Budowa komputera w pigułce.pdf

(93 KB) Pobierz
40744009 UNPDF
BUDOWA KOMPUTERA
-płyta główna
-procesor
-ram-y
-dysk twardy
-karta graficzna
-karta muzyczna
-karta sieciowa
-wentylator
-cd-rom
-stacja dyskietek
-dvd
-cd-rw
-karta telewizyjna
-klawiatura
-myszka
PŁYTA GŁÓWNA
Najczęściej zielona, prostokątna płyta na której umieszcza się następujące układy
elektroniczne komputera.
Pamięć RAM
Pamięć ROM
BIOS
Chipset
Procesor
Gniazdo procesora
Gniazda rozszerzeń PCI
Złącza EIDE
Na krawędzi płyty głównej znajdują się łącza portów szeregowych, równoległego
portu klawiatury, myszy oraz portu USB, sloty (gniazda karty graficznej, muzycznej,
TV itp.).
BIOS jest to program zapisany w pamięci ROM. Testuje on sprzęt po włączeniu
komputera, uruchamia system operacyjny, kontroluje transfer danych pomiędzy
komponentami tj. dysk twardy, procesor czy napęd CD-ROM. Za pomocą
wbudowanego w BIOS programu SETUP można zmieniać standardowe ustawienia
BIOSu np. parametry podłączonych dysków twardych lub zachowanie komputera po
jego włączeniu.
Gniazda rozszerzeń PCI (Peripherial Components Interconnect) - ówczesny standard
gniazd rozszerzeń przeznaczonych do kart rozszerzeń wykonanych w tej
architekturze. PCI spełnia normy standardu Plug and Play, obsługuje bus mastering i
może przesyłać dane w porcjach po 32 jak i 64 bity. Przez PCI urządzenie może
przesyłać dane z prędkością do 132 MB/s. W gnieździe rozszerzeń montuje się takie
karty rozszerzeń jak:
Karta graficzna
Karta muzyczna
Karta telewizyjna
Karta sieciowa
Cache - pamięć buforowa drugiego poziomu jest instalowana na płycie głównej w
sposób umożliwiający jej rozbudowę. Płyty główne wyposażane są standardowo w
pewną określoną ilość pamięci cache L2. Najczęściej spotykane rozmiary to 256 KB,
512 KB, 1MB, 2MB
Złącze EIDE - najczęściej stosowany w pecetach kontroler napędów. EIDE to
rozszerzony i ulepszony typ interfejsu IDE, oferujący między innymi większą
szybkość transferu danych (do 17 MB/s)
Gniazdo pamięci SIMM (Single-Inline Memory Module) - jest to gniazdo w którym
umieszcza się "kości" pamięci SIMM. Standard konstrukcyjny o 32 stykach; szyna
danych ma szerokość zaledwie 8 bitów
Gniazdo pamięci DIMM (Dual-Inline Memory Module) - jest to gniazdo w którym
umieszcza się "kości" pamięci DIMM
Gniazdo zasilania - jest to gniazdo poprzez które doprowadzone jest napięcie
zasilające całą płytę główną i umieszczone na niej elementy.
Co warto brać pod uwagę przy zakupie płyty głównej
Liczba slotów na pamięci RAM
Maksymalna pamięć do zainstalowania
Rodzaj obsługiwanej pamięci RAM
Monitorowanie funkcji procesora
Zgodność z formatem ATX
Gniazdo AGP
Ilość złączy PCI i ISA
Złącze USB
Gniazdo procesora - każde do innego typu procesora
PROCESOR
Procesor (CPU - Central Processing Unit) jest to centralna jednostka obliczeniowa, a
więc serce każdego komputera. To właśnie on zajmuje się wykonywaniem
uruchamianych programów i przetwarzaniem danych. Tak naprawdę na
mikroprocesor składa się wiele zintegrowanych układów scalonych. Procesor
centralny składa się z trzech części: arytmometru, czyli jednostki arytmetyczno-
logicznej (ALU-ang. Arithmetic and Logic Unit), jednostki sterującej oraz rejestrów.
W arytmometrze odbywają się wszystkie obliczenia realizowane przez komputer.
Jednostka sterująca odpowiada natomiast za dostarczanie arytmometrowi danych do
obliczeń z pamięci operacyjnej, przekazanie wyników z powrotem do pamięci oraz
za właściwą kolejność przetwarzania danych. Rejestr składa się z niewielkich
komórek pamięci, w których przechowuje się adresy wybranych miejsc pamięci
operacyjnej oraz dane i wyniki obliczeń. W wyróżnionym rejestrze nazywanym
licznikiem rozkazów jest umieszczany adres miejsca w pamięci wewnętrznej
zawierającego bieżące zakodowane polecenie dla procesora. Procesor centralny w
pełni nadzoruje pracę komputera, której najmniejszą jednostką jest cykl rozkazowy.
Transfer informacji między poszczególnymi sekcjami procesora odbywa się za
pomocą magistral. Oddzielne kanały są przeznaczone dla danych (magistrala
danych), a oddzielne dla instrukcji przesyłanych między ALU i kontrolerem
(magistrala kontrolera). Magistrala adresowa służy z kolei do przekazywania
informacji między jednostką arytmetyczno-logiczną, a rejestrem. Procesor
wyposażony jest także w zegar wyznaczający jego własną częstotliwość, z jaką
odbywają się wszystkie przeprowadzane w nim operacje. Im wyższa częstotliwość
taktowania, tym procesor jest szybszy. Do skomplikowanych obliczeń
matematycznych starszego typu procesory 386 lub 486 potrzebowały wsparcia w
postaci koprocesora matematycznego. Jest on wyspecjalizowany w obliczeniach
arytmetycznych i odciąża głowny procesor przy dokonywaniu szczególnie dużej
liczby obliczeń.
Kilka charakterystycznych cech, które odróżniają procesory od siebie:
architektura:
CISC - według architektury CISC były tworzone pierwsze procesory, które
wyposażano w pełny zestaw instrukcji mający im zapewnić wykonanie każdego
polecenia użytkownika (a konkretnie programu)
RISC - rodzaj architektury procesora, według której produkowane są
najnowocześniejsze i najbardziej wydajne procesory, w którym obliczenia mają
zredukowany zestaw instrukcji.
liczba bitów przetwarzanych w jednym cyklu
częstotliwość taktowania podawana w MHz, lub w GHz
Gniazda
SLOT 1 - rodzaj gniazda do procesorów z rodziny Intel Pentium II i Pentium III
SLOT A - rodzaj gniazda do procesorów z rodziny AMD Athlon
SOCKET 7 - rodzaj gniazda do procesorów z rodziny Intel Caleron
SOCKET 370 - rodzaj gniazda do procesorów z rodziny Intel Pentium, Cyrix, Texas
Instruments i AMD/AMD K6
RAM-Y
Pamięć operacyjna, nazywana RAM (Random Access Memory) jest ważnym
elementem komputera decydującym w dużym stopniu o jego wydajności. Jest to
czynnik ważniejszy od samego procesora, więc kiedy uznamy, że nasz komputer jest
za wolny, najpierw powiększmy pamięć operacyjną, a dopiero potem zmieniajmy
procesor. Podstawowym parametrem pamięci operacyjnej jest jej pojemność
wyrażana w megabajtach (MB). Najmniejszą pojemnością w standardowych
komputerach sprzedawanych obecnie jest 32 MB, ale jest to minimum. Radzę kupić
64 MB, a nawet więcej aby praca stała się komfortowa. System operacyjny na
komputerze niewidomego urzytkownika jest bardzo obciążony, a pamięć operacyjna
musi pomieścić oprócz standardowych elementów systemu operacyjnego także
screenreader i programowy syntezator mowy. Tak więc, im więcej pamięci, tym
lepiej. Standardów pamięci RAM jest kilka, ale najpopularniejszym i najtańszym jest
SDRAM. Inne odradzam ze względu na cenę i problemy z rozszerzaniem i wymianą.
DYSK TWARDY
służy do trwałego przechowywania danych. Pojemność dysku twardego mierzona jest
w gigabajtach (GB). Zbudowany jest najczęściej z 2 do 8 talerzy umieszczonych w
specjalnej obudowie chroniącym je przed kurzem itp. Za pomocą specjalnego silnika
są one obracane 5400 lub 7200 razy na 1 minutę. Na powierzchni talerzy znajdują się
głowice odczytująco - zapisujące.
Partycja jest to wydzielony z fizycznego obszaru dysku spójny fragment, z punktu
widzenia logiki komputera, traktowany jest jako osobne narzędzie (dysk).
Formatowanie dysku jest to przygotowanie dysku do współpracy z wybranym
systemem plików, usuwa wszystkie informacje.
FAT (File Allocation Table - tablica alokacji plików)- tablica opisująca, w których
klastrach dysku twardego lub dyskietki magnetycznej system operacyjny ma szukać
każdego z zapisanych na nim plików. FAT jest tworzony podczas formatowania
nośnika danych. Podczas zapisu pliku informacje o nim są automatycznie
zachowywane w tablicy FAT. Potocznie przez FAT rozumie się FAT16 lub FAT32.
FAT16 - odmiana systemu plików FAT, z którego może korzystać MS-DOS i
Windows. Pierwsze pecety pracujące pod systemem DOS miały architekturę 16-
bitową. Oznaczało to, że ich system plików mógł opisać tylko 216, czyli 65 535
klastrów. Początkowo klastry były rozmiarowo równe fizycznym sektorom dysku
twardego (512 bajtów), ale szybko okazało się, że w ten sposób można opisać
pojemność tylko 32 MB. Większy dysk twardy trzeba było dzielić na partycje. W
związku z tym postanowiono zwiększyć rozmiary jednostek alokacji. Problem zaczął
się, gdy dyski przekroczyły rozmiar gigabajta, a jednostki alokacji rozrosły się aż do
32 kilobajtów. Przy tak dużej jednostce alokacji notatka o wielkości dwóch
kilobajtów zmarnuje 30 kilobajtów miejsca. Plików tej wielkości na dysku może być
tysiące, co prowadzi do dużych strat pojemności. FAT16 miał jeszcze jedno poważne
ograniczenie - obsługiwał partycje tylko do wielkości 2,1 gigabajta. Konieczne stało
się opracowanie nowego, lepszego systemu plików - FAT32.
FAT 32 - odmiana systemu plików FAT, z którego mogą korzystać systemy
operacyjne Windows 95 OSR 2, Windows 98, Windows Millennium i Windows XP.
FAT32 może rozpoznać 232 (czyli 4 294 967 296) adresów jednostek alokacji, dzięki
czemu obsługuje dyski twarde do wielkości dwóch terabajtów (dwóch tysięcy
gigabajtów). Dla partycji o rozmiarach poniżej 8 GB jednostka alokacji ma wielkość
tylko 4 kB, dzięki czemu nie ma dużych strat pojemności. FAT32 wymaga partycji o
minimalnych rozmiarach 512 MB. Jednak FAT32 ma też wady - na razie nie można
kompresować dysków z takim systemem plików, a także wiele systemów
operacyjnych nie rozpoznaje FAT32 (np. Windows NT czy MS-DOS) - przez co nie
może go stosować ani odczytać danych na nim zapisanych.
Bad sector - uszkodzone miejsce na dysku twardym komputera. Wirujące talerze
dysku twardego są pokryte materiałem magnetycznym, który z biegiem czasu ulega
degradacji. W wyniku tego powstają bad sectory. Jeżeli bad sector powstanie w
momencie zapisywania danych - system operacyjny zapisze je w innym,
nieuszkodzonym miejscu. Gdy uszkodzenie powstanie w sektorze, w którym już coś
się znajduje, najczęściej nie można już odzyskać danych. Do wyszukiwania i
naprawiania bad sectorów na dysku twardym służą wyspecjalizowane programy
użytkowe, takie jak ScanDisk, który dołączony jest do Windows 9x i Windows NT.
Ang. zły sektor.
KARTA GRAFICZNA
Karta grafiki, montowana na płycie głównej poprzez gniazdo PCI lub AGP, która
Zgłoś jeśli naruszono regulamin