Komuna paryska.pdf

Komuna paryska

Słuchając, usta zatnij,

czoła nie zniżaj.

Oto opowieść o dniach ostatnich

Komuny miasta Paryża

Bębny, bębny nocą warczały,

nim świt zaświecił blady,

padły w mieście pierwsze wystrzały,

stanęły barykady.

Bramy zdobyto, wzięto forty,

śmierć bliska.

Z każdej ulicy, jak z aorty,

upływa krew paryska.

Ale Komuna się nie podda,

Komuna śmiercią gardzi!

Paryżu gniewny, okrzyk podaj:

"Do broni, komunardzi!

Do broni, ludu roboczy!

Dzieci! Kobiety! Starcy!

Krew ulicami broczy,

krwi jeszcze dziś wystarczy!

Nim chmary żołdactwa runą,

nim przejdą po naszym ciele,

na barykady, Komuno,

do broni, obywatele!"

VIII

Walcz, barykado!

Giń, barykado!

Unoś się, gniewna

pieśni paryska!

Czerwonoskrzydłą

ptaków gromadą

ponad trupami

leć na pociskach!

Walcz, barykado!

Giń, nieugięta!

Będzie zwycięstwo,

będzie zapłata.

Ludu roboczy,

patrz i pamiętaj!

Proletariusze

Francji i świata!

Giń, barykado!

Sztandar wznieś wyżej!

Wolna do końca,

padnij i skonaj,

groźna, ostatnia

w martwym Paryżu,

niezwyciężona,

niezwyciężona!

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: