Wolfgang Brezinka - Wychowanie i Pedagogika.pdf

(1246 KB) Pobierz
299888851 UNPDF
SPIS TREŚCI
PRZEDMOWA
5
WYCHOWANIE I TRADYCJA
9
PODRĘCZNIK AKADEMICKI
Człowiek jako istota uwarunkowana przez tradycję
9
Nadmiar propozycji kulturowych, kulturowy chaos i kulturowe
spory
11
WOLFGANG
BREZINKA
Troska o normatywne punkty orientacyjne
12
Przypisy
18
„WYCHOWANIE DO WARTOŚCI" W ZDEZORIENTOWANYM SPOŁECZEŃSTWIE
19
Kryzys kultury - kryzys wartościowania
21
W DOBIE
PRZEMIAN
KULTUROWYCH
„Wychowanie do wartości" - nowe określenie tradycyjnych i ciągle
aktualnych zadań wychowawczych
25
„Wychowanie do podstawowych wartości" jako zadanie szkoły
publicznej
28
Wychowanie religijno-światopoglądowe i moralne jako zadanie
rodziców
31
Metody „wychowania do wartości"
35
Przypisy
38
SIŁA, PAŃSTWO I WYCHOWANIE
40
Siła i „używanie siły" jako slogany
42
Strategiczne wykorzystywanie problematyki „siły"
w celach politycznych
45
PRZEKŁAD
JERZY KOCHANOWICZ SJ
Przyczyny zachowań społecznie szkodliwych
49
Środki pomocy w dziedzinie „wartości"
52
Przypisy
58
ZAMIAST HASŁA: „KONIEC WYCHOWANIA", WEZWANIE: „MIEJCIE ODWAGĘ
DOBRZE WYCHOWYWAĆ!"
61
Krytyka sloganu „koniec wychowania"
61
Dobre i złe wychowanie
63
Dobre wychowanie - zadanie trudne, lecz konieczne
65
Znaczenie zwrotu: „miejcie odwagę wychowywać"
66
WYDAWNICTWO WAM
KRAKÓW 2005
Przypisy
68
299888851.030.png 299888851.031.png 299888851.032.png 299888851.033.png 299888851.001.png 299888851.002.png
STAŁOŚĆ, ZMIENNOŚĆ I PRZYSZŁOŚĆ CELÓW WYCHOWANIA
69
RELACJA MIEDZY NAUKAMI HUMANISTYCZNYMI A EDUKACJA W SPOŁECZEŃSTWIE
INDYWIDUALISTYCZNYM
Stosunek między społeczeństwem, kulturą i celami wychowania
69
121
Stałość celów wychowania
71
Znaczenia terminu „edukacja"
121
Zmienność celów wychowania
74
Sens treści kulturoznawczych w szkole
125
Przyszłość celów wychowania
76
„Unaukowienie" przedmiotów kulturoznawczych w szkołach
średnich
Przypisy
79
126
Ograniczone korzyści płynące z nauk humanistycznych
dla „wykształcenia"
CELE WYCHOWANIA W ZDEZORIENTOWANYM SPOŁECZEŃSTWIE
80
128
Kryzys kultury normatywnej
81
Negatywny wpływ nauk humanistycznych na „wykształcenie"
133
Spór o cele wychowania
82
Odpowiedzialność nauk humanistycznych za kryzys ideałów
i szkolnictwa
Sposoby przezwyciężenia kryzysu: uświadamianie, krytyka, wspólna
refleksja
137
86
Przypisy
HO
AWANS I KRYZYS PEDAGOGIKI NAUKOWEJ
143
OGRANICZENIA I KULTUROWE WARUNKI SUKCESU WYCHOWANIA MORALNEGO
W SPOŁECZEŃSTWIE PLURALISTYCZNYM 91
Wychowanie w społeczeństwie przednowoczesnym i nowoczesnym ... 92
Uniwersalne warunki zdobywania cnót
Awans: od lekceważenia do nieograniczonej ekspansji
146
Kryzys: brak proporcji między oczekiwaniami i osiągnięciami
152
94
Przypisy
163
Zbytnie akcentowanie wychowania bezpośredniego (opartego
na zdrowym rozsądku) jako determinanty moralności
96
OCZEKIWANIA WYCHOWAWCÓW I NIEDOSKONAŁOŚĆ PEDAGOGIKI
166
Brak fundamentów religijnych i wsparcia ze strony osób podobnie
myślących
Pedagogika jako sztuka wychowania pomocna wychowawcom
166
97
Niespełnione oczekiwania i wątpliwości co do przydatności
pedagogiki
Podział zadań wychowawczych na państwowe i niepaństwowe
podmioty wychowania
168
100
Pedagogika praktyczna i pedagogika naukowa
171
Przypisy
102
Wpływ unaukowicnia pedagogiki na edukację wychowawców
175
Rehabilitacja pedagogiki praktycznej
178
„EDUKACJA OGÓLNA" - SENS I GRANICE PEWNEGO IDEAŁU
104
Przypisy
'80
Powstanie i znaczenie terminu „edukacja ogólna"
104
Edukacja ogólna jako wspólny podstawowy ideał
108
PRZEJŚCIE „OD PEDAGOGIKI DO NAUKI O WYCHOWANIU". PRZEŻYCIA ZWIĄZANE
Z NIEZROZUMIENIEM PEWNEGO PROGRAMU
Stałe i zmienne elementy podstawowych ideałów
109
183
Podstawowa wiedza, podstawowe umiejętności i cnoty
110
Początki pojęcia
' 83
Przemiany w dziedzinie wartości i nowe (dostosowane do epoki)
określenie podstawowego ideału
Sytuacja wyjściowa i moje założenia
185
111
„Zamierzone" i „uboczne" skutki
188
Podstawowe umiejętności techniczne oraz praktyczna umiejętność
orientacji
Przypisy
'90
113
Dzielność etyczna
116
KRYZYS I PERSPEKTYWY PEDAGOGIKI JAKO PRZEDMIOTU AKADEMICKIEGO
192
Specyficzne dla grup ideały szczegółowe jako uzupełnienie ideału
podstawowego
Z przedmiotu uzupełniającego do przedmiotu kierunkowego
192
117
Złudzenia związane z pedagogiką naukową
195
Przypisy
119
Kryzys, chaos i samokrytyka
197
299888851.003.png 299888851.004.png 299888851.005.png 299888851.006.png 299888851.007.png 299888851.008.png 299888851.009.png 299888851.010.png 299888851.011.png 299888851.012.png 299888851.013.png 299888851.014.png 299888851.015.png 299888851.016.png 299888851.017.png 299888851.018.png 299888851.019.png 299888851.020.png 299888851.021.png 299888851.022.png 299888851.023.png 299888851.024.png 299888851.025.png
Jakiej pedagogiki potrzebujemy?
206
Przypisy
210
WYCHOWANIE I TRADYCJA
LITERATURA
213
WYKAZ ŹRÓDEŁ
234
Człowiek jako istota uwarunkowana przez tradycję
t BIBLIOTEKA 3
Powszechnie wiadomo i udowodniono naukowo, że ludzie są by­
tami kulturowymi i społecznymi, uwarunkowanymi przez historię i tra­
dycję 1 . Ich egzystencja zależy od tego, co odziedziczyli, od dobra
wspólnego wypracowanego przez przodków. Jest to oczywiste w przy­
padku języka i wiedzy, możliwości technicznych i artystycznych. Praw­
da ta odnosi się w równym stopniu do innych dziedzin kultury, m.in.
ładu społecznego i osobistej orientacji w świecie. Dlatego zawsze
utrzymywano, że wychowanie zakłada pewne elementy tradycji i ich
publiczną akceptację. Równie oczywiste było, że wychowawcy po­
winni pomagać dzieciom i młodzieży w zrozumieniu istotnych ele­
mentów tradycji oraz samodzielnej asymilacji stosownej wiedzy
i umiejętności. Celem nic jest kurczowe trzymanie się tego, co trady­
cyjne, lecz raczej sensowne i dostosowane do epoki rozwijanie tego,
co odziedziczyliśmy, ulepszanie i rezygnowanie z elementów nieak­
tualnych 3 .
Gdy chodzi o wiedzę użyteczną i działalność zawodową, to uważa
się ciągle, że nikt nie może stać się ekspertem, jeśli nie zapozna się
gruntownie z dotychczasowymi osiągnięciami i nie oprze na nich swe­
go myślenia i działania. Byłoby nierozsądne zaczynanie od zera i od­
krywanie samemu wszystkiego, co w wiedzy technologicznej i deskryp-
tywnej jest wynikiem doświadczenia wcześniejszych pokoleń.
Inaczej należy traktować wiedzą interpretującą świat i dostarcza­
jącą orientacji oraz normatywne religijne, etyczne, polityczne i este­
tyczne elementy kultury. W tej sferze obserwujemy w Europie już od
trzystu lat kryzys tradycji 1 . Został on spowodowany (i pogłębia się)
radykalną krytyką religii, systemów przekonań, światopoglądów lub
299888851.026.png 299888851.027.png 299888851.028.png
10
WOLFGANO BREZINKA
Wychowanie i tradycja
U
wszelkich ideologii, uprawianą z punktu widzenia nauk szczegółowych
oraz krytycznej filozofii poznania 4 . Nieposkromiony, powątpiewają­
cy o wszystkim rozum osłabia przekonania, niszczy je i niweluje. Do
dziedziny przekonań należą nie tylko dobra tradycji o charakterze re­
ligijnym, lecz również wszelkie normatywne i interpretujące świat
elementy kultury, gdyż ich wartość zależy w sposób istotny od tego,
jak człowiek je traktuje, oraz od mitycznych uzasadnień 5 . Kryzys tra­
dycji religijnych zaostrzył się w wyniku doświadczenia pluralizmu
światopoglądowego i etycznego oraz daleko idącej emancypacji jed­
nostki spod kontroli społecznej sprawowanej przez autorytety.
Oczywiście żadna tradycja nie jest niezmienna. Zmiany w tym, co
przekazywane, dokonują się zarówno na płaszczyźnie opisywania rze­
czywistości, czyli technologicznej i naukowo-empirycznej (zmiana
oznacza zazwyczaj rozwój poznania i techniki, nieodzowny z punktu
widzenia prawdy), jak i na płaszczyźnie interpretacji rzeczywistości,
czyli w sferze normatywno-usensowniąjących treści ideologicznych
i obyczajów (zbyt radykalne i szybkie zmiany zwiększają niepewność,
poczucie zagrożenia i wykorzenienia). Nie każda zmiana jest zatem
znakiem postępu, lecz może spowodować pogorszenie warunków,
ogólny upadek i rozkład. W odniesieniu do przekonań i obyczajów nie
można stosować naukowego kryterium poznania prawdy, gdyż nie da
się jednoznacznie stwierdzić ich obiektywnej słuszności. Chodzi ra­
czej o ich praktyczną wartość dla zachowania ładu społecznego. Ta za­
leży zaś od tego, czy przyczyniają się one do zapewnienia orientacji,
poczucia bezpieczeństwa, wewnętrznego spokoju, radości życia oraz
scalania wspólnot. Przekonania mogą spełnić swą normatywno-usen-
sowniającą rolę tylko wówczas, gdy ceni sieje przynajmniej we wła­
snej grupie, chroni przed poglądami konkurencyjnymi i totalną kryty­
ką. Dziś nie jest to łatwe.
Nadmiar propozycji kulturowych, kulturowy chaos
i kulturowe spory
Uginamy się pod ciężarem ogromnego chaosu kulturowego. Za­
wiera on w sobie przeróżne tradycje, które do siebie nie pasują: reli­
gijne i ateistyczne, ukierunkowane na pracę i przyjemność, elitarne
i egalitarne, regionalne i narodowe lub ponadnarodowe itp. Wiele
z nich wyklucza się nawzajem, wszystkie do siebie werbują, wszyst­
kie zmieniają się pod wpływem ducha czasu.
Duch czasu nakazuje dziś ulegać tendencjom indywidualistycznym
i racjonalistycznym, hedonistycznym, niwelującym różnice i propa­
gującym pennisywizm w dziedzinie moralnej. Pozwala prawic na
wszystko, aby tylko nie utracić swych zwolenników. Świadome trwa­
nie przy normatywnych dających sens tradycjach, które nie są zgodne
z duchem czasu, bywa podejrzane. Uznawanie autorytetów interpre­
tuje się jako zamach na wolność, kształcenie elit jako zagrożenie dla
demokracji. Jeśli ktoś postępuje zgodnie z modernistycznym duchem
czasu, zyskuje uznanie lub przynajmniej święty spokój. Kto sprzeci­
wia się duchowi czasu, zostaje uznany za heretyka i nie pozwala mu
się wpływać na życie publiczne. W dziedzinie przekonań, mających
charakter normatywny i wyjaśniający rzeczywistość, niemożliwa jest
zatem prosta koegzystencja różnych ideałów, lecz raczej ich wzajem­
na walka. Miejsce pluralizmu zajmują kulturowe spory.
Jakie ma to znaczenie dla wychowania w dzisiejszych czasach?
Otóż dokonuje się ono z konieczności w sytuacji nadmiaru różnorod­
nych propozycji kulturowych, kulturowego chaosu i sporów. Wycho­
wanie staje się przez to bardzo trudne. Zakładamy bowiem, że wycho­
wawcy powinni mieć możliwość odwoływania się do żywej tradycji
wspólnych ideałów i wzorców życiowych. Chodzi tutaj o oczywisty
i relatywnie trwały podstawowy konsensus co do elementów kultury
zewnętrznej i wewnętrznej, które dana wspólnota uważa za najważ­
niejsze i najcenniejsze. Wychowanie do wartości nie jest daremnym
przedsięwzięciem tylko wówczas, gdy we wspólnym środowisku ży­
ciowym dorosłych i dorastających istnieją tego typu tradycje 6 .
299888851.029.png
12
WOLFGANG BREZINKA
Wychowanie i tradycja
13
Dlaczego tradycja jest nieodzowna w procesie wychowawczym?
Ponieważ dzieci i ludzie młodzi są istotami, które uczą się sponta­
nicznie (na przykładzie innych) tego, co w ich przedziale wiekowym
powinno się wiedzieć, w co powinno się wierzyć i co powinno się
czynić. Młodzież nie czeka na wychowanie, lecz spontanicznie uczy
się tego wszystkiego, co uważa się za cenne i czym należy kierować
się w życiu. Przez wychowanie można jedynie uzupełnić lub ewentu­
alnie skorygować to, czego dzieci nauczyły się same, na podstawie
własnych kontaktów ze środowiskiem. Trzeba więc starać się, aby owa
przestrzeń kontaktów, wcześniejsza niż wszelkie wychowanie, była
uporządkowana i zawierała logiczne, względnie trwałe wymagania.
Dobra tradycja wspólnych ideałów i modeli życia jest nieodzowna
dzieciom nie tylko po to, aby mogły one zdobyć właściwą postawę
wobec wartości. Jest potrzebna również wszystkim członkom społe­
czeństwa, aby osiągniętą postawę zachować i umacniać. Bez pomocy
z zewnątrz wszyscy giniemy. Nasze sumienie staje się przytępione
i błędne, jeśli nie jest wspierane przez normy społeczne, instytucje
i sankcje. Zdobycie i utrzymanie etycznej dzielności życiowej zależy
istotnie od tego, czy w naszym środowisku życiowym panuje znaczna
zgoda co do ideałów oraz czy są one względnie trwałe. Równowaga
wewnętrzna zakłada równowagę zewnętrzną. Dobre zamiary, przeko­
nania i cnoty mogą ocaleć tylko w takich wspólnotach, w których są
czymś zwyczajnym i mają za sobą długą tradycję'.
Te antropologiczne idee są znane od czasów Platona i Arystotele­
sa. Co robić, aby wykorzystać je również w naszej sytuacji do kształ­
towania własnego życia i wychowania? Ograniczę się do trzech uwag,
które mają oczywiście charakter lokalny, a w moim przypadku rów­
nież neokonserwatywny 8 .
Im szybciej zmieniają się materialno-techniczne warunki życiowe, tym
bardziej potrzebne są elementy tradycji, gdyż zapewniają ciągłość
w zmieniającym się świecie. Chronią one osoby i grupy przed wyob­
cowaniem. Są również spoiwem łączącym pokolenia. Jeśli komuś za­
leży, aby młodzież umiała żyć i zachowała zdrowego ducha, będzie
troszczył się o jej zakorzenienie w dobrach tradycji, a nie przyczyniał
się do jej wykorzenienia; będzie stymulował zadomowienie się, a nie
alienację, dobre relacje, a nie totalną emancypację, aksjologiczny ni­
hilizm i unikanie zależności.
Ta zasada ma następujące konsekwencje: zakorzenienie, zadomo­
wienie i dobre relacje rodzą się z miłości i są podtrzymywane przez
miłość i wierność. Miłość zakłada stawianie ukochanego na pierw­
szym miejscu, koncentrację na obiekcie miłości i względną obojęt­
ność wobec innych potencjalnych obiektów. Na świecie istnieje nie­
skończenie wiele cennych rzeczy i żaden człowiek nie jest w stanie
ich pokochać i poznać. Ceną za szczęście będące owocem miłości,
zakorzenienia i zadomowienia jest ograniczenie się do niewielu obiek­
tów, które możemy do głębi poznać i którymi potrafimy się cieszyć.
Oznacza to, że nadmiar propozycji kulturowych staje się poważ­
nym zagrożeniem dla dzielności życiowej i zdrowia psychicznego, jeśli
młodzi ludzie podlegają mu bez zakorzenienia w tradycji klasycznych,
ważnych i normatywnych dla nas punktów orientacyjnych 9 . Ochrona
przed tym, co szkodliwe i zbędne, powrót do tego, co dla nas istotne,
oraz uczenie się stosownych sposobów przeżywania i działania 1 0
koniecznością życiową, a w związku z tym obowiązkiem wychowaw­
ców. W sporach kulturowych oznacza to, że zwolennicy wiarygod­
nych tradycji nie mają sensownych powodów, aby dać się zastraszyć.
Dobre tradycje są zbyt ważne, aby trwać przy nich lękliwie i w sposób
defensywny.
Troska o normatywne punkty orientacyjne
2. Przetrwanie w walce kulturowej jest możWwe, jeśli nie damy się
omamić obrazom, które przedstawiaj ą fałszywie obecny stan ducho­
wy społeczeństwa, resztki tradycji i naturę człowieka. Wykorzenieni
moderniści z zadowoleniem opisują ten stan duchowy tak, jakby wy-
1
1. Wypróbowane normatywno-uscnsowniające elementy tradycji
są trudne do zastąpienia. Dlatego należy je chronić i troszczyć się o nie.
 
Zgłoś jeśli naruszono regulamin