Terma-lab6.doc

3

1.    Przebieg ćwiczenia.

a)      wyznaczanie wartości;

              Wartości średnie interesujących nas ciśnień wyznaczamy następująco:

Stąd:

              pOT = 100,49 kPa;

              pP = 379,98 kPa;

              pK = 139,23 kPa.

              Interesujący nas wykładnik adiabaty wyznaczany metodą Clementa–Desomersa wyznacza się z następującego wzoru:

k = 1,325

b)     błędy pomiarowe;

Błędy systematyczne dla pomiaru ciśnienia otoczenia wyznacza się ze wzoru:

gdzie:              Rw – rozdzielczość wzorca, Rw = 0,01 kPa

              R – rozdzielczość przyrządu, R = 0,01 kPa

Dpsot = 0,01 kPa

Dla błędów przypadkowych stosujemy następujące wzory:

gdzie:              n = n - 1 – ilość stopni swobody;

              n – ilość pomiarów.

Dppot = 0,07 kPa

Błąd przy pomiarze ciśnienia otoczenia wynosi:

DpOT = 0,07 kPa

              Dla pomiarów ciśnienia w zbiorniku zmienia się błąd systematyczny:

ps = 1,86 kPa

              Błędy przypadkowe liczy się analogowo jak powyżej:

ppp = 96,97 kPa

ppk = 29,6 kPa

Błędy wartości ciśnienia początkowego i końcowego oblicza się z następującego wzoru:

Z powyższego wzoru:

DpP = 97,06 kPa

DpK = 29,73 kPa

Błąd wykładnika:

Dk =0,156

2.    Wnioski.

W ćwiczeniu mamy do czynienia z dość dużymi błędami pomiaru ciśnienia w zbiorniku. Wiąże się to z małą ilością pomiarów (duży współczynnik t) ale także dużym rozrzutem wyników pomiaru. Rozrzut ten jest spowodowany nieszczelnością w układzie do wyznaczania wykładnika adiabaty. Nieszczelność ta powoduje, że temperatura w zbiorniku i temperatura otoczenia się od siebie różnią.

Wykładnik adiabaty ma wielkość charakterystyczną dla gazów wieloskładnikowych, jednakże błąd w obliczeniu pozwala mu się zmieścić w wielkości 1,4 charakterystycznej dla doskonałych gazów dwuskładnikowych (można przyjąć powietrze).