Ustawa o zarządzaniu kryzysowym.pdf

©Kancelaria Sejmu

s. 1/20

USTAWA

z dnia 26 kwietnia 2007 r.

o zarządzaniu kryzysowym 1)

Opracowano na pod-

stawie: Dz.U. z 2007

r. Nr 89, poz. 590.

Art. 1.

Ustawa określa organy właściwe w sprawach zarządzania kryzysowego oraz ich za-

dania i zasady działania w tej dziedzinie, a także zasady finansowania zadań zarzą-

dzania kryzysowego.

Art. 2.

Zarządzanie kryzysowe to działalność organów administracji publicznej będąca ele-

mentem kierowania bezpieczeństwem narodowym, która polega na zapobieganiu

sytuacjom kryzysowym, przygotowaniu do przejmowania nad nimi kontroli w dro-

dze zaplanowanych działań, reagowaniu w przypadku wystąpienia sytuacji kryzyso-

wych oraz na odtwarzaniu infrastruktury lub przywróceniu jej pierwotnego charakte-

ru.

Art. 3.

Ilekroć w ustawie jest mowa o:

1) sytuacji kryzysowej – należy przez to rozumieć sytuację będącą następ-

stwem zagrożenia i prowadzącą w konsekwencji do zerwania lub znacznego

naruszenia więzów społecznych przy równoczesnym poważnym zakłóceniu

w funkcjonowaniu instytucji publicznych, jednak w takim stopniu, że użyte

środki niezbędne do zapewnienia lub przywrócenia bezpieczeństwa nie uza-

sadniają wprowadzenia żadnego ze stanów nadzwyczajnych, o których mo-

wa w art. 228 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej;

2) infrastrukturze krytycznej – należy przez to rozumieć systemy oraz wcho-

dzące w ich skład powiązane ze sobą funkcjonalnie obiekty, w tym obiekty

budowlane, urządzenia, instalacje, usługi kluczowe dla bezpieczeństwa pań-

stwa i jego obywateli oraz służące zapewnieniu sprawnego funkcjonowania

organów administracji publicznej, a także instytucji i przedsiębiorców. In-

frastruktura krytyczna obejmuje systemy:

a) zaopatrzenia w energię i paliwa,

b) łączności i sieci teleinformatycznych,

1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: dekret z dnia 23 kwietnia 1953 r. o świadczeniach w celu

zwalczania klęsk żywiołowych, ustawę z dnia 26 stycznia 1984 r. – Prawo prasowe, ustawę z dnia

24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej, ustawę z dnia 18 kwietnia 2002 r. o stanie klęski

żywiołowej, ustawę z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym.

2007-06-13

©Kancelaria Sejmu

s. 2/20

c) finansowe,

d) zaopatrzenia w żywność i wodę,

e) ochrony zdrowia,

f) transportowe i komunikacyjne,

g) ratownicze,

h) zapewniające ciągłość działania administracji publicznej,

i) produkcji, składowania, przechowywania i stosowania substancji che-

micznych i promieniotwórczych, w tym rurociągi substancji niebez-

piecznych;

3) ochronie infrastruktury krytycznej – należy przez to rozumieć zespół przed-

sięwzięć organizacyjnych realizowanych w celu zapewnienia funkcjonowa-

nia lub szybkiego odtworzenia infrastruktury krytycznej na wypadek zagro-

żeń, w tym awarii, ataków oraz innych zdarzeń zakłócających jej prawidło-

we funkcjonowanie;

4) planowaniu cywilnym – należy przez to rozumieć:

a) całokształt przedsięwzięć organizacyjnych, polegających na opraco-

wywaniu planów, w tym planów reagowania kryzysowego, i progra-

mów, mających na celu optymalne wykorzystanie dostępnych sił i

środków w sytuacjach kryzysowych oraz w czasie stanów nadzwyczaj-

nych i w czasie wojny, w zakresie zapobiegania sytuacjom kry-

zysowym, przygotowania do przejmowania nad nimi kontroli, reago-

wania w sytuacjach kryzysowych oraz odtwarzania infrastruktury

i przywracania jej pierwotnego charakteru,

b) planowanie w zakresie wspierania Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Pol-

skiej w razie ich użycia oraz planowanie wykorzystania Sił Zbrojnych

Rzeczypospolitej Polskiej do realizacji zadań z zakresu zarządzania

kryzysowego;

5) Narodowym Systemie Pogotowia Kryzysowego, zwanym dalej „NSPK” –

należy przez to rozumieć realizowane przez organy administracji rządowej

oraz Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej zadania i procedury mające na

celu zapobieganie sytuacjom kryzysowym, przygotowanie do przejmowania

nad nimi kontroli w drodze zaplanowanych działań oraz reagowanie w

przypadku wystąpienia sytuacji kryzysowych;

6) powiecie – należy przez to rozumieć również miasto na prawach powiatu.

Art. 4.

1. Zadania z zakresu planowania cywilnego obejmują:

1) gromadzenie i przetwarzanie informacji o możliwych do użycia siłach i

środkach w sytuacjach kryzysowych, w czasie stanów nadzwyczajnych i w

czasie wojny;

2) opracowywanie procedur postępowania na wypadek zagrożeń;

3) przygotowywanie planów reagowania kryzysowego.

2. Zadania, o których mowa w ust. 1, powinny uwzględniać:

2007-06-13

©Kancelaria Sejmu

s. 3/20

1) zapewnienie funkcjonowania administracji publicznej;

2) zapewnienie funkcjonowania i możliwości odtworzenia infrastruktury lub

przywrócenia jej pierwotnego charakteru;

3) racjonalne gospodarowanie siłami i środkami w sytuacjach kryzysowych, w

czasie stanów nadzwyczajnych i w czasie wojny;

4) zapewnienie ludziom warunków przetrwania w sytuacjach kryzysowych, w

czasie stanów nadzwyczajnych i w czasie wojny.

Art. 5.

1. Na poziomie krajowym, wojewódzkim, powiatowym i gminnym tworzy się pla-

ny reagowania kryzysowego.

2. W skład planów reagowania kryzysowego, o których mowa w ust. 1, wchodzą

następujące elementy:

1) plan główny zawierający:

a) charakterystykę zagrożeń oraz ocenę ryzyka ich wystąpienia, w tym

mapy ryzyka i zagrożenia powodziowego,

b) charakterystykę sił i środków, w tym stan rezerw państwowych, oraz

ocenę możliwości ich wykorzystania,

c) analizę funkcjonowania administracji publicznej, jej skuteczności i

możliwości wykorzystania w sytuacjach kryzysowych,

d) przewidywane warianty działań w sytuacjach kryzysowych,

e) wskazanie trybu aktualizacji planu oraz poszczególnych załączników

funkcjonalnych;

2) procedury reagowania kryzysowego określające zespół przedsięwzięć na

wypadek sytuacji kryzysowych, w czasie stanów nadzwyczajnych i w czasie

wojny, a w tym:

a) zadania w zakresie monitorowania zagrożeń,

b) bilans i tryb uruchamiania sił i środków niezbędnych do usuwania

skutków zagrożeń,

c) uruchamianie działań przewidzianych w planie reagowania kryzysowe-

go oraz zasady współdziałania, a także sposoby ograniczania rozmia-

rów strat i usuwania skutków zagrożeń;

3) załączniki funkcjonalne planu głównego określające:

a) standardowe procedury operacyjne, opisujące sposoby działania pod-

miotów realizujących zadania z zakresu zarządzania kryzysowego,

b) organizację łączności między podmiotami, o których mowa w lit. a,

c) organizację systemu monitorowania zagrożeń, ostrzegania i alarmowania,

d) zasady informowania ludności o zagrożeniach i sposobach postępowa-

nia na wypadek zagrożeń,

e) organizację ewakuacji z obszarów zagrożonych,

2007-06-13

©Kancelaria Sejmu

s. 4/20

f) organizację opieki społecznej i medycznej, z uwzględnieniem planów

zabezpieczenia ratownictwa medycznego,

g) organizację ochrony przed zagrożeniami radiacyjnymi, biologicznymi i

chemicznymi,

h) wykaz zawartych umów i porozumień związanych z realizacją zadań

zawartych w planie reagowania kryzysowego,

i) zasady oraz tryb oceniania i dokumentowania szkód.

3. Załączniki funkcjonalne planu głównego określające organizację ochrony przed

zagrożeniami radiacyjnymi zawierają tylko plany reagowania kryzysowego, któ-

re są tworzone na poziomie krajowym i wojewódzkim.

4. Plany reagowania kryzysowego, o których mowa w ust. 1, są aktualizowane nie

rzadziej niż co dwa lata.

Art. 6.

1. Zadania z zakresu ochrony infrastruktury krytycznej obejmują:

1) gromadzenie i przetwarzanie informacji dotyczących infrastruktury kry-

tycznej;

2) przygotowywanie i aktualizację planów ochrony infrastruktury krytycznej;

3) opracowywanie i wdrażanie procedur na wypadek wystąpienia zagrożeń in-

frastruktury krytycznej;

4) zapewnienie możliwości odtworzenia infrastruktury krytycznej;

5) współpracę między administracją publiczną a właścicielami oraz posiada-

czami samoistnymi i zależnymi obiektów, instalacji lub urządzeń infrastruk-

tury krytycznej w zakresie jej ochrony.

2. Plany ochrony infrastruktury krytycznej tworzy się na poziomie krajowym i wo-

jewódzkim.

3. W skład planów ochrony infrastruktury krytycznej wchodzą następujące elemen-

ty:

1) wykaz obiektów i systemów infrastruktury krytycznej;

2) charakterystyka zagrożeń dla infrastruktury krytycznej oraz ocena ryzyka

ich wystąpienia;

3) charakterystyka zasobów możliwych do wykorzystania w celu ochrony in-

frastruktury krytycznej;

4) warianty działania w sytuacji zagrożeń lub zakłócenia funkcjonowania in-

frastruktury krytycznej;

5) warianty odtwarzania infrastruktury krytycznej;

6) zasady współpracy administracji publicznej z właścicielami oraz posiada-

czami samoistnymi i zależnymi obiektów, instalacji lub urządzeń infrastruk-

tury krytycznej w zakresie jej ochrony, w tym zasady przekazywania infor-

macji;

7) wskazanie terminów i trybu aktualizacji planu.

2007-06-13

s. 5/20

4. Plany ochrony infrastruktury krytycznej, o których mowa w ust. 2, są aktualizo-

wane nie rzadziej niż co dwa lata.

5. Właściciele oraz posiadacze samoistni i zależni obiektów, instalacji lub urządzeń

infrastruktury krytycznej, obowiązani do jej ochrony, zgodnie z odrębnymi

przepisami, mają obowiązek przygotowywać i wdrażać stosownie do zaistnia-

łego zagrożenia, własne plany ochrony infrastruktury krytycznej oraz utrzymy-

wać własne systemy rezerwowe zapewniające bezpieczeństwo i podtrzymujące

funkcjonowanie tej infrastruktury, do czasu jej pełnego odtworzenia, a także

wyznaczyć osoby odpowiedzialne za utrzymywanie kontaktów z administracją

publiczną w zakresie ochrony infrastruktury krytycznej.

6. Plany, o których mowa w ust. 5, są udostępniane na pisemny wniosek organu, do

zadań którego należy ochrona infrastruktury krytycznej, w terminie nie dłuż-

szym niż 14 dni.

7. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, sposób tworzenia i aktualiza-

cji oraz strukturę planów, o których mowa w ust. 5, uwzględniając potrzebę za-

pewnienia ciągłości funkcjonowania infrastruktury krytycznej.

Art. 7.

1. Rada Ministrów sprawuje zarządzanie kryzysowe na terytorium Rzeczypospoli-

tej Polskiej.

2. W przypadkach niecierpiących zwłoki zarządzanie kryzysowe sprawuje minister

właściwy do spraw wewnętrznych, zawiadamiając niezwłocznie o swoich dzia-

łaniach Prezesa Rady Ministrów.

3. Decyzje podjęte przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych podlegają

rozpatrzeniu na najbliższym posiedzeniu Rady Ministrów.

4. Prezes Rady Ministrów, w drodze zarządzenia niepodlegającego ogłoszeniu,

określa wykaz zadań i procedur NSPK, w tym sposoby i tryb ich uruchamiania,

zwany dalej „wykazem przedsięwzięć NSPK”.

Art. 8.

1. Przy Radzie Ministrów tworzy się Rządowy Zespół Zarządzania Kryzysowego,

zwany dalej „Zespołem”, jako organ opiniodawczo-doradczy właściwy w spra-

wach inicjowania i koordynowania działań podejmowanych w zakresie zarzą-

dzania kryzysowego.

2. W skład Zespołu wchodzą:

1) Prezes Rady Ministrów - przewodniczący;

2) Minister Obrony Narodowej i minister właściwy do spraw wewnętrznych -

zastępcy przewodniczącego;

3) Minister Spraw Zagranicznych;

4) Minister Koordynator Służb Specjalnych - jeżeli został powołany.

3. W posiedzeniach Zespołu, na prawach członka, biorą udział wyznaczone przez

przewodniczącego, w zależności od potrzeb, następujące organy administracji

rządowej:

2007-06-13

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: