Cząsteczki życia Arginina.odt

Arginina i „cząsteczka życia”

Arginina jest aminokwasem naturalnie występującym w organizmie człowieka. Niedobór argininy prowadzi do zachwiania równowagi wewnętrznej organizmu. Właściwa suplementacja diety przywraca odpowiedni poziom argininy w organizmie, co jest niezwykle istotne ze względu na życiowe funkcje tego aminokwasu.

Arginina od lat budziła duże zainteresowanie uczonych. Strukturę chemiczną argininy poznano w pierwszej dekadzie XX wieku. W latach 30 tegoż stulecia Krebs i Henseleit odkryli fundamentalne znaczenie argininy w metabolicznym cyklu mocznikowym, ważnym dla usuwania toksycznego amoniaku z ludzkiego organizmu. W toku dalszych badań zarówno nad argininą, jak i możliwościami jej zastosowań w medycynie dokonywano kolejnych odkryć, które m.in. ujawniły związek między argininą a układem sercowo-naczyniowym. Arginina jest niezbędnym substratem do syntezy tlenku azotu (NO), zwanego w świecie nauki „cząsteczką życia”. Wpływowi tlenku azotu na funkcjonowanie układu krążenia poświęcono wiele uwagi. Dowiedziono, że powoduje on zwiększenie światła naczyń krwionośnych poprzez rozluźnienie ich mięśni gładkich, zmniejszenie przyczepności płytek krwi do naczyń i hamowanie agregacji płytek (Ridell i Owen, 1999). Wykazano także, że przewlekłe zaburzenia w metabolizmie NO mogą być przyczyną zmian miażdżycowych, nadciśnienia tętniczego i wielu innych schorzeń (Hampl i Herget, 2000).

„Uważa się powszechnie, że bez tlenu człowiek nie jest w stanie żyć. Jednak bez jego dopływu serce będzie biło przez 3–4 minuty. Ale bez zaopatrzenia w tlenek azotu serce może uderzyć zaledwie kilkanaście razy” – stwierdził w jednym z wywiadów prof. Tadeusz Maliński z Oakland University w USA, światowy autorytet w dziedzinie roli tlenku azotu w organizmie.

Odkrywcom znaczenia NO dla serca i naczyń, trzem uczonym: Robertowi F. Furchgottowi, Luisowi J. Ignarro i Feridowi Muradowi przyznano w 1998 roku Nagrodę Nobla w dziedzinie medycyny i fizjologii.
Za produkcję NO odpowiadają enzymy syntazy tlenku azotu (NOS). Gdy pobudzony do działania NOS otrzymuje sygnał, by poprzez „produkcję” NO zwiększyć światło naczyń krwionośnych lub nie dopuścić do osadzenia się blaszki miażdżycowej, arginina musi być dostępna. Gdy brakuje argininy zamiast tlenku azotu powstaje anionorodnik ponadtlenkowy, łatwo reagujący z tlenkiem azotu i tworzący związek zaliczany do grupy wolnych rodników, który może spowodować znaczne uszkodzenia w obrębie naczyń krwionośnych. To jest bardzo niekorzystne – brak argininy ogranicza ilość tlenku azotu i dodatkowo go neutralizuje. Światło naczyń nie może się poszerzyć, a działanie wolnych rodników prowadzi do uszkodzenia śródbłonka naczyń krwionośnych, sprzyja osadzaniu się cholesterolu na ich ściankach. Suplementacja argininą umożliwia zatem prawidłowy przebieg syntezy tlenku azotu, a co za tym idzie wspomaga profilaktykę oraz terapię miażdżycy, nadciśnienia tętniczego i choroby wieńcowej.

Wg prof. n. farm. Jerzego Łukasiaka bardzo korzystny wpływ na naczynia krwionośne ma połączenie argininy i vilcacory (Uncaria tomentosa) wykorzystane w preparacie Angio Protect. Silne działanie antyoksydacyjne polifenoli zawartych w vilcacorze chroni zarówno ściany naczyń krwionośnych, jak i tlenek azotu przed działaniem wolnych rodników.