Zadania i rola audytorow energetycznych.pdf

Zadania i rola audytorów energetycznych

1. WSTĘP

O energooszczędnym budownictwie ostatnio duŜo się mówi. Paliwa stale droŜeją. Rośnie

zainteresowanie budownictwem energooszczędnym. Znaczną część budŜetów nie tylko

domowych stanowią koszty ogrzewania.

Światowe zuŜycie energii podwoiło się od 1970 r, a prognozuje się, Ŝe do 2030 r wzrośnie

3krotnie pomimo działań mających na celu zmniejszenie zuŜycia energii oraz jej

racjonalne uŜytkowanie. Skutkiem tego są kurczące się zasoby paliw konwencjonalnych,

a w efekcie dynamiczny wzrost cen energii. Przetwarzanie i uŜytkowanie energii

powoduje wysokie emisje CO 2, co destrukcyjnie wpływa na stan klimatu na ziemi.

Problem oszczędzania energii jest dla ludzkości zadaniem priorytetowym

decydującym o jego przyszłości

Największy potencjał oszczędności ma wytwarzanie energii cieplnej w sektorze

budownictwa mieszkaniowego. W Polsce budownictwo mieszkaniowe zuŜywa ponad

30% energii pierwotnej produkowanej w źródłach konwencjonalnych opalanych

głównie węglem kamiennym. Efektywność energetyczna ogrzewania budynków w Polsce

jest niska w porównaniu z krajami UE o podobnym jak Polska klimacie. Przyczyny leŜą

po stronie technologii budowlanych jak i systemów ogrzewania. Niedostateczna

izolacyjność ścian zewnętrznych budynków wznoszonych w przeszłości według

tradycyjnych metod lub w oparciu o tzw wielką płytę, niska jakość stolarki budowlanej

powoduje nadmierne zapotrzebowanie na ciepło. Potrzeby cieplne pokrywane są przez

źródła ciepła o niskiej sprawności energetycznej. W systemach ciepłowniczych często

mamy do czynienia z siecią cieplną wykonaną metodą tradycyjną w kanałach

łupinowych, która generuje duŜe straty ciepła wynikające z niedostatecznej izolacji

ciepłochronnej oraz błędów wykonawczych i eksploatacyjnych.

W ostatnich latach obserwuje się stałą poprawę efektywności energetycznej w sektorze

budownictwa mieszkaniowego. Ciągle jest jeszcze duŜo do zrobienia. Powstaje wiele

inicjatyw legislacyjnych artykułowanych w dokumentach politycznych. Do

najwaŜniejszych dokumentów naleŜą :

STRATEGIA ZRÓWNOWAśONEGO ROZWOJU POLSKI DO 2025 R

ZAŁOśENIA POLITYKI ENERGETYCZNEJ DO 2020 R

NajwaŜniejszym w tym obszarze było przyjęcie w !995 r przez rząd, a następnie przez

sejm dokumentu zatytułowanego „ ZałoŜenia polityki państwa w zakresie racjonalnego

uŜytkowania energii w sektorze komunalnobytowym. (ZPRKB ). Dokument ten

zlikwidował podstawowe bariery ograniczające moŜliwości poprawy efektywności

ogrzewania tj :

niedostateczna świadomość energetyczna społeczeństwa ,

niewystarczająca wiedza zawodowa w zakresie energetyki cieplnej osób

zaangaŜowanych w procesie inwestycyjnym,

zbyt liberalne prawo normalizacyjne i wymagania w zakresie ochrony cieplnej

budynków,

brak odpowiednich środków finansowych właścicieli i zarządzających budynkami na

inwestycje termomodernizacyjne oraz poprawę ogólnego stanu budynków,

niedoskonałe uregulowania w zakresie dotacji budŜetowych dla spółdzielni

mieszkaniowych na termomodernizację budynków, co skutkowało realizacją działań

szczątkowych ,

brak odpowiednich uregulowań prawnych w zakresie subwencji budŜetowych dla

termomodernizacji budynków komunalnych, zakładowych i prywatnych,

brak motywacji dla termomodernizacji budynków sfery budŜetowej tj szkoły, szpitale,

urzędy, przedszkola przy nielimitowanym pokrywaniu kosztów ekspoatacji i przy

trudnym pozyskiwaniu funduszy na finansowanie inwestycji.

Dokument ZPRKB był waŜną deklaracją polityczną, społeczną i gospodarczą. Otworzył

drogę do następujących działań legislacyjnych :

w kwietniu 1997 r przyjęta została ustawa ”Prawo energetyczne”, powołano Urząd

Regulacji Energetyki –URE,

w grudniu 1998 r weszła Ustawa o Wspieraniu Przedsięwzięć Termomodernizacyjnych

[1] Ustawa z dnia 18 grudnia 1998 r (Dz. U. nr 162, poz. 1121 z późniejszymi zmianami)

wraz z rozporządzeniami wykonawczymi, [2] Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z

dnia 15.01.2002 r w sprawie szczegółowego zakresu i formy audytu energetycznego

(Dz.U. nr 12,ppz 114), określiła zasady funkcjonowania krajowego programu

termomodernizacji.

Ustawa powstała w wyniku dwóch wcześniejszych decyzji :

likwidacji dotacji do kosztów ogrzewania budynków – skutek podniesienie udziału

kosztów ogrzewania w budŜetach domowych,

likwidacji dotacji do usuwania wad budowlanych – dotacje były wypłacane do

finansowania dociepleń ścian z wielkiej płyty

Ustawa pozwoliła na dofinansowanie termomodernizacji budynków ze środków budŜetu

Państwa w postaci premii termomodernizacyjnej wynoszącej 25 % wielkości

zaciągniętego kredytu. Podstawą uzyskania premii było wykonanie audytu

energetycznego ( analizy techekonomicznej ) wg określonych standardów.

Pierwsze wnioski do funduszu termomodernizacji wpłynęły w drugiej połowie 1999 r ,

a ich liczba nie przekraczała 500 ( projekt zakładał roczną obsługę 5000 budynków).

Stan ten wymógł decyzje o złagodnieniu wymagań dotyczących premii termo

modernizacyjnej tj wydłuŜenie okresu spłaty kredytu z oszczędności z 7 do 10 lat oraz

wypłaty premii termo modernizacyjnej natychmiast po zakończeniu inwestycji , a nie po

spłacie kredytu.

Zmiany te poskutkowały gwałtownym wzrostem złoŜonych wniosków od 2002 r .

Audyt określa zakres i parametry techniczne i ekonomiczne przedsięwzięcia

termomodernizacyjnego ze wskazaniem rozwiązania optymalnego z punktu widzenia

kosztów realizacji przedsięwzięcia oraz oszczędności energii .

Audyt jest opracowaniem przedprojektowym, stanowi załoŜenia do projektu

budowlanego. Dostarcza Inwestorowi informacji pozwalającej na podjęcie racjonalnej

decyzji inwestycyjnej.

Pojęcie audytu energetycznego zostało wprowadzone do polskiego języka technicznego

w latach 90 XX wieku Słowa audyt i audytor zostały zapoŜyczone z języka łacińskiego.

Łacińskie audiere słyszeć, słuchać jest źródłem takich słów jak audiencja, audytor czy

audytorium. Audytor to kiedyś członek sądu wojskowego, czy kościelnego, ostatnio

często spotykane w sferze finansowej.

Ustawa o wspieraniu przedsięwzięć termomodernizacyjnych nie sankcjonuje nowego

zawodu audytora, jakkolwiek wprowadza takie określenie dla osób, które wykonują

audyty. Audytorem moŜe być kaŜdy, a weryfikacja jego pracy naleŜy do niezaleŜnego

weryfikatora powołanego przez BGK jako dysponenta Funduszu

Termomodernizacyjnego. W takiej sytuacji sprawa odpowiedzialności za błędy

opracowań audytorskich została przeniesiona na grunt cywilny.

Ustawodawca zawarł w przepisach szczegółową formę i treść audytu w celu

udostępnienia moŜliwości jego wykonania jak najszerszej grupie wykonawców. Audytor

energetyczny to specjalista w zakresie środków technicznych oszczędzania energii i

ochrony środowiska i w zakresie oceny efektywności ekonomicznej inwestycji

energooszczędnych działający jako niezaleŜny i obiektywny doradca. W celu

potwierdzenia kwalifikacji moŜna ubiegać się o uzyskanie autoryzacji KAPE

Audyt energetyczny powinien określać :

CO ROBIĆ, czyli co warto modernizować , aŜeby osiągnąć z tego korzyści,

JAK TO WYKONAĆ czyli jakie zastosować rozwiązania techniczne, jakie

materiały i urządzenia, jaką przyjąć kolejność realizacji,

JAKIE BĘDĄ KORZYŚCI I EFEKTY ekonomiczne modernizacji

JAK TO SFINANSOWAĆ czyli ocena celowości i sposobu korzystania z kredytu,

wskazanie rodzaju pomocy finansowej ( pomoc Państwa, NFOŚ, ekoFundusz,

fundusze unijne).

Prawidłowej odpowiedzi na te pytania moŜe odpowiedzieć tylko fachowy doradca,

całkowicie bezstronny, i działający wyłącznie w interesie zleceniodawcy.

Zadania audytorów mogą obejmować takŜe :

pomoc przy opracowywaniu wniosków kredytowych,

przygotowywanie dla banków opinii o celowości udzielenia kredytu

doradztwo dla projektantów, analizę energetyczną rozwiązań projektowych,

kontrolę jakości inwestycji trakcie ich realizacji,

ocenę wyników inwestycji energooszczędnych (osiągniętej oszczędności energii)

nadzór nad eksploatacją, w tym badania i pomiary.

Metodyka audytów

1. Sformułowanie (celu)

2. Zbieranie danych o obiekcie

3. Analiza i ocena stanu istniejącego

4. Poszukiwanie i formułowanie moŜliwych wariantów rozwiązań

5. Ocena wariantów rozwiązań i wybór rozwiązania optymalnego

6. Opracowanie audytu ( raportu zawierającego ocenę i zalecenia)

7. Przekazanie audytu zleceniodawcy

8. Ocena efektów realizacji zaleconych zmian

Omówienie kolejnych czynności :

1. Sformułowanie zadań

Zadanie to zawsze dotyczy racjonalizacji uŜytkowania energii lub kosztów

uŜytkowania energii,

Zmniejszenia negatywnego oddziaływania na środowisko

Polepszenie warunków uŜytkowania obiektu

2. Zbieranie danych do audytu

Potrzebne są dane dotyczące rozwiązań budowlanych i instalacyjnych, aktualne

zuŜycie i opłaty za energię , taryfy, warunki umowne dotyczące dostawy energii i

sposobu rozliczania, system obsługi i konserwacji , a takŜe wymagania,

przyzwyczajenia i zachowania uŜytkowników. Źródłem tych danych jest

dokumentacja projektowa branŜy architektonicznej i instalacyjnej, w

przypadku jej braku wizja lokalna, inwentaryzacja, pomiary np. grubości i stanu

izolacji przegród, rurociągów, badania kamerą termowizyjną, kserokopie

rachunków za zuŜytą energię z ostatnich dwóch lat, informacje techniczne

uzyskane od uŜytkownika. Dane te powinny być potwierdzone odpowiednią

notatką podpisaną przez przekazującego dane stanowiące załącznik do oceny

energetycznej. Zakres niezbędnych czynności pomiarów, prób, oględzin powinien

być uzgodniony ze zleceniodawcą. Do zebrania danych słuŜ równieŜ ankiety

3. Analiza i ocena stanu istniejącego

Niezbędnym elementem tej analizy jest określenie w oparciu o zebrane dane

sezonowego zapotrzebowania na energię cieplną w standardowym sezonie

grzewczym. Ocena powinna zawierać przyczyny nadmiernego zuŜycie energii.

Przedmiotem analizy powinien być stan elementów budowlanych, a takŜe system

ogrzewania i przygotowania cwu oraz stan wentylacji.

4. Poszukiwanie i formułowanie rozwiązań.

Dokonuje się przez tworzenie listy obejmującej wszystkie teoretycznie moŜliwe

usprawnienia, z której następnie eliminuje się warianty, których realizacja jest z

praktycznego punktu widzenia niecelowa.

Eliminuje się te usprawnienia , które nie odpowiadają warunkom

rozpatrywanego obiektu ze względu na :

specyficzne Ŝyczenie Inwestora,

generuje niewielką oszczędność energii,

są nieefektywne, charakteryzują się niekorzystnym stosunkiem nakładów do

efektów.

Dla kaŜdego rozwiązania naleŜy określić jakie będą jego koszty oraz jakie efekty

spodziewamy się uzyskać. Określamy więc efekt energetyczny, czyli obniŜenie

istniejącego zuŜycie energii i efekt finansowy czyli obniŜenie istniejących

rocznych kosztów eksploatacji wyraŜone w złotówkach. Efekt finansowy jest na

ogół wprost proporcjonalny do efektu energetycznego. Oprócz oceny

efektywności rozwiązania naleŜy przeprowadzić jego optymalizację. Nie

wystarcza stwierdzenie, ściany naleŜy ocieplić, ale trzeba podać optymalną

grubość izolacji. Podobnie decyzja o wymianie okien o niskiej jakości

poprzedzona musi być analizą róŜnych typów okien i wyborze typu, który będzie

wykazywał największą efektywność ekonomiczną.

5. Ocena wariantów rozwiązań i wybór rozwiązania optymalnego

Podstawowe kryterium oceny usprawnień w dziedzinie uŜytkowania energii

stanowi efektywność ekonomiczna. W poszczególnych przypadkach występują

takŜe w kryteria dodatkowe jak polepszenie stanu ochrony środowiska czy

polepszenie warunków uŜytkowych. Na ocenę wpływają równieŜ ograniczenia jak

ograniczenie prowadzenia robót w określonym czasie, ograniczeni9e moŜliwości

finansowych właściciela, warunki banku udzielającego kredytu itp.

Ocena efektywności ekonomicznej pozwala na decyzję o celowości realizacji

inwestycji, najczęściej ocena obejmuje analizę przepływów finansowych oraz

obliczenie podstawowych wskaźników. Metoda oceny zaleŜy od skali

przedsięwzięcia, wielkości nakładów oraz czasu realizacji.

RozróŜniamy :

a. uproszczone formuły oceny ekonomicznej stosowane dla przedsięwzięć

realizowanych w krótkim czasie o niewielkim ryzyku.

b. Rozwinięte formuły oceny ekonomicznej stosowane do przedsięwzięć

drogich, wieloletnich i ryzykownych. Formuły uproszczone stosowane są

równieŜ jako wstępne przy inwestycjach drogich i wieloletnich.

Formuły uproszczone ( statyczne)

W formułach tych przyjmujemy, Ŝe nakłady i efekty występujące w róŜnym

czasie mają tę samą wartość. Jako dane do analizy wykorzystujemy :

sumaryczne nakłady inwestycyjne,

roczne oszczędności kosztów energii w wyniku realizacji inwestycji.

Stosujemy następujące wskaźniki :

prosty okres zwrotu inwestycji (SPBT)

rentowność projektu (ROI)

Rozwinięte formuły ( dynamiczne)

W formułach tych uwzględnia się zdyskontowaną wartość pieniądza. Jako dane

do analizy wykorzystujemy :

wielkość nakładów inwestycyjnych w poszczególnych latach,

roczne oszczędności w poszczególnych latach,

stopę dyskonta zaleŜną od warunków na rynku kapitałowym i od warunków

ogólnogospodarczych

czasu trwania inwestycji

Stosujemy następujące wskaźniki :

wartość bieŜąca netto (NVP)

wewnętrzna stopa zwrotu (IRR)

wskaźnik wartości bieŜącej netto (NPVR)

zdyskontowany okres zwrotu nakładów (DPBT)

koszt jednostki zaoszczędzonej energii (zł/GJ) i mocy (zł/MW)

Aby dokonać ostatecznej oceny konieczna jest znajomość celów inwestora. NaleŜy

ustalić co jest dla inwestora najwaŜniejsze :

maksymalne obniŜenie rocznego kosztu eksploatacji,

największy zysk z przedsięwzięcia,

najkrótszy okres zwrotu inwestycji,

czy najmniejsze zaangaŜowanie środków własnych

W kaŜdym z tych przypadków wystąpi inna hierarcha kryteriów. Dysponując

zestawem wskaźników ekonomicznych dla kaŜdo wariantu moŜemy dokonać

wyboru najlepszego rozwiązania.

6. Opracowanie audytu i przekazanie go zleceniodawcy

Audyt jest raportem z czynności audytora zakończonymi propozycjami

przedsięwzięć, które w optymalny sposób poprawią wykorzystanie energii w

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: