Stosowanie poszczególnych grup ortez wśród kobiet i mężczyzn w różnym wieku.pdf

Stosowanie poszczególnych grup ortez wśród kobiet

i mężczyzn w różnym wieku

Stosowanie ortez tułowia wśród kobiet i mężczyzn

Uzyskane wyniki przeprowadzonej analizy dotyczącej zaopatrzenia ortotycznego są niezwykle przejrzyste i pokrywają się ze

statystykami medycznymi, a także doświadczeniem i obserwacjami klinicznymi.

Podział na grupy wiekowe wg.Levinsona uwydatnił obraz zróżnicowanych problemów: urazów i dysfunkcji z jakimi borykają się

pacjenci różnej płci i w różnym wieku. Potwierdzenie naszych obserwacji znajdujemy w wielu opracowaniach naukowych i

badaniach medycznych dotyczących epidemiologii schorzeń i urazów narządu ruchu.

Chorzy z zespołem bólowym kręgosłupa stanowią coraz większy procent pacjentów oddziałów neurologicznych,

ortopedycznych i rehabilitacyjnych. Do lekarza zgłaszają się najczęściej pacjenci po 40 r. życia, ale statystyki podają i , że 70-90%

pacjentów do 45 r. życia przebyło przynajmniej jeden epizod bólu kręgosłupa lędźwiowego. Przyczyny bólu kręgosłupa są

wielorakie. Mogą to być zmiany patologiczne o różnym charakterze i na różnym tle w samym kręgosłupie, oraz jego

elementach kostno-stawowych i więzadłowych. Zmiany te wywołują reakcje w układzie mięśniowo-nerwowym.

W różnym okresie życia na kręgosłup działają różne czynniki patologiczne wywołując zmiany i dysfunkcje o różnym

charakterze, przebiegu, nasileniu i obrazie klinicznym. Każdy zespół objawów koreluje z wiekiem, płcią, aktywnością fizyczną i

zawodową pacjenta. Wymaga również innego typu leczenia, przebieg procesu rehabilitacyjnego i tym samym innego

zaopatrzenia ortotycznego, co doskonale obrazuje przeprowadzona przez nas analiza.

W przedziale wiekowym od 23-45 lat zaopatrzenie kręgosłupa lędźwiowego było wydawane w większości kobietom. Kobiety w

tym przedziale wiekowym zwłaszcza w dolnej części przedziału cierpią z powodu bóli i dysfunkcji kręgosłupa lędźwiowego

najczęściej spowodowanych zmianami i przeciążeniami związanymi z trudami okresu ciąży i porodu, a także połogu i czasu

wzmożonej opieki nad dzieckiem. Kręgosłup najczęściej nieprzygotowany do przyjęcia dużych obciążeń dynamicznych i

statycznych (siedzący tryb życia - hipokinezja cywilizacyjna) reaguje zmianami w układzie więzadłowo-mięśniowym, oraz

niejednokrotnie kostno-stawowym. Zmianom tym sprzyjają przemiany gospodarki hormonalnej zachodzące w okresie ciąży i

połogu. W przypadku kobiet z górnego przedziału wieku pojawiające się bóle związane z pierwszymi zmianami

zwyrodnieniowo-wytwórczymi, a także dla wielu kobiet jest to okres premenopauzalny, który charakteryzuje się dużymi

zmianami w układzie hormonalnym, metabolizmie, a co za tym idzie w układzie kostno- stawowym.

Przewaga mężczyzn otrzymujących wielopoziomowe zaopatrzenie kręgosłupa w przedziale wiekowym do 22 wynika z zupełnie

innej etiologii dysfunkcji kręgosłupa w tej grupie.

Młodzi mężczyźni (w wieku produkcyjnym) są najczęściej ofiarami wypadków komunikacyjnych ii i wypadków przy pracy iii

związanych niejednokrotnie z poważnymi uszkodzeniami w obrębie kręgosłupa. Ponad to kręgosłup mężczyzn w tym wieku

często ulega masywnym zmianom lub urazom (zwłaszcza krążka międzykręgowego) z powodu fizycznego charakteru

wykonywanej pracy – nadmiernych obciążeń. Czynnikami predysponującymi do przeciążeń mogą być też nie wykryte wady

wrodzone (spina bifida) lub nabyte (kręgoszczelina, zapalenie krążka międzykręgowego).

W przedziale wiekowym od 23 – 45 lat mężczyźni stanowią mniejszą grupę korzystającą z zaopatrzenia zarówno lędźwiowo-

krzyżowego jak i piersiowo-lędźwiowo-krzyżowego. Mimo, iż potwierdzenia nie znalazłam w znanej mi literaturze z obserwacji

klinicznych wynika, iż mężczyźni w każdym wieku dużo rzadziej korzystają z usług medycznych, porady lekarskiej, zabiegów

rehabilitacyjnych oraz zaopatrzenia ortopedycznego i choć mężczyźni w wieku 23-45 lat stanowią mniejszą grupę

zaopatrywaną, to jednak częściej wydawana jest wysoka sznurówka z podpaszkami, ponieważ nadal utrzymuje się ten sam

trend, co w młodszej grupie wiekowej: są to nadal mężczyźni aktywni zawodowo, sportowo, którzy częściej niż kobiety ulegają

poważnym urazom i przeciążeniom kręgosłupa.

Przewaga ortezy piersiowo-lędźwiowo-krzyżowej w zaopatrywaniu kręgosłupa zarówno u kobiet jak i u mężczyzn ma też

związek z obowiązującym w Polsce systemem refundacji. Dużo korzystniejszy limit powoduje, że sklepy medyczne

współpracujące z ośrodkami rehabilitacyjnymi lub szpitalami przekonują do wypisywania wniosków na tego typu

zaopatrzenie.

W grupie 45-65 lat kobiety stanowią już zdecydowaną większość pacjentów korzystających z zaopatrzenia kręgosłupa. Ma to

zdecydowanie związek ze zmianami zachodzącymi w ciele kobiety w okresie meno i postmenopauzalnym – zmiany struktury

kostnej – osteoporoza, związane z nią zaburzenia funkcji i wytrzymałości tkanki kostnej, nasilające się przeciążenia (mniejsza

odporność tkanek na działające siły zewnętrzne). Jako, że zmiany te związane są z całym układem kostno-stawowym również w

przypadku kręgosłupa dotyczą najczęściej zmian i dysfunkcji wielopoziomowych stąd zdecydowana przewaga wydawanego

zaopatrzenia piersiowo-lędźwiowo-krzyżowego.

W przypadku mężczyzn z tej grupy wiekowej liczba korzystających z zaopatrzenia wzrasta w stosunku do poprzednio

opisywanej grupy, co ma również związek z rozpoczynającymi się zmianami zwyrodnieniowo-wytwórczymi, zmniejszeniem

odporności tkanek i nie malejącym wciąż obciążeniem (aktywność zawodowa).

W przedziale wiekowym powyżej 66 lat liczba kobiet korzystających z zaopatrzenia rośnie, natomiast liczba mężczyzn maleje w

stosunku do wcześniej opisywanego przedziału wiekowego. W przypadku kobiet ma to związek z wyżej opisywanymi zmianami

okresu postmenopauzalnego oraz nakładającymi się na to zmianami wieku dojrzałego (zmiany zwyrodnieniowe, choroby

tkanki kostnej etc.). W przypadku mężczyzn malejąca liczba może być tłumaczona zmniejszeniem aktywności i tym samym

stanów przeciążeniowych. Z całą pewnością mężczyźni podlegają tym samym prawom biologicznym, którym podlegają kobiety

– pojawiają się u nich zmiany w narządzie ruchu związane z wiekiem i ze zmniejszoną odpornością tkanek, jednak z wiekiem

niechęć do korzystania z opieki medycznej u mężczyzn w przeciwieństwie do kobiet jeszcze maleje. A biorąc pod uwagę fakt

zupełnie innego procesu przekwitania u mężczyzn i kobiet zwiększona liczba kobiet cierpiących na różnego typu dolegliwości ze

strony narządu ruchu ( nie tylko okolicy kręgosłupa) jest w pełni uzasadniona.

Wysoka sznurówka z podpaszkami

Sznurówka lędźwiowo-krzyżowa

Gorset wg Williamsa

Stosowanie ortezy na ramię i bark wśród kobiet i mężczyzn

Kamizelka ortopedyczna jest zaopatrzeniem stosowanym w przypadku urazów okolicy barku, stawu barkowo-obojczykowego i

mostkowo-obojczykowego, w zastępstwie tradycyjnego opatrunku Desaulta. Urazy tej okolicy jak i inne najczęściej związane są

z aktywnością pacjenta jego wiekiem i płcią. Przeprowadzone analiza potwierdza te zależności oraz pokrywa się z

obserwacjami klinicznymi i statystykami medycznymi.

Zdecydowana przewaga mężczyzn korzystających z tego typu zaopatrzenia w przedziałach wiekowych do 22 lat oraz od 23 do

45 wynika z faktu, iż mężczyźni znacznie częściej ulegają wypadkom komunikacyjnym oraz wypadkom w pracy iv . Kończyna

górna jest obszarem, który w takich wypadkach niezwykle często ulega uszkodzeniom tj. skręcenia stawu ramiennego,

zwichnięcia stawu barkowo-obojczykowego oraz mostkowo-obojczykowego. Tego typu urazy są stosunkowo rzadsze u kobiet

ze względu na często mniej fizyczny charakter pracy, mniejszą aktywność fizyczną, a uszkodzenia w tych przedziałach

wiekowych najczęściej związane są z typowymi sytuacjami urazowymi nie zaś ze zmianami destrukcyjnymi w obrębie tkanki

kostnej czy okolicznych tkanek miękkich.

W przedziale wieku od 45 do 65 lat liczba kobiet i mężczyzn korzystających z kamizelki ortopedycznej jest podobna ponieważ

zmienia się etiologia problemu. W tym okresie uszkodzenia związane są ze stanami przeciążeniowymi, które w konsekwencji

prowadzą do osłabienia struktur torebkowo-więzadłowych i ich zwiększonej podatności na urazy. Nie bez wpływu pozostają

zmiany związane z przemianami hormonalnymi okresu premenopauzalnego – osłabienie stabilizacji , zmniejszenie odporności

tkanki kostnej. Stąd zwiększona liczba kobiet korzystających z tego typu zaopatrzenia . W przypadku mężczyzn duża liczba

uszkodzeń obręczy barkowej wynika z utrzymywanej aktywności zawodowej.

W okresie po 66 roku życia zdecydowanie większą grupę stanowią kobiety. W tym okresie ze względu na zmniejszoną

odporność tkanki kostnej (zmiany osteoporotyczne) i osłabienie struktur mięśniowo- torebkowo-więzadłowych oraz problemy

okresu wieku podeszłego (trudności z lokomocją, zaburzenia ortostatyczne i równowagi) częściej dochodzi do urazów kończyny

górnej i obręczy barkowej. Ponad to zwiększona w tym przedziale liczba kobiet wiąże się ze zdecydowaną już w tej grupie

wiekowej umieralnością mężczyzn v ( w tym przedziale wiekowym mężczyźni stanowią po prostu mniejszą liczebnie grupę).

Stosowanie ortezy na rękę i przedramię wśród kobiet i mężczyzn

Ortezy nadgarstka stosowane są jako względne unieruchomienie – stabilizacja w przypadku leczenia i doleczania uszkodzeń

obszaru nadgarstka i dystalnej części przedramienia. Tego typu zaopatrzenie służy w przypadku leczenia zachowawczego

zespołu cieśni kanału nadgarstka oraz jako stabilizacja po jego operacyjnym odbarczeniu, a także jako zabezpieczenie

pogipsowe w przypadku leczenia złamań w miejscu typowym przy powrocie do aktywności zawodowej i sportowej.

W grupie wiekowej do 22 lat przewaga kobiet może wynikać z faktu, iż według badań Centrum Medycyny Sportowej w

Michigan młode kobiety częściej ulegają urazom i kontuzjom, co może mieć związek z wpływem hormonów płciowych (okresu

dojrzewania).

W przypadku grupy wiekowej 23 do 45 lat mężczyźni stanowią większość pacjentów korzystających z ortez stawu

nadgarstkowego. W tym przedziale wiekowym problemy ze stawem nadgarstkowym oraz dystalną częścią przedramienia mają

raczej charakter urazowy i przeciążeniowy vi . Jako iż mężczyźni w tym okresie życia częściej ulegają wypadkom oraz częściej

wykonują ciężkie prace fizyczne predysponujące do przeciążeń i urazów możemy wnioskować, że to właśnie jest powodem dla

którego zmuszeni są częściej stosować wspominane zaopatrzenie.

W przedziale wiekowym od 45 do 65 lat kobiety stanowią zdecydowaną większość pacjentów korzystających z zaopatrzenia

nadgarstka. Według Derndorfa zdecydowany odsetek pacjentów cierpiących z powodu zespołu cieśni kanału nadgarstka

stanowią kobiety w okresie menopauzalnym. Związane jest to z zachodzącymi w tym czasie zmianami hormonalnymi. Nie bez

znaczenie pozostaje też fakt, iż zespół cieśni nadgarstka często wywoływany jest przeciążeniami charakterystycznymi dla

typowo kobiecych zawodów vii – w literaturze spotykamy się nawet z określeniem że jest to choroba szwaczek. Wieloletnie

przeciążenia związane z pracą zawodową zbiegające się w czasie ze zmianami hormonalnymi okresu premenopauzalnego

powodują, iż większa liczba kobiet w tym okresie wymaga zaopatrzenia stawu nadgarstkowego.

W grupie wiekowej powyżej 66 lat przewaga kobiet wynika z dwóch przyczyn. Po pierwsze jednym z najczęstszych urazów

osób dotkniętych zmianami osteoporotycznymi jest złamanie nadgarstka w miejscu typowym, w przypadku którego jako

doleczanie stosuje się ortezy nadgarstka. Jako że problem osteoporozy w przewadze dotyczy kobiet to one właśnie są

najliczniejszą grupą korzystającą z tego typu zaopatrzenia. Po drugie w tej grupie wiekowej ostro rysuje się różnica w

przeżywalności kobiet i mężczyzn (mężczyźni stanowią po prostu znacznie mniejszą liczebnie grupę).

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: