Chrupek Paulina J p.206
Wełnoznawstwo:
11.10.10
Charakterystyka podstawowego asortymentu skór surowych.
Do skór bydlęcych należą:
1. Skóra wyporka bydlęcego- skóra pochodząca z cielęcia zabitego zaraz po urodzeniu.
2. Skóra z cielęcia- skóra pochodząca z cielęcia z okresu żywienia cielaka wyłącznie pokarmem mlecznym o masie skóry świeżej do 7 kg, odznaczającym się prawie równomierną grubością we wszystkich częściach, lekkim ścienieniem boków i lekkim zgrubieniem karku o grubości 1,2- 2 mm i powierzchni 50-100 dm2; skóry te stanowią jeden z najlepszych surowców do produkcji skór miękkich.
3. Skóra z żarłoka- skóra z cielęcia z okresu przejścia cielaka z pokarmu mlecznego na pokarm roślinny. Oznacza się dużą luźnością i wyraźnie rozciągniętymi bokami. Są to skóry mało wartościowe dla przetwórstwa.
4. Skóry z bukata – skóra z młodej jałówki, byczka lub młodego wołu, o masie skóry świeżej 7-14 kg i powierzchni 120-250 dm2. Skóry te należą do skór wartościowych.
5. Skóra bydlęca lekka- pochodzi ze zwierząt starszych o masie 14-18 kg.
6. Skóra z jałówki- skóra z młodej krowy, która jeszcze się nie ocieliła o masie powyżej 18 kg
7. Skóra z krowy- odznacza się ścienieniem i rozciągnięciem boków, masa skóry świeżej wynosi powyżej 14 kg, grubość ok. 4 mm o powierzchni 200-450 dm2.
8. Skóra z byka- skóra ze zwierzęcia kastrowanego lub późno kastrowanego odróżniająca się grubym i pofałdowanym karkiem i grubymi bokami, o masie skóry świeżej powyżej 18 kg, grubym ok. 5 mm, powierzchnia 250- 550 dm2
9. Skóra z wołu lub wolca- skóra z wykastrowanego zwierzęcia płci męskiej, odznaczająca się równomierną grubością we wszystkich częściach, o masie skóry świeżej minimum 18 kg i grubości ok5 mm, powierzchni do 550 dm2.
Skóry z krów, wołów i byków o masie powyżej 27 kg należą do skór bydlęcych ciężkich i wykorzystuje się je do produkcji skór towarowych.
Skóry źrebiąt
Skóry w przemyśle futrzarskim się otrzymuje się:
1. Wyporków- skóry ze źrebiąt nie donoszonych, poronionych lub zabitych zaraz po urodzeniu. Ich pierwotna okrywa włosowa jest bardzo niska i przylega do skóry, jest błyszcząca, miękka, gładka lub lekko sfalowana (mora). Długość włosów na grzbiecie nie przekracza 1 cm, grzywa i włosy ogona są słabo zaznaczone, a tkanka skórna jest cienka; mało ścisła. Powierzchnia tych skór wynosi 25-40 dm2, a masa w stanie świeżym 2 kg. Warstwa termostatyczna jest bardzo gruba ze względu na bardzo głęboko osadzone korzenie włosów.
2. Źrebiąt, osesków- okrywa włosowa dobrze rozwinięta, błyszcząca, gładka lub z morą o małej ilości włosów puchowych. Długość włosów na grzbiecie wynosi 1-3 cm, grzywa słabo wyrośnięta, a pachwiny już pokryte włosami. Powierzchnia tych skór już wynosi 40-70 dm2 (przy długości skóry 80-120cm) masa skóry w stanie świeżym 1,5-2,5 kg, grubość okolicy grzbietu 0,8-1,5 mm. Skóra jest znacznie ściślejsza i bardziej wytrzymała niż wyporków. Najlepsze skóry pochodzące ze zwierząt urodzonych w miesiącach zimowych od klaczy dobrze odżywionych i rasowych. Im starsze zwierze tym włos jest dłuższy, grubszy a skóra cieńsza.
!! W zależności od zabarwienia okrywy włosowej, skóry źrebaków dzieli się na: czarne, szare, brązowe i łaciate. Skóry jednobarwne są bardziej wartościowe od łaciatych.
W zależności od sposobu układania się włosa na powierzchni dzielimy ja na: gładkie- jako mniej wartościowe i z morą- bardziej wartościowe.
Skóry źrebiąt zdejmowanych sposobem rozpostartym z cięciem wzdłuż linii brzucha z zachowaniem skóry z łba odciętego tuż za uszami, kończyn przednich odciętych w stawie nadgarstkowym i kończyn tylnych odciętych w stawie skokowym. Skra z ogona powinna być odcięta w odległości ok. 10 cm od nasady ogona. Konserwacja sucha lub mokrosolna.
Skóry te należą do mało trwałych w użytkowaniu. Przerabiane są na futra lub kurtki damskie w kolorze naturalnym lub po wybarwieniu na czarno lub brązowo. Wyroby należą do tzw. zimnych ze względu na niskie właściwości ciepłochronne.
Skóry świń:
1. Skóry świń- pochodzące z warchlaków, macior i wieprzów, niezależnie od wieku zwierzęcia i masy skóry zdjętej z całej tuszy w kształcie krupona zwykłego czy poszerzonego najczęściej wykonuje się tzw. słupce skurzane pochodzące z grzbietowej części zwierzęcia.
2. Skóry knurów- skóry samców świni nie zależnie od masy skóry
Skóry te dostarczają wartościowego surowca przede wszystkim do produkcji skór galanteryjnych, a także obuwniczych. Jest to zróżnicowany surowiec pod względem pochodzenia oraz budowy i właściwości. Grube i zwarte krupony mogą być przeznaczone do produkcji skór podeszwowych a luźne i ciągliwe części brzuszne wykorzystuje się do produkcji skór podszewkowych, rękawiczkowe itp. Przeciętna masa kruponu zwykłego wynosi ok. 3 kg, a powierzchnia ok. 70 dm2.
Skóry kozie zależnie od wieku dzielimy na:
1. Skóry z mleczaka – skóry z koźlęcia karmionego wyłącznie mlekiem, odznaczające się prawie równomierną grubością i ścisłością na całej powierzchni.
2. Skóry z żarłoka koziego- skóry pochodzące z koźlęcia z okresu przejściowego
3. Skóry roczniaka- skóry koźląt w wieku 1 roku, o masie skóry świeżej do 1,2 kg, powierzchnia 30-100 dm2 skóry te należą do najbardziej wartościowych ze względu na korzystne właściwości tkanki skórnej
4. Skóry kozy- skóry kóz, które co najmniej raz się okociły, odznaczające się ścienionymi, rozciągniętymi bokami, o masie skóry świeżej powyżej 1,2 kg i grubości do 1,8 mm.
Skóry karakułowe
1. Skóry brajtszwanców- pochodzą z jagniąt niedonoszonych, zabitych na 10- 15 dni przed ich prawidłowym wykotem. Pochodzą z jagniąt owiec karakułowych i ich mieszańców. Zależnie od zabarwienia dzieli się je na czarne, kolorowe, łaciate. Zależnie od jakości okrywy włosowej stopnia jej rozwoju, wyrazistości występowania wad i uszkodzeń dzieli się je na 3 gatunki: I – mora zajmuje ponad 75 % powierzchni; II – ponad 50 %; III – nie mniej niż 15 %.
Powierzchnia skór 5-15 dm2, a masa w stanie sucho solnym ok. 20 g. Tkanka skórna jest cienka.
2. Karakuł -?- skóry jagniąt niedonoszonych, zabitych 1 do 2 dni przed terminem urodzenia. Tkanka skórna pogrubiona. Powierzchnia wynosi 6-12 dm2
3. Karakuły- skóry pochodzące z jagniąt zabitych w wieku 1-7 dni po urodzeniu. Okrywa włosowa składa się z włosów ościstych, przejściowych i puchowych. Długość włosów ościstych wynosi 7-21 mm, a puchowych 3-11 mm. Grubość włosów ościstych wynosi 40-80 cm, przejściowych 30-50 mm, puchowych 1-30 mm. Kształt loków jest tym cenniejszy u skóry, w których cała powierzchnia ma okrywę włosową z wyraźnym rysunkiem, z silnym dobrze ufalowaniem loków. Tkanka skórna jest gruba (2 mm). Do skór dużych zalicza się skóry o powierzchni powyżej 12 dm2, nie miarowych powyżej 7 dm2, a poniżej 5 dm2 nie podlegają klasyfikacji.
18.10.2010
Skóry owcze i jagnięce.
Skóry jagniąt i owiec cienkowełnistych typu merynos przeznacza się przede wszystkim do produkcji wartościowych imitacji lub odmian kolorowych.
Do takich imitacji należą przede wszystkim skóry:
A. Barwione i uszlachetniane, strzyżone –
1. polo fiksy- okrywa włosa barwiona i uszlachetniona przez prasowanie jest gęsta o dużym połysku, puszystości i jedwabności, cienkowełnista, równo zestrzyżona na wysokość 8-18 mm; kolor wybarwia się najczęściej brązowy lub popielaty.
2. Nutriety- okrywa włosa barwiona na kolor jasnobrunatny, gęsta, cienkowełnista, miękka, puszysta i równo zestrzyżona do wysokości 15- 18 mm.
3. Oceloty- okrywa włosowa barwiona na kolor jasnożółty lub kremowy na imitacje ocelota, cienkowełnista lub typu krzyżówki, gęsta równo zestrzyżona, sprężysta; wysokość okrywy 14 – 16 mm, rysunek wzoru powinien być wyraźny, naniesiony szablonowo i symetrycznie w stosunku do linii grzbietu skóry
4. Biberole- okrywa włosa Barwina na kolor ciemnobrunatny, gęsta, równo zestrzyżona do wysokości 14-21 mm,
5. Szroniówki- okrywa włosowa gęsta, puszysta, z połyskiem, wybarwiona w dolnej i środkowej części zwykle na kolor czarny, a w górnej pozostaje biały, długość włosów 8- 16 mm
6. Szablonowane- okrywa włosowa biała lub barwiona, z naniesionym szablonem o różnym kształcie i kolorach, równo zestrzyżona do wysokości 14-16 mm, wzór rysunku powinien być wyraźny i nie zamazany.
B. barwione długowłose.
1. Oposy- okrywa włosowa gęsta z połyskiem, barwiona na imitacje skór oposów tj. w dolnej i środkowej części biała lub szara a w górnej ( wierzchołki włosów) czarnobrunatne, długość włosów naturalna powyżej 20 mm.
2. Lisy srebrzyste- okrywa włosowa puszysta, gęsta z połyskiem wybarwiona na imitacje skóry lisa srebrzystego tzw. w dolnej i środkowej części czarna a w górnej (wierzchołki włosów) biała, dł włosów pow 20 mm
3. Tchórze- okrywa włosowa wybarwiona na imitacje tchórzy tj. w dolnej i środkowej części jasnożółta, a w górnej (wierzchołki włosów) czarnobrunatne, czarne, puszyste i połyskliwe, dł włosów powyżej 20 mm.
C. ze skóry rzadszej i grubszej okrywie włosowej produkuje się:
1. Welury i skory weluropodobne- które zarówno tkanka skórna jak i okrywa włosowa są zwykle barwione w dowolny kolor
2. Napalam??- welury z naniesioną warstwą tworzywa i odpowiednio wykończone podobne do wykończenia licowego
...
pauloczips