Krzyżowa szachownica

Scenografia

1. duża ikona Jezusa na krzyżu zawieszona na niewidocznych żyłkach w prezbiterium, przykryta płótnem, które w ostatniej części przedstawienia opadnie
2. przed ikoną stolik, na nim podłączony mikrofon i dwa krzesła dla graczy
3. odtwarzacz CD i płyta z filmu Mela Gibsona pt. Pasja
4. dwa reflektory: pierwszy (z żółtym filtrem) oświeca miejsce, gdzie przemawia człowiek-symbol i drugi (z czerwonym filtrem) oświetla grających szachistów.

Obsada

1. szachista grający czarnymi pionkami (CG) — przyjmujący postawę sceptyka i oskarżyciela
2. szachista grający białymi (BG) — przyjmujący postawę obrońcy nadziei
3. człowiek-symbol (CS) ubrany w długi skórzany płaszcz — przedstawiający sceny między wypowiedziami graczy, które nawiązują do poszczególnych stacji drogi krzyżowej
4. operator światła — zmieniający światło w zależności od miejsca akcji, eksponujący graczy lub CS
5. operator muzyki — włączający muzykę podczas rozmów graczy
6. muzyk grający w czasie wyjść CS (flet, fagot, klarnet, skrzypce)

Schemat scen

1. Rozmowy szachistów na temat życia (w tle muzyka z filmu Pasja)
2. Sceny przedstawiane przez CS (do muzyki instrumentalnej wykonywanej za sceną)

Droga krzyżowa jest przeprowadzona w konwencji szachów. Autorzy posłużyli się metaforą życia jako partii szachów, w której każdy chce wygrać. Także życie Jezusa — Białego Króla było rozgrywką. Doprowadziła Go ona do pozornej klęski. Szach-mat, czyli Jego śmierć na krzyżu stała się początkiem wygranej.

Uwaga! Aktorzy CG i BG muszą wykazać się inwencją twórczą w dialogach. W poszczególnych scenach podajemy tylko zasadnicze wątki rozmowy, reszta zależy od ich spontaniczności i kreatywności. Dlatego warto pomyśleć nad odpowiednim doborem aktorów.

Scena I: Początek

1. Muzyka zostaje włączona, po dłuższej chwili przed zasłonięty krzyż wchodzą gracze (jeden wnosi szachownicę z pionkami), witają się serdecznie wymieniając uwagi na temat długiej nieobecności, siadają za stołem i podczas luźnej rozmowy ustawiają pionki na szachownicy (wskazane jest, aby tej scenie towarzyszył bardzo dynamiczny utwór).

Scena II: Piłat

1. Piłat — zrzuca odpowiedzialność na innych, wina leży w każdym, ale nie w nim. Podobnie bywa w życiu, kiedy odpowiedzialność z nasze czyny zrzucamy na innych.
2. CS — wychodząc pokazuje czerwone ręce, a następnie stara się je umyć, nie mogąc zmyć winy odchodzi z przerażeniem.

REKWIZYTY: czerwone rękawiczki, miska z wodą.

Scena III: Przyglądający się mężczyzna

1. Przyglądający się mężczyzna — „ocierający się” o Boga. Wiedział, że to Mesjasz i nie miało to żadnego wpływu na jego życie, przyszedł do domu i dalej prowadził bezsensowną egzystencję. Nie uwierzył! Jego życie pozostało nadal zawieszone w próżni. My także ocieramy się o świętość i nic się nie zmienia...
2. CS — rozmawia przez telefon, przerzuca terminarz, chodzi nerwowo, później zaczyna się rozglądać po kościele, siada i pozostaje w zamyśleniu

REKWIZYTY: terminarz, telefon.

Scena IV: Człowiek sprzedający oliwki

1. Człowiek sprzedający oliwki — dla niego liczy się interes, nie Bóg. Ile jest ludzi, dla których interes jest ważniejszy niż Bóg?
2. CS — wychodzi i wyciąga z kieszeni pieniądze, przelicza je i wrzuca do pojemnika, cieszy się, fascynuje go brzęk przeliczanych pieniędzy.

REKWIZYTY: drobne pieniądze — monety, pojemnik.

Scena V: Matka

1. Matka — matki cierpią przeżywając to, co dzieje się w życiu ich dzieci. Dzieci często ranią je zapominając o matkach.
2. CS — wychodzi ze zdjęciem, przygląda mu się, a następnie pokazuje ludziom kartkę z napisem Matka i przedziera ją na dwie części.

REKWIZYTY: zdjęcie, kartka z napisem Matka.

Scena VI: Szymon Cyrenejczyk

1. Szymon Cyrenejczyk — przyjmuje zbawienie z musu i na tym polega jego wygrana. W naszym życiu opieramy się wielu rzeczom, które uważamy za zbędne i niepotrzebne, jednak później okazuje się to wygraną na całe życie.
2. CS — wychodzi do ludzi na widowni i rozdaje małe karteczki ze Słowem Bożym.

REKWIZYTY: karteczki z cytatami z Pisma Świętego.

Scena VII: Weronika

1. Weronika — zobaczyła twarz Boga, a nam trudno w drugim zobaczyć twarz człowieka. Mijamy się i tak trudno nam w innych rozpoznać Jezusa. Odnosimy się do ludzi z niechęcią i odsuwamy się od nich.
2. CS — wychodzi pokazuje i rozdziera kartki z różnymi twarzami, na końcu jest twarz Jezusa.

REKWIZYTY: kartki z twarzami — wydruk z komputera w formacie A4.

Scena VIII: Człowiek bijący żonę

1. Człowiek bijący żonę — różne są upadki. Może gdy Chrystus umierał, jakiś mężczyzna bił swoją żonę. Jakie to trudne, kiedy ktoś ślubuje miłość, a później bije w twarz.
2. CS — wychodzi z obrączką na łańcuszku przygląda się jej i wkłada w kopertę, na której jest napis koniec.

REKWIZYTY: koperta z napisem koniec i obrączka na łańcuszku.

Scena IX: Płacząca kobieta

1. Płacząca kobieta — zapłakała nad Jezusem. Często jest w nas wzruszenie i płaczemy nad innymi. Może nie mamy odwagi płakać nad sobą.
2. CS — wychodzi w widownię i rozdaje ludziom chusteczki.

REKWIZYTY: paczka chusteczek.

Scena X: Złodziej

1. Złodziej okradający tłum — wykorzystuje wielkie rzeczy do swoich małych interesów. Wielkie i święte sprawy, które dzieją się obok nas, są okazją do realizowania własnych, plugawych planów. Ludzie nie potrafią uszanować świętości.
2. CS — wychodzi i bardzo symbolicznie zakłada sobie krzyż na piersi i zaczyna coś tłumaczyć trzymając gazetę w ręce, pokazując raz na gazetę, raz na krzyż.

REKWIZYTY: krzyż na sznurku i gazeta.

Scena XI: Prostytutka

1. Prostytutka — widziała nagie ciało Jezusa, ale nie była poruszona. Ludzie lubią oglądać inne nagie ciała. Im mniej miłości w człowieku, tym spojrzenie na nagie ciało bardziej boli.
2. CS — wychodzi na środek z Biblią i głośno czyta fragment z Mt 5, 27 31.

REKWIZYTY: Pismo św.

Scena XII: Żołnierz

1. Żołnierz — wykonuje swoje zadanie: rani drugiego człowieka. Nie można czynić swej powinności zapominając o innych, kroczenie po trupach do celu to nonsens.
2. CS — wychodzi z kartkami (na każdej jest jakieś imię) kładzie je na podłodze, a później po nich depta.

REKWIZYTY: kartki z imionami.

Scena XIII: Szach-mat

1. Szach-mat — Jezus przegrał, to już koniec! — mówi CG. BG patrzy na szachownicę i mówi: — Czy rzeczywiście? Sprawdź! Z twojego punktu widzenia tak, ale nie z mojego.
2. CS — na oczach wszystkich łamie chleb.

REKWIZYTY: bochenek chleba zawinięty w prześcieradło

Scena XIV: Zakończenie

1. Gracze dziękują sobie za grę i odchodzą. Za ołtarzem dwie osoby odcinają żyłki od kotary przykrywającej krzyż. W tle muzyka z Pasji, opada kotara i rozpoczyna się adoracja krzyża (ok. 10 min.).

 do góry

created by preTeXt