Neurodynamika_i_badanie_neurologiczne.doc

(39 KB) Pobierz

NEURODYNAMIKA- TESTY NAPIĘCIOWE I NEUROMOBILIZACJE

 

Dysfunkcje narządu ruchu mogą wynikać z zaburzenia 3 podsystemów:

l              biernego- kości, stawy

l              czynnego- mięśnie

l              sterującego- układ nerwowy

 

→ aby stwierdzić skąd biorą się dolegliwości pacjenta należy go zbadać

→ 80% fizjoterapeutów nie bada swoich pacjentów

→ lekarz stawia diagnozę kliniczną natomiast fizjoterapeuta funkcjonalną (biomechaniczną)

 

BADANIE NEUROLOGICZNE

 

BADANIE PODMIOTOWE

 

l              wywiad jest integralnym i podstawowym elementem badania neurologicznego

l              w przypadku wielu chorób rozpoznanie opiera się tylko na wywiadzie (padaczka, migrena)

l              dane personalne, wiek, zawód (czynniki szkodliwe)

l              dolegliwości główne w chorobach układu nerwowego: bóle głowy, bóle i parestezje kończyn, zawroty głowy, zaburzenia świadomości (utrata przytomności), drgawki, zaburzenia widzenia (widzenie podwójne), niedowłady kończyn, zaburzenia chodu, zaburzenia w oddawaniu moczu i stolca, zaburzenia snu

l              dane dotyczące rozwoju choroby (kiedy, od kiedy, jak się zaczęło, jak objawy się rozwijają)

l              nagły początek- zaburzenia naczyniowe (udary), równie ostro ale nie tak gwałtownie przebiegają choroby zapalne, powolne narastanie objawów- nowotwór lub proces zwyrodnieniowy, przebieg z remisjami- SM

l              przebyte choroby, używki, obciążenia dziedziczne

 

BADANIE PRZEDMIOTOWE

 

l              obserwacja chorego przy wejściu do gabinetu, w trakcie wywiadu (spowolnienie ruchowe, niedowłady, ruchy mimowolne)

l              budowa, odżywienie, stan skóry, narządy wewnętrzne

l              tętno, ciśnienie tętnicze, temperatura ciała

l              badanie głowy (kształt, blizny, ubytki kostne, bolesnośćl              ), wygląd twarzy, mimika

l              objawy oponowe- sztywnośćl              karku (pochylenie głowy), karkowy Brudzińskiego (odruchowe zgięcie kolan przy pochyleniu głowy)- zapalenie opon mózgowych, krwotok podpajęczy

 

1.              Nerwy czaszkowe:

l              nerw węchowy

l              nerw wzrokowy- ostrośćl              wzroku, pole widzenia

l              nerw okoruchowy, bloczkowy i odwodzący- szerokośćl              szpar powiekowych, opadanie powiek, zez, wytrzeszcz lub zapadnięcie gałki ocznej, ruchy gałek ocznych, oczopląs, szerokośćl              źrenic (anisocoria), reakcja na światło

l              nerw trójdzielny- czucie na twarzy, bolesnośćl              gałązek itp.

l              nerw twarzowy

l              nerw przedsionkowo- ślimakowy- słuch

l              nerw językowo- gardłowy i błędny- mowa (dyzartria), połykanie, odruch wymiotny

l              nerw dodatkowy- czynnośćl              mięśni MOS i czworobocznych

l              nerw podjęzykowy- ruchy języka

 

2.              Układ ruchu:

l              oglądanie kończyn- nieprawidłowe ułożenie, ruchy mimowolne, drżenia, zaniki mięśniowe

l              ruch bierny i napięcie mięśni

l              ruch czynny i siła

l              zbornośćl              ruchów (ataksja), móżdżek i sznury tylne- próby palec- nos, palec- palec, diadochokineza, pięta- kolano, próba Romberga

l              badanie odruchów ścięgnistych- obecnośćl              , symetria, zniesienie, wzmożenie

l              badanie odruchów patologicznych- Babińskiego, Oppenheima, Rossolimo

 

3.              Badanie chodu:

l              chód paretyczny- niedowład wiotki

l              chód brodzący- nerw strzałkowy

l              chód kurczowy- spastycznośćl             

l              chód koszący- hemipareza

l              chód drobnymi kroczkami- parkinsonizm

l              chód ataktyczny- ataksja tylnosznurowa

l              chód móżdżkowy

l              chód kaczkowaty- dystrofia

l              apraksja chodu- uszkodzenie płata czołowego

l              chód utykający- rwa kulszowa

 

4.              Czucie:

l              czucie powierzchniowe- dotyk, ból, temperatura, czucie dyskryminacyjne, dermoleksja

l              czucie głębokie- czucie ułożenia, czucie ruchu, czucie nacisku, czucie wibracji

l              bolesnośćl              uciskowa pni nerwowych

l              objawy rozciągowe np. Lasequa

 

5.              Badanie receptorów

Od części dystalnych do proksymalnych, nie za dużo naraz, nie za blisko siebie.

l              Powierzchowne → lekki dotyk

Badamy kawałkiem waty lub koniuszkiem palca. Nie przeciągać waty po skórze, nie łaskotać pacjenta. Skóry dotyka się w nierównych odstępach czasu. Dłuższe (10-15 sekund) przerwy.

l              Powierzchowne → ból

Badamy szpilką lub igłą. Każdy bodziec powinien mieć tą samą siłę- specjalny chwyt. Naprzemienne ukłucie tępym lub ostrym końcem. Jak znajdzie się problem to należy przesuwać się w kierunku prawidłowych odczuć dla ustalenia granic zaburzeń.

l              Głębokie → czucie pozycji

Bierne przemieszczenie kończyny, następnie pacjent odtwarza tę pozycję lub ją opisuje.

l              Głębokie → czucie ruchu

Bierne przemieszczenie kończyny, następnie pacjent odtwarza ruch lub opisuje jego przebieg. Najpierw ruchy obszerne, potem coraz mniejsze, badany stwierdza czy ruch przebiega w górę czy w dół (do błędu)

l              Głębokie → czucie siły

Zmiana siły nacisku

l              Bodźce korowe (połączone) → czucie wibracji

Widełki stroikowe o częstotliwości 128 Hz przykłada się do punktów kostnych. Badający przykłada stroik najpierw do punktów dystalnych a potem coraz to bliżej (jeśli nie ma zaburzeń czucia na obwodzie to nie bada się dalej). Badany ma odczuwać nie dotyk a wibracje.

l              Bodźce korowe (połączone) → rozróżnianie podwójnego dotyku

Cyrkiel o zmiennej szerokości. Naprzemienne dotykanie 2 lub 1 końcem cyrkla. Stopniowo zmniejsza się odległość między ramionami cyrkla. 

Normy: wzkaziciel <5 mm, palec mały < 7mm, paluch < 10 mm, udo <40 mm, plecy < 52 mm.

l              Barognozja → Specjalne przedmioty o takim samym rozmiarze ale różnej masie.

l              Stereognozja → rozpoznawanie różnych przedmiotów codziennego użytku poprzez dotyk

l              Grafestezja → rozpoznawanie liter lub znaków rysowanych na skórze

 

7.              Badanie odruchów głębokich (ścięgnistych)

Powstają w wyniku pobudzenia włókna doprowadzającego gamma przez rozciągnięcie mięśnia. Powoduje to pobudzenie pojedynczej synapsy nerwu ruchowego i wywołanie skurczu mięśnia.

Wzmożenie odruchów głębokich → uszkodzenie ośrodkowego neuronu ruchowego

Osłabienie odruchów głębokich → uszkodzenie obwodowego neuronu ruchowego i choroby mięśni.

 

Skala:

0- brak

1- osłabiony

2- prawidłowy

3- wzmożony

4- kloniczny, bardzo wzmożony

 

l              Odruch z mięśnia dwugłowego ramienia (C5-C6)

Opukiwanie końcowego przyczepu mięśnia. Zgięcie łokcia i pełna supinacja przedramienia.

l              Odruch promieniowy z mięśnia ramienno- promieniowego (C6)

Opukiwanie wyrostka rylcowatego kości promieniowej (przedramię lekko zgięte w stawie łokciowym, pomiędzy pronacją a supinacją).

l              Odruch z mięśnia trójgłowego ramienia (C6-C7)

Opukiwanie ścięgna mięśnia (przedramię zwisa luźno).

 

ZESPOŁY KORZENIOWE SZYJNE

 

Korzeń

Mięsień wskaźnikowy

Odruch

Dermatom

C1

...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin