Muzeum toalet w Indiach.pdf

Muzeum toalet w Indiach

Muzeum Toalet - Indie

Muzeum toalet - Sulabh International Muzeum Of Toilets

Muzea mają za zadanie gromadzić i prezentować obiekty z całego świata interesujące

pod względem historycznym, naukowym lub kulturowym. Niewiele jest jednak takich, które

ukazują ewolucję w rozwoju toalet na przestrzeni wieków oraz ich ogromne

zróżnicowanie.

Sulabh Internetional Museum of Toilets założył w Indiach Dr. Bindeshwar Pathak. Idea ta

zajmowała go od dłuższego czasu, wiodąc do gorączkowych i drobiazgowych badań nad

historią toalet na całym świecie oraz ich zróżnicowanym pod względem geograficznym i

historycznym wystrojem. Energicznie poszukiwał literatury, zdjęć i innych źródeł, które

mogłyby pomóc w tworzeniu muzeum. W kilkunastu krajach na całym świecie odwiedził

każdą osobę i instytucję, która w jego przekonaniu mogłaby być w posiadaniu przydatnych

materiałów. Dzięki informacjom udzielonym mu przez specjalistów z tej dziedziny,

ambasady i organa rządowe Pathak mógł w końcu urzeczywistnić swoje marzenie. Efekty

trzyletnich poszukiwań w postaci książek, broszur i fotografii umieścił i pomysłowo

zaprezentował w Sulabh International Museum of Toilets.

Muzeum zostało oficjalnie otwarte 19 marca 1994 roku przez ówczesnego ministra

środowiska. Odwiedziło je już wiele ważnych osobistości z zagranicy, a każdego dnia

pojawiają się tu tłumy zwiedzających ze wszystkich indyjskich kast. Wszyscy zgodnie

przypuszczają, że instytucja ta ma ona szansę uzyskać znaczenie międzynarodowe.

W Sulabh Muzeum zgromadzone zostały różnego rodzaju eksponaty i materiały.

Najstarsze pochodzą z roku 2500 p.n.e. Możemy m.in. przyjrzeć się tu toaletom jako

wynalazkom technologicznym, poznać swoistą etykietę toaletową oraz warunki sanitarne

panujące na przestrzeni wieków. Rozległa wystawa składa się z wygódek, nocników,

mebli toaletowych, bidetów oraz klozetów używanych od 1145 roku do czasów

nowożytnych. Znajduje się tu również kolekcja pięknych wierszy o tematyce toaletowej

dostępnych również w formie broszurek. Zdjęcia prezentowane w muzeum uświadamiają

pojedynczemu człowiekowi, jak wielkie znaczenie dla ludzkości miało wynalezienie

klozetu. Ozdobnie rzeźbione i malowane pisuary i nocniki niewątpliwie przyciągają uwagę

zwiedzających i dostarczają im mnóstwo rozrywki. Niezwykle interesujące wydają się

również malowidła przedstawiające średniowieczne nocniki – jeden z nich ma nawet

kształt skrzyni skarbów, której Anglicy używali podczas długich polowań. Cesarzem

rzymscy miewali natomiast toalety ze złota i srebra. Sulabh Internetional Museum opisuje

również konstrukcje systemów kanalizacyjnych i muszli klozetowych pojawiających się na

przestrzeni wieków. Znajdziemy także mnóstwo zabawnych anegdot związanych z ich

rozwojem.

Otwarcie jest niewątpliwie przedsięwzięciem unikatowym i niezwykle inspirującym. Wciąż

jednak trwają prace nad uzupełnieniem i rozszerzeniem zbiorów zgromadzonych przez dr.

Pathaka.

HISTORIA

Według legendy, pewien władca indyjski, Akbar Wielki zapytał kiedyś swoich dworzan o

najszczęśliwsze momenty w życiu każdego z nich. Odpowiadano różnie: posiłki, zabawa,

Strona 1

Muzeum toalet w Indiach

kontakty intymne, itd. Ku osłupieniu wszystkich jeden z zapytanych, Birbal, powiedział, że

według niego najlepsze, co może się zdarzyć człowiekowi, to spokojne poranne

wypróżnienie! Władca wpadł we wściekłość i zagroził, że surowo ukaże dworzanina za

zuchwalstwo i obrazę. Birbal poprosił więc o czas na udowodnienie swojej tezy. Pewnego

dnia na promach pływających po rzece wyprawił wspaniałe przyjęcie. O poranku Akbar

uczuł potrzebę poproszenia gospodarza o przybicie do brzegu. Uśmiechnięty dworzanin

spytał: „Dlaczego Wasza Wysokość pragnie wracać na brzeg? Wszakże na łodzi

dostępne jest wszystko, czego dusza zapragnie: jadło, muzyka, tańce…”. Władca uznał w

ten sposób wcześniejsze kontrowersyjne twierdzenie Birbala.

Próby udowodnienia jak wielkie udogodnienie stanowi toaleta mają długą historię,

prawdopodobnie dłuższą niż Imperium Rzymskie. Odkrycia wykopaliskowe niedaleko

indyjskiej osady Mohenjo-Daro potwierdziły istnienie w starożytnych domach łaźni i toalet.

W drugim wieku naszej ery, kiedy cesarstwo rzymskie było w pełni rozkwitu, łaźnie

publiczne obrosły swoistym kultem i cieszyły się nadspodziewanym powodzeniem. Obok

rynków miast, były głównymi miejscami spotkań towarzyskich.

Francuski król Louis XIII miał pod tronem wbudowany nocnik, z którego szydził jego

nadworny błazen. Zauważył pewną niekonsekwencję w zachowaniu władcy, domagał się

prywatności podczas spożywania posiłków, lecz zupełnie nie krępowało go publiczne

załatwianie potrzeb fizjologicznych. Replika tronu Luisa XIII znajduje się obecnie w

Sulabh International Museum of Toilets.

W średniowiecznej Hiszpanii również istniało wiele publicznych łaźni. W Indiach publiczne

latryny zaczęto konstruować po roku 1940, nigdy jednak nie były rozpowszechnione na

szeroka skalę i szybko stały się bezużyteczne z powodu nieodpowiedniego utrzymania. W

kontekście historycznym troszkę ironiczny wydaje się fakt, że Indie, w których jest

największy odsetek osób załatwiających swe potrzeby na świeżym powietrzu, uchodzą za

pioniera w dziedzinie projektowania toalet.

W roku 1851 w Londynie specjalne komitety z wybitnymi osobistościami na czele

powołały do życia toalety publiczne („Public Waiting Rooms") oddzielne dla mężczyzn i

kobiet, płatne przy każdej wizycie. W celu ich rozpropagowania zamieszczano

odpowiednie reklamy w “The Times” oraz rozprowadzano różnego rodzaju broszury i

pamflety. Zostały oficjalnie otwarte w lutym 1852 roku i w pierwszym miesiącu po

inauguracji nie cieszyły się niestety zbyt wielkim powodzeniem (z nowootwartych

przybytków skorzystało tylko 58 mężczyzn i 24 kobiety). Wkrótce musiano je zamknąć z

powodu nierentowności.

Podczas III wojny punickiej w 480 r. p.n.e. istotę toalety w życiu człowieka uświadomili

sobie Persowie. Jako armia najeźdźcza ulegli zarazie spowodowanej przez ich własne

odchody i ponieśli druzgocącą klęskę.

Nauczeni doświadczeniem Persów Rzymianie przykładali dużą wagę do warunków

sanitarnych, dzięki czemu w roku 312 p.n.e. zdołali ukończyć budowę systemu

kanalizacyjnego w swoim państwie. W rezultacie, klozety upowszechniły się zarówno w

Egipcie, jak i południowej części dzisiejszej Francji. Za czasów Antoniusza (200 r. n.e.)

istniały łaźnie z dziurami w podłodze służącymi do załatwiania potrzeb fizjologicznych lub

specjalnymi siedziskami z dziurą w środku, w której płynęła woda. Prywatne toalety w

Strona 2

Muzeum toalet w Indiach

domach patrycjuszy również posiadały klozety, a wiele z nich dekorowano mozaikami i

marmurem. W Starym Testamencie Mojżesz przestrzegał swój lud przed załatwianiem się

w miejscach przypadkowych, nakazując zakopanie odchodów w specjalnie

przygotowanym do tego celu miejscu.

Dzisiejsze WC (Water Closet) które jest bardzo istotnym udogodnieniem życia ludzi w

czasach nowożytnych wynaleziono prawdopodobnie około 1460 roku. Wiek XIX z całą

pewnością można uznać za „wiek toalety” – opatentowano nowe rozwiązania, które

przyczyniły się do podniesienia jakości toalet, na rynku pojawiło się mnóstwo atrakcyjnych

projektów. Niestety, wraz z uprzemysłowieniem produkcji i ujednoliceniem sprzętów

toaletowych, stopniowo zanikała dbałość o oryginalność wystroju naszych łazienek.

TOALETY NA PRZESTRZENI WIEKÓW

- Około 2500 r. p.n.e. w Mohenjo-Daro powstał wysoce rozwinięty system kanalizacyjny,

w którym ścieki z każdego domu spływały do wspólnego kanału ściekowego

- Z roku 2000 r. p.n.e. pochodzi grobowiec króla z III dynastii, w którym odkryto toaletę z

długim kanałem odpływowym

- W 1000 r. p.n.e. na wyspie Barahin w Zatoce Perskiej istniały swoisty rodzaj toalet

spłukiwanych wodą

- W 480 r. p.n.e. w Persji zakopywano ludzkie odchody w ziemi

- W istniejącej w 200 r. p.n.e. łaźni Antoniusza było 1600 dziur w podłodze służących do

załatwiania potrzeb fizjologicznych

- W 69 r. n.e. cesarz rzymski Wespazjan po raz pierwszy wprowadził opłaty za

korzystanie z łaźni

- Około 1088 roku w Londynie i Paryżu ludzkie odchody były gromadzone na drogach po

czym wywożone poza granice miasta

- W 1214 r. w Europie istniały toalety publiczne obsługiwane przez śmieciarzy

- W latach 1310 – 1400 rzucanie odchodami w przechodniów traktowane było jako rodzaj

ceremonii karnawałowej

- W 1513 r. wydano w Paryżu edykt nakazujący posiadanie nocnika w każdym domu –

nigdy go nie wykonano

- W 1544 r. żył poeta Wooslroque de Bolyu, autor licznych wierszy o ludzkich odchodach

- W 1596 r. John Harington udoskonaliłł dzisiejsze WC

- Królowie Ludwik XIII I XIV przyjmowali wizyty podczas korzystania z toalety w 1600 r.

- W roku 1641 r. w wielu miastach Europy dawano świniom do jedzenia ludzkie odchody

- W 1666 r. kobiety nosiły specjalne osłony na butach w celu ochrony przed odchodami na

ulicach

- W Paryżu w 1668 r. wydano edykt nakazujący budowę toalet w prywatnych domach

- W 1700 r. w każdym paryskim domu obowiązkowe stało się posiadanie nocnika

- W 1728 r. architekt J. F. Brondel rozpoczął kampanię na rzecz toalet i klozetów

nieprzenośnych

- W 1739 r. powstają pierwsze toalety oddzielne dla kobiet i mężczyzn

- Płatne toalety publiczne wprowadzono w Europie po raz pierwszy w 1771 r.

- W 1859 r. królowa Wiktoria posiadała toaletę zdobioną złotem

- W 1869 r. po raz pierwszy wykorzystano ścieki jako nawóz

- W 1870 r. J. R. Man wynalazł klozet typu syfon

- W 1883 r. powastała pierwsza ceramiczna toaleta zbudowana dla królowej Wiktorii

przez Thomasa Twyforda

Strona 3

Muzeum toalet w Indiach

- Szambo wykorzystujące bakterie do przeróbki ścieków powstało w 1904 r. w Paryżu

ETYKIETA TOALETOWA

- Mantra śpiewana przed udaniem się do toalety:

“Gachhantu Rishio Deva:

Pishacha ye cha ghrihyaka:

Pitrbhutaganna surve,

Karishye malmochname”

- Przed udaniem się do toalety polecano włożenie do prawego ucha zrolowanego kawałka

sukna

- Wypróżnianie powinno odywać się w kompletnej ciszy. Za dnia należało być

odwróconym w kierunku północnym, w nocy zaś – południowym

- Podczas załatwiania się nie wolno było dotykać wody

- Po wypróżnieniu nocnik powinien być trzymany w obu rękach i tak też powinien być

czyszczony

- Ludzie żyjący w celibacie powinni zapoznawać się z powyższymi regułami 2 razy

częściej niż osoby pozostające w związkach małżeńskiech

- Święci powinni zapoznawać się z nimi 4 razy częściej niż osoby pozostające w

związkach małżeńskiech

znaleziono na stronie: http://www.mojewakacje.pl/reportaze.php?idr=140

Strona 4

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: