Integracja gospodarcza.pdf

(84 KB) Pobierz
Integracja gospodarcza to proces scalania się
gospodarek ( z łac. integratio – łączenie się
pewnych elementów w jedną całość). Podaje się
zwykle dwa podejścia traktowania integracji:
uniwersalistyczne – traktuje integrację jako
formę współpracy gospodarczej czyli połączenie
dwóch lub więcej jednostek ekonomicznych w
jedną całość (F.Perg)
Drugie podejście traktuje integrację jako
całkowicie nową jakość – integracja jako proces
prowadzący do zamierzonego stanu (Balass)
Literatura wyróżnia również dwie tendencje we
współczesnych procesach integracyjnych:
proces globalizacji
proces współpracy regionalnej – jest
przyczyną powstawania ugrupowań
integracyjnych we wszystkich regionach.
Powszechność tych zjawisk nie ułatwia
definiowania tego zjawiska ze względu na
różnorodność rozwoju gospodarczego.
Proces integracji polega na rozwijaniu takich
powiązań gospodarczych, które wszystkim krajom
należącym do danego ugrupowania integracyjnego
przynoszą korzyści większe od tych możliwych do
uzyskania w przypadku braku integracji. Kraje
integracyjne szacują co mogą uzyskać, czyli biorą
pod uwagę rachunek ekonomiczny.
Formy instytucjonalne w procesie integracji
STREFA WOLNEGO HANDLU ( AFTA, NAFTA,
CEFTA, EFTA, BFTA):
kraje integrując się znoszą wszelkie
ograniczenia handlowe między sobą , ale
prowadzą własną politykę handlową
względem krajów 3- ich.
UNIA CELNA – kraje integrujące się znoszą
wszelkie bariery względem siebie, ale
prowadzą wspólną politykę handlową
względem krajów trzecich. Stawka celna –
ad waloren (od wartości). Wspólna polityka
handlowa zakłada m.in. unifikację stawek
celnych (Czechy – Słowacja, Szwajcaria,
Lichtenstein, Andean Group, MERCOSUR.
WSPÓLNY RYNEK ( EWWS, Euratom) –
posiada cechy unii celnej oraz dodatkowo
istnieje swoboda przepływu czynników
produkcji ( kapitału, technologii, ziemi, siły
roboczej, towarów)
UNIA GOSPODARCZA ( UE) – zawiera
elementy wspólnego rynku oraz prowadzona
jest wspólna polityka gospodarcza. Kraje
wchodzące w skład UG dobrowolnie
rezygnują ze swej suwerenności (
częściowo). Ustalają wspólną politykę lub
polityki.
UNIA WALUTOWA – wprowadzana jest
wspólna waluta na terenie krajów
zintegrowanych UE.
UNIA POLITYCZNA – jest to na razie
sytuacja docelowa. Bo jest to zlanie w 1
organizm, powstaje 1 rząd itd., układ
monolityczny.
Rodzaje integracji
Integracja krajów suwerennych –
ograniczają się do strefy wolnego handlu,
unii celnej lub wspólnego rynku
Integracja krajów ograniczających
suwerenność – unia gospodarcza
Integracja krajów nie równoprawnych
politycznie – kraje kolonialne np. W.
Brytania i jej kolonie
Integracja krajów nie równoprawnych
gospodarczo – np. USA – Meksyk, USA –
Kanada, ASEAN, USA – kraje Ameryki
Środkowej
Struktury gospodarcze krajów integrujących się
muszą być rzeczywiście lub przynajmniej
potencjalnie komplementarne. Przeciwieństwem
komplementarności jest konkurencyjność. Kraje są
względem siebie bardziej lub mniej
konkurencyjne. Zakłada się, że po upływie
pewnego czasu te gospodarki staną się
komplementarne ( potencjalne
komplementarność). Rzeczywista
komplementarność nastąpi, gdy gospodarki są
faktycznie komplementarne, ale zazwyczaj
przynajmniej trochę konkurencyjne. Musi istnieć
nadzieja, że gospodarki staną się
komplementarne.
Zgłoś jeśli naruszono regulamin