Oralność, pismo a człowieczeństwo:
- ludzie cywilizowani długo przeciwstawiali siebie ludziom prymitywnym, w rozmowach salonowych, w dziełach historycznych oraz badaniach antropologicznych,
- nikt nie chce być nazywany prymitywnym lub dzikim,
- stosowanie tych wartościujących terminów ma nas przeciwstawić innym ludziom,
- określenia te przypominają termin ,niepiśmienny’’, uznając wcześniejszy stan rzeczy za negatywny,
- Levi-Strauss broni ,,ludów’’, które błędnie nazywane są prymitywnymi, proponując zmianę określenia prymitywny na ,,bez pisma’’, lecz ciągle jest ono wartościujące negatywnie,
- obecne podejście opowiada się za stosowaniem terminu ,,oralny’’,
- oralność nie jest stanem idealnym i nigdy nim nie była,
- piśmienność otwiera przed słowem i przed człowiekiem możliwości bez pisma niewyobrażalne,
- każda kultura oralna stara się jak najszybciej osiągnąć piśmienność,
- niemożliwe jest całkowite wytępienie oralności, czytanie oralizuje tekst,
- oralność i piśmienność są niezbędne dla ewolucji świadomości,
- przejście od oralności do pisma jest związane z rozwojem psychicznym i społecznym,
- na osiągnięcia w produkcji żywności, w handlu, w organizacji politycznej, w instytucjach religijnych, w umiejętnościach technologicznych, w praktyce edukacji, w środkach transportu, w organizacji rodziny i innych obszarach życia człowieka wpłynęło przejście z oralności do piśmienności,
Media a komunikowanie się ludzi
- termin media może fałszywie prezentować naturę komunikacji werbalnej i wszelkiej komunikacji ludzkiej – wg tego założenia komunikacja to rurociąg do przesuwania z jednego miejsca na drugie jednostek materii związanych z informacją, Umysł to pudełko, z którego wyjmuje się jednostkę informacji, zakodowuje się i wkłada z jednego końca rury, informacja przechodzi do drugiego końca, gdzie zostaje zdekodowana i umieszczona w czyimś umyśle,
- w modelu medium przekaz jest przesuwany z pozycji nadawca do pozycji odbiorca,
- w rzeczywistej komunikacji ludzkiej nadawca musi nie tylko przyjąć pozycję nadawcy, lecz także odbiorcy, nim cokolwiek prześle,
- aby mówić trzeba się zwrócić do kogoś,
- to, co się mówi zależy od tego ku czemu się kieruje,
- komunikacja jest intersubiektywna, czyli dostępna więcej niż jednemu podmiotowi poznającemu, z kolei model medium nie jest intersubiektywny,
- w kulturze cyrograficznej mowę uznaje się bardziej za informację niż w przypadku kultury oralnej, gdzie mowa jest bardziej wykonywaniem,
- tekst pisany jawi się na pierwszy rzut oka jako ,,informacyjna ulica jednokierunkowa’’, bowiem żaden odbiorca (czytelnik, słuchacz) nie jest obecny przy powstawaniu tekstu – audytorium pisarza jest zawsze fikcją.
MamaMuminka_90