1.Wyjaśnić różnicę między notacją, językiem a metodyką.
Notacja to umowny sposób zapisu symboli, liter, znaków, itp. Notacja umożliwia w sposób formalny
zapis treści wyrażeń reguł, wzorów, formuł, itd.
Notacja ułatwia komunikację zarówno między członkami zespołu projektowego, jak i między
zespołem projektowym a klientem. Do najważniejszych rodzajów notacji zalicza się:
–Notacje tekstowe
–Specyfikacje – ustrukturalizowany zapis tekstowy i numeryczny
–Notacje graficzne
Metodyka to spójny, logicznie uporządkowany zestaw metod i procedur technicznych oraz
organizatorskich służących zespołowi wykonawczemu do analizy rzeczywistości a także
projektowania pojęciowego, logicznego i/lub fizycznego;
•Metodyka jest to zestaw pojęć, notacji, modeli, języków, technik i sposobów postępowania
służący do analizy dziedziny stanowiącej przedmiot projektowanego systemu oraz do
projektowania pojęciowego, logicznego i/lub fizycznego.
•Metodyka jest powiązana z notacją służącą do dokumentowania wyników faz projektu
(pośrednich, końcowych) jako środek wspomagający ludzką pamięć i wyobraźnię i jako środek
komunikacji w zespołach oraz pomiędzy projektantami i klientami.
•Metodyka, czyli zestaw pojęć, oznaczeń, języków, modeli, diagramów, technik i
sposobów postępowania służących realizacji procesu. Metodyka definiuje fazy realizacji
przedsięwzięcia informatycznego, a ponadto dla każdej z faz wyznacza:
–Role uczestników projektu
–Scenariusze postępowania
–Reguły przechodzenia do następnej fazy
–Produkty, które powinny być wytworzone, m.in. Modele, kod, dokumentację
–Notację, czyli zbiór oznaczeń, które należy wykorzystywać do dokumentowania wyników
poszczególnych faz projektu.
Składowe języka modelowania:
•składnia - określa jakie oznaczenia wolno stosować i w jaki sposób je ze sobą łączyć;
•semantyka - określa co należy rozumieć pod przyjętymi oznaczeniami;
•pragmatyki - określa w jaki sposób należy dopasować wzorzec notacyjny do konkretnej
sytuacji i problemu.
2.Wyjaśnić różnicę między modelem a diagramem.
Model jest spójnym opisem systemu; stanowi jego kompletny obraz utworzony z określonej
perspektywy na pewnym poziomie szczegółowości, co oznacza, że niektóre elementy systemu
są ukryte, a inne wyeksponowane. Pojedynczy model zazwyczaj nie wystarcza ani do
zrozumienia wszystkich aspektów systemu jednocześnie, ani do jego implementacji. Zazwyczaj
potrzebnych jest wiele modeli, które muszą być wzajemnie spójne oraz redundantne.
Diagram służy do opisania modelu. Model może być opisywany przy pomocy wielu diagramów
opisujących dany model.
3.Podać charakterystykę języka UML.
UML (ang. Unified Modeling Language czyli Ujednolicony Język Modelowania) to graficzny język do obrazowania, specyfikowania, tworzenia i dokumentowania
elementów systemów informatycznych. Umożliwia standaryzację sposobu
opracowywania przekrojów systemu, obejmujących obiekty pojęciowe, takie jak procesy przedsiębiorstwa i funkcje systemowe, a także obiekty konkretne, takie jak klasy zaprogramowane w ustalonym języku, schematy baz danych i
komponenty programowe nadające się do ponownego użycia. UML wspomaga specyfikowanie wszystkich ważnych decyzji analitycznych, projektowych i
implementacyjnych, które muszą być podejmowane w trakcie wytwarzania i wdrażania systemu informatycznego. Modele zapisane w języku UML są jednakowo interpretowane przez wszystkie osoby zaangażowane w dany proces.
4. Omówić modele i diagramy zdefiniowane w UML.
Wyróżnia się 14 diagramów głównych oraz 3 abstrakcyjne (struktur, zachowań i interakcji) : Diagramy struktur -Klas (najczęściej spotykane, ang. class diagram) -Obiektów (ang. object diagram) -Komponentów (ang. component diagram) -Wdrożenia (ang. deployment diagram) -Struktur złożonych (ang. composite structure diagram) -Pakietów (ang. package diagram) -Profili (ang. profile diagram, nowość wprowadzona w UML 2.2) Diagramy zachowań -Czynności (ang. activity diagram) -Przypadków użycia (ang. use case diagram) -Maszyny stanów (ang. state machine diagram) (dla UML 1.x Stanów, ang. statechart diagram) -Interakcji (diagram abstrakcyjny) -Komunikacji (ang. communication diagram) (dla UML 1.x Współdziałania, ang. collaboration diagram) -Sekwencji (ang. sequence diagram) -Czasowe (ang. timing diagram) -Przeglądu interakcji (ang. interaction overview diagram)
Modele: W podejściu obiektowym w fazie analizy najczęściej wykorzystywane są następujące modele: Model przypadków użycia – specyfikujący funkcjonalność systemu widzianą z perspektywy jego przyszłych użytkowników. Model ten jest przedstawiany w postaci diagramu przypadków użycia. Model obiektowy – opisujący statyczną budowę systemu. Model ten jest przedstawiany w postaci diagramu klas i diagramu obiektów. Główna różnica pomiędzy diagramem klas a diagramem obiektów polega na tym, że diagram klas przedstawia klasy oraz może przedstawiać obiekty, podczas gdy diagram obiektów przedstawia obiekty, ale nie przedstawia klas. Czynności prowadzące do powstania modelu obiektowego określa się terminem analiza statyczna. Model dynamiczny (model zachowań) – służący do identyfikowania operacji niezbędnych systemowi do realizacji zadań; najczęściej rozważanymi rodzajami zadań są przypadki użycia. Model ten jest przedstawiany w postaci m.in. diagramów stanów i diagramów komunikacji między obiektami. Zidentyfikowane metody nanoszone są na stworzony uprzednio wstępny diagram klas uzupełniając w ten sposób definicje jego klas. Czynności prowadzące do powstania modelu dynamicznego określa się terminem analiza dynamiczna. W fazie projektowania model pojęciowy jest dostosowywany do wymagań niefunkcjonalnych oraz do ograniczeń środowiska implementacji, stając się modelem logicznym..Podczas implementacji, model logiczny jest przekształcany w model fizyczny, czyli kod.
5.W jakim celu budujemy modele biznesowe. Podaj kilka przykładów modeli, które sam zbudowałeś.
Modelowanie biznesowe (z ang. Business Modeling) to praktyka stosowana z powodzeniem
przez wiele współczesnych przedsiębiorstw. Służy do opisu wszystkiego, co składa się na daną
organizację (dokumentacji, procedur i procesów biznesowych). Dzięki modelom biznesowym
można odpowiedzieć na 6 kluczowych pytań dla każdej organizacji biznesowej: co, jak,
dlaczego, kto, gdzie i kiedy.
W procesie wytwarzania oprogramowania jest pierwszym etapem z jakim spotykają się twórcy oprogramowania, gdyż model biznesowy to opis rzeczywistej firmy lub instytucji.
Modelowanie biznesowe pozwoli zrozumieć czym zajmuje się dane przedsiębiorstwo. Zasadniczym
celem budowy modelu biznesowego jest utworzenie takiego obrazu organizacji, który będąc opisem rzeczywistości stanie się podstawą szkieletu aplikacji (opisem tego szkieletu). Modelowanie biznesowe to wgląd w strukturę przedsiębiorstwa i procesy w nim zachodzące.
Modelowanie biznesowe jest sposobem odwzorowywania i dokumentowania procesów
biznesowych. Zrozumienie istoty procesów biznesowych jest podstawą specyfikacji wymagań oraz analizy i projektowania systemów informatycznych. Wiele metodyk przypisuje temu zagadnieniu wysoki
priorytet. Modelowanie biznesowe to pierwszy etap iteracyjno-przyrostowego cyklu życia
systemu w metodyce RUP.
Tworzenie modeli biznesowych istotnie przyczynia się do lepszego zrozumienia sposobu funkcjonowania organizacji poprzez precyzyjny opis procesów biznesowych
6.Dlaczego właściwe określenie celów biznesowych jest podstawą poprawnego modelu biznesowego?
celem budowy modelu biznesowego jest utworzenie takiego obrazu organizacji, który będąc
opisem rzeczywistości stanie się podstawą szkieletu aplikacji (opisem tego szkieletu). Zrozumienie istoty procesów biznesowych jest podstawą specyfikacji wymagań oraz analizy iprojektowania systemów informatycznych. Wiele metodyk przypisuje temu zagadnieniu wysokipriorytet. Modelowanie biznesowe to pierwszy etap iteracyjno-przyrostowego cyklu życia systemu w metodyce RUP. Tworzenie modeli biznesowych istotnie przyczynia się do lepszego zrozumienia sposobu funkcjonowania organizacji poprzez precyzyjny opis procesów biznesowych.
7.Jakie korzyści lub straty odniesie organizacja z modelu biznesowego?
Tworzenie modeli biznesowych istotnie przyczynia się do lepszego zrozumienia sposobu funkcjonowania organizacji poprzez precyzyjny opis procesów biznesowych.
8.Przedstaw istotę systemu informacyjnego.
SI to taki system, który przetwarza dane w informacje. Jest to zatem zbiór współpracujących elementów, które zbierają i gromadzą dane (input), zmieniają ich treść i formę (processing), emitują dane i informacje (output) oraz dostarczają sprzężenia zwrotnego (feedback), aby osiągnąć zamierzony cel. Wejście systemu (input) określa się jako pozyskiwanie, zbieranie i gromadzenie danych. Może ono wykorzystywać różne techniki i urządzenia. Przetwarzanie danych (processing) polega na przekształcaniu danych w użyteczną informację i może obejmować takie operacje jak: obliczenia, łączenie (tekstów, tabel, zbiorów danych), pobieranie podzbioru danych, dokonywanie porównań i podejmowanie alternatywnych akcji. Może odbywać się ręcznie lub automatycznie. Wyjście systemu (output) dotyczy wyemitowania i prezentacji przydatnej informacji, zwykle w formie dokumentów lub raportów. Sprzężenie zwrotne (feedback) stanowi takie wyjście systemu, które jest użyte do tego, aby zmienić wejście systemu lub proces przetwarzania.
9. Przedstaw klasyfikację systemów.
Elementy systemu mogą mieć charakter niematerialny: system mogą tworzyć np. informacje ekonomiczne oraz procesy związane z ich powstawaniem. Systemy mogą być zamknięte lub otwarte. System zamknięty stanowi samodzielną całość, która nie ma połączeń z innymi systemami – nie pobiera on niczego z innych systemów i nic do nich nie wysyła. Istotą systemów otwartych jest współpraca z innymi systemami. Uwaga: każdy podsystem jest zawsze systemem otwartym: jako część większej całości musi współpracować z przynajmniej jedną lub dwiema innymi częściami, czyli otrzymywać elementy wejścia i przekazywać elementy wyjścia do innych podsystemów.
10. Organizacja gospodarcza jako system i jej elementy składowe.
Organizacja gospodarcza i jej otoczenie należą do systemów, które charakteryzują się ogólnymi właściwościami. Są to systemy: rzeczywiste, sztuczne, złożone z ludzi oraz zasobów materialnych i niematerialnych o niemożliwych do jednoznacznego ustalenia rzeczywistych regułach zachowania się, otwarte i dynamiczne. Są zarówno informowane, jak i informujące. Warunkiem koniecznym skutecznego funkcjonowania każdej organizacji gospodarczej jest zorganizowanie sprawnego przepływu informacji. Należy stworzyć system informacyjny, który będzie stanowił jej integralną część.
11. Cel i zakres analizy strategicznej.
Strategia systemu Na tym etapie tworzy się architekturę systemów informatycznych wspomagających strategiczne cele przedsiębiorstwa. Stosowane są w tym celu wszelkie metody analizy sytuacyjnej firmy (np. burza mózgów, metaplan, itp.). Konieczny jest udział kierownictwa firmy, ponieważ jest opracowywany tzw. infoplan, którego składnikiem jest plan tworzenia systemu informatycznego.
Analiza systemu Dotyczy dziedziny przedmiotowej, wyspecyfikowanej w poprzednim etapie, lub jej wycinka i obejmuje analizę organizacji, analizę danych (statykę dziedziny przedmiotowej) i analizę funkcji (dynamikę dziedziny przedmiotowej). Zalecane metody to: model związków encji, podejście ISAC (ang. Information Systems Work and Analysis of Changes) i analiza strukturalna.
12. Jaką rolę w organizacjach odgrywa system informacyjny?
Organizacja i jej otoczenie należą do systemów, które charakteryzują się ogólnymi właściwościami. Są to systemy: rzeczywiste, sztuczne, złożone z ludzi oraz zasobów materialnych i niematerialnych o niemożliwych do jednoznacznego ustalenia rzeczywistych regułach zachowania się, otwarte i dynamiczne. Są zarówno informowane, jak i informujące. Warunkiem koniecznym skutecznego funkcjonowania każdej organizacji gospodarczej jest zorganizowanie sprawnego przepływu informacji. Należy stworzyć system informacyjny, który będzie stanowił jej integralną część.
13. Co składa się na sprawnie funkcjonujący system informacyjny?
Wejście systemu (input) określa się jako pozyskiwanie, zbieranie i gromadzenie danych. Może ono wykorzystywać różne techniki i urządzenia. Przetwarzanie danych (processing) polega na przekształcaniu danych w użyteczną informację i może obejmować takie operacje jak: obliczenia, łączenie (tekstów, tabel, zbiorów danych), pobieranie podzbioru danych, dokonywanie porównań i podejmowanie alternatywnych akcji. Może odbywać się ręcznie lub automatycznie. Wyjście systemu (output) dotyczy wyemitowania i prezentacji przydatnej informacji, zwykle w formie dokumentów lub raportów. Sprzężenie zwrotne (feedback) stanowi takie wyjście systemu, które jest użyte do tego, aby zmienić wejście systemu lub proces przetwarzania.
14. Jakie są relacje pomiędzy systemem informacyjnym a informatycznym?
System informatyczny jest wyodrębnioną częścią systemu informacyjnego, w którym do przetwarzania danych zastosowano środki i metody informatyczne, a zwłaszcza sprzęt i oprogramowanie komputerów. System informacyjny jest to układ odpowiednich elementów, którego zadaniem jest przetwarzanie danych.
15. Struktury systemu informatycznego.
KONSTRUKCJA CAŁOŚCI SYSTEMU:
-Struktura funkcjonalna:
>Podział systemu na moduły
>Określenie procesów podstawowych i pomocniczych
-Struktura informacyjna:
>Określenie logicznych struktur danych
>Określenie zasad kodowania danych
-Struktura techniczno-technologiczna:
>Typy sprzętu komputerowego
>Technologia przetwarzania
>Oprogramowanie systemowe
-Struktura przestrzenna:
>Topologia punktów przetwarzania
>Topologia sieci komputerowej
>Oprogramowanie sieciowe
16. Luka informacyjna i jej znaczenie.
Luka ta powstaje pomiędzy ilością informacji pożądanych a dostępnych. Oznaczają informacje pożądane, aczkolwiek niedostępne. Luka powiększa się wraz ze wzrostem złożoności problemu i ilości informacji.
17. Jakie są składniki metodyki TSI i zależności między nimi?
Dziedzina przedmiotowa
18. Czym różnią się metodyki strukturalne, obiektowe, społeczne i adaptacyjne?
Metodyka strukturalna - Jest to podejście formalne, polegające na tworzeniu systemu o uporządkowanej strukturze procesów i danych oraz związków między nimi. Cechą charakterystyczną tego podejścia jest: -Oddzielne modelowanie danych i procesów, -Wykorzystanie diagramowych i macierzowych metod i technik. Metodyka obiektowa - Opiera się ono na wyodrębnieniu obiektu, czyli każdego bytu, pojęcia lub rzeczy, mającego określone znaczenie w kontekście rozwiązywania problemu w danej dziedzinie przedmiotowej. Pojęcie obiektu umożliwia integralne modelowanie danych i procesów. Metodyka społeczna - Akcentuje ono aspekty humanitarne i społeczne – psychologiczne i socjologiczne – w tworzeniu systemów informatycznych. Podejście społeczne jest użyteczne w fazie planowania systemów informatycznych. Metodyka adaptacyjna - Kwestią, wokół której skoncentrowała się krytyka twórców nowego podejścia, są definiowanie, a następnie modyfikacja i adaptacja potrzeb informatycznych. Nie jest to tylko kwestia ich subiektywnej oceny, ale wpływ dwu szybko zmieniających się czynników: -technologii informatycznych i modyfikacji wymagań systemu w trakcie jego realizacji, -tworzenia oprogramowania na bieżąco w całym procesie TSI W pierwszym założeniu przyjmuje się, zasadniczą trudność w rozumieniu i identyfikacji potrzeb informatycznych oraz założeń systemu, a w konsekwencji zakłada możliwość i akceptację ich zmian, modyfikacji i adaptacji w procesie TSI. Drugie założenie oznacza, że oprogramowanie systemu jest wdrażane przyrostowo, sekwencyjnie w procesie TSI, co odróżnia je od innych metodyk wdrażających system w końcowych fazach cyklu.
...
monibach