. Lekarz domyślił się Newman. Lekarz postawił

torbę na krześle, ściągną! z dłoni gumowe rękawiczki, wrzucił je do torb\ i

zamknął ja.

No i co. doktorze, co pan odkrył? odezwał się Harve\. Lekarz, niski otyły

męŜczyzna z przerzedzonymi siwymi włosami, spojrzał wymownie w sufit.

Na litość boską, musi pan poczekać na wyniki badań. Ja nie mam daru

jasnowidzenia.

Zapewne włączył się ktoś nów v. starannie cedząc słowa.

Ale moŜe mi pan przecieŜ przekazać wstępne spostrzeŜenia. Czas mói drogi, jest

dla nas szczególnie waŜny, jeśli wziąć pod uwagę, kim jest morderca.

Newman odwrócił głowę. Na progu sypialni stał szczupły, czterdziestoparoletni

męŜczyzna. Gęste czarne włosy okalały jego twarz. Miał co najmniej sześć stóp

wzrostu ale nie tylko to czyniło zeń autorytet, dawało przewagę nad innymi

obecnymi w pokoju. W odróŜnieniu od tamtych był świeŜo ogolony, a jego piwne

oczy były ruchliwe i czujne. Miał na sobie droga sportową marynarkę i

nieskazitelnie białą koszulę, a w niebieskim krawacie tkwiła spinka z emblematem

sławnego pułku spadochroniarzy. Lance Buckmaster. minister bezpieczeństwa

zewnętrznego. Znany ze swojej dbałości o nienaganna aparycję. RównieŜ jego

sposób mówienia zdradzał dobrą, prywatna szkołę.

Znasz pana ministra. Bob? spytał oficjalnie Howard.

Tak. spotkaliśmy się juŜ...

Doktorze, nie odpowiedział pan na moje pytanie przerwał Buckmaster.

Lekarz westchnął, potem zacisnął usta. wreszcie przemówił:

Ta dziewczyna została uduszona, a następnie brutalnie zgwałcona. Więcej nie

mogę powiedzieć przed...

Wiem. przed sekcją zniecierpliwił się Buckmaster. Znam\ tę formułę. Ale na

jakiej podstawie twierdzi pan. Ŝe najpierw było zabójstw o. a dopiero potem

gwałt? Dlaczego nie mogło być odw rotnie?

Ofiara mimo szczupłej budowy wygląda na osobę zręczną i silna. Gdyby broniła

się w czasie gwałtu, miałaby pod paznokciami >kórę napastnika. Jest jakiś

minimalny ślad na palcu wskazującym ale to wszystko. A i to trzeba jeszcze

sprawdzić w laboratorium. Jeśli chodzi o mnie. to wstępne badanie jest

skończone. Doktor popatrzył na >tojacych w pokoju łudzi. Jeśli panowie

pozwolą, pójdę juŜ...

Skinął głową \\ stronę Howarda i wyszedł, nie oglądając się na Buckmastera.

Strona 2

Forbes Colin Fala uderzeniowa

RównieŜ fotograf i laborant sądowy stwierdzili, Ŝe nie maja tu juŜ nic do

roboty. Dwaj ludzie w kombinezonach starannie zawinęli ciało w płótno, ułoŜyli

na noszach i wynieśli z pokoju. Buckmaster. splótłszy ręce za plecami,

niespokojnie chodził w tę i z powrotem, potrząsając gęsta czupryna.

Dlaczego zakładacie, Ŝe to Tweed? spytał Tslewman. patrząc na Howarda.

Bo to jego mieszkanie.

To Harvey odpowiedział. UŜywając gumowej rękawiczki chwycił fajkę, która leŜała

na szklanej popielniczce, i wrzucił ją do przezroczystej torebki.

Palił nawet swoją fajkę, zanim to zrobił.

Mogę obejrzeć tę fajkę? nalegał Newman. Pełno w nic; tytoniu: i tylko

trochę nadpalony.

Czyli pociągnął sobie parę razy. zanim crmycił ja za szyje i zrobił cała

resztę...

Newman podszedł do nieduŜej szaty w ścianie.

Mogę tu zajrzeć?

Nie moŜe pan odparł Harvey. Zakleił torebkę z fajka. A właściwie... co tam

pana interesuje?

Na przykład puszka z tytoniem.

No to moŜe rzeczywiście zajrzyjmy do środka. Hancy sięgnął w stronę szafki

urękawicznioną dłonią i otworzył drzwi. Puszka tytoniu stała spokojnie na półce.

Har\ey podwaŜył wieczko. Puszka byki w połowie opróŜniona. Newman pochylił się i

powąchał zawartość: poczuł nieprzyjemny odór stęchlizny. Zadowolony? Harvey

zamknął wieczko i odstawił puszkę na miejsce. A w dodatku Tweed zniknął...

Chyba uciekł, jak zrozumiał, co zrobił włączył się Buckma\ter. Cała

nadzieja, Ŝe sam skończy ze sobą. Oczywiście ani sło\\a o tej sprawie. Newman.

Podpisał pan deklarację o tajemnic} słuŜbowej

A sąsiedzi? spytał Newman.

Puścimy wiadomość, Ŝe Tweed wyjechał na kolejna inspekcja. Tweed nie utrzymuje

kontaktów z sąsiadami, a oni wiedza tylko, Ŝe jest szefem działu roszczeń w

jakiejś firmie ubezpieczeniowe! i ze ma kupę robot) za granica. Wiem to od

Howarda.

T chce pan utrzymać to wszystko w tajemnic} przypomniał Newman. To

dlaczego sam pan się tutaj pokazuje: przecieŜ \\sz\sc\ znają pana ze zdjęć w

gazetach przy byle okazji...

Nie podoba mi się pański ton głos Buckmastera stał się agresywny. Proszę

nie zapominać, Ŝe mówi pan do ministra Koron} A jestem tutaj, bo Howard do mnie

zadzwonił. Zostawiłem swojego mercedesa i kierowcę dwie ulice stąd. Zresztą juŜ

wychodzę. Skontaktuję się z panem o dziewiątej rano: niech pan się postara być w

swoim biurze rzucił w stronę Howarda.

Wyjął z kieszeni kraciasta czapkę golfowa i naciągnął ją nisko na czoło.

Uśmiechnął się drwiąco w kierunku Newmana.

Myśli pan. Ŝe ktoś mnie rozpozna w drodze do samochodu? Wyszedł. Howard

nerwowo wzruszył ramionami.

Właściwie ma rację. Zawsze chodzi z goła głową... przerwał, bo Buckmaster

znów pojawił się na progu.

Zabawne. Nigdy nie podejrzewałbym Tweeda o taki sadyzm rzuci) i znowu

wyszedł, tym razem na dobre. Howard machnął obiema rękami naraz, gestem

człowieka zagubionego.

A ja nigdy nie podejrzewałbym Buckmastera o tak humanitarne myśli. Ludzie są

śmiesznie poplątani...

Jak się dowiedziałeś o tej sprawie? spytał Newman cicho.

Anonimowy telefon. Obudził mnie. ..Tweed jest w paskudnych kłopotach, w swoim

mieszkaniu na Radnor Walk". Chyba tak właśnie powiedział, dokładnie...

A więc męŜczyzna? Rozpoznałeś jego głos? Zastanów się. to cholernie waŜne.

Nie, chyba nigdy przedtem nie słyszałem tego głosu. No wiec ubrałem się

szybko. Na szczęście byłem sam, Cynthia wyjechała. Dotarłem tu około wpół do

drugiej. Drzwi nie były zamknięte na klucz. Najpierw dzwoniłem, ale nikt się nie

pokazał, więc wszedłem na górę... i znalazłem ją tutaj, na łóŜku. Nikogo innego

w domu nie było. Zadzwoniłem do Buckmastera, tylko tyle mogłem zrobić.

Przyjechał i od razu wezwał naszą Sekcję Porządkową. Nie moŜemy dopuścić do

publicznego ujawnienia takiego skandalu. To byłaby katastrofa dla firmy.

Kim jest... była... ta dziewczyna? spytał Newman sucho.

Howard. wciąŜ jeszcze trochę nieprzytomny, spojrzał na niego uwaŜniej.

Dziennikarz był szatynem czy raczej ciemnym blondynem po czterdziestce,

średniego wzrostu i silnej budowy. Nawet o tej porze sprawiał wraŜenie człowieka

czujnego, naładowanego energią. Brakowało tylko jego zwykłego kpiarskiego

uśmiechu.

Strona 3

Forbes Colin Fala uderzeniowa

Nie mam pojęcia odpowiedział w końcu Howard. Chłopcy przewrócili cały dom

do góry nogami, ale nie znaleźli nawet jej torebki. Oczywiście od razu

przypomnieli sobie, Ŝe Ŝona Tweeda uciekła parę lat temu z jakimś bogatym

greckim armatorem i Ŝe od tej pory nie bardzo zajmował się kobietami...

Tweed lubi dziewczyny przerwał ostro Newman. Parę razy zanosiło się nawet

na powaŜny romans. A o Ŝonie zapomniał, jak tylko zajął się pracą. PrzecieŜ

wiesz.

No, tak myślałem...

Co. ty teŜ?! To fantastyczne! Newman klepnął się ręką po udzie. Odwrócił

się, słysząc jakiś hałas przy drzwiach. To Harvey wrócił do pokoju.

Jedno wydaje mi się dziwne, panie Newman zaczął oficjalnym tonem. Jakim

cudem znalazł się pan tutaj o tej godzinie?

Byłem na przyjęciu u Ciprianiego na Strandzie: to jest lokal czynny non stop.

Dla otrzeźwienia wracałem piechotą do domu. na Beresfore Road. Ale nie chciało

mi się spać, więc postanowiłem pojeździć po Londynie, Ŝeby się trochę zmęczyć.

Dosyć długi ten spacerek, pozwoli pan zauwaŜyć stwierdził Harvey.

uśmiechając się krzywo. Newman miał ochotę mu przypieprzyć.

No i co z tego. do cholery? spytał przez zęby.

Nic, przynajmniej na razie. Ale moglibyśmy sprawdzić tę pańska historyjkę.

Poszukać świadków, którzy widzieli, jak pan wychodził od Ciprianiego. l posłać

kogoś tą samą drogą, o tej samej porze, Ŝeby zobaczył, ile czasu na to trzeba...

Posłać? A moŜe sam by się pan przeleciał? odparował Newman. Dobrze by panu

zrobiło na linię.

Dajmy spokój osobistym wycieczkom Harvey spuścił z tonu. NajwaŜniejsze,

gdzie teraz jest Tweed.

Klęcząc na podłodze w swoim biurze na pierwszym piętrze centrali Secret Senice

przy Park Crescent Tweed kręcił tarczą sejfu ustawiając kolejne numery szyfru,

wreszcie pociągnął drzwiczki otwierając je na ościeŜ.

śaluzje w oknach wychodzących na Regent's Park były opuszczone, ale Tweed nie

zapalił światła. Przyświecał sobie latarką. Wyciągnął jedną szufladę i wyjął z

niej kilka paczek banknotów: marek niemieckich i franków szwajcarskich. UłoŜył

je starannie w przygotowanej obok aktówce, następnie przykrył kilkoma warstwami

folderów firnu ubezpieczeniowej i czterema tanimi ksiąŜkami. Zamknął teczkę,

potem sejf, przekręcił parę razy tarcze szyfrową i wstał.

Czterdziestoparoletni, krępej budowy, brunet. Tweed nosił na co dzień okulary w

rogowej oprawie. Sprawiał wraŜenie człowieka uprzejmego, o niepospolitej

inteligencji. Oczy za soczewkami okularów były bystre i czujne. Ubrany był w

typowy urzędniczy garnitur, solidny, nie tak jednak elegancki, jak garnitury

jego szefa. Howarda. Tweed. zastępca dyrektora SIS. wyglądał jak przeciętny

przechodzień, na którego nie zwraca się uwagi i bardzo troszczył się o to. aby

tak właśnie wyglądać.

Przyświecając sobie nadal latarką, połoŜył teczkę na biurku, wyjął z kieszeni

pęk kluczy i dwóch z nich uŜył. by otworzyć specjalnie wzmocniona prawą dolną

szufladę biurka. Spod leŜących tu trzech ksiąŜek szyfrowych wyciągnął sześć

paszportów: wszystkie zawierał} jego fotografię, tyle Ŝe bez okularów, ale w

kaŜdym było inne nazwisko. Wybrał paszport na nazwisko William Sanders i wsunął

go do wewnętrznej kieszeni marynarki. Pozostałe pięć ułoŜył płasko na dnie

swojej aktówki. Zamknął szufladę i wstał. I wtedy ktoś zapalił światło w pokoju.

Paula Grey. piękna asystentka Tweeda. zamknęła drzwi i oparła się o nie. Była to

trzydziestoletnia osoba o kruczoczarnych włosach, korę lśniły teraz w płynącym z

sufitu świetle. Wyraźnie zarysowana broda

znamionowała stanowczość. Paula była wspaniale zbudowana: miała smukła sylwetkę

i bardzo długie nogi. Ubrana była w granatowa garsonkę i białą bluzkę z wielka

kokardą. Przez ramię miała przewieszony wełniany płaszcz: nic dziwnego ten

lutowy przedświt w Londynie był bardzo chłodny, prószył nawet drobny śnieg.

Mimo zaskoczenia Tweed zdoła) ukryć wewnętrzne napięcie. Jego umysł pozostawał

chłodny, a głos brzmiał zupełnie normalnie, gdy pierwszy zaatakował pytaniem:

Co. u diabła, robisz tu o tej porze?

Równie dobrze moŜna hy ciebie o to zapytać ruchem głowy wskazała na stojącą

koło biurka walizkę. Wybierasz się gdzieś? \ic mi nie mówiłeś. Nie masz czasem

jakichś kłopotów? Prawa ręka Tweeda powędrowała machinalnie do kieszeni w

poszukiwaniu fajki. Dopiero po chwili przypomniał sobie, Ŝe juŜ od dawna nie

pali. Ŝe skończył z tym paskudztwem. Tymczasem jego umysł szukał w pośpiechu

jakiejś wiarygodnej odpowiedzi.

Coś mi wypadło niespodziewanie. Jadę na parę dni za granicę. Podeszła zgrabnie

i z wdziękiem i połoŜyła dłonie na jego ramionach.

To ja. Paula. pamiętasz mnie jeszcze? Przyszłam tu. bo mam •'\\uia robotę, po

prostu wstałam wcześniej. No więc powiesz wreszcie, co się \tało?

Strona 4

Forbes Colin Fala uderzeniowa

Lepiej usiądź. OtóŜ będę oskarŜony o morderstwo i g\\ałt. Piękna młoda

dziewczyna, której nigdy przedtem nie widziałem, leŜy \\ moim łóŜku na Radnor

Walk. Teraz pewnie zapytasz, czy rzeczywiście to zrobiłem? w jego glosie był

tylko cień cienia emocji.

Paula zacisnęła dłonie na ramionach Tweeda i potrząsnęła nim. \lbo raczej

próbowała potrząsnąć. Stał nieporuszony jak kamień.

Co ty. do cholery, wygadujesz? Jak moŜesz tak myśleć o mnie? jej głos drŜał

ze zdenerwowania. Po chwili jednak opanowała się. Czyś ty oszalał? Chcesz

uciekać jak pospolity złodziej? Jesteś m wicedyrektorem, zapomniałeś? Musisz

zostać i walczyć. To l y musisz badać tę sprawę.

\ie mogę. Pracowałem nad pewnym tajnym projektem. Tylko jedna osoba w firmie

wie o tym oprócz mnie. Muszę pozostać na \\olnosci. Ŝeby pilotować ten projekt.

Stawka jest ogromna moŜe na\\et bezpieczeństwo całego zachodniego świata.

Wiem. Ŝe to brzmi melodramatycznie. ale taka jest prawda. Pójdę juŜ. Paula:

muszę złapać najbliŜszy samolot do Brukseli.

Dlaczego do Brukseli? Zresztą wciąŜ nie rozumiem, skąd pewność, Ŝe to \\lasnie

ciebie oskarŜą o ten cały pasztet.

Bo ktoś cholernie sprytnie to zaplanował. MoŜe nawet podrzucili w moim

mieszkaniu jakiś ..niezbity dowód". Nic nie wiem. nie

miałem czasu dokładnie sprawdzić. A Bruksela?... To tylko pierwszy etap. Muszę

znaleźć sobie jakąś mysią dziurę, z której mógłbym działać. PrzecieŜ zamkną

mnie, jak tylko znajda tę biedna dziewczynę. Wszystko wskazuje, Ŝe to ja

zamordowałem, ja zgwałciłem. I na kogo mogę liczyć przy takich podejrzeniach,

kto mi pomoŜe? Jestem pewien, Ŝe nikt...

Idiota ! parsknęła ze złością. MoŜesz liczyć na mnie. Jadę z tobą. Mam tu

spakowaną walizkę na wszelki wypadek. A para jest zawsze mniej podejrzana niŜ

samotny facet...

Nie ma mowy.

Tweed siłą wyswobodził się z, jej objęć, podszedł do stojącego przy drzwiach

wieszaka i ubrał się w swój stary prochowiec. Potem sięgnął po walizkę i

aktówkę. Zatrzymał się na chwilę i popatrzył na Paule.

Ty musisz zostać. Masz tutaj waŜną dla siebie pracę, nie moŜesz ryzykować.

Zostań i pilnuj wszystkiego na miejscu.

Wyszedł, starannie zamykając drzwi za sobą. Od tej chwili Tweed będzie wciąŜ

uciekał, uciekał, uciekał. Zaczął się wielki koszmar.

Część pierwsza

UCIEKINIER: TWEED

Tego samego ranka, o siódmej. Lance Buckmaster dotarł na Threadneedle Street, do

centrali firmy, której był załoŜycielem: World Security & Communications Ltd.

Nie chcąc, by go ktoś rozpoznal. wziął samochód Ŝony. duŜe \olvo combi.

Dwudziestopiętrowy budynek był o tej porze pusty. Buckmaster zostawił volvo w

podziemnym garaŜu, specjalnym kluczem otworzył dyrektorska windę i pojechał na

osiemnaste piętro. Gareth Morgan, jego zastępca i powiernik, czekał na niego w

duŜym gabinecie, którego okna wychodziły na City. Biała mgła przesłaniała widok,

nadając co wyŜszym budynkom widmowy wygląd. Zapowiadał się prawdziwy luty.

Udało się Buckmaster rzucił swoją kraciasta czapkę na kanapę, przemierzył

wielkimi krokami pokój i rozparł się w dyrektorskim fotelu. Wydział Specjalny

kupił wszystko, połknęli haczyk razem z Ŝyłka i spławikiem.

A Tweed? spytał zastępca. Gareth Morgan miał czterdzieści dwa lata. ale

wyglądał na co najmniej pięćdziesiąt dwa. Przy swoich pięciu stopach w zrostu

miał wyraźną nadwagę: jego ciało przypominało wielką rzepę, zadziwiająco zwinnie

jednak poruszał się na małych zgrabnych stopach. Miał ciemne włosy i małe

złośliwe świńskie oczka. Zawsze był starannie ogolony, co jednak tym bardziej

demaskowało tłusty podbródek. Mówił z rozmyślną powolnością, wbijając wzrok w

rozmówcę, jak gdyby chciał go zahipnotyzować. Był bardzo energiczny, sprytny i

bezwzględny. Najlepiej określiła to kiedyś, w rozmowie z przyjaciółką, Ŝona

Buckmastera. Leonora: ..Lance i Morgan dobrze pasują do siebie: to para

największych w świecie łajdaków"...

Tweed zniknął, jakby zapadł się pod ziemię uzupełnił swoja relację

Buckmaster. I właśnie na to liczyliśmy: Ŝe będzie uciekał.

Tego człowieka nie moŜna zlekcewaŜyć odezwał się ostrze

gawczym tonem Morgan, zapalając cygaro. Pewnie pojechał ru Kontynent...

Strona 5

Forbes Colin - Fala uderzeniowa.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: