Metoda, którą promujemy
Mając na uwadze wdrażanie do zajęć ruchowych z dziećmi form bazujących na ekspresji ruchowej, przedszkole nasze zwraca uwagę na umiejętne stosowanie nowych metod pracy, mających na celu rozwijanie ruchu naturalnego oraz motoryki dziecka.
Dlatego od kilku lat, w naszym przedszkolu prowadzone są w grupach dzieci 6-letnich zajęcia, podczas których wykorzystywana jest gimnastyka rytmiczna. Jest ona jedną z metod kształcenia ruchowego. Twórcami tej metody są Maria i Alfred Kniessowie. Po polsku można nazwać ją Ruch i Rytm lub Ruch w rytmie. Metoda ta wywodzi się ze szkoły gimnastyki Marii Brauns. Kniessowie zaczęli propagować ją w latach 60-tych jako Studio Bewegungs Rhythmik, najpierw w Hanowerze, później w innych większych miastach Europy, a nawet poza nią. Początkowo nazwa Ruch w rytmie została przyjęta dla podkreślenia, iż twórcy metody nastawiali się w tej fazie na praktyczne eksperymentowanie swojej idei. Z czasem zrodziła się dojrzała metoda wychowania ruchowego przez rytm, dla której najbardziej charakterystyczne jest współdziałanie trzech podstawowych elementów: muzyki, rytmu, ruchu. Muzyka jest traktowana jako przyjemne przeżycie estetyczne. Sami twórcy metody podkreślają, iż najważniejszy w ich metodzie jest ruch, a nie muzyka, co różni tę metodę od metody Orfa, gdzie główny nacisk kładzie się nie na ruch, lecz na muzykę.
Muzyka w tej metodzie jest ważnym "impulsem" do podejmowania czynności ruchowych. Jest tu dużo naśladownictwa i wzorowania się na prowadzącym i współćwiczących. Nauczyciel ćwiczy cały czas z całą grupą, a wyróżnia się tym, że jest najlepszy i swoją demonstracją wzbogaca wyobraźnię ćwiczących. W ćwiczeniach jest dużo improwizacji, indywidualnej interpretacji muzyki, rytmu i sposobów użycia przyborów. W metodzie Kniessów słowo zostało zepchnięte na margines. Występuje tylko wtedy, gdy jest to konieczne np. gdy chodzi o zmianę ustawienia, zmianę przyboru, inscenizacji piosenki, wiersza, zabawy ze śpiewem. Metoda zyskała na tym płynność i intensywność ruchu i pod tym względem gimnastykę rytmiczną Kniessów można porównać z aerobikiem. Muzyka i rytm stosowane w gimnastyce rytmicznej Kniessów mogą występować:
· jako bodziec, tworzący przyjemną atmosferę do ćwiczeń,
· w formie zróżnicowanego akompaniamentu podtrzymującego ruch, rytm, taniec,
· inspirować improwizację oraz kompozycję taneczną,
· towarzyszyć różnym formom tańca tradycyjnego i nowoczesnego.
Ruch, który jest naturalną potrzebą psychofizyczną dziecka powinien:
Ważną rolę w metodzie Kniessów spełniają przybory do ćwiczeń ruchowych, przybory do wytwarzania dźwięków. Owe środki pomocnicze są oryginalnym pomysłem autorów i służą do pogłębiania przeżyć duchowych oraz wyegzekwowania poprawnie skoordynowanych ruchów pełnych ekspresji o znaczeniu usprawniającym i estetycznym.
Działają na następujące mechanizmy psychologiczne:
Podstawowymi przyborami w metodzie Kniessów są:
· Podwójna pałeczka gumowa. Można nią uderzać, rzucać, toczyć, odbijać. Dzięki swym właściwościom przybór pobudza do aktywności i motywuje do prób i eksperymentów.
· Podwójna wstążka. Jest to przybór składający się z kija bambusowego i przytwierdzonej do niego wstążki długości od 100 do 150 cm.
· Bębenek - może być uderzany ręką, można go toczyć oraz przekładać z ręki do ręki.
· Skorupka orzecha kokosowego - przybór ten jest połową skorupy od orzecha kokosowego przyczepionej do ręki przy pomocy gumowej tasiemki.
Autorzy metody wypróbowali jeszcze inne przybory takie jak: grzechotka rumbowa, cymbałki, dzwonki, kastaniety, bongo. Kniessowie uważają, iż przybory nie powinny hamować ruchu, nie mogą być ani za duże, ani zbyt ciężkie. Dzieci najczęściej trzymają je w obydwu dłoniach i wykonują ćwiczenia jednocześnie. Jeżeli jest tylko jeden przybór to ćwiczymy najpierw jedną, potem drugą ręką. Ćwiczenia prowadzone metodą Kniessów mają za zadanie: skoordynować u dziecka ruchy potrzebne do życia codziennego, rozwinąć poczucie rytmu, zachęcić do poruszania się, rozwinąć umiejętność dobrego kierowania ciałem.
Toudulenna