Dyktando.pdf

Dyktando

Jerzy wierzył w jeżyn moc

Więc gdy przyszła ciemna noc

Chyżo mężnie w las pobieżył

(Las zaś rósł przy Białowieży)

Zebrał jeżyn pełną krużę

Zamrożone dodał róże

Po czym włożył to do dzieży

(Którą kupił był w Chodzieży)

Zzuwszy z stóp swych żółte ciżmy

Z żółcią zmieszał trochę piżma

Wrzucił garść źrzałego zboża

Urżnął żołądź ostrzem noża

Móżdżek żołny wrzepił kobrze

Różdżką strząsnął żebro bobrze

Żagwią żgnął gżegłóżłkę w pierze

Z etażerki dwa więcierze

Zdjął i piegżę w nie włożywszy

(Dziwak był to najprawdziwszy)

Żółwie smażyć jął na rożnie

Gdy je podgrzał, wbił ostrożnie

Zółtko, wszystko zmieszał w dzieży

I rozdziawszy się z odzieży

Legł żarliwie na rogoży

O północy żarcie spożył

Natdo, choć dziś to przeżytek

Gar żętycy zagryzł żytem

Z tym przesadził wszakże Jerzy

Wkrótce zszedł na jelit nieżyt

Zdążył jeszcze przestrzec żonę:

"Nie żryj jeżyn, są skażone!"

Lecz odpowiedz mi, młodzieży:

Przez jeżyny Jerzy nie żył?