Reymont Władysław St. - Fermenty - tom I i II.pdf - Ksiazki, Opowiadania znanych Autorow - Duzo - sashakiev500

Aby rozpocząć lekturę,

kliknij na taki przycisk ,

który da ci pełny dostęp do spisu treści książki.

Jeśli chcesz połączyć się z Portem Wydawniczym

LITERATURA.NET.PL

kliknij na logo poniżej.

WŁADYSŁAW ST. REYMONT

FERMENTY

TOM I i II

Tower Press 2000

TOM I

– Depesza od doktora; przyjedzie towarowym o pierwszej; pan naczelnik go wcześniej

widocznie zamówił?

– Co to pana obchodzi! – mruknął zawiadowca drogi odbierając depeszę.

Telegrafista cofnął się, zmieszany nieco, do telegrafu, usiadł przy aparacie, zatopił długie,

chude, nerwowe palce w jasnych jak len włosach i zapatrzył się przez okno w zamglony

jesienny dzień. Cisza się rozlała i zdawała się zatapiać całą stację w nudzie, zimnie i wil-

goci. Deszcz płukał szyby z jednostajnym, usypiającym brzękiem i jakby związywał niebo

i ziemię miliardami szarych skośnych włókien, a zegar, umieszczony w wysokiej szafce i

mający cyferblat na zewnątrz stacji, cykał z okropną monotonią.

Telegrafista nie mógł usiedzieć na miejscu, wstał i chodził na palcach spoglądając z

pewną obawą na drzwi otwarte do pokoju zawiadowcy, to na peron przemiękły, szklący się

wodą, to, z czołem na szybie drzwi wspartym, słuchał dźwięków fortepianu płynących ni-

by słaby szmer z piętra stacji – ale odchodził zaraz, bo te równe, jednostajne rytmy, wybi-

jane ciągle w kółko, denerwowały go jeszcze bardziej. Usiadł znowu przy aparacie i zaczął

pisać list.

„Mamusiu! Tak się nudzę, droga mamo, że aż mi się w tej chwili płakać zachciało. Jest

tak mokro, tak zimno, tak brzydko, że mię ogarnia rozpacz. Mamo, czy ja długo będę mu-

siał siedzieć w tym Bukowcu? Bo, przy tym wszystkim, czuję się bardzo niezdrowy.

Wczoraj zaczęło mi strzykać pod lewą łopatką, roztarłem kamforą i przeszło – ale dzisiaj

język nieco obłożony i nic a nic nie mam apetytu, chociaż ta kaczka, którą mi mama przy-

słała, a szczególnie nadzienie było pyszne. Koszyczek odsyłam i sześć par mankietów

brudnych, i kamaszki do podzelowania. Może mi mamusia kupi i przyśle rękawiczki lapis,

z czarnym wyszyciem. Wie mamusia, dzisiaj rano tak się zgryzłem, że bałem się, aby mi to

nie zaszkodziło, bo ta Andrzejowa zbiła te zielone żabki, co to wuj przywiózł mi z Wied-

nia, pamięta mama? A były takie śliczne i ogromnie się wszystkim podobały. Mamusiu! a

flanelowy kaftanik, to już by warto mieć, bo lada dzień mogą być przymrozki – myślę, że

nie potrzeba kupować nowego, bo tamten...”

Ukrył list pod papiery, aparat zaczął przywoływać gwałtownie, a później wybijał znaki

na wąskim pasku papieru, który się odwijał z krążka. Telegrafista czytał uważnie, gdy od

peronu wszedł dozorca drogowy, Świerkoski, brunet, wysoki, chudy, z rzadkim zarostem i

niespokojnymi czarnymi oczyma, nieco pochylony, w krótkim, jasnym kożuszku, w dłu-

gich butach i kapuzie nieprzemakalnej na głowie.

– Amis! no, pójdź piesku! Amis! no, złotko, chodź do pana, chodź! – wołał pieszczotli-

wie na psa, który stanął przed drzwiami bojąc się wejść, usiadł na stopniach, niespokojnie

patrzył na pana i kręcił ogonem.

– Zamykaj pan drzwi, bo zimno!

– Amis, psie jeden! – krzyknął Świerkoski; pies zaskowyczał żałośnie, przypłaszczył się i

wolno zaczął czołgać się do jego nóg. Świerkoski schwycił go za grzbiet i wrzucił do tele-

grafu. Pies tylko zapiszczał i z niesłychanym pośpiechem wcisnął się pod ceratową kanap-

Reymont Władysław St. - Fermenty - tom I i II.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: