Kiedy piszemy ch
· Gdy w innych formach tego samego wyrazu wymienia się na sz:
oddychać
dyszę
piechotą
pieszo
suchość
susza
wychodzić
wyszła
blacha
blaszka
krucha
kruszyć
piechur
cicho
cisza
mucha
muszka
ucho
uszko
· Zawsze na końcu wyrazów, np. dach, duch, słuch, mech, gmach, loch, brzuch, proch, ruch, piach, strach, much, pieluch, Włoch, dobrych, płaczących, bramach, dachach, kościołach, gmachach, łachach, samochodach, gratach.
UWAGA!
Wyjątek stanowią wyrazy: druh i Boh (nazwa rzeki na Ukrainie).
· Zawsze po literze oznaczającej głoskę s, np. schemat, schab, schładzać, schnąć, schodek, schowek, schronisko, schrupać, schudnąć, schwytać, schyłek, wyschnąć.
· W wielu wyrazach, których pisownie trzeba zapamiętać:
chaber
chciwość
chłopiec
chwyt
chałka
chemik
chryzantema
kochać
chałupa
Chiny
chrzan
marchewka
chatka
chleb
chrząknąć
rachunki
chcieć
chluba
chwilka
uchwyt
Kiedy piszemy h
· Gdy w innych formach tego samego wyrazu lub w wyrazach pokrewnych następują wymiany głoskowe:
h – g wahać się - waga
h – z błahy - błazen
h – ż druh - drużyna
· W cząstkach rozpoczynających wyrazy: hekto-, higro-, hiper-, hipo-, homo-, hydro-, np. hipermarket, hipoalergiczny, homogenizowany, hydrobudowa.
· W wielu wyrazach, których pisownię trzeba po prostu zapamiętać:
alkohol
handlarz
heroizm
hulajnoga
bohater
hańba
histeria
Podhale
czyhać
harcerz
historia
Sahara
hala
harmider
hojny
wehikuł
hałas
helikopter
hotel
zahaczyć
karola-siejek