RUTH ASBY WEHIKUŁ CZASu W POSZUKIWANIU KRÓLA ARTURA Ta ksišżka jest twym paszportem do podróży w czasie Czy zdołasz przeżyć w Brytanii w Mrocznych Stuleciach? Przewróć stronicę, a dowiesz się tego Ruth Ashby W poszukiwaniu króla Artura przełożył Wiktor Bukato ilustrował Scott Capie UWAGA PODRÓŻNIKU W CZASIE! Ta ksišżk"a jest twoim wehikułem czasu. Nie na- leży jej czytać od poczštku do końca. Za chwilę otrzymasz zadanie: udasz się w podróż do innego czasu. Gdy będziesz stawiał czoło niebezpieczeń- stwom, Wehikuł Czasu nierzadko zaproponuje ci wybór drogi lub podjęcie jakiej innej decyzji. Jest tu również Bank Danych zawierajšcy infor- macjš o epoce, którš odwiedzisz. Możesz posługi- wać się Bankiem Danych, aby ułatwić sobie podję- cie decyzji. Możesz też wybierać drogę na lepo, nie korzystajšc z Banku. Decyzja należy do ciebie. Na końcu ksišżki znajduje się Kartoteka Da- nych. Sš w niej informacje dodatkowe, które pomogš ci w dokonaniu właciwego wyboru. Możliwoci, których wybór może być uzależ- niony od informacji dodatkowych w Kartote- ce Danych, zostały oznaczone następujšcym symbolem: Aby jak najszybciej wykonać zadanie, powi- niene korzystać zarówno z Banku, jak i Kartoteki Danych. Wyprawa Wehikułem Czasu ma tylko jedno zakończenie. Jeli go nie osišgniesz, grozi ci uwięzie- nie w pętli czasowej! CZTERY ZASADY PODRóŻY W CZASIE Przed rozpoczęciem podróży powiniene zapo- znać się z poniższymi zasadami. Podróżnikom, któ- rzy ich nie przestrzegajš, grozi uwięzienie w pętli czasowej. 1. Nie wolno ci zabić żadnego człowiek^ lub zwierzęcia. 2. Nie możesz zmieniać historii. Wystrzegaj się zo- stawienia w przeszłoci jakiegokolwiek przedmiotu pochodzšcego z póniejszej epoki. 3. Dokonujšc skoku w czasie nie możesz zabrać ni- kogo ze sobš. Unikaj nagłego pojawiania się lub znikania, aby kogo nie przerazić ani nie wzbudzić w nim podejrzeń. 4. Musisz postępować dokładnie według instrukcji przekazywanych ci przez Wehikuł Czasu. Możesz wybierać tylko między podanymi przez niego moż- liwociami. TWOJE ZADANIE Król Artur jest prawdopodobnie najsłynniejszym władcš Zachodu. Wszyscy znajš legendę o zamku Camelot opowieć o Rycerzach Okršgłego Stołu oraz o królu, który na Wyspach Brytyjskich zapro- wadził rzšdy pokoju i dobrobytu. Ale czy król Artur istniał naprawdę? Przez wiele wieków uważano, że wymylili go redniowieczni bardowie, aby opowieciami o nim rozweselać dwory Europy. Znaleziska archeologiczne wiadczš jednak, że król Artur istniał naprawdę i panował w najciemniejszym okresie historii brytyjskiej. Musisz odszukać prawdę skrywajšcš się pod le- gendš. Aby tego dokonać, zmierzysz się z licznymi niebezpieczeństwami czyhajšcymi na ciebie w Bry- tanii podczas burzliwych i zdradzieckich Mrocz- nych Stuleci. Stoi przed tobš zadanie odszukania człowieka, który ostatecznie przyniósł pokój Bryta- nii. Czy był to król Artur, który pokonał hordy najedców i ulżył niedoli Brytyjczyków? Musisz ustalić raz na zawsze, czy król Artur był tylko le- gendš, czy też istniał naprawdę. Aby uruchomić Wehikuł Czasu, prze- wróć kartkę. WEHIKUŁ CZASU URUCHOMIONY Zaopatrz się w sprzęt Na wyprawę w Mroczne Stulecia ubierzesz się w strój zwykłego Brytyjczyka: luna kurta czy też ko- szula, spodnie wpuszczone w długie skórzane buty oraz ciepłš wełnianš opończę. Opończa będzie spięta okršgłš metalowš klamrš. Na ramieniu bę- dziesz nosił skórzanš torbę. Wolno ci ponadto zabrać ze sobš jednš z poniż- szych rzeczy: zapałki kostki cukru Aby już teraz rozpoczšć wyprawę, otwórz ksišżkę na str. 1. Aby dowiedzieć się czego więcej o epoce, do której się udajesz, zacznij czytać następnš stronę. BANK DANYCH CHRONOLOGIA 20001600 p.n.e. Zbudowanie Stoneheage 5556 p.n.e. Juliusz Cezar najeżdża Bry- tanie 43 n.e. Rzymianie podbijajš Bryta- nie 59 n.e. Powstanie Boudicei 122 n.e. Rzymianie budujš mur Had- riana 410 n.e. Wortygern sprowadza na- jemników saskich 490 n.e, Bitwa pod Badon 87199 n.e. Król Alfred Wielki 1066 n.e. Podbój Normanów 14681470 n.e. Sir Thomas Malory pisZe Le Morte dArthur 1. Lud zamieszkujšcy Brytanię w czasie przy- bycia Rzymian w roku 55 p.n.e. znany był pod mianem Celtów. Celtowie dzielili się na plemiona, a na czele każdego stał wódz. Ich kapłani, inaczej druidzi, cieszyli się sławš ludzi uczonych i wielce mšdrych. Tym niemniej wród celtyckich obrzędów religijnych praktykowano ofiarę z ludzi. 2. Juliusz Cezar dwukrotnie najechał Brytanię: w roku 55 i 54 p.n.e. Ostatecznie jednak Rzymia- nie podbili Brytanię dopiero w roku 43 n.e. 3. Rzymianie przynieli Brytyjczykom cywiliza- cję w postaci dróg bitych, kanałów, systemu mone- tarnego oraz ufortyfikowanych miast warownych. Tak jak wszystkie pokonane plemiona kontynentu europejskiego, Brytyjczycy stali się obywatelami Cesarstwa Rzymskiego. 4. W latach 5960 n.e. Boudicea, królowa ple- mienia Icenów, zbuntowała się przeciwko panowa- niu Rzymian. Jej powstanie zakończyło się niepo- wodzeniem. 5. W roku 122 n.e. cesarz rzymski Hadrian zbudował mur przecinajšcy północnš Brytanię od morza do morza. Miał on zapobiec atakom na cy- wilizowane południe ze strony barbarzyńskich ple- mion północnych, szczególnie Piktów, ale zadanie swe wypełnił jedynie częciowo. 6. Po zdobyciu Rzymu przez Gotów w roku 410 Rzymianie wycofujš się z Brytanii. Brytyjczy- ków nikt już nie chroni przed innymi najedcami. 7. Około roku 428 król Brytyjczyków imieniem Wortygern wezwał najemników saskich przeciwko najedcom piktyjskim i irlandzkim. Sasi przybyli z ziem, które obecnie stanowiš północ Niemiec. 8. W niedługim czasie do Brytanii przybyło ty- lu Sasów, że wkrótce zaczęli oni buntować się prze- ciwko dominacji Brytyjczyków. Obok nich na wys- pie pojawili się nowi przybysze, szczególnie Anglo- wie pochodzšcy z terenów obecnej południowej Danii. 9. Po zwycięstwie w ważnej bitwie przeciwko najedcom około roku 490, Brytyjczycy jeszcze przez pięćdziesišt lat opierali się dominacji przyby- łych. W końcu jednak Anglowie i Sasi zdobyli wła- dzę w Brytanii, pozbywszy się wszakże tymczasem co bardziej barbarzyńskich obyczajów, a często za- łożywszy rodziny przez małżeństwa z Brytyjkami. Wielu z nich przyjęło wiarę chrzecijańskš. 10. Anglosasi władali przeważajšcš częciš Bry- tanii przez następne szećset lat. Ich język, zwany staroangielskim, przeobraził się we współczesnš an- gielszczyznę. Ich kraj, z poczštku nazywany zie- miš Anglów", nosił póniej miano Anglii. 11. Ostatnie dwa najazdy na Brytanię miały miejsce w wiekach VIIIIX, kiedy to ze Skandy- nawii zjawili się Wikingowie, oraz w roku 1066, gdy Wilhelm z Normandii przepłynšł Kanał Brytyj- ski i pokonał Brytyjczyków w bitwie pod Hastings. 12. redniowieczni historycy umieszczali Artura wród królów historycznych. Spisywane przez nich dzieje, zazwyczaj mało dokładne, wspominały o królu Arturze, który panował ze swego tronu umieszczonego w zamku o nazwie Camelot. Jak sie wydaje, kazał on dla swych rycerzy zbudować okršgły stół, aby wszyscy przy nim zasiadajšc) mieli jednakowš rangę. 13. W XII i XIII w. francuscy autorzy tworzyli długie opowieci fantastyczne zwane romansami o przygodach Rycerzy Okršgłego Stołu. W latach 146870 sir Thomas Malory napisał Le Morie d'Arthur mierć Artura najsłynniejszš an-ju-I- skš wersję owych legend. 14. Zainteresowanie opowieciami arturiańskimi odrodziło się w XIX wieku. W roku 1839 jeden z brytyjskich lordów zorganizował turniej, w którym rycerze" potykali się na koniach, a kobiety wystš- piły w sukniach redniowiecznych. 15. Po zabójstwie prezydenta Johna F. Kenne- dy'ego w roku 1963 wielu piszšcych porównywało jego prezydenturę do idealistycznych dni Camelo- tu. Legenda o królu Arturze przetrwała do dnia dzisiejszego. BANK DANYCH ZAŁADOWANY PRZEWRÓĆ KARTKĘ I RUSZAJ NA WYPRAWĘ! Nie zapomnij: jeli zobaczysz ten symbol, poszukaj dodatkowej wska- zówki w Kartotece Danych na-końcu ksišżki. 1 ra-ta-ta! Tršbka dmie ci prosto w ucho. Zaskoczony, obracasz się gwał- townie i wpadasz na łysego mnicha w długim, brš- zowym habicie. Uważaj, jak chodzisz, przyjacielu mówi zakonnik. Wyglšda na rozgniewanego. Przepraszam mruczysz, a mnich odchodzi. Drażliwy facet! Rozglšdasz się dookoła. Znajdujesz się wród wielkiego tłumu ludzi, a wszyscy z nich noszš prze- dziwne stroje. Widzisz kobiety w powłóczystych, aksamitnych sukniach oraz spiczastych kapelu- szach, z których zwieszajš się długie, aż do ziemi zasłony. Mijajš cię mężczyni zakuci w pancerze, zbrojni w długie, błyszczšce miecze. Tu kuglarze pokazujš swe sztuczki, tam gra się w koci, ówdzie przekupnie zachwalajš potrawy na tacach, które noszš przed sobš na rzemykach opasujšcych szyję. Na wysokim wzgórzu opodal wznosi się zamek; wietrzyk rozwija proporce na basztach. Nie rrra wštpliwoci: znalazłe^ się w czasach kró- la Artura i jego rycerzy! Przepraszam * zwracasz się do trefnisia w żółto-czerwono-zielonej trójrożnej czapce z dzwo- 2 neczkami na końcach rogów. Czy to zamek kró- la Artura? Błazen przez chwilę wydaje się zaskoczony, lecz zaraz na jego twarzy pojawia się szeroki umiech. Może tak, a może nie, mój młody przyjacielu. To zależy. Zależy? powtarzasz za nim, nie rozumiejšc. Zależy od tego, kogo pytasz, oczywicie. Błazen przytyka palec do nosa, spoglšda na ciebie z mšdrš minš i obróciwszy się na pięcie znika w tłumie. Zdajesz sobie sprawę, że trefni mówi zagadka- mi. Kto inny wszakże może udzieli ci dokładniej- szej odpowiedzi. Zastanawiasz się, kogo by tu zapytać, kiedy na- gle: bęc! Jaki przedmiot uderza cię w policzek. Au! krzyczysz głono. Spoglšdasz w dół, a następnie podnosis...
marszalek1