„różaniec ignacjański”
Przed dziesiątkami ₪ W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego.
₪ Wierzę w Boga Ojca Wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi, i w Jezusa Chrystusa, Syna Jego Jedynego, Pana naszego, który się począł z Ducha świętego, narodził się z Maryi Panny, umęczon pod Ponckim Piłatem, ukrzyżowan, umarł i pogrzebion, zstąpił do piekieł, trzeciego dnia zmartwychwstał, wstąpił na niebiosa, siedzi po prawicy Boga Ojca Wszechmogącego, stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych. Wierzę w Ducha Świętego, święty Kościół powszechny, świętych obcowanie, grzechów odpuszczenie, ciała zmartwychwstanie, żywot wieczny. Amen.
następnie, na wzór potrójnej rozmowy, ewentualnie podawszy najpierw szczególną prośbę, intencję...:
₪ Zdrowaś Maryjo...
₪ Duszo Chrystusowa, uświęć mnie. Ciało Chrystusowe, zbaw mnie. Krwi Chrystusowa, napój mnie.
Wodo z boku Chrystusowego, obmyj mnie. Męko Chrystusowa, wzmocnij mnie. O dobry Jezu, wysłuchaj mnie. W ranach twoich ukryj mnie. Nie dozwól bym od Ciebie oddalił się. Od nieprzyjaciela złośliwego obroń mnie. W godzinę śmierci mojej wezwij mnie, I każ mi przyjść do siebie, Abym ze świętymi twoimi chwalił Cię. Na wieki wieków. Amen
₪ Ojcze nasz...
₪ Chwała Ojcu, i Synowi, i Duchowi Świętemu...
Następuje 5 „dziesiątków” nawiązujących do Ćwiczeń. „Na paciorkach ₪ dużych”, czyli tych, co w różańcu jest „Ojcze nasz”, jako wprowadzenie dziesiątka: jest większy tekst, „klasyczny” dla kolejnego tygodnia Ćwiczeń. W razie potrzeby – odmawiając można czasem trochę ten tekst skrócić, wybierając tylko niektóre myśli. Na małych paciorkach 10 razy jest powtórzone krótsze wołanie do Pana z danego tygodnia. We wspólnym odmawianiu, gdy jak w różańcu jest podział na wezwanie prowadzącego – oznaczone jest tutaj ono znakiem @ natomiast = znaczy dopowiedzenie wspólne. Więcej uwag technicznych, np. o możliwości stosowania tych samych dopowiedzeń - na drugiej kartce.
₪1) Fundament (może być część) (ĆD 23) (1 raz, na „dużym paciorku Ojcze nasz” w różańcu)
* Człowiek po to jest stworzony, aby Boga, Pana naszego, chwalił, czcił i jemu służył, a przez to zbawił duszę swoją.
* Inne zaś rzeczy na obliczu ziemi są stworzone dla człowieka i aby mu pomagały do osiągnięcia celu, dla którego jest on stworzony.
Z tego wynika, że człowiek ma korzystać z nich w całej tej mierze, w jakiej mu one pomagają do jego celu, a znów w całej tej mierze winien się od nich uwalniać, w jakiej mu są przeszkodą do tegoż celu.
* I dlatego trzeba nam stać się ludźmi obojętnymi [nie robiącymi różnicy] w stosunku do wszystkich rzeczy stworzonych, w tym wszystkim, co podlega wolności naszej woli, a nie jest jej zakazane [lub nakazane], tak byśmy z naszej strony nie pragnęli więcej zdrowia niż choroby, bogactwa [więcej] niż ubóstwa, zaszczytów [więcej] niż wzgardy, życia długiego [więcej] niż krótkiego, i podobnie we wszystkich innych rzeczach.
* [Natomiast] trzeba pragnąć i wybierać jedynie to, co nam więcej pomaga do celu, dla którego jesteśmy stworzeni.
(na „małych paciorkach” 10x)
₪@ spraw, Panie, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty
₪= ku większej służbie i chwale Twojego Boskiego Majestatu.
₪ Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu...
₪ 2) z colloquium pod Krzyżem (ĆD 53) (ewentualnie, jeżeli „nazbyt dokładnie z Ćwiczeń to wzięte”: będzie inny tekst podobny) (1 raz, na „dużym paciorku Ojcze nasz w różańcu)
* Wyobrażając sobie Chrystusa, Pana naszego obecnego i wiszącego na krzyżu stawiam pytanie, jak to On, będąc Stwórcą, do tego doszedł, że stał się człowiekiem, a od życia wiecznego przeszedł do śmierci doczesnej i do konania za moje grzechy. * Podobnie patrząc na siebie samego pytam się siebie: Co ja uczyniłem dla Chrystusa? * Co czynię dla Chrystusa? Co powinienem uczynić dla Chrystusa?
(na „małych paciorkach” 10x):
₪@ wstrząśnij mną, Panie, w łasce bólu i zawstydzenia grzechem
₪= oraz dla pokornego przyjęcia miłosierdzia Twego!
₪ 3) Ofiarowanie Przedwiecznemu Królowi (ĆD 98) (w wersjach "ukrytych", gdy ktoś jeszcze nie odprawił Ćwiczeń - np. Ofiarowanie Apost. Modl. lub inne osobiste, Sercu PJ itp.) (1 x na „dużym paciorku”)
* Odwieczny Panie wszystkich rzeczy! oto przy twej łaskawej pomocy składam ofiarowanie swoje w obliczu nieskończonej Dobroci twojej i przed oczami chwalebnej Matki twojej i wszystkich świętych dworu niebieskiego, *(oświadczając/oświadczam), że chcę i pragnę i taka jest moja dobrze rozważona decyzja, jeśli to tylko jest ku twojej większej służbie i chwale, naśladować Cię w znoszeniu wszystkich krzywd i wszelkiej zniewagi i we wszelkim ubóstwie, tak zewnętrznym jak i duchowym, jeśli tylko najświętszy Majestat twój zechce mię wybrać i przyjąć do takiego rodzaju i stanu życia.
₪@ Uwielbiam Ciebie Chryste, poznając Miłość Twą i w zjednoczeniu pod Sztandarem Twoim pragnę iść za Tobą
₪= wybierając zawsze zgodnie z Najświętszą wolą Ojca i ku Bożej chwale.
₪ 4) na bazie 4, 5 i 6 pkt. Kontemplacji z III tygodnia (ĆD 195, 96, 197) (ewent: jeżeli „nazbyt dokładnie z Ćwiczeń to wzięte”, będzie inny tekst podobny) (1 x na „dużym paciorku”)
* Oto Chrystus, nasz Pan, tak wiele cierpi w człowieczeństwie swym lub chce wycierpieć – za moje grzechy... * Oto Bóstwo ukrywa, to znaczy, że chociaż mogło zniszczyć swoich nieprzyjaciół, tego nie czyni, jakkolwiek pozwala, by człowieczeństwo cierpiało tak okrutnie. * Co ja powinienem czynić i [jak] cierpieć dla Niego?
₪@ Boleję i błagam o boleść prawdziwą, żal, łzy i łaskę udręki serca wespół z Tobą
₪= gdy w miłości idziesz drogą Krzyża i za moje grzechy.
₪ 5) z IV tyg. I Ad amorem (1 raz, na „dużym paciorku”)
* Zmartwychwstający, zabierz Panie i przyjmij całą moją wolność, pamięć moją i rozum, i wolę moją całą; cokolwiek mam i co posiadam. * Ty mi to wszystko dałeś - Twoje jest wszystko, Tobie to Panie oddaję.
* Rozporządzaj tym w pełni według swojej woli. Daj mi jedynie miłość Twą i łaskę, a to mi wystarczy. Amen.
₪@ Uwielbiam Cię, Zmartwychwstały – i pragnę łaski
₪= radości udziału w Twej chwale i weselu Zmartwychwstania!
uwagi techniczne
Jak wyżej jest podane,, możliwe jest dostosowanie, jakieś uproszczenie poszczególnych elementów. Dla pełni ignacjańskiej prezentacji wydaje się, że dobrze jest jednak zachowywać całość tych wprowadzeń każdego„dziesiątka”. Gdyby jednak była konieczność – tutaj podane są pewne propozycje, jak i inne uwagi techniczne do tej najszerszej formy koronki.
Na przykład, przy wprowadzeniach w dziesiątki: „poprzez gwiazdki” wskazana jest możliwość lekkiego skrócenia, gdy wybierze się tylko jeden, czy niektóre człony danego wprowadzenia w dziesiątek.
Może przy tym u niektórych pojawić się dyskusja, czy „objawiać” w takim różańcu charakterystyczne elementy Ćwiczeń ludziom, którzy ich jeszcze nie przeszli? Sądzę, że w jakiejś mierze – można. Przecież i tak np. Zabierz Panie znają skądinąd i wcale nie osłabia to przeżycia Ćwiczeń. Podobnie może być i z innymi tekstami, bo przecież to i tak tylko wycinek całości, „uchylenie rąbka tajemnicy”. Niemiej, wobec możliwej tej dyskusji, podpowiadam inny sposób: można jako to „wprowadzenie” dać inny tekst, np. zamiast Ofiarowania z II tygodnia: akt poświęcenia Sercu Pana Jezusa, czy Apostolstwa Modlitwy... Nadto dodam, że spotkałem się u kogoś z myślą, by„wchodzenie” w poszczególne dziesiątki dostosować do tygodni już odbytych, np. Nie odmawiając „dalszych” dziesiątków do czasu odbycia danego tygodnia. Jest więc – jak widać - i taka możliwość.
W każdym razie, po „wprowadzeniu z dużego paciorka” - na poszczególnych „małych paciorkach”: byłoby wezwanie właściwe dla danego „tygodnia-dziesiątka”, mówione 10 x;
Dla ułatwienia wspólnego odmawiania: @ oznacza wezwanie prowadzącego - zaś = oznacza „dopowiedzenie wiernych”.
Wszakże, gdyby to wspólne odmawianie było zbyt skomplikowane przy zmieniających się dopowiedzeniach, to w dalszych „dziesiątkach” obie części łącznie (i ta znaczona @ i ta =) mogą być potraktowane jako wezwanie prowadzącego a jako dopowiedzenie wszystkich użyte może być dopowiedzenie z którejś dziesiątki, np. pierwszej: i ono będzie powtarzane w całym różańcu.
formy jeszcze prostsze
jako formę jeszcze bardziej uproszczoną (prócz zastąpienia dopowiedzeń w poszczególnych dziesiątkach jednym stałym dopowiedzeniem wziętym z którejś dziesiątki, np. pierwszej) – myślałem jeszcze o dwóch formach.
Forma uproszczona I:
Po prostu wybrać którąś z dziesiątek zaproponowanych w formie zasadniczej – i ją 5 razy powtórzyć, ewent. zmieniając tylko wprowadzenia do poszczególnych dziesiątek, tak jak je przedstawiono w zasadniczej formie, jako przedstawiające poszczególne elementy dynamiki ĆD (Fundament, I, II, III, IV tydzień z ad Amorem).
Wstęp i zakończenie różańca – jak w zasadniczej.
Forma uproszczona II:
wprowadzenie:
(1x) ₪ Pod Twoją obronę lub Zdrowaś,
(3 x) ₪@ spraw, Panie, aby wszystkie moje zamiary, decyzje i czyny były skierowane w sposób czysty
₪= ku większej służbie i chwale Twojego Boskiego Majestatu!
następnie 5 dziesiątków, w których w każdym:
(1x) ₪ Zabierz Panie i przyjmij...
(10x) ₪@ Daj, Jezu Chryste mój kochany, łaskę wyboru życia, ku większej chwale Boskiego Majestatu, w szczęściu powołania i zjednoczenia z Tobą
₪= na drodze Krzyża za nasze grzechy i mocą Zmartwychwstania dzięki Twej miłości pod Sztandarem Twoim wg świętej woli Ojca!
(1x) ₪ Chwała Ojcu...
ewent. zakończenie:
₪ Skład Apostolski lub Wyznanie wiary.
Przyznam jednak, że choć trudniejsza, bardziej wydaje mi się ubogacająca wersja podstawowa...
smangela