Użyczenie
Użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu przez czas oznaczony albo nieoznaczony na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.
Świadczenie użyczającego polega na znoszeniu tego, że biorący używa jego rzeczy.
Jest to umowa realna. Dochodzi do skutku dopiero po wydaniu rzeczy użyczonej.
Użyczający jest zobowiązany jedynie do znoszenia tego, że biorący używa rzeczy już mu wydanej.
Ze względu na nieodpłatny charakter użyczenia użyczający odpowiada tylko za takie wady rzeczy, które wyrządziły biorącemu szkodę. Odpowiedzialność ta powstaje wtedy, gdy użyczający, wiedząc o wadach ukrytych, nie zawiadomił o nich biorącego rzecz w używanie. Jest ona oparta na zasadzie winy.
W braku odmiennej umowy, biorący w używanie powinien używać rzeczy zgodnie z jej przeznaczeniem i właściwościami i bez zgody użyczającego nie może jej oddać osobie trzeciej do używania. Sam powinien dbać o rzecz użyczoną i bez zgody użyczającego może ją powierzyć osobie trzeciej tylko wtedy, gdy zmuszony jest do tego okolicznościami.
Na biorącym w używanie ciąży obowiązek ponoszenia zwykłych kosztów utrzymania rzeczy, a jeżeli poczynił jakieś nakłady przekraczające tę granicę, rozliczenie następuje wg zasad prowadzenia cudzych spraw bez zlecenia. Nie może żądać od użyczającego dokonania żadnych nakładów na rzecz użyczoną. Naruszenie tych obowiązków naraża biorącego w używanie na zaostrzoną odpowiedzialność w razie przypadkowej utraty lub uszkodzenia rzeczy (cacus mixtus art. 714)
Odpowiedzialność osób, które wzięły rzecz do używania wspólnie jest solidarna.
Użyczenie kończy się z upływem terminu określonego w umowie.
Użyczenie na czas nieoznaczony wygasa, gdy biorący rzecz uczynił z niej użytek odpowiadający umowie albo gdy upłynął czas, w ciągu którego mógł ten użytek uczynić.
Niezwłocznego wydania rzeczy użyczający może w każdym czasie żądać, jeżeli:
1) rzecz jest niewłaściwie używana
2) została bezpodstawnie powierzona osobie trzeciej
3) stała się użyczającemu potrzebna z powodów nieprzewidzianych w chwili zawarcia umowy
Zakomunikowanie takiego żądania powoduje ustanie użyczenia.
Biorący w użyczenie jest obowiązany zwrócić rzecz użyczającemu w stanie niepogorszonym, przy czym nie ponosi odpowiedzialności za normalne jej zużycie.
Roszczenia:
1) użyczającego o naprawienie szkody za uszkodzenie lub pogorszenie rzeczy
2) biorącego do używania o zwrot nakładów na rzecz oraz o naprawienie szkody wynikłej wskutek wady rzeczy
Przedawniają się z upływem roku od dnia zwrotu rzeczy.
Roszczenia odszkodowawcze użyczającego z powodu utraty lub zniszczenia rzeczy przedawniają się z upływem terminów określonych w ogólnej normie art.118.
Umowa o nieodpłatne używanie rzeczy i pobieranie z niej pożytków jest umową nienazwaną, do której stosuje się per analogiam postanowienia użyczenia i dzierżawy.
prawozaoczne